این دنیای ناچیز

 

در هفته گذشته سه حادثه تلخ در صدر خبرها آمد.

رضا امیرخانی دچار حادثه شد و در بیمارستان بستری گردید. از حال و روز او خبرهای مختلفی به گوش می رسد. رضا امیرخانی یکی از ماندگارترین چهره های عرصه قلم و هنر انقلاب است که نامش در تاریخ خواهد ماند. داستان سیستان، نشت نشا، ارمیا و... آثاری بودند که او در جوانی خلق کرد و به رغم آنکه در جبهه انقلاب قلم می زد اما تحسین معاندان را نیز بر انگیخت. خدایش سلامت بدارد ان شاءالله.

نماینده لردگان چه اسم زیبایی دارد، سید روح الله موسوی؛ اما زیباتر از اسم او رسم اوست که بر مدار شهدا و فرهنگ و سلوک انقلاب جریان دارد. در حالی که رانت خواری مدعیان ژن برتر و آقازاده ها و دامادهای تازه به دوران رسیده بعضی مسئولان تصویری نامبارک از چهره عدالتخواهانه جمهوری اسلامی در باورها حک نمود هنوز هم مسئولانی در تراز باکری و رجایی و رییسی و... پیدا میشوند که خویشانشان را از رانت و ویژه خواری دور نگاه دارند. فرزند این نماینده بی آنکه کسی بداند پیک موتوری رستوران بود که دچار سانحه شد و از دار دنیا رخت بر بست. رحمت الله علیه. خدا به پدر و مادر این جوان صبر بدهد.

سقاب حسینی جوان متدینی است که به رغم اعتراض بعضی حامیان دولت توانست نظر مسعود پزشکیان را به طرحهای خود جلب نماید. هنوز امضای حکم معاونتش خشک نشده بود که خانواده اش دچار سانحه شدند و همسر و دو فرزندش را از دست داد. روحشان شاد. ظن و گمانهایی هم در این باره طرح شده که نمیخواهم واردش بشوم. یک نکته ای در ذهنم هست که جزو نادانسته های عالم خلقت است. در زندگی خیلی ها دیده ام تا به جایی میرسند حادثه ای تلخ برایشان رخ میدهد. دوستی بود که در قم طلبگی میخواند. بی سر و صدا دانشگاه رفت و مدرک گرفت برگردد شهرش برو بیایی پیدا کند که ناگهان دچار سرطان شد. مسعود پزشکیان به مجلس رفت که همسر و فرزندش دچار سانحه شدند. مرحوم کریمی مدتی بود وزیر دادگستری شد که در سانحه ای همراه با خانواده جان باخت. بهادری جهرمی سخنگوی دولت رییسی هم اندکی بعد از تصدی این پست در سوگ دخترش نشست... خدا عاقبت همه ما را بخیر کند؛ ان شاءالله اموات و احیای مومنین در دو عالم رو سفید باشند. همه این خبرها عبرت و آموزه ای است که برای دنیا بیش از آنچه می ارزد ارزشی قائل نباشیم. امیدوارم به این درجه از معرفت برسیم که به آنچه دست می آوریم دلخوش نبوده و از آنچه از دست می دهیم مأیوس نگردیم.

مغز و شکم

 

مدتی است وقتی در برنامه های فرهنگی شهدا که در دانشگاه ها برگزار می شود حضور پیدا میکنم مسأله ای ذهن مرا آزار میدهد. به طور معمول با توجه به بهره مندی دانشگاهها از بودجه های فرهنگی، پذیرایی خوبی در مراسم صورت می گیرد؛ اما از اعطای بسته های فرهنگی ولو در حد یک بروشور هم خبری نیست. پیش تر ها سلیقه و ظرافت برگزارکنندگان مراسم ویژه شهدا بدین شکل بود که حتی اگر پذیرایی قابل توجهی در کار نبود یک عده هر چند با هزینه شخصی و ارائه کاری ساده تلاش می کردند مستمعان و مخاطبان و حضار برنامه یک کتابچه و یا سی دی و یا بروشور پیرامون معرفی شهدا و خاطرات و اندیشه هایشان را با خود به یادگار ببرند. این کار بهانه ای برای نشر ارزشهای دفاع مقدس و ایجاد فرصت برای آشنایی بیشتر مخاطبان و خانواده هایشان حتی آنها که در مراسم حضور ندارند با فرهنگ و معارف ایثار و شهادت به شمار می آید.

مقابل چشم مردم

 

چهارراه شهدای قم یک مقر کوچک انتظامی قرار دارد. بی استثنا هر روز صبح که از کنار آن رد شوید دو یا سه خودرو با پلاک شخصی را می بینید که درست مقابل آن در نقطه ای که توقف ممنوع است پارک کرده اند. مردم می گویند این خودروها متعلق به کارکنان انتظامی است و اساسا نمیتواند برای شهروندان عادی باشد زیرا به یقین اگر برای مردم معمولی بود جریمه گردیده و در صورت استمرار به پارکینگ منتقل خواهند شد. جالب تر آنکه آنجا هر روز شاهد حضور فیزیکی مأموران انتظامی و راهور است و این تخلف مقابل چشم شان قرار دارد.

