ما همان شمعیم در ظلمت!

باور کنید تا همین نیم ساعت پیش نمی دانستم حاج مهدی آرام نژاد، رزمنده قدیمی شهرمان، اهل شعر و شاعری هم هست. البته قلم شیوای او را پیشتر دیده بودم.

با کسب اجازه از ایشان، شعر زیر را که متناسب با هفته دفاع مقدس است، به خوانندگان اشک آتش تقدیم می کنم:

جبهه یعنی عشق را باور کنیم

جان خود را هدیه داور کنیم

جبهه یعنی می به رگهای من است

هر دمی شوری به رگهای من است

عشق اول خاک و می را جمع کرد

از گل_این هر دو جمعی شمع کرد

ما همان شمعیم در ظلمت بدان

از وجود ماست نور موبدان!

هر چه کوچک گشته ایم در ظل او

هو زدیم و هو شدیم و هو و هو

عاقبت این جسم خاکی میشود

از جسد این روح خالی میشود

راحت از سنگینی تن میشویم

ناگهان محو سرودن میشویم

عشق را ما بی زبان فهمیده ایم

عشق را در هر کران ما دیده ایم

شاید از نو صفحه ای را تر کنیم

عمر را در زیر پا پرپر کنیم

بی جهت مولا کمک از ما نخواست

خواست اما او ز ناکثها نخواست

باز این مائیم و این لبیک ما

سینه ها و چشم دل لبیک ما

می رسد آیا که ما قربان شویم

در شباب عمرمان تابان شویم؟!

ای عزیز از تو تمنا میکنم

خویش را در عشق ماوا می کنم

من چو هو گفتم دگر من نیستم

روی پا استاده ایمن نیستم

می روم تا اوج هم پر می کشم

من گلیم از آبها در می کشم

عاقبت می سوزم از عشقت چو شمع

میشوم با عاشقاان شمع جمع

جبهه یعنی غیر او در سر مبآد

من ز خود ناگفته ام این شرح را

عاشقان بنوشته اند این طرح را

ماندن اینجا بس زیانکاری بود

رفتن و رفتن نکو کاری بود

۱۳۸۰ - مدینه منوره

مهدی آرام نژاد

تودیع و معارفه امام جمعه در رستوران!

مدعی نیستم فهم من از انقلاب اسلامی کامل و جامع است؛ اما این را می دانم که مسئولین بایدخود را جزیی از مردم دانسته و نباید به بهانه تودیع و معارفه امام جمعه، برنامه ای جدا برای مسئولان درنظر گرفته شود و مراسمی هم برای مردم. اتفاقاً حضور مسئولان در نمازجمعه و برگزاری مراسم تودیع و معارفه با شرکت مردم و مسئولان، جایگاه امام جمعه را مستحکم تر می سازد.

بدتر از جداسازی صفوف مسئولان با مردم، برگزاری مراسم تودیع و معارفه امام جمعه در تالار و رستوران است! مثلا قرار بود مسئولان الگوی مردم باشند.

برخی از ادارات سالن اجتماعات دارند بماند که مساجد هم فضای مناسبی برای اینگونه امور هستند.

نگاهی به گروه های مجازی بیندازید و ببینید در این شرایط بد اقتصادی، با یک کج سلیقگی، چگونه ائمه جمعه را که دخالتی در برگزاری این مراسم نداشتند سوژه ملت ساخته اید.

اربعین امسال نگاه ویژه ای می طلبد

همایش بزرگ اربعین حسینی، به عنوان نماد اتحاد و حضور مومنانه و حماسی مسلمانان سراسر عالم، هر سال فرصتی تاریخی برای صدور پیام آزادگی وغیرت و ظلم ستیزی است که همواره مورد غضب مستکبران وعوامل رسانه ای و تبلیغاتی وابسته به دشمنان و چپاولگران قرار داشته است.

حضور تأثیرگذار مردم به خصوص نسل جوان ایران اسلامی در این اتفاق باشکوه، جلوه ای زیبا و ماندگار از غلبه فرهنگ حسینی بر بمباران ناجوانمردانه دشمن در شبیخون فرهنگی است که هیمنه پوشالی سردمداران کفر و الحاد و نفاق را به لرزه در می آورد.

