درباره چرایی ضعف و انحراف بعضی ائمه جمعه

 

جایگاه امامت جمعه می تواند یک موقعیت استثنایی و فرصتی بی بدیل برای ایجاد جامعه کوچک و منظم دینی در نقاط مختلف کشور باشد.

یک نکته را همین اول بحث باید مشخص کرد. برخلاف تلقی و وانمود عامیانه یا سازمانی، نمازجمعه دستاورد انقلاب اسلامی نیست و در زمان رژیم طاغوت هم افرادی به عنوان امام جمعه در شهرهای مختلف منصوب شده و در نمازهای جمعه علاوه بر ایراد نصایح کلی مذهبی به دعاگویی و تحکیم موقعیت شاه نیز مبادرت می ورزیدند.

با این وصف ناگفته پیداست نمازجمعه می تواند مانند چاقو در کاربرد خود دارای وجوه مختلف خیر و شرّ باشد.

واضح تر از این باید گفت: نمازجمعه به خودی خود نمی تواند در راستای اهداف انقلاب و خدمت به اسلام ناب محسوب شود. از باب شرف المکان بالمکین هم که شده اگر امام جمعه با رفتار و گفتار خود (تاکید می کنم هم رفتار هم گفتار)مردم را به مبانی اسلام و انقلاب امیدوار سازد می توان سنگر او را سنگر انقلاب دانست؛ اما اگر امام جمعه دغدغه منافع فردی و باندی را داشته و به رغم داد و فریادهای ظاهر فریبانه انقلابی، در طریقت طاغوت مدرن و مقدس! قدم بردارد و فامیل بازی و قبیله گرایی و زد و بند با مفسدان و سکوت در قبال تضییع حقوق ضعفا و دخالت در عزل و نصب ها و تکبر و دو رویی و ... را وجهه همت خویش سازد در مسیر استکبار و ضدیت با انقلاب اسلامی قرار دارد البته در نقاب تزویر و تقدس.

متأسفانه گاه شنیده می شود که موقع انتصاب امام جمعه، به صورت درگوشی به او تذکر می دهند که وقتی به حوزه مسئولیت و امامت خود رفتی کار به کار مسئولان نداشته باش و ...

این نگاه پاستوریزه و کارمندی و تفریطی به جایگاه امامت شهر در حالی است که از روشن ترین تکالیف امام جمعه تولیت بر امور حسبی و بر زمین مانده جامعه اسلامی به خصوص مقوله امر به معروف و نهی از منکر است و کیست که نداند از نگاه اسلام و تأکید برجسته مقام معظم رهبری بالاترین وجه امر به معروف و نهی از منکر در حوزه مسئولان و صاحبان قدرت تعریف و عملیاتی می گردد. به عبارت دقیق تر به جای انذار مطلق امام جمعه از ورود به حریم مسئولان و مدیران تنها باید نسبت به سیاسی کاری و دخالت های غیر مرتبط با رسالت امر به معروف و نهی از منکر هشدارهای پیشگیرانه را بیان نمود.

مردم امام جمعه را -چون با واسطه یا بی واسطه منصوب ولی فقیه است- جانشین و نماینده رهبری در جغرافیای مسئولیت خود می دانند. نماینده رهبر یعنی نمایش گر سلوک فردی، جمعی، فکری و عملی رهبر.

قابل کتمان نیست که بخش قابل ملاحظه ای از ائمه جمعه در طول تاریخ انقلاب اسلامی توانسته اند از عهده این مسئولیت خطیر به خوبی برآمده و جلوه هایی زیبا از شخصیت مطلوب و معقول ولی فقیه را در مختصاتی کوچک تر به نمایش و تأیید عموم برسانند.

اما

درباره ائمه جمعه ای که نتوانسته اند در اندازه مطالبات و انتظاراتی که از این جایگاه وجود دارد ظاهر شوند دستکم باید دو نکته را در روند آسیب شناسی دستگاه ولایت مورد توجه قرار داد.

الف- امام جمعه هیچ ردیف بودجه مشخص و مطمئنی برای فعالیت ندارد. این نقیصه در حالی است که مردم اعم از نیازمندان و یا فعالان انقلابی و جهادی و فرهنگی انتظار دارند از دفتر امام جمعه دست خالی بیرون نرفته و با رجوع به وی به عنوان کسی که دارنده بالاترین منصب سیاسی و مذهبی شهر است بتوانند بخشی از ملزومات مادی مورد نیاز خود را تأمین نمایند.