 آن نقطه با توجه به نزدیکی به حرم مطهر، نقطه ای شلوغ و پرتردد بوده که تصویری از قانون شکنی بعضی از متصدیان حفظ قانون را در اذهان عابرین به یادگار می گذارد.

سر و دستها و پاهای رژیم منحوس را میزنیم

 

در جنگ بعدی باید نفر را بزنیم. ما یا دوستان ما در منطقه باید تلفات سنگین روی دست دشمن باقی بگذاریم چه آمریکا و چه اسرائیل. این را باید به گوش دشمن برسانیم تیم جدید فرماندهی قوای مسلح ما با استفاده از تجربه جنگ دوازده روزه و البته بهره مندی از روحیه تهاجمی بنا دارند در صورت دست درازی دوباره دشمن، نفرات آنها را هدف قرار بدهند. دشمن احساس کند اهل ترحمیم جسور میشود.

سلیمانی اردستانی، هارون مونس و دیگران

 

حدود یازده سال پیش بود خبر عملیات تروریستی و گروگانگیری در سیدنی استرالیا توسط یک ایرانی وهابی در کل رسانه های دنیا پیچید. اسم این بابا بود هارون مونس. اما کمی کنکاش در فضای مجازی نشان میداد وی طلبه ای در حوزه علمیه قم بود به نام محمدحسن منطقی که به مرور بخاطر شکست در کسب و کار اقتصادی، ژست اپوزیسیون گرفت. گرایش وهابی پیدا کرد و نهایتا موفق به اخذ پناهندگی گردید.

همان وقت یادداشتی نوشته و توضیح دادم که عده ای از درس خوانده های حوزه و یا دانشگاه هستند که احساس میکنند چیزی بارشان است و آنطور که حقشان بوده دیده نشده اند. این افراد با قیاس فلان روحانی یا استادی که به عنوان کارشناس به رسانه ملی آمده و احتمالا سوتی هم دارد، افسوس می خورند که چرا خودشان با نظرات و سوادی که دارند مهجور واقع شده و کسی از آنها بهره نبرده است. البته بعضی هم صرفا توهّم سواد و اندیشه را دارند و اگر آنچه آقا گفت یعنی برگزاری کرسی های آزاد اندیشی به طور کامل و درست انجام می گرفت این بندگان خدا هم تخلیه شده هم وزن علمی شان مشخص می گردید.

این را به طور تجربی دیده ام که عرض میکنم. بعضی از این عزیزان اصرار دارند گوش شنوا یا بیکاری را پیدا کرده و از آنچه در چنته بدیع خود دارند رونمایی کنند. شخصا به این طور افراد احترام گذاشته و اگر دارای سن و سالی باشند سعی میکنم خیطشان نکنم و گاه در قالب سوال و غیرمستقیم به آنها بفهمانم که خیلی هم حرف جدید و کاملی برای گفتن ندارند.

خب حالا حساب کنید کسی با این حس درونی سر پیری مطمئن شود که دیگر اقبالی برای نمایش استعدادش نخواهد داشت. این طور افراد چنین مواقعی شروع به گرفتن مواضع شاذ و بیان حرفها و نظرات عجیب و شنا بر خلاف جریان آب می نمایند تا شانس بیشتری برای ابراز وجود و خودنمایی و رفع عقده هایشان داشته باشند.

خیلی ها حرف نویی دارند اما مستدل.

روی سخن پیرامون اشخاصی است که زور می زنند حرف نویی داشته باشند و دستشان از سند و دلیل خالی است. دیده اید بعضی افراد معمولی کوچه و بازار که صرفا از سر لج و برای تخلیه بغض درون تلاش دارند خبر و تحلیلی من درآوردی را در باب سیاست و دین و اجتماع بیان کنند؟ آن قشر افراد با سواد هم گاه به چنین حال و روزی دچار میشوند.

یکی اش همین عبدالرحیم سلیمانی اردستانی که خودش هم چندبار تکرار میکند من شیعه وهابی هستم و می خنند! ذوق می کند با ابداع اصطلاحی جدید بتواند خودش را سر پیری متمایز از دیگران نشان داده و سر زبانها بیندازد. در مظلومیت ائمه و اهل بیت از حضرت زهرا تا امام جواد علیهم السلام خدشه وارد می کند. هیچ دلیل و سندی هم ندارد و در سطح عوام کوچه و بازار با استناد به این که نظر من این است، فلان چیز با عقل جور در نمی آید، مگر میشود اینطور باشد و.... خودش را در جایگاه عقل کل و بی نیاز از تحقیق و مطالعه و پژوهش می بیند، هیچ وقت هم زیر بار منطق و سند نمی رود.