دیگر بر کسی پوشیده نیست که دشمنان دین و همه آنانی که از فرهنگ استقلال طلبی و ظلم ستیزی و عزتمندی متضرر می شوند به هر وسیله ای از جمله ایجاد ناامنی، هجمه تبلیغاتی، بایکوت خبری و ... درصدد ضربه به این حرکت تاریخ ساز جهانی هستند. از این رو هر اقدامی که منجر به تقویت این جنبش حسینی شود در واقع قدمی در راه اعتلای فرهنگ عاشورا و تحقق آرمان سرخ حضرت اباعبدالله علیه السلام به شمار می آید.

با توجه به شرایط اقتصادی اخیر کشور و گرانی افسارگسیخته ای که شریان های حیاتی جامعه را در تنگنا قرار داده، این احتمال دور از ذهن نیست که بخش هایی از مردم، بضاعت لازم را برای سفر اربعین امسال دارا نبوده و از قافله زائران پیاده لشکر آخرالزمانی سالار شهیدان جا بمانند. این اتفاق البته ممکن است اجتماع عظیم اربعین حسینی را تحت تأثیر قرار بدهد.

در این خصوص پیشنهاد می شود دولت و دیگر نهادها و سازمان ها با بسیج همه امکانات خدماتی، مسافرتی و ... از هزینه سفر زائران کاسته، ایاب و ذهابشان را لااقل تسهیل نموده و باری از دوش آنان بردارند. همچنین انتظار می رود دولت با حمایت ارزی از موکب داران اربعین، امکان ارائه خدمات بیشتر به زوار را در راستای حمایت از برگزاری باشکوه پیاده روی جهانی اربعین، توسعه ببخشد.

نباید از یاد برد که حضور گسترده مردم ایران در همایش بزرگ جهانی اربعین از چشمان تیزبین ناظران بین المللی مخفی نمانده و از منظر دیپلماسی نیز وجهه ملت مقاوم ایران را در سطح جهان بیش از پیش ارتقا داده و فشارهای ناشی از قوانین تحریمی ناجوانمردانه دشمن را به سخره خواهد گرفت.

تروریسم فرهنگی در خوزستان را جدی بگیریم

امشب حجت الاسلام فرحزاد در مراسم بزرگداشت شهدای فاجعه تروریستی اهواز که در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها برگزار شد، سخنی گفت که حرف دل همه دلسوزان شیعه بود.

سال هاست که علمای خوزستان نسبت به فعالیت شدید وهابیت با پول های عربستان در این استان و حتی در بین شیعیان هشدار می دهند. متأسفانه احساس می شود نهادهای ذی ربط حساسیت لازم را در این خصوص نشان نداده اند. تروریسم نظامی، محصول تروریسم فرهنگی است که عقل و دل بعضی از جوان های این استان مظلوم را تسخیر کرده و آنان را به سربازان آل سعود تبدیل ساخته است.

متأسفانه به چشم خود شاهد بودم که در بعضی از شهرهای مرزی خوزستان، لایه هایی از نسل جوان هنوز یک بار هم به دو قدمی خود در یادمان های دفاع مقدس نرفته و از حقایق جنگ تحمیلی صد در صد بی اطلاع است و از این رو به جای افتخار به قهرمانان شهر و دیار خود، نسبت به اردوهای راهیان نور، واکنش منفی نشان می دهد.

در این خصوص مسئولین فرهنگی و امنیتی باید پاسخ گو باشند که در این سال ها برای مقابله با سم پاشی های فکری وهابیت و یارگیری میدانی وابستگان آل سعود و مدعیان خلق عرب، چه برنامه ای را پیش گرفته اند؟

شهر حاشیه ها!

امروز بعد از تعطیلات مربوط به ایام تبلیغ و منبر دهه محرم، به فیضیه رفتم. کلاسی که شرکت کردم از هفت تا هشت صبح بود؛ اما من تقریبا تا ساعت ده در فیضیه ماندم و در نهایت با بهانه سازی موفق به خروج و نجات از حلقه دوستان شدم!