گاه خود امام جمعه هم تصمیم می گیرد فعالیتی فرهنگی یا خیرخواهانه را در راستای تحکیم جایگاه امامت جمعه و ... آغاز نماید که دستش از منابع قانونی و ثابت مالی خالی است. در شهرهای بزرگ این خلأ از طریق عواید بعضی موقوفات و یا کسر از وجوه شرعی مانند خمس تا حدودی جبران می شود؛ اما در شهرهای کوچک و فقیر دست امام جمعه به طور کل از منابع قابل اعتنا خالی است. در نهایت چنین موقعیتی امام جمعه را بر آن می دارد که یا به سوی بعضی مسئولان ادارات دست نیاز دراز کند و یا پیش سرمایه دارها گردن کج نماید.

نتیجه این روند با توجه به تأکید معقولی که در استقلال حوزه ها از دولت ها شده خوشایند نیست. تجربه ثابت کرده اغلب مسئولان و یا متمولانی که به ائمه جمعه یا علمای بلاد نزدیک می شوند و نیازهای مادی دفاترشان را تأمین می سازند در بزنگاه مشکلات و گره های قانونی خود یا انتظار سکوت از آنها را داشته و یا توقع حمایت دارند. ادامه این روند منجر به ساکت شدن امامان جمعه در قبال اشتباه مسئولان و صاحبان قدرت شده و منافی رسالت اصلی آنها در ادای فریضه امر به معروف و نهی از منکر است. طبیعی است مردم و جوانان انقلابی وقتی سکوت شخصیت اول سیاسی مذهبی شهر خود در قبال اشتباه یا فساد مسئولان را دیده و دایره امر به معروف ونهی از منکر او را صرفا محدود به مردم عادی می یابند در صداقتش شک نموده و نمی توانند وی را به عنوان نمایشگر شخصیت رهبری و ولی فقیه بپذیرند.

ب- از دیگر آسیب های دستگاه امامت جمعه نحوه انتخاب و انتصاب ائمه جمعه است. بارها دیده شده افرادی فاقد وجاهت لازم در امور علمی و اجتماعی و فقر بینش سیاسی و یا ضعف های شخصیتی و روحی صرفا بنا بر انتساب به فلان فرد و جریان توانسته اند جایگاه نمایندگی رهبری در شهرهای هر چند کوچک را اشغال نموده و در نهایت نه تنها منجر به تقویت بنیه های نظام اسلامی نگردیدند بلکه بدبینی و دلزدگی از مشروعیت نظام دینی را در بین مردم رقم زده اند.

وجود این معضل در حالی است که حوزه های علمیه مملو از طلاب نخبه انقلابی است که از موازین و معیارهای لازم برای تصدی امامت مردم برخوردار هستند اما به دلیل عدم وابستگی به محافل و کانون های قدرت و فقدان پشتوانه نتوانسته اند در موقعیتی که استعداد خدمات دینی و اجتماعی شان بروز و ظهور پیدا کند قرار بگیرند.

وقتی توده های مختلف مردم به خصوص قشر انقلابی و صاحب تحلیل متوجه می شوند که امام جمعه شهرشان برخلاف انتظاری که از جایگاهش می رود به جای آن که در سلوک رهبری حرکت کند در مسیر اهداف و منافع شخصی و گروهی پیش می رود و نه تنها قادر نیست به عنوان پدر معنوی شهر، نخ تسبیح عناصر انقلابی باشد بلکه خودش باعث و بانی شکاف بین نیروهای انقلاب در راستای باندبازی و فامیل گرایی است و یا برخوردار از امراض روحی همچون بی صداقتی، دو رویی، تفرعن و... است طبیعی است که برای تغییر وی و باز گرداندن این جایگاه به اهل آن تلاش می نمایند. در این بین دردمندانه شاهد هستیم سیستم نظارتی ائمه جمعه متأثر از نفوذ لابی های قدرت، چشم بر ضعف های موجود بسته و به اعتراضات به حق، وقعی نمی نهد که هیچ، شوراهای تأمین نیز که شامل مسئولان خُرد و میان رده ای است که اغلب با اعمال نفوذ همان طیف از ائمه جمعه قدرت طلب و منفعت خواه روی کار آمدند بلافاصله با ژست دروغین حمایت از نظام و در لوای قانونی غلط که مصوبات شوراهای تأمین را بدون نظارتی خاص، وجیه می شمارد، دستور برخورد و حذف منتقدان امام جمعه را صادر می نمایند. نتیجه می شود همین وضعی که می بینید نه تنها صفوف نمازهای جمعه از خیل مردم مومن و انقلابی خالی و کم رونق است بدبینی نسبت به اراده نظام برای عمل به شعائر عدالتخواهی و داعیه نیل به تمدن جهانی اسلام نیز در لایه هایی از اقشار انقلابی رقم می خورد. امام جمعه ای که به رغم خطاهای مکرر و رفتارهای متضاد با شخصیت و سلوک رهبری و ایجاد تشتت در بدنه نیروهای انقلاب از تداوم مسئولیت خود مطمئن بوده و با سوءاستفاده از جایگاه به ظاهر معنوی و نیز سوءبرداشت کاریکاتوری نهادهای امنیتی و قضایی از تعریف نظام و امنیت اجتماعی موفق به حذف منتقدان خود شود دیکتاتوری فاسد و شاهک تمامیت خواهی است که سلطنت تباه طاغوت را در اذهان عموم زنده می نماید.

