در اواخر عمر مرحوم آیت الله خوانساری که درجاتی از عصمت را داشت از ایشان پرسیدند شما در شب اول قبر با این همه عبادت، نماز شب، ذکر، درس و تدریس؛ امیدتان به کدام عملتان است؟ فرمودند: امید من به محبتی است که به حضرت زهرا علیها سلام دارم و اشک هایی که برای آن حضرت ریخته ام.
حجت الاسلام فرحزاد
تحقیق و تفحص از مدرک رئیس جمهور در مجلس رد شد.
این موضوع به خودی خود نشان می دهد ضرب المثل: آن را که حساب پاک است ...؛ سیاسی ترین ضرب المثل تاریخ ادبیات فارسی است!
این از مدرک دانشگاهی آقای رئیس.
در مورد تحصیلات حوزوی رئیس جمهور و ادعای اجتهاد وی نیز باید تحقیقی اساسی صورت بگیرد. با این سطح اظهارنظرهای غیرکارشناسی او در حوزه دین بعید به نظر می رسد حسن روحانی در حوزه نیز طلبه موفقی بوده باشد.
چند سال پیس دکتر حسن عباسی درباره برخی دیدارهای خارجی رئیس جمهور با نمایندگان کشورهای متخاصم نیز اسنادی را رو کرد که با شکایت رئیس جمهور به دادگاه رفت و تبرئه شد.
کلاً فکر می کنم یک دور باید زندگی این بابا را شخم زد و زیر و رو کرد. مسأله فقط مدرک جعلی او نیست. به نظر می رسد شخصیت و جایگاه سیاسی و اجتماعی بعضی افراد از اساس جعلی و متکی به عناصری غیر حقیقی باشد.
🔸سیدمرتضی پورعلی مسئول گروه تبلیغی بقیه الله:
🔹سه سال از حضور بنده ودوستانم در کنار سواحل مازندران میگذره. اولین باری که کنار ساحل قدم گذاشتیم روحمون هم خبر نداشت که کارمون اینقدر رسانه ای بشه که حتی شبکه های ضد_انقلاب و هم به عکس العمل وادار کنه و جهت تضعیف فعالیت هامون کلیپ های تمسخر آمیزی را درست کنند. به لطف خدا واهل بیت از هدفی که داشتیم دور نشدیم و روز به روز بر تجربیاتمون افزوده شده. طبیعتا هر کار نویی ضعفهای خاص خودشو هم داره وما هم قبول داریم که کار ما طی این سه سال بدون نقص نبوده. چون گروهی قبل از ما تا به امروز فعالیت تبلیغی جدی کنار ساحل نداشت که از تجربیاتشون بشه استفاده کرد .
🔹هدف مهم ما به عنوان طلاب جوان اینه که بتونیم یکی از نیازهای صادق مردم که تفریحه رو همراه با الگوی مناسب معرفی کنیم. طی این سه سال اتفاقات خیلی خوبه افتاده و برنامه های زیادی رو هم در حال تدوین داریم برا سواحل کل کشور از شمال تا جنوب. تو این مدت رسانه ها ومطبوعات هر کدوم به نوبه خودشون فعالیت های ما رو هم به تصویر کشیدن. از مستندهای تلویزیونی تا مطبوعات و مجلات و خبرگذاری های مختلف،که جای تقدیر وتشکر داره.
🔹اما نکته قابل توجه اینه که تو این مصاحبه ها وگزارشات عده ای هنوز تو سیب و گلابی گیر کردن. چند ماه قبل یکی از خبرگذاری های مهم ومعروف باهام تماس گرفت و گفت میخوام مصاحبه کنم باهاتون. گفتم درخدمتم .سوالاتشو فرستاد. 80 درصد سوالاتی که بنا بود ازم بپرسه با این مضامین بود:
🔹1.قضیه مسابقه سیب_خوری چی بود؟
2.اصل مسابقه رو به طور کامل برامون توضیح بدید..
3.پاسختون به منتقدین این مسابقه چیه؟
4آیا مسابقه سیب_خوری جهت دعوت مردم به اسلامه؟
و.....
دوسه تا خبرگذاری و کانال های دیگه هم که همین طور. از مقاله نوشتن عده ای درباره این مسابقه و تحلیل هایی که انجام شد و....که بماند پاسخ به این تحلیل ها و روزی در جای خود پاسخ خواهم داد.