از هر حرف نویی باید استقبال کرد اما در محافل علمی و تخصصی تا وزن سخن و صاحب سخن معلوم شود. اینهایی که با تمسک به رسانه مجازی در تلاش برای طرح دیدگاه فاقد مبنای خود هستند در واقع در تلاش برای طرح اسم و عکس خودشان هستند.

مناظره حامد کاشانی با او خوب و قابل تحسین است. اهل مطالعه فهمیدند که عبدالرحیم چیزی در چنته ندارد و فقدان علم خود را دلیل نبود علم و جواز تشکیک در حقیقت می داند. زین پس طرح سخنان و نشر تصاویر وی کمک به منویات قلبی او برای ارضای شهوت دیده شدن و شهرت اوست. از کنار چنین افرادی باید به سادگی و بی اعتنا عبور کرد.

راستی رسانه های تشیع لندنی که ژست تعصب روی اهل بیت را دارند نمی خواهند درباره این بابا موضع بگیرند؟ چون با نظام زاویه دارد می شود از حق اهل بیت گذشت؟

روحانیون اصلاح طلب هم نان اسلام را خورده اند. نمیخواهند غیرت نشان دهند؟

دادگاه ویژه روحانیت گاه خودش را مکلف به دفاع از میز و جایگاه یک شهردار و فرماندار می دید. حالا برای دفاع از جایگاه اهل بیت هم احساس مسئولیت نشان خواهد داد؟

تعصب قبیله ای در زر ورق روشنفکری

 

هنوز هم در بعضی روستاها و محله ها اینطور است. یکی از اهالی و قوم و خویش هر خلافی هم که انجام بدهد پشتش می ایستند که مثلا معرفت به خرج داده باشند. طرف از بالا محله رفته پایین محله، دزدی، کتک خورده، جمع میشوند یورش می برند که چرا بچه محل ما را زدید!
این هم از رسوم غلطی است که در جامعه ما بین طبقات مختلف باب شده است. با دانشجویی که تخلف کرده برخورد شود، میگویند چرا با دانشجو برخورد کردید؟ با هنرمند متخلف برخورد شود میگویند جای هنرمند در زندان نیست، خب بله کسی نباید بخاطر هنرش به زندان بیفتد، اما جای متخلف و قانون شکن در زندان است. این اخلاق لزوما مربوط به طوایف روشنفکری نیست. بعضی از خود عزیزان نهادها هم اینطورند. با یکی شان برخورد شود می گویند انگیزه کار نداریم! چرا با هممکار ما برخورد شد؟! دیگر نمی گویند که با متخلف برخورد شد. انگار همه دوست دارند برای صنف خودشان مصونیت آهنین درست کنند. انگار چه پزشک چه دانشجو چه بازیگر چه مأمور چه قاضی، فرزند شهید، خبرنگار و... انتظار دارند فقط خطا و جرم دیگران مورد پیگیرد قرار بگیرد. این جماعت در حالی به این رانت و ویژه خواری و نظام طبقاتی و اشرافیت قائل هستند که همه شان دم از ضرورت عدالت و تساوی فقیر و غنی مقابل قانون و حق طلبی و ... زده و مشکلات مملکت را ناشی از وجود تبعیض می دانند.

در حریم فسق

 

خانه، حریم خصوصی است اگر برای زندگی شخصی باشد. اما اگر محل کار قرار بگیرد یا محلی برای اشاعه منکر، حریم خصوصی به حساب نمی آید.

اگر یک نفر در خانه اش لخت بچرخد کسی با او کاری ندارد. اگر یکنفر در خانه اش مشروب بخورد هم همینطور اما اگر دیگران را به خانه اش بیاورد و همین رفتار را داشته باشد کارش میشود ترویج گناه و اشاعه فحشا و قابل پیگیرد و مستوجب برخورد قضایی است.

کسی نمیتواند بگوید خانه خودم است هر کار دلم بخواهد مختارم. مثلا کسی در خانه اش اقدام به تولید محصول کند. اگر مجوزهای لازم بهداشتی و صنعتی و تولیدی را نداشته باشد با او برخورد میشود. اینجا دیگر خانه حریم خصوصی نیست. همه جای دنیا برای تغییر ظواهر ساختمان، صدور مجوز شهرداری لازم است تا چیینش، نما و مبلمان شهری تحت کنترل باشد. درست مثل نوع پوشش که در عرف جوامع، حریم شخصی نبوده و تابع مقررات است. دیدید فیلمش را که پلیس آمریکا با زنی که در معابر سینه هایش را بیرون انداخته بود برخورد محکمی داشت.