دوباره تأکید می کنم شکی نیست که بخش قابل ملاحظه ای از ائمه جمعه با فعالیت ها و سلوک مردمی و مومنانه خود باعث تقویت بنیان های اسلام انقلابی و باور به سلامت و عدالت نظام دینی شده اند؛ اما اگر روزی شورای سیاستگذاری ائمه جمعه کشور بخواهد از خواب ناز و تغافل آزاردهند مصلحتی خود بیدار شده و بداند واقعیت ها ورای لبخند تصنعی مسئولان این شورا در گوشه و کنار باعث ریزش بدنه نیروهای انقلابی و بی اعتمادی آنان گردیده و دستگاهی که در اختیارشان قرار گرفته نیازمند آسیب شناسی و بازنگری است، نکات فوق می تواند تلنگری برای گشایش پنجره ای جدید رو به اصلاح و پیشرفت و تأثیرگذاری مطلوب به منظور شکل گیری جامعه ای باشد که انقلاب اسلامی را در "عمل" مسئولان و صاحبان تریبون جستجو می نمایند. والعاقبة للمتقین.

وقتی از گناه خودی ها میگذریم

دوستی داشتیم اهل بندرگز مقیم قم بسیجی بود و کارگری می کرد. سر جریان 22 بهمن معروفی که ملت ریختند سر علی لاریجانی و نگذاشتند در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها سخنرانی کند و مهر و تسبیح به سمتش پرت کردند -و البته این کار را تایید نمی کنم- این بابا هم ایستاده بود و لبخندی روی صورتش نقش بست. خبرنگاری عکس گرفت و تصویرش همه جا منتشر شد.

شریعتمداری طبق معمول در قالب شخصیتی فرا زمینی و عالم الغیب به میدان آمد و نوشت که اینها از سرویس های جاسوسی بیگانه خط می گیرند و ...

تا مدتها صدو پنجاه نفر از جوانهای بسیجی و طلبه را می بردند دادگاه و می آوردند و می گفتند بفرمایید! این هم که کیهان خودتان و همفکر خودتان است شما را به خاطر اهانت به لاریجانی ما ضدانقلاب و عنصر اجنبی دانسته و...

رفیق ما رفته بود خواستگاری. بندرگز هم شهر کوچکی است. تصویرش پخش شده بود. پدر دختر گفت من به کسی که خائن به وطن و جیره خور استکبار باشد زن نمی دهم!

الان حسین شریعتمداری در قالب پیری فرزانه و روشنفکر با نهایت ضریب جذب به میدان آمده و دهها فحش ناموسی فرزند خلفش نسبت به بزرگان را نادیده انگاشته و او را از نگاه لطف مورد نصیحت قرار داده است.

یادتان است در ماجرای توهین به دختر هاشمی در شهر ری توسط یک بسیجی جانباز چه بلوایی درست شد؟ بزرگان مذهبی تهران و قم و نجف را وادار به موضع گیری کردند. آن بدبخت هم هر چه گفت من اشتباه کردم و معذرت میخواهم و ... افاقه نکرد و انداختنش زندان.

اینها را گفتم که خطوط قرمز نظام را بهتر بشناسید.

فحش نده برادر!

 

"وهن" و "بهتان" سالهاست که تئوریزه و رسمی شده و قربتا الی الله جهت کنار زدن رقبای سیاسی به شکل سازمانی تجویز می شود.

بی دینی و لاقیدی اصلاح طلبان در لجن مال کردن رقیب نباید باعث تقلید ما از اسلوب رسانه های غربی شود. انقلابی گری منهای اخلاق، نشان می دهد پوک و فاقد بنیان های اعتقادی محکم و درستی هستیم.

مغزهای کوچک زنگ زده جناح خاص باید فکرش را می کردند که خشت کج اول جواز بهتان و وهن، امروز روزی یقه خودشان را گرفته و باعث رسوایی بخش سطحی و احساسی بوق های رسانه ای شان می گردد والبته ناگفته پیداست که مردم، همین بوقچی های پر هیاهوی پوک مغز را نماد جریان و جناح متبوع می دانند.