🔹اما نکته اینجاس که کار به این بزرگی که دوستان گروه بقیه الله در ساحل انجام میدهند را فقط خلاصه در مسابقه_سیب خوری کرده اید؟ تعجبم از اینه که بنده ودوستانم سعی میکنیم تفکرات وایده هایی که باعث شده در ساحل حضور پیدا کنیم وبیان کنیم اما با کمال تعجب آنها همچنان در سیب_خوری گیر کرده اند .
🔹ما از اهداف بلندمون جهت ایجاد ساحلی امن واخلاقی همراه با امکانات رفاهی عالی حرف میزنیم، اونا سوال میکنن قصه سیب خوری چی بود؟ یاد این حرف از استاد، آیت الله جوادی آملی افتادم که در درس تفسیر خودشون بیان میکردند که: عده ای در قیامت خدا به اونا فقط سیب و گلابی میده اونا همتشون فقط در همین حده. چیز دیگه ای نمیخوان. به اینا دیگه چهره پیامبر وهمنشینی با اهل بیت ونمیدن. اینا فقط همون سیب و گلابی پاداششونه. حالا قصه ما با بعضی از این دوستان خبرنگار و منتقدین کار همین طوری شده.
🔹ما از برنامه ها واهداف بلندمون تو ساحل میگیم، ما از برگزاری نماز جماعت که شبی 300/ تا 400 نفر نمازگزار داشتیم میگیم، از روزانه حداقل 100مشاوره مستقیم وچهره به چهره درمسائل مختلف خانوادگی و..میگیم، از الگوی سالم تفریحی و حلال میگیم، و از کلی برنامه هایی که ساعت ها داریم روش فکر میکنیم که بتونیم وظیفه حوزه انقلابی رو در قبال تفریح سالم مردم که یکی از نیازهای مهم مردمه، انجام بدیم اما عده ای همچنان در سیب و گلابی مانده اند.....این قصه ادامه دارد...
سوم آذر امسال خبری مبنی بر سفر اعضای شورای شهر، شهردار منتخب و فرماندار بابل به قزوین و بازدید از اماکن تاریخی این شهر در رسانه ها منتشر شد.
با توجه به ابهام در خصوص ضرورت انجام این سفر جمعی و ما حصل آن، شنیده شد که منبع تأمین مخارج سفر، شورای شهر قزوین بود که با دعوت از مسئولان شهر بابل، خواستار بازدید آنان از حوزه مدیریتی خود گردید!
به نظر می رسد مسئولان شهر قزوین هم باید پاسخ گو باشند که با کدام توجیه منطقی حاضر به تأمین مخارج این سفر گردیده و چه نتایج و منافعی را از این راه برای مردم به دست آورده اند؟
با گذشت هفتاد روز از این سفر خوب است به منظور شفاف سازی و رفع بعضی ابهامات، گزارشی از هزینه ها و دستاوردهای آن برای مردم بازگو شود. شهروندان قزوین یا بابل به عنوان تأمین کنندگان بودجه شهرداری و موکّلان اعضای شورا و البته ولی نعمت مسئولین حق دارند که نسبت به عملکرد نهادهای شهری و چرایی و نحوه آن آگاهی کسب نموده و بر روند آن نظارت داشته باشند.
ده روز پیش بود که به همراه خانواده از بابل به سمت قم در حرکت بودم. جاده هراز نرسیده به امامزاده هاشم، برف ناگهانی باعث غافلگیری ما شد. پیاده شدیم و عکس گرفتیم که تصاویر آن در بعضی کانال ها منتشر شد. ماه ها دوری از باران و برف را در همان لحظات کوتاه به شادی و خوشحالی گذراندیم.
الحمدلله حالا برف هم به قم رسید و هم به بابل. به همان اندازه که دعا می کنیم تا رحمت و نزولات آسمانی نصیب مان شود در زمان بارندگی نیز باید همواره شاکر خدای متعال باشیم و نعمت و لطفش را سپاس بگوییم تا به فضل الهی، افزونی نعمات حضرت حق را شاهد باشیم.
در آستانه ایام فاطمیه، شهرداری های بابل و امیرکلا اقدام به کندن تعدادی از بنرهای هیئات مذهبی شهر نمودند که ظاهراً این اقدام از سوی بعضی مسئولان و نیروهای ارزشی در حال پیگیری است.
کسی ایام انتخابات و حجم قانون شکنی تبلیغاتی ستادها را از یاد نمی برد. کسی انبوه پیام های تبریک خطاب به مسئولان در سطح معابر را فراموش نمی کند. تصاویر نیمه برهنه ورزشکاران و قیافه دلقک ها بارها آزادانه در خیابان های شهر نصب گردیده است. اما بنر هیئات مذهبی، با زیبایی شهر منافات دارد و یا احیاناً حواس راننده ها را پرت می کند!