 رفقای آشنا یا درباره وضعیت شورای شهر بابل و افتضاح تاریخی بعضی اعضای آن سوال داشتند یا درباره فایل صوتی نماینده اصلاح طلب مجلس ما و یا درباره حواشی مربوط به تغییر در امام جمعه های این شهر.

قدیم گاه به شوخی در همین وبلاگ می نوشتم: "بابل، شهر حاشیه ها" که این تعبیر کنایه ای به محله های ایجاد شده و اغلب محروم پیرامون شهر نیز داشت؛ اما الان انگار دیگر داریم واقعاً به شهر حاشیه ها تبدیل می شویم.

امیدوارم دلسوزان شهر، فارغ از رقابت ها و چشم و هم چشمی ها، تدبیری بیندیشند که وجهه دیار مومنان دوباره احیا شود. امیدوارم بزرگ تر ها بزرگواری کنند و گامی اساسی برای مهار التهابات و نگرانی ها بردارند.

بابل، مانور طغیانگری و بازی با حدود شرع

"یکی از خصوصیات فرهنگ غربی، عادی‌سازی گناه است" مقام معظم رهبری

پس از آزادی اعضای بازداشتی شورای شهر بابل - به غیر از یک نفر- همان طور که انتظار می رفت، عضوی که حاضر به استعفا نشده بود به واسطه دوستانش به عادی سازی مسائل سهمگین اخیر پرداخت و با انتشار تصاویری از دوچرخه سواری، حضور در جلسه شورا، نشست با دوستانش در اتاق کار و ... تلاش نمود نشان دهد که اصلا و ابدا اتفاق مهمی رخ نداده است.

در خصوص مورد اتهامی این عضو شورا دو فرض را می توان در نظر گرفت:

یک- همه آن چه درباره تخلف اخلاقی وی اعلام شد کذب محض بود و او بیخود و بی جهت یا بر اثر یک سوءتفاهم، بیش از بیست روز و قریب به یک ماه را در بازداشت گذراند. مطابق این فرض، امام جمعه محترم و رسانه هایی که بی هیچ استثنایی مجموعه اعضای بازداشتی شورا را متهم نمودند باید از او عذرخواهی کرده و حلالیت بطلبند. البته بنا بر قرائن متقن، این فرض قابل قبول نیست که اگر بود مافیای رسانه ای تا کنون ادعای بیگناهی و ادله کافی برای رفع اتهام او را بارها منتشر نموده و دست به قیل و قال می زد.

دو- اتهام وارد شده به او محرز و صحیح است و این عضو جوان شورا بر اثر غفلتی مرتکب خطا شده است. در این صورت تخلف اخلاقی این عضو شورا حتی اگر در سطح تخلف دیگران نباشد به دلیل افشا و آشکار شدن آن، نیازمند واکنشی در خور تخلفات کارگزاران حکومت اسلامی است. عدم عذرخواهی و بی مبالاتی در قبال تخلف و عادی سازی آن با نمایش تصاویر بازگشت او در محیطی منتسب به حکومت اسلامی، علاوه بر وهن احساسات عمومی و ریشخند به خطوط قرمز اخلاقی اجتماع، فرهنگ بی مبالاتی و طغیانگری را دامن زده و بر خلاف آموزهای دین، منجر به اشاعه منکر و تجرّی نسبت به گناه در سطح جامعه خواهد شد. مردم حق دارند بپرسند که چرا آبدارچی یک اداره در صورت نگاه چپ به نوامیس مردم مستوجب برخورد سازمانی حراست و ... است؛ اما عضو شورای شهر بعد از رقم خوردن یک رسوایی تاریخی و بی سابقه که آبروی کهن شهر بابل را تا سال های سال مستمسک تمسخر و هجو دیگران قرار داد بی هیچ توضیح و اعتذاری، به ادامه فعالیت خود در مسندی که با خیر و صلاح جامعه دینی سر و کار دارد، می پردازد؟ شاخص های یک مسئول و مدیر و کارگزار تراز حکومت اسلامی از منظر امیرمومنان چیست و چرا استمرار صلاحیت یک کارگزار مثل آن چه که درباره مینو خالقی شاهد بودیم، این بار در بابل مورد غفلت و سوءنظارت قرار گرفته و قاطعیت دستگاه های مسئول را زیر سوال برده است؟