عکس این ماجرا را هم داریم. محیط اجتماع و فضای عمومی هم گاهی با حریم شخصی افراد تداخل پیدا می کند. مثلا داخل تاکسی یا اتوبوس، یکی موبایلش را روشن کرده و با صدای بلند به موسیقی گوش داده یا فیلمی را تماشا کند. چون آرامش دیگران را به هم زده نمیتواند بگوید فضای عمومی است و ربطی به اشخاص ندارد. در فضای عمومی هم هر فرد حریم خودش را دارد و حق دارد از آن صیانت کند. همه در صف خرید یا خودپرداز و... فاصله ای را جهت حفظ حریم خود و دیگران رعایت میکنند.

برخوردی که با جمعی از بازیگران در مجلس خانگی صورت گرفت -که به منظور برگزاری عیش و گناه تشکیل شده بود- درست و موجّه است چون کارشان مصداق اباحه گری در جامعه و اشاعه گناه به شمار می آید. اگر خود فرد گناه میکرد کسی با او کاری نداشت؛ اما کشاندن دیگران به محفل گناه، حکم ترویج و اشاعه را داراست.

موضوع سرو مشروبات الکلی حتی در بعضی از کافه ها در حال عادی سازی است که نیازمند اجرای حکم قاطع شلاق برای کنترل این اوضاع تأسف بار است.

بند آروغ!

 

این حکایت را که شنیده اید معروف شده است به قانون بند آروغ!

میگویند حاکمی به وزیرش گفت چه نشسته ای که خزانه خالی است و دولت بی پول؛ فکری باید.

طرف یک قانون وضع کرد با سه بند. بند اول: مالیاتها دو برابر میشود. بند دون نصف گاو و گوسفندهای مردم مال دولت. سوم آروغ زدن ممنوع است! یک عده را هم پول داد چو بیندازند که آروغ زدن نیاز اصلی و دغدغه مهمی است که باید در رأس اولویتهای مطالبه گری قرار بگیرد. اعتراضها که بالا گرفت دولت از این بند کوتاه آمد تا به مردم ثابت کند برای نظراتشان ارزش قائل است. ملت هم که عصبانیتشان فروکش کرد و انرژی شان تخلیه گردید خوشحال شدند که دستاوردی را کسب نموده، حرفشان را به کرسی نشانده و پیروز شده اند.

الغرض وقتی می بینید انگیزه ای برای کنترل وضعیت ناهنجاری های اجتماعی در مسئولان وجود ندارد که هیچ، هر از گاه رفع فیلتر فلان سکوی مجازی یا موتور سواری بانوان و... به عنوان مطالبه و دغدغه اصلی اجتماع از سوی رسانه های وابسته مطرح میشود باید یقین بدانید که حالا حالاها موج سرسام آور گرانی ادامه دارد و اوضاع معیشت قرار نیست فعلا سر و سامانی به خود بگیرد.

وجدان کاری

 

 راستش من به کارمندها بد بین شده ام. از بس از خودشان شنیده ام که وقتی حوصله ندارند یا کار دیگری دستشان است یا مشغله شخصی دارند به ارباب رجوع می گویند سیستم قطع است برو فردا بیا! که قطعا حق الناس بزرگی است. البته یک وقتهایی واقعاً سیستم قطع است اما خب من که دیگر به این جماعت بد بین شده ام.

به بعضی از دوستان کارمند می گویم پر توقع ترین قشر جامعه شما هستید و کم فایده ترین و زحمت دار ترین قشر هم! البته خیلی از کارمندها هم دلسوز و شریف و زحمت کشند و دغدغه حل مسائل مردم را دارند؛ اما یک عده متأسفانه در عین اینکه از زمین و زمان طلبکارند خودشان به وظایفشان درست عمل نمی کنند و باعث رنجش و تضییع حقوق مردم میشوند.

سریال آینه!

 

دولت در مواردی که دلش نخواهد به قانون عمل نمیکند. از به کار گیری محکومان قضایی و دو تابعیتی ها گرفته تا عدم اجرای قانون برنامه هفتم توسعه و...

مجلس در مواردی که دلش نخواهد به قانون عمل نمی کند. حداقل یکی اش همین زد و بند با دولت و عدم استفاده از ظرفیت نظارتی مجلس است که این نهاد را صرفا به تریبون آزاد شخصیتهای سیاسی بدل ساخته و دستاورد عملی چندانی در دفاع از حقوق ملت به همراه نداشته است.

قوه قضاییه هم که متهم ردیف اول ترک فعل است. پرونده های کلان مفاسد افشا شده مثل فولاد مبارکه و بانک دی و آینده و... که همه از آن با خبرند نیز بی نتیجه رها شده و مردم را در بد گمانی فرو برده است.