به شهرداری ها و اعضای شوراها واقعاً امیدی نیست. اغلب این افراد متأثر از فضاسازی های مجازی معاندین بوده و یا خود از اساس باوری نسبت به حفظ و تقویت ارزش های اعتقادی جامعه ندارند.
اما لازم است مومنین و نیروهای مذهبی، واکنشی داشته باشند که مغرضان تصمیم گیر در شهرداری و شورا کمتر هوس دست و پنجه نرم کردن با مظاهر دینی را به خود راه بدهند.
باز هم باید برای نمایندگان مجلس تأسف خورد که بنا بر برخی زد و بندهای پشت پرده، جواز حضور افرادی را که گاه از وجهه و سوابق مطلوب بی بهره اند در انتخابات شوراها امضا کرده اند.
مادر شهید شعبانعلی قلی پور به دعای خیر مردم نیاز دارد. در آستانه شبهای فاطمیه برای سلامت این مادر عزیز دعا کنیم.
آدرس سایت:
www.sefidchian.ir
📷 instagram 👉 alireza.sefidchian
📣 کانال مهارت های زندگی
🆔 @lifeskills2
به آقاصادق زیباکلام پیشنهاد می کنم این چند میلیاردتومانی را که مدعی است از طرف مردم برای کمک به زلزله زدگان جمع کرده و در حساب خود در بانک ملی خوابانده تا ده درصد سود رویش برود و به جای نجات جان مردم از سرما، قرار است وقتی فصل بهار رسید و کمپزه و خیار هم از زمین رویید با آن پول برای زلزله زدگان کار فرهنگی انجام بدهد را لااقل در بانک شهر سپرده گذاری کند که به چنین مبالغی ولو در کوتاه مدت، بیست درصد سود می دهد! او با این کار می تواند نشان دهد برای خدمت به مردم از حداقل معیارهای تدبیر و فهم و نبوغ اجتماعی برخوردار است.
این بازیکن قائمشهری تیم پرسپولیس چندین بار اسم و عکس شهدای مدافع حرم و یاد اهل بیت رو مقابل دوربین های زمین فوتبال برد. به نظرم جا داره در فرصتی مناسب از ایشون به شکل حضوری تقدیر به عمل بیاد. تصویر فوق مربوط به بازی روز جمعه ست. امیدوارم ائمه جمعه و هیأت ها در این خصوص پیش قدم باشن.
نمی شود ادعا کرد نرده های نمازجمعه در تبریز و مشهد و گرگان جنبه امنیتی داشت اما نرده های نمازجمعه بابل، صرفاً برای ایجاد نظم یا مثلاً پشتی دادن معدودی از افراد مسن کاربرد دارد.
صرف وجود نرده و میله کشیدن در صفوف نماز، ذهن ها را به سمت جداسازی و تبعیض سوق می دهد ولو این که منظور چنین نباشد. در تبریز و مشهد و گرگان هم می شد نرده ها را حفظ کرد و اعلام نمود که از این پس همه می توانند آن طرف میله ها تردد داشته باشند. حذف میله ها در واقع یک حرکت نمادین برای اعلام تساوی و برادری بین مومنان در همه طبقات اجتماعی است. برداشتن این نرده ها چه خسارت و مشقتی دارد که بعضی آقایان زیربارش نمی روند، خدا می داند.
در ساده زیستی و مردمی بودن امام جمعه بابل هیچ شکی وجود ندارد. اما نمی توان از شائبه طبقاتی سازی نرده های مصلا به راحتی گذر کرد. توصیه مولا را که به خاطر دارید: اجتناب از موضع تهمت بر همگان ضروری است.
البته تأکید صحیح یکی از دوستان را نباید از یاد برد که برداشتن میله های آهنی و سرد نمازجمعه، ابداً نشانگر سطح مطالبه حزب الله از ائمه جمعه نیست.
روزه خون!
سیده طاهره هاشمی در اول خرداد 1346 در شهرآمل متولد شد.