ماجرای حسین قدیانی و هتاکی هایش مال امروز و دیروز نیست؛ اما چون زنجیره حرمت شکنی های او و همراهی خیل رسانه های فیک مجازی و عمارهای کاغذی و نفت خوار در راستای تأمین منافع طیفی خاص بود کسی زبان به نقدش نگشود. کما اینکه کسی به هتک حرمت روستاییان توسط سعید قاسمی – که البته منکر خدمات وزحمات جهادی او نیستم-  واکنشی نشان نداد. الان هم گروهک های مجازی پرهزینه و غوغاگر و فاقد تحلیل مانده اند که تکلیفشان در این نزاع دو سر باخت چیست و چرا از بالا دستوری نمی رسد که طرف که را بگیرند و عبارت که را صدها بار بازنشر دهند؟

یقین بدانید با حسین قدیانی که آیت الله مصباح را هدف بدترین اهانت های چاله میدانی قرار داد هرگز برخوردی در سطح یک دهم مواجهه با نیک آهنگ کوثر صورت نخواهد گرفت زیرا ما به اشتباه یاد گرفته ایم باز هم در راستای اهداف جناحی، مفاسد و جرایم افراد را نیز به دایره خودی و غیر خودی قسمت نماییم.

خوب است یکبار هم که شده حضرات طائب و رجبی و زاکانی و قالیباف و ... دور هم جمع شوند و بیانیه و امضای مکتوب بدهند که فحاشی و بهتان ولو قربتا الی الله و به نفع جبهه انقلاب حرام است و حرام است و حرام و اساسا اسلام دینی است که فراتر از شعار و ادعا و ظواهر، قابلیت اجرای در عمل داشته و بطن آن آکنده از اخلاق و معنویت بوده و با منش همه مکاتب سیاسی بشر به خصوص ماکیاولیسم فرسنگ ها فاصله دارد؛ شاید که برود میخ آهنین در سنگ.

آسیبهای فرهنگی و تربیتی جامعه

 

بنای دین اسلام و کلام وحی، تربیت انسان هاست. در نخستین آیه نازل شده قرآن، خدا به عنوان یک مربی معرفی می شود: اقرأ باسم "ربک" الذی خلق

اومانیسم حقیقی، اسلام است. دین اسلام انسان را محور همه احکام و آموزه های شریعت می داند؛ اما انسانی که محدود به لذائذ حیوانی و امیال نفسانی نیست و در بستری جمعی و مومنانه در مسیر کمال شخصیتی و دست یابی به انسان کامل و آبادانی دنیا و آخرت خود قدم بر می دارد.

مسئولان و خدمتگزاران جامعه اسلامی نیز باید اصل تربیت را محور همه فعالیت های خود قرار دهند. هیچ فرد به خصوص در سنین کودکی و جوانی نباید به حال خود رها شده و در چنبره گرگ های درنده نفس و شهوت و دنیازدگی اسیر بماند. وظیفه هر مومنی است که دست برادر دینی خود را گرفته و او را در مسیر خودسازی و اصلاح نفس یاری رساند. این حس مسئولیت نسبت به یکدیگر و تکامل هم است که جامعه ای ملکوتی و فضایی الهی در دل اجتماع رقم زده و دنیای مادی مردم را مدینه فاضله رستگاری و رشد و آرامش قرار می دهد.

نمونه این محیط زلال و معنوی را باید در فضای دلچسب و انسان ساز دوران دفاع مقدس و در جبهه ها و پشت خاکریزها جست. در محیط جبهه، خود خواهی و تکبر و منفعت طلبی جایی نداشته و همه سعی می کردند با نفعی کمتر، بهره ای بیشتر به دیگران رسانده، خدمت به خلق را در گمنامی و اخلاص افتخار خود بدانند، چشم و هم چشمی و حسد و کینه و ... را از لوح دل و جان خویش زدوده و حیات فطری را مبتنی بر نگاه خالق یکتا و جلب رضایت او رقم بزنند. نگاه به گنجینه خاطرات دفاع مقدس نباید یک نگاه حس و حالی و صوفی منشانه باشد. خاطرات گرانسنگ دفاع مقدس تجربه ای تاریخی و شیرین برای ترسیم جامعه الهی است که سبک زندگی آن باید سرمشق ما در امور فردی و اجتماعی زندگی قرار بگیرد.

"ما اگر بخواهیم امروز جامعۀ خودمان را که مهمترین نگرانی در جامعۀ امروزمان برای اینکه استقلال‌مان، وحدت‌مان، عزت‌مان آسیب ببیند و ممکن است ببیند، نگرانی فرهنگی و تربیت جامعۀ ما است؛ اگر بخواهیم این نگرانی را رفع کنیم باید به ویژگی‌ها و ارزش‌های دوران دفاع مقدس توجه کنیم. من چند تا از آن ویژگی‌ها را در این جلسه که الان داریم نزدیک می‌‌شویم به نماز مغرب نمی‌خواهم وقت این جلسه را زیاد بگیرم، خدمت‌تان عرض می‌کنم ، چون بنا نبود صحبت کنم، در بین راه فکر کردم که خلاف ادب است، حتماً باید حرف بزنم، چند جمله‌ای را یادداشت کردم.