بعضی کارمندان نظامی و قضایی در جمعهای دوستانه و فامیل تعریف میکنند که ما با خودروی شخصی تخلف نموده و چون دستمان بر می آید می رویم داخل سامانه و جریمه هایی که توسط دوربین ثبت شده را باطل میکنیم.

و....

خب حالا با این وصف می شود یقه مردم را گرفت که چرا در مواردی که میلتان نیست به قانون عمل نمی کنید؟ الناس بأمرائهم اشبه منهم بآبائهم. کلام مولاست.

سهام بی عدالت!

 

دیروز دیدم سایتی نوشته که تصویب شده به متولدین 1401 به بعد سهام عدالت تعلق بگیرد. همه مردم ایران سهام عدالت گرفتند تا اوایل سال نود یا نود و یک. متولدین این ده سال از گرفتن سهام عدالت محروم ماندند. حالا هم که دولت تصویب کرده تنها به متولدین سه سال اخیر سهام بدهد. خب اگر معیار ما در حکمرانی، اجرای عدالت است چرا باید همه مردم از یک امتیاز بهره مند باشند به جز یک بخش که از بد حادثه! در زمامداری دولت روحانی پا به دنیا گذاشته اند؟

دور از شأن عدالت محوری جمهوری اسلامی است که عده ای بی دلیل از یک امتیاز همگانی محروم بمانند. امیدوارم مجلس و دولت به این مسأله ورود جدی داشته باشند.

چند جای کار می لنگد

 

دو تا دختر نوجوان در تهران بلند شده اند رفته اند کافه. کافه ها که میدانید مدتی است پاتوق و خلوتگاه دخترها و پسرها شده. آنجایی که رفتند بازی مافیا جریان داشت. این دو تا دختر هم با دو تا پسر دیگر تیم می شوند و می زنند به بازی. شرط بندی هم می کنند. حالا چه شرطی؟ اینکه هر تیمی باخت باید ده تا موبایل بقاپد و بیاورد! از قضا تیم همین بچه ها باخت. حالا باید شرطشان را عمل کنند که جلوی بقیه کم نیاورند. تجربه دزدی هم که ندارند.

دو تا پسرها موتور داشتند. دخترها هر کدام می نشیند ترک یکی و راه می افتند طرف بالای شهر که به زعمشان خلوت است و بهتر میشود دزدی کرد. چرخی می زنند. چشمشان می افتد به خانمی که موبایلش را در آورده و مشغول صحبت است. همان را نشان می کنند. موتور می رود طرفش. نزدیکش که می شوند دختر دست دراز می کند موبایل را بقاپد. زن تیز بود. دستش را کنار کشید که هیچ، مچ دست دختر را هم گرفت و کشید و به زمین انداخت. موتوری هم تعادلش را از دست داد و افتاد زمین. آن یکی موتور آمد کمکش. زن جیغ و داد کرد. مغازه دارها و رهگذرها ریختند وسط و هر چهار نفرشان را دستگیر کردند. کلانتری هم آمد و تحویلشان گرفت. سنشان کم است و باید بروند دادگاه اطفال. زار میزنند که به خدا دفعه اولمان بود و دزد نیستیم. زار می زدند که پدر و مادرهامان بفهمند چه میشود....

این ماجرا را دوباره مرور کنید. یک جا، دو جا، نه، چند جای کار می لنگد. در فضای مجازی چه می گذرد؟ پدر و مادرها چه میکنند؟ در کافه ها چه خبر است؟ مدرسه ها چه نقشی دارند؟ میشود جلوی این اتفاقها را گرفت، نمیشود؟

ایستاده بمیریم

 

همه شهدا مرد بودند چه مرد چه زن، همینکه جلوی دشمن ایستادند و کم نیاوردند و به دل خطر زدند، نشان سر قامتی آنهاست.

بعضی خاطرات لحظه آخری شهدا واقعا زیباست. منافق می گفت رفتیم مغازه خشکشویی که پر از عکس امام و شهدا بود. به شاگرد مغازه، (شهید شعبان ترابی) گفتیم عکسها را دربیاور و پاره کن. اسلحه را گرفتیم طرفش. نگاهی به ما کرد. انگار فهمید بالاخره می زنیم و ترورش میکنیم. دوست داشتیم بیفتد به التماس. آرام و خونسرد رفت یکی از عکس ها را با احترام از جایش در آورد و گوشه ای گذاشت. چندبار تهدیدش کردیم. چند بار دیگر همین کار را کرد. کفرمان درآمد. به سمتش شلیک کردیم؛ اما نگاههای مطمئن و آرام و استوارش کابوس همیشگی ما شد. شهید هندویان پاسدار بود. چریکهای فدایی در جریان حمله به آمل، او را وسط شهر دستگیر کردند. جلوی مردم گفتند بگو مرگ بر خمینی. اسلحه را گرفتند طرف دهانش. این جا جای کم آوردن نبود. فریاد زد مرگ بر آمریکا. مرگ بر منافق... شهید شفیعی قم وقتی اسیر شد تن مهجور و مجروحی داشت. می آمدند برای بازجویی. محکم و استوار می گفت من پاسدار خمینی هستم و از امام و راهش دفاع میکرد. اسرا می گفتند عراقی ها می ترسیدند و از اتاق بیرون می رفتند. ایرج نصرت زاد چقدر مرد بود. ارتشی زمان شاه که بعد از از انقلاب به خدمت مردم درآمد. در فیلم غریب با بازی فرهاد قائمیان دیده ایدش. کومله ها دستگیرش کردند. تهدیدش کردند که بیسیم بزند نیروها عقب بروند. مرد و مردانه ایستاد، بیسیم را دست گرفت. خودش را معرفی کرد و از نیروهایش خواست محکم و استوار در مقابل دشمن بایستند و از خاک کشور دفاع کنند. با تیر زدند که هیچ، پیکرش را هم به دار آویختند.