او دختری مهربان، دلسوز و دانش‌آموزی نمونه و موفق و درسخوان بود. هرگز در ادای تکالیف واجب دینی، کوتاهی نمی‌کرد و مستحبات را تا جایی که می‌توانست، به جا می‌آورد. در کارهای هنری چون خطاطی، طراحی، گلدوزی، نگارش مقاله، تهیه روزنامه دیواری و نیز اداره‌ی برنامه‌های فرهنگی مدرسه بسیار موفق بود و بسیاری از برنامه‌های فرهنگی، اجتماعی و حرکت‌های سیاسی مدرسه بر عهده او بود. در برخورد با دانش‌آموزانی که تحت تأثیر تبلیغات گروهک‌های منحرف قرار گرفته بودند، بسیار مهربان، باحوصله و دلسوز بود و از فرط مهر و دوستی، آنها را به خود جذب می‌کرد.و سرانجام در غروب روز ششم بهمن سال ۱۳۶۰ در حالی که ۱۴ بهار بیشتر از عمر کوتاهش نمی‌گذشت، در حالی به کمک نیروهای مدافع شهر شتافته بود، در درگیری خونین گروهک‌های معاند انقلاب با نیروهای بسیجی و مردمی، با اصابت دو گلوله به فیض شهادت نایل آمد.
این سیده بزرگوار با اینکه موقع شهادت 14 سال بیشتر نداشت اما با توجه به نبوغ و ذوق سرشار خود آثاری قلمی و تجسمی به یادگار گذاشته است.
دستنوشته ای از این دختر دانش آموز شهید:
نگرانی
من و تو ای خواهرم این است که مبادا سازشی صورت گیرد و خون های شهیدان به هدر رود
و نتوانیم ندای امام را به گوش جهانیان برسانیم، که ندای امام همان ندای اسلام است.
اما می دانم که هرگز سازشی صورت نخواهد گرفت، زیرا تمام ارگان های مملکتی در دست
ملت و نمایندگان ملت است و من و تو ای دوستم با هم به جنگ اسرائیل که فلسطین را
اشغال کرده است می رویم و از آن جا به سادات ها و شاه حسن ها و حسین ها و ملک
خالدها خواهیم گفت که به سراغتان خواهیم آمد و دوباره فلسفه شهادت را زنده خواهیم
کرد و صف های طولانی برای شهادت تشکیل خواهیم داد و روزه خون خواهیم گرفت.
ماشین جنگی ابداعی مردم آمل!
یکی از ابتکارات جالب نیروهای بسیجی در نبرد با اشغالگران شهر آمل این بود که پشت یک وانت نیسان سنگر درست کرده بودند و وانت با دنده عقب به سمت دشمن حرکت می کرد؛ نیروهای بسیجی پشت سنگرهای ساخته شده در وانت به سمت دشمن تیراندازی می کردند و راننده هم از تیراندازی دشمن در امان بود.
اشغالگران که در برابر این ابتکار نیروهای مردمی مستأصل شده بودند خیابان به خیابان و کوچه به کوچه مجبور به عقب نشینی و فرار از منطقه درگیری می شدند.
منبع: اسناد اتحادیه کمونیستهای ایرا در واقع آمل، علی
کردی، ص68
»شهر هزار سنگر»؛ این تعبیر کمى است؟ حرف کوچکى است؟ قضیه ششم بهمن آنقدر اهمیت داشت که امام بزرگوار ما آن را در وصیتنامه تاریخى خود هم مندرج کردند، آن را یادگار گذاشتند؛ یعنى فراموش نشود. حالا چرا فراموش نشود؟ براى اینکه حوادث تاریخى، هم درس است، هم عبرت است. قضایاى جارى بر یک ملت، قضایائى است که در برهه‌هاى مختلف غالباً تکرار می شود. مقام معظم رهبری
مردم قهرمان آمل با سنگربندی معابر شهر و اهدای چهل شهید توانستند در
کمتر از 24 ساعت، بساط مهاجمین را از شهر جمع کنند. به پاس ایثار و مقاومت جانانه مرد
و زن این دیار، آمل، "شهر هزار
سنگر" نام گرفت.
خودت بهتر می دانی که درون قوطی کبریت، چه چیز قرار دارد.
حالا که می دانی رویش جرقه نینداز که بعد نتوانی آتش آن را خاموش کنی!
استان مازندران در متن غائله جنگل در فاصله زمانی 1363-1359 قرار داشت و شهرهای ساری، قائمشهر، بابل، رامسر و آمل بر اساس مصوبه شورای عالی امنیت ملی به عنوان مناطق عملیاتی شناخته شدند.
مردم مازندران و رزمندگان آن در مقاومت چهار ساله مقابل گروه های محارب در بحران جنگل و نیز ترور، 141 شهید تقدیم کردند و آمل با تقدیم 41 شهید در حماسه ششم بهمن 1360، به شهر هزارسنگر مشهور شد.