یکی از ویژگی‌هایی که در دفاع مقدس، دفاع مقدس در بُعد عرضی و جمعیتی و زمانی یک حادثۀ کوچک و کوتاه نبود، یک حادثۀ طولانی بود، قریب به 3 هزار روز یعنی 8 سال طول کشید، جمعیتی که آمدند در این فضا قرار گرفتند بالغ بر میلیون بودند، از هر شهری صد هزار نفر، چندصد هزار نفر از استان‌های گوناگون آدم‌های مختلفی در سنین مختلفی و در بخش‌های مختلفی به جبهه آمدند. فضای حاکم بر آن جلسه، آن جامعه این بود که آن فضا، یک فضای یکپارچه تربیتی بود."(متن کامل سخنرانی سردار قاسم سلیمانی در یادواره ی 130 شهید محله ی کن تهران1396).

یک دست هم صدا دارد

 

گاهی ماندن، فلسفه ای مهم تر و موثرتر از شهادت دارد. از ششم تیر 1360 تا امروز که مقدرات سیاسی عالم در خاورمیانه یا قلب قاره آمریکا به سر انگشت اشاره مردی جامانده از قافله شهادت و جانباز علمدار مکتب آسمان می چرخد ثابت شد که یک دست هم صدا دارد!

می شود به این حادثه اینگونه نگاه کرد که ناهماهنگی نیروهای متفرق جبهه ضدانقلاب باعث شد یک روز زودتر از فاجعه هفت تیر به ترور امام جمعه تهران و نماینده امام در شورای عالی دفاع دست بزنند و گرنه ایشان روز بعد در حزب جمهوری حاضر می شد و معلوم نبود بعد از آن چه بر سر ایشان می آمد.

می شود اینگونه هم نگریست که اهمیت شخصیت سید علی خامنه ای دشمن را بر آن داشت تا طرح جداگانه و مستقلی برای ترور وی در نظر بگیرد و اینگونه از حذف او اطمینان بیشتری به دست آورد.

فارغ از هر نقد و تحلیلی باید شکرگذار الطاف خفیه الهی بود که خدعه دشمنان را به خودشان بازگرداند و نقشه شوم منافقان را به نفع آینده حرکت جهانی اسلام رقم زد. الحمدلله رب العالمین...

اسلام زدایی از جامعه

 

ناتوی فرهنگی غرب، یکی از برنامه های جدی و رسمی دشمن برای تغییر ذائقه ملت ایران و دگرگونی در سبک زندگی اسلامی ایرانی به منظور تغییر در ماهیت جمهوری اسلامی است. متمّم این روند؛ اما ضعف بعضی خواص در پایبندی به احکام و معارف دین است. فاصله طباقتی بعضی مسئولان، زندگی لاکچری آقازاده ها، تبعیض در میزان بهره مندی از امکانات، فقر اقتصادی و محرومیت در لایه هایی از اجتماع، بی تعهدی بعضی دستگاه ها در خدمتگزاری به مردم، ناراضی تراشی و ... از جمله نقص هایی است که ممکن است نگاه بعضی از مردم نسبت به اسلام و نظام دینی را خدشه دار سازد.

امر به معروف و نهی از منکر به عنوان فریضه ای دینی و ضامن آزادی بیان خیرخواهانه، فرهنگی سازنده به منظور حفظ شئون دین در بین مردم و مسئولان است که در اصل هشتم قانون اساسی نیز مورد تأکید قرار گرفته است. مسئولان و خواص نیز البته باید دقت بیشتری در رفتارها و گفتارها و انطباق مسیر زندگی و مدیریت خود با شاخصه های دین داشته باشند. مدیریت علوی و معیارهای روشن حکومت امیرالمومنین علیه السلام و وصیت نامه های آموزنده شهدای انقلاب اسلامی، باید همواره مورد رجوع و محک مسئولان قرار گرفته و هیچ کس خود را از التزام به احکام اسلام در زوایای مختلف زندگی بی نیاز نپندارد.