شهید نوایی در جاده هراز مغازه داشت و ظروف پلاستیکی می فروخت. منافقی که ترورش کرد می گفت رفتیم به مراسم ترحیمش. برای شهید حجله گذاشته بودند. روی اعلامیه تبریک و تسلیت شهید جمله ای نوشته بود که آتشمان زد و روز و شبمان را به هم ریخت. آن عبارت این بود: شیعه مکتب علی، رنگ عوض نمی کند.

هول هلیم!

 

سایت رهبری مساوی با خود رهبری نیست. ادمین سایت اشتباه کرد و تصویر بی حجاب بانویی شهید را منتشر نمود. با اعتراض متدینین مجبور شد اشتباهش را بپذیرد و عقب نشینی کند. عده ای البته از این باب که دفاع از سایت رهبری دفاع از خود رهبری است شروع به توجیه کردند که مثلا انعکاس واقعیتها بود و... خب مردم خودشان می دانند که در جنگ و بمباران، تر و خشک با هم می سوزند و این طور نیست که بمب فقط روی سر حزب اللهی ها فرود بیاید. همه شهدا هم ان شاءالله نزد خدا مأجور هستند. همه بانوان شهید حتی غیر محجبه ها حتماً عکس محجبه هم دارند. طبق فتوای رهبری ترویج کار غلط، غلط است. خیلی از شهدا حتی از قشر حزب اللهی هم گاهی مرتکب گناه و خطا شده اند. رفیقی داشتیم در جریان مقابله با کرونا به شهدای سلامت پیوست. دوستان من می شناسندش. روحش شاد. بسیار شوخ طبع و دوست داشتنی بود. گاهی جوک های ناجور هم تعریف می کرد. آیا سایت خامنه ای دات آی آر حاضر است برای اینکه نشان بدهد از هر قشری شهید داریم جوک های او را منتشر کند؟

ما همه در پرونده اعمالمان کارهای بد و خوب داریم؛ شکی نیست. آنچه وظیفه است ترویج خوبی هاست.

آش دوغ، داروی دندان درد

 

آش دوغهای مازندران واقعا خوشمزه ست و طرفدار دارد. عده ای حتی به عشق خوردن این آش آنهم در جاده شمال تهران به خصوص منطقه گدوک سفر کرده و کاسه ای از آن ابتیاع می کنند، نوش جانشان. البته مواد این نوع آش بسته به سلیقه مناطق و روستاهای شمال، کمی متفاوت است. من خیلی به این آش علاقه ندارم. لااقل مصرف آن را به عنوان غذا قبول ندارم و صرفا از باب تنوع و تفریح مقداری میل می کنم که حتما باید با چاشنی سیرداغ باشد. یک نکته را به طور اتفاقی متوجه شدم. یکبار دندانم بدجوری درد می کرد. یعنی لثه دندان حسابی ورم کرده بود و دردش آزار می داد. از قضا جایی که بودم آش دوغ آورده بودند. مقداری خوردم. کمی بعد متوجه شدم درد دندانم فروکش کرد و باد لثه خوابید. گفتم شاید اتفاقی بود. این موضوع را بعد از مدتی فراموش کردم. اخیرا هم یکی از دندان های شکسته ام درد گرفت و عصبش تحریک شد. حسابی کلافه ام کرد. باز هم جایی بودم که آش دوغ آوردند. وقتی خوردم و اندکی بعد دردش فروکش کرد یاد دفعه قبل افتادم که همین قصه تکرار شده بود. من پزشک یا شیمی دان نیستم و از خاصیت مواد بی اطلاعم. ولی خب این تجربه برایم جالب بود.

زشت، زیبا، جلف!