جنگل های انبوه استان مازندران به دلیل همجواری این استان با ابرقدرت شرق و نزدیکی به پایتخت، مورد طمع نیروهای مسلح ضدانقلاب قرار داشت.
اهداف اتحادیه کمونیست های ایران از حمله مسلحانه به شهر آمل:
تصرف یک شهر مهم و توسعه تصرفات در عملیات های بعدی؛ جلب نظر افکار
عمومی و گروه های سیاسی داخل کشور؛ حفظ حضور سیاسی در عرصه سیاسی کشور؛ قوی تر
نشان دادن خود در مقایسه با سایر گروه ها و تشکیلات سیاسی بزرگ تر؛ جلب حمایت های
خارجی؛ تقویت جبهه هواداران؛ ایجاد رعب در نیروهای هوادار نظام و آزادی شهرها به
دست خود مردم از دست رژیم از جمله اهداف عملیات نظامی به شهر آمل به شمار می آید.
اول یک نفر از دیوار خانه این آخوند انگلیسی بالا برود و به ناموسش نگاه چپ بیندازد و ببیند او یقه خودش را چاک می کند یا نه؛ بعد بنشینیم درباره این بحث کنیم که "دفاع" مردم با غیرت ما در مقابل تجاوز ارتش بعث و اشغال چهارده هزار کیلومتر مربع از خاک کشورشان، "مقدس" بود یا نه!
نمی شود در میلاد حضرت زینب، عقلیه بنی هاشم شاد بود و یادی از شهدای مدافع حرم نداشت.
رحمت خدا بر سید رضا طاهر که گفت نمی توانم دلخوش زن فرزند باشم در حالی که حرم عمه جانم زینب در خطر است.
رحمت خدا بر محمد امین کریمیان که گفت مادر اگر من نروم در چند قدمی حرم، دشمنان اهل بیت آمده اند تا مزار بی بی را ویران کنند.
یاد سید محمد حسینی به خیر، کارگر افغانستانی بود که جذب هیات شد. بر سر و سینه می زد که به فکر رفت و گفت این همه حسین حسین که می گویم باید صداقت ادعایم را نیز ثابت کنم. خودش را به سوریه رساند و آسمانی شد.
روح مجد قربانخانی شاد. جوان بیست و چهار پنج ساله عشق موتور و لاتی بود. در قهوه خانه بود که به دعوت دوستی راهی هیات شد. با روضه زینب سلام الله علیها به سر و سینه زد تا از هوش رفت. به خود که آمد گفت من زنده باشم و حرم خانم در خطر باشد؟ رفت و سر بریده و پیکرش را در سوریه جا گذاشت.
سلام بر علی تمام زاده که گفت بالاترین نعمتی که خدا به من داده شباهت چهره ام به افغانستانی هاست. حالا می توانم لا به لای آنها خودم را به مدافعان حرم برسانم.
روح سید حسین رئیسی شاد. پیرمرد بود و جانباز. هر روز می رفت بالای داربست و در بازسازی حرم کمک می کرد. گفتند تو با این سن و سال و حال و روز و کار طاقت فرسا دیگر چرا روزه می گیری مومن؟ تبسمی کرد و گفت از خانم خجالت می کشم برادرش با لب تشنه شهید شد و من در کنار حرمش سیراب باشم؟!
کسی می خواهد نقش و جایگاه زن را از منظر اسلام بداند به شأن و مقام زینب کبرا نگاه کند و ببیند چگونه برای حفظ حرم و حریم این بانوی بزرگ، تمام جبهه حق در مقابل تمام جبهه کفر و نفاق و الحاد، جانبازی می کند.
روح همه سربازان سرافراز بی سر و سامان عمه سادات گرامی باد.
عاشقان را سر شوریده به پیکر عجب است
دادن سر نه عجب داشتن سر عجب است
هیات بسکتبال بابل در اقدامی وقیحانه در اطلاعیه ای رسمی از خانواده ها (بخوانید بانوان) دعوت کرده تا برای تماشای مسابقه بسکتبال مردان به سالن ورزشگاه بیایند!
امیدوارم دادستان بابل و سایر مسئولان نظارتی و مذهبی شهر نسبت به این اقدام غلط و هنجار شکنانه واکنش لازم را نشان بدهند.
به نظر می رسد لازم است جهت پیشگیری از بروز چنین جسارت هایی در دیار مومنان، گوش مسئول بی غیرتی که باعث و بانی این فراخوان بوده نیز کشیده شود.