 

"آن چیزی که امروز منشاء نگرانی‌ها است و باید از آن خوف داشته باشیم، این اسلام‌زدایی از جامعه است،‌ این فقط مخصوص قشر متدین نیست، اگر آسیبی به کشور فشار شد، اگر هجمه‌ای به کشور وارد شد، اگر این کشور ضعیف شد همۀ اقشار جامعه، چه آنهایی که در بالای شهر هستند، چه آنهایی که در پایین شهر هستند، آسیب می‌ّبینند، آن رکنی که موجب شد این انقلاب در طول این 39 سال عامل موفقیت این انقلاب بشود، اسلام بود،‌ اگر پایه‌های اسلام در درون کشور ضعیف شد، بدانید دشمن به راحتی می‌تواند این کشور را در هم بریزد". (متن کامل سخنرانی سردار قاسم سلیمانی در سالگرد پیروزی انقلاب اسلامی کرمان 1396 )

تضعیف اسلام

 

معروف است مستشرق مسیحی به نام لامنس در جمله ای می گوید ما مسیحی ها باید مجسمه معاویه را از طلا بسازیم و به آن احترام بگذاریم چون اگر این معاویه نبود، اسلام تمام دنیای غرب را گرفته بود. واقعیت آن است که بهترین راه ضربه زدن به دین، ارائه قرائت های انحرافی از آن است. عده ای همواره بر اساس بی دینی و نفاق، منفعت طلبی و یا در جایگاه نفوذی دشمن و ... کوشیده اند احکام اسلام را به نفع مسیر و مطالبات غیر حقیقی مکتب وحی تفسیر و تأویل نمایند. اسلامی که از کاخ سبز معاویه صادر می شد با اسلام علوی فرسنگ ها فاصله دارد و در نهایت، تجسم اسلام ناب را در کربلای غربت و عشق و ایمان به مسلخ می برد و چند صباحی قهقهه پیروزی سر می دهد. اسلام عبدالملک مروان، اسلام گوشه نشینی و انزواست و در عرصه عمل، هذا فراقٌ بینی و بینک، نصیب کتاب خدا می شود. اسلام وهابیت، اسلام خون آشام و ضد فطرت است. اسلام صوفی و اسلام لیبرال و اسلام آمریکایی و ... وجوهی از دین بی خاصیت و فردگراست که هیچ تأثیری در دایره اجتماع نداشته و منافاتی با رویکردهای جنایتکارانه آمریکا و اسرائیل نخواهد داشت.

اسلام ناب محمدی(ص) که جلوه ای از آن در حاکمیت نظام اسلامی ایران ظهور یافته، کتاب خدا را نقشه راه و مبنای حرکت خود می داند و فقه را نسخه اداره زندگی بشر از گهواره تا گور می شمارد. چنین اسلامی است که در همه شئون زندگی فردی و اجتماعی انسان راه کمال و سعادت را نشان داده و هیچ گاه رضایت خودکامگان و جنایتکاران و غارتگران را همراه نخواهد داشت.

اگر نظام جمهوری اسلامی، سیبل حملات مستمر دشمن قرار گرفته به خاطر دارا بودن این ویژگی برجسته است. از این بابت رسالتی بزرگ بر دوش همه علاقمندان اسلام سنگینی می کند و آن صیانت از حریم نظام اسلامی به عنوان جلوه اسلام حقیقی و تبیین فاصله خط و مشی آن با جریان های تحریف شده ذیل عنوان اسلام می باشد.

 "امام برای احیای مجدد اسلام این ملت را شایسته آن دید. لذا امروز دفاع از نظام اسلامی مساوی است با دفاع از اسلام. چرا امام فرمود دفاع از نظام از اوجب واجبات است؟ هیچ واجبی به پای دفاع از نظام نمی‌رسد. آن را از نماز واجب‌تر دانست. نماز اگر قضا شد امکان مجدد آن وجود دارد اما نظام اگر آسیب دید، نماز آسیب می‌بیند، دین آسیب می‌بیند، به این دلیل امام حفظ نظام را اوجب واجبات و واجب‌تر از نماز دانستند."( سخنرانی سردار سلیمانی در کنگره هشت هزار شهید گیلان – ۱۳۹۵).

یک نکته درباره مدگرایی مجالس ختم

درباره خبرگان میاندوره ای مازندران

 

آقایان پیشنمازی و گلی دو کاندیدای انتخابات میان دوره ای مجلس خبرگان رهبری در استان مازندران هستند. این دو بزرگوار هر دو از فضلای فاخر و مجتهدین جوان و متقی ببه شمار می آیند.

متأسفانه کم کاری صدا و سیمای استان و سایر نهادهای فرهنگی و رسانه ها باعث شده بخش قابل توجهی از مردم استان از اصل برگزاری انتخابات خبرگان هم بی اطلاع باشند چه برسد به شناخت نامزدها.

این حقیر ضمن احترام به مقام علمی و معنوی حاج آقای پیشنمازی با شناختی که از آقای گلی دارم ایشان را برای نمایندگی مردم استان ارجح می دانم.

به یکی از اطرافیان آقای گلی انتقاداتی وارد شده که البته به نظرم حواس آقای گلی هم به این موضوع متمرکز بوده و نیز شایان ذکر است که دور و بر سایر عزیزان هم آدم های ناحسابی گاه پیدا شده و می شوند.