 

روز گذشته مصاحبه ای خواندم از هنرمند پیشکسوت سینما و تلویزیون، سرکار خانم معینی. بنده خدا گفت قبول دارم من زشت ترین بازیگر زن ایرانم ولی خب خدا را شکر مردم دوستم دارند. قبلا هم مصاحبه ای از خانم شرافتی بازیگر نون خ دیدم که دلش گرفته بود از اینکه بعضی ها به او گفتند چقدر زشتی! در حالی که او هم بازیگر قابل و موفقی است.

پرانتری عرض کنم یاد خاطره ای افتادم. یک بار با اتوبوسی از دخترهای دانشجو عازم اردو بودم. جریانهای 1401 بود. بعضی دخترها روسری شان را در آوردند. گفتم ناراحت نشوید! خدایی اش بعضی هایتان واقعاً زشتید. حال ما رو بهم نزنید! روسری تان را سر کنید شأن و شخصیت خودتان حفظ می ماند. البته در قالب شوخی گفتم و کسی ناراحت نشد. سر بحث هم باز شد و درباره حجاب و شئون و کرامت زن در اسلام و جایگاه قدسی او در جامعه صحبت مطرح شد که شکر خدا مورد توجه قرار گرفت.

از شوخی و جدی که بگذریم:

زشتی و زیبایی ربطی به صورت ندارد و امری درونی و سیرتی است. آدمهای خوب دوست داشتنی هستند و آدمهای بد هر چقدر هم به ظاهر زیبا باشند تنفر انگیزند. هر چه خدا خلق کرد زیباست و محترم، سنگ باشد یا درخت، حیوان باشد یا انسان...

دل کسی را با حرفهای نسنجیده خود نرنجانیم.

قرص مسکّن

 

عظیم ابراهیم پور کاره ای نیست و فایل صوتی منتسب به او هم سر کاری است صرفا از باب مهار تاکتیکی خشم و گلایه نیروهای حزب اللهی و دلخوشی موقت این طیف و زمینه چی برای دست به دامن شدن و جلب حمایت آنها در راستای تمرکز بیشتر بر کنترل اعتراضهای احتمالی پیرامون گرانی فصلی بنزین و اوضاع وخیم معیشتی.

چرا؟

تجربه این سه سال ثابت کرده که مجموعه ای از حاکمیت، شکست در مقابل جنبش مهسا را به منظور حفظ عافیت و قدرت پذیرفته و به شکل سازمان یافته از اجرای قوانین شرع عقب نشینی نموده است. مستنداتش زیاد است که فعلا نمیخواهم به آن بپردازم. یک نمونه اش فضای ولنگاری رسمی شبکه خانگی، یک نمونه اش فضای رها شده مراکز دولتی، یک دلیلش تاکید از مابهتران ذی نفوذ مثل دکتر ولایتی بر ضرورت تغییر در شیوه حکمرانی که قطعا منظورشان هر چیزی است غیر از بهبود وضعیت معیشتی.

یک نهاد امنیتی گزارشی از اوضاع نابسامان فرهنگی اعم از فعالیتهای مرتبط با ترویج برهنگی و سرو مشروبات الکلی و قمار و ... را خدمت مقام معظم رهبری ارائه داده و آقا هم فرموده با شبکه های منسجم و برنامه ریزی شده فساد اجتماعی برخورد کنید و کشف حجاب در معابر را هم با برخورد اقناعی پیگیر باشید؟ این بود کل محتوای فایل صوتی.

واقعا نهادهای امنیتی و انتظامی و قضایی خودشان نمی دانستند که باید با شبکه های تشکیلاتی فساد برخورد کنند و نیازمند دستور رهبری بود تازه آن هم بعد از ارجاع به دولت؟ در خصوص کشف حجاب علنی هم که جسته و گریخته مواجهات اقناعی در گوشه و کنار کشور صورت میگیرد و نتیجه اش را در این سه سال دیده اید. الان این فایل چه حرف جدیدی برای گفتن داشت که اینطور با اصرار و متراکم در حال بازنشر در فضای مجازی است؟

اعتراض ما فقط به مساله حجاب نیست. احساس آزار دهنده ای وجود دارد مبنی بر عقب نشینی از مجموعه احکام اجتماعی و حاکمیتی اسلام به خصوص در زمینه اقتصاد و معیشت و عدالت و... به بهانه حفظ موجودیت نظام که به مرور دارد دلسردی ولی نعمتان انقلاب را موجب میشود. از دولت اسلامی انتظار می رود با مجموعه تخلفات اعم از کشف حجاب و لاابالیگری، اشرافیت و تبعیض و شکاف طبقاتی و سودجویی و ویژه خواری و رانت و... برخورد جدی داشته باشد.

منشأ دروغ را نقره داغ کنید

 

قوه قضاییه گفت قرار است با کواکبیان بابت دروغی که پیرامون ارسال پیام از سوی ایران به آمریکا آن هم به واسطه عربستان منتشر کرد برخورد کند. این ادعا از سوی مقام معظم رهبری هم به طور مستقم تکذیب شد. کواکبیان آدم جو گیر و بازی خورده ای است که هیجان دیده شدن دارد؛ اما منشأ دروغ را باید جای دیگر جست. الیاس حضرتی رییس شورای اطلاع رسانی دولت بود که این خبر دروغ را اول بار به طور رسمی منتشر کرد. آیا وابستگی او به دولت باعث میشود که در حاشیه امن به سر برده و در راستای وفاق مسئولان از تعقیب قضایی در امان بماند؟ 

با وجود چنین عناصری که از کیسه بیت المال ارتزاق نموده و حاکمیت ملی را خدشه دار می سازند دیگر نیازی به رسانه های مهاجم دشمن نیست. امیدوارم همه در مقابل قانون مساوی باشند، امیدوارم.

روشنک و کلثوم!

 

طرف می رفت خواستگاری. دختره ردش میکرد یا خانواده اش، سر لج می افتاد و جایی سر راهش سبز می شد و روی صورت دختر اسید می پاشید.

یک مدت این نوع خبرهای نگران کننده در جراید منتشر می شد. فیلم سینمایی لانتوری هم بر همین اساس و با موضوع قصاص اسیدپاشی ساخته شد. شکر خدا این خبر در سالهای اخیر کمتر به گوش می رسد.

از جمله شهرهایی که بیشترین حادثه با موضوع اسید پاشی روی دختران در آن اتفاق افتاد شهر اصفهان است. اصفهانی ها هم خواستند در راستای فرهنگ سازی، فیلمی با این موضوع تولید کنند. شبکه استانی اصفهان فیلمی تلویزیونی به نام روشنک و با بازی مجید مظفری و امیرمحمد زند ساخت اما به جای اصفهان، مازندران را محل وقوع این حادثه تلخ قرار داد! در حالی که اسیدپاشی در هیچ یک از شهرهای مازندران اتفاق نیفتاده بود. دیوار مازندرانی ها به هر حال کوتاه است و در فیلمهای مختلف، تصویری سطحی و عقب افتاده از این استان و مردمانش به نمایش گذاشته شده است. به نظرم خوب است حالا که ماجرای قتل شوهرهای موقت کلثوم خانم در مازندران اتفاق افتاده شبکه استانی سیمای تبرستان هم فیلمی با موضوع کلثوم اما در شهر اسفهان تولید نماید که انتقام ماجرای روشنک گرفته شده باشد!

دولت بنا دارد داد مردم را در بیاورد؟

 

دولت موج ناامیدی را بر افکار مردم پمپاژ میکند. نمی شود و نمی توانیم، ترجیع بند پیامهایی است که از سوی رئوس دولت به گوش ملت می رسد. 

قطعی برق در سال گذشته و احتمال تکرار آن از ماههای بعد زنگ هشدار خرد سازی اعصاب مردم را به صدا درآورده است.

در هفته های اخیر بیمه تکمیلی بازنشستگان به طور ناگهانی قطع شد و این قشر را به خصوص اگر درگیر بیمارستان و عمل و بستری باشند با مشکلات غافلگیر کننده و عدیده ای مواجه ساخته است. هیچ کس هم جوابگو نیست.

بازار به حال خودش رها شده و مردم هر روز شاهد افزایش قیمتها هستند. بن معیشتی دولت که قرار بود حامی مردم باشد نیمی از ماههای سال پرداخت نشده است. یارانه ملت به مرور در حال حذف شدن است در حالی که وضع معیشتشان نسبت به گذشته تغییری نداشته و یا بدتر شده است.

وضعیت توزیع گوشت و برنج کاملا مافیایی و مشکوک به نظر می رسد.

ساخت مسکن نیز رها شد و منجر به افزایش قیمت اجاره بها گردید. کمر مستأجرها زیر بار مخارج در حال له شدن است. قیمت بنزین قرار است هر فصل افزایش پیدا کند که خودش موجی از نابسامانی اقتصادی را رقم خواهد زد. عدم اختصاص کارت سوخت به خودروهای صفر، تصمیمی مسخره و غیر منطقی است چرا که اتفاقا مردم باید تشویق شوند تا خودروهای فرسوده و آلاینده را به خودروی صفر تبدیل کنند. کاهش سهمیه جایگاه داران و اختصاص تنها بیست لیتر به خودروها منجر به ازدحام و آزار مردم شده است.

دشمن می دانست با جنگ نمیتواند ایران را از پا در آورد. تصور دشمن این بود که مردم با آغاز جنگ به خیابانها ریخته و نظام را سرنگون خواهند کرد که تیرش به سنگ خورد. دولت با تصمیمات شتابزده و غیر منطقی و اهمال در انجام وظایف خود انگار دنبال تکمیل پازل نقشه های دشمن است. فکری باید کرد.