بحث دیگری برای تخریب آقای گلی مطرح کرده اند که ایشان مشاور صادق لاریجانی بوده است. اولا آقای رییسی که مورد اهتمام ما برای انتخابات ریاست جمهوری است معاون صادق لاریجانی بوده. نکته بعد این که از زمان مرحوم هاشمی شاهرودی جمعی از فضلای جوان حوزه که اغلب هم تربیت شده مدرسه علمیه روحیه بابل هستند به درخواست آن عالم بزرگوار حلقه ای تشکیل دادند تا مسائل مبهم و لاینحل قضایی را از نگاه فقه شیعه بررسی و حل نمایند. آقای گلی هم یکی از این افراد بود. بعدها با روی کار آمدن آقای لاریجانی نیز به درخواست ایشان این جمع به فعالیت علمی خود برای کمک به دستگاه قضا ادامه داد.

بحث دیگری هم به صورت درگوشی مطرح شده که سپاه یا جامعه مدرسین و ... با حمایت از آقای گلی درصدد هستند کانون قدرت حاکم بر فضای سیاسی شهر را تضعیف نموده، جای بعضی ها را بگیرند و ... این حرف ها شایعه ای بیش نیست و آقای گلی هم جایی چنین ادعایی طرح نکرده و دنبال این مسائل و حواشی بچگانه نیست.

ورای همه این حرف و حدیث ها بیان دونکته را ضروری می دانم:

یک- همان طور که در ابتدا عرض نمودم هم آقای گلی از بابل و هم آقای پیشنمازی از ساری دو چهره فرهیخته و فاضل این دیار هستند. رقابت های انتخابات خبرگان فرصت مغتنمی است که قصور نهادهای تبلیغ دین جبران شده و مردم و به خصوص نسل جوان با بهترین و با فضیلت ترین دانش اموختگان حوزوی این خطه که متاسفانه مهجور مانده اند آشنا شوند. گاه در بعضی شهرها به خصوص همین بابل و ساری دیده می شود عرصه فکر و قلم و سخن در اختیار معدود افرادی است که وزن علمی خاصی نداشته و نمی توانند ملجأ متدینین در تبیین خطوط فکری و مبانی اصیل اسلام ناب قرار بگیرند. شناخت امثال این دو بزرگوار میتواند در زدودن این خلأ موثر باشد.

دو- بزرگان حوزه با توجه به قدرت نفوذ معنوی در جامعه در طول تاریخ مورد طمع عناصر ناشایست و متظاهران قرار داشته اند که البته اغلب با هوشیاری خود راه سوءاستفاده آنان از مقام دین را سد نمودند. متآسفانه و دردمندانه باید اذعان داشت معدودی از بزرگان حوزوی و منتخبان خبرگانی مردم با اعتماد به دور و بری ها و روسای دفتر و ... گاه بازیچه عناصر بدنام و مفسد اقتصادی قرار گرفته اند که آسیب های تلخی به روان وباور عموم وارد نموده اند. با آقایان گلی و پیشنمازی و همه منتخبان فعلی و آینده مردم در خبرگان رهبری این اتمام حجت را لازم می دانیم که بر سر منافع عموم و صیانت از جایگاه دین و قداست اسلام تعارفی نداشته و در صورتی که پایشان بلغزد به وظیفه خود عمل خواهیم کرد.

رییسی، جلیلی و دیگران

 

اگر به اینجا رسیده اید که جلیلی اصلح است خوب به همو رای بدهید و نیاز به شک و تردید و شبهه فقهی و دعوای اصلح با صالح مقبول نیست.

سال 76 را یادم است که دوست و دشمن و زمین و زمان شهادت می دادند الا و بالله ناطق نوری رییس جمهور خواهد شد و اکثریت با اوست و سال 84 که عده ای ما را مسخره می کردند چرا این جا ایستاده اید ببندید ستاد این شهردار ناشناس و کم اقبال را و ...

من البته به جلیلی رای نمی دهم. فکرمی کنم این کار لطف بزرگی در حق اوست. این مساله البته به این معنی نیست که او را فاقد صلاحیت می دانم خیر.

مملکت ظرفیت و آمادگی پذیرش یک مدیر لباس شخصی متدین را ندارد. منظور مرا که خوب متوجه شده اید؟

یک صنف و یک نهاد هستند که اگر ببینند رییس جمهور بر وفق مرادشان گام برنداشته و زیر چترشان نمی رود انگ ضدانقلاب و ضد روحانیت می چسبانند و وصلش می کنند به آمریکا و اسرائیل و ... تمام. یک کاسه شدن خودی ها با رسانه های دشمن برای زدن یک نیروی انقلابی او را دیوانه می کند یا ضدانقلاب.

آقای رییسی معمم است و بخش عمده ای از این گردنه سخت را به برکت همین لباس به سلامت از سر می گذراند.

البته من این چند سال حسابی رییسی را تحت نظر گرفته ام و کاملا برایم مشهود است که او رییسی معاون شاهرودی و صادق نیست و به بلوغ سیاسی و انقلابی قابل قبولی دست یافته است. رییسی را کامل و بی نقص نمی دانم. همین الان هم متاسفانه بعضی کسانی که در ستادهای او به خصوص در شهرستان ها مشغول هستند جماعت لاشخور ظاهر الصلاحی هستند که ریش و یقه و عمامه را ابزار تظاهر و کسب قدرت و ثروت دانسته و همواره باعث بیزاری مردم نسبت به باورهای انقلابی شده اند. با این حال معتقدم رییسی تجارب و انگیزه هایی دارد که با تکیه بر آن نسبت به بقیه رقبا تواناییهای ملموس تری را برای خدمت به کشور از خود نشان خواهد داد.

اصحاب عاشورا در فتح خرمشهر!

مردانه می جنگید. ترسی از دشمن نداشت. چریکی بود برای خودش؛ رعنا و رشید و چابک. این طرف و آن طرف می دوید و دمار از روزگار بعثی ها در می آورد. خیلی هایشان را به اسارت گرفت. می دانست این جا معراج و سکوی پرش او به قافله اباعبدالله است. برای همین لباس پاسداری نو و تمیزی را درآورد و به تن کرد. با این که شب عملیات گفته بودند پاسدارها لباس سبز سپاه را نپوشند که اگر اسیر شوند دشمن تاوان سختی از آنها می ستاند؛ اما او برای خودش حنابندان راه انداخت و لباس سبز پاسداری به تن کرد و گفت که دوست دارد مثل سربازان رسول الله در صدر اسلام با اشتیاق به استقبال شهادت برود.

روز اعزام در مسجد محل هم به مردمی که برای بدرقه آمده بودند خبر داد که شما در حال صحبت با یک شهید هستید!

آن روز در مرحله مقدماتی عملیات الی بیت المقدس، مردانه جنگید تا این که تیر و ترکشی خورد و بر زمین افتاد. نگذاشت کسی کمکش کند. گفت: وقتتان را به خاطر من تلف نکنید. من اینجا جایم خوب است به نبردتان ادامه دهید که از هر کاری واجب تر است. شهید قدرتیان فرمانده دسته او بود. رفت بالای سرش. خواست کمکی کند. شنید که سید حسین می گوید: نگران من نباش برو جلو اینجا نایست. من سرم روی زانوهای اباعبدالله است.

درد داشت؛ اما بی قراری نکرد. زینبش تازه به دنیا آمده بود. او را ندید؛ اما بی تابی نکرد. از همه علائق دنیایی اش گذشته بود. ورزش کار و دونده ای که می توانست پله های قهرمانی را طی کند ولی به قله های پهلوانی می اندیشید و افق نورانی وصال را می جست. قرآن کوچکی از جیبش در آورد و با نفس های بریده شروع کرد به تلاوت آیات وحی.

کار در آن نقطه گره خورد. بچه ها مجبور به عقب نشینی شدند. دشمن بالای سرش که رسید تیر خلاص زد و تا توانست روی لباس پاسداری اش آن جا که آرم سپاه قرار داشت خشاب گلوله خالی کرد.

بچه ها دوباره پیش روی کردند و پیکرش را یافتند. خونین شهر هم در مراحل بعدی عملیات، دوباره خرمشهر شد. الی بیت المقدس به پایان نرسید و تا امروز که خروش موشک مبارزان مردم غزه جای سنگ ها را گرفته و لانه عنکبوتی صهیونیسم را به ویرانی نزدیک ساخته، ادامه دارد.

تیر خلاص دشمن و رگبارهایی که روی سینه سید حسین گلریز و سیدحسین گلریزها خالی شد پایان عمر او و همسفرانش را رقم نزد. امروز خیلی ها سر مزار سید حسین دخیل بسته و حاجت طلب می کنند؛ اما مهم تر از آن راه سید حسین و سیدحسین ها است که همچنان ابرقدرت های پوشالی را به استیصال وا داشته و آرزوی تیر خلاص به اسلام و آرمان های رهایی بخش آن را به دلشان گذاشته است. شهدا زنده اند چون راهشان رهرو دارد.

یاد و خاطره شهید سید حسین گلریز و همه شهدای سرافراز عملیات الی بیت المقدس در سالروز آزادی خرمشهر قهرمان گرامی باد.

راوی: سردار حاج علی فردوس