از مسئولان قضایی به خصوص دادستان انقلابی استان و متولیان امنیتی و فرهنگی شهر و استان انتظار می رود با دقت به پیوست فرهنگی تصمیماتی که بازتاب عمومی دارد یا از نوع برخورد اخیر خود با این فرد عذرخواهی نمایند و یا در صورت اعتقاد به صحت عملکردشان به احترام جایگاه مذهبی، اعتقادی و باورهای اخلاقی مردم این دیار، با تعلیق عضویت وی در شورا تا بررسی و صدور رأی نهایی در مراجع ذی صلاح، از قبح شکنی نسبت به حریم احکام شرع پیشگیری نمایند.

صدای انقلاب را از کنار بابل می شنوید!

بابلکنار؟ اصلاً خیلی ها همچین اسمی به گوششان نخورده بود. در گروه های مجازی استان های مختلف شاهد بودم کسانی را که از خواندن این اسم تعجب می کردند. بعضی ها گمان می کردند بابلکنار، ترکیبی از نام دو شهر بابل و فریدون کنار است که به اشتباه این طور نوشته شده!

شهرهای کوچک و گمنام بسیاری در کشور است که گاه اسمشان بر اثر یک اتفاق بر سر زبان ها افتاده و مشهور می شوند. شهری به خاطر درخشش در فلان رشته ورزشی، شهری به خاطر آن که مرکز زمین لرزه قرار گرفت، شهری به خاطر فلان جاذبه گردشگری یا ساخت پالایشگاه و بندر و ...

بابلکنار اما نام تنها شهر کوچک و ناآشنایی در ایران اسلامی است که به خاطر خطابه های آتشین و انقلابی نمازجمعه اش بر سر زبان ها افتاده است.

حجت الاسلام بابائیان، رزمنده و جانباز سال های ایثار و مقاومت، خط ایستادگی در برابر دشمن را به یادگار از میادین رزم به صفوف مستحکم نمازجمعه و تریبون این سنگر تسخیرناپذیر انقلاب اسلامی کشاند و با سخنان غرّا و توفنده و پرخروشش، برخلاف آن چه که دشمن در تخریب وجهه نمازجمعه عنوان کرده و ائمه جمعه را سخنگوی دولت ها می نامید، نشان داد که بند بند وجودش، دغدغه حقوق مردم را داشته و حنجره خستگی ناپذیرش، بلندگوی مطالبات به حق جامعه اسلامی است.

خبر انتصاب این روحانی شجاع و صریح اللهجه به امامت شهر انقلابی امیرکلا، شوری وصف ناپذیر را در دل دلدادگان فرهنگ و معارف اصیل انقلاب خمینی رقم زده است.

از این پس تریبون نمازجمعه امیرکلا، بیش از پیش پایه های تفکر شوم استکبار جهانی و داخلی را به لرزه درآورده و صدای رسای انقلاب پابرهنگان و ندای مظلومیت و مجاهدت یاران میرخراسانی را به گوش همگان خواهد رساند.

به بهانه تودیع امام جمعه امیرکلا

روحانی اگر روحانی است، یعنی دل از تعلقات دنیایی و جسمانی کنده و یکجا نشینی و سکون و انزوا را کنار گذاشته و در وسط معرکه اجتماع، تأثیرگذار و حرکت آفرین است.

آب حیات و رمز جاودانگی مردان خدا، باقیات الصالحاتی است که از خود به جای می گذارند.

 شیخ عبدالحسین بابایی از آن دست آدم هایی است که رخوت و نخوت برایش بی معنا بوده و به دور از ادعا و منیّت و کبر و حسد، به وسع و بضاعت خود در ایجاد جنبش های فرهنگی و اجتماعی و سیاسی در محیط پیرامونش، نقشی به سزا داشته است.

این عالم نجف دیده هم نفس شهید آیت الله مدنی، دهه پنجم و ششم شمسی، خطیب پرحاشیه سال های مبارزه با طاغوت بود که بی هیچ واهمه ای در صف اول اجتماع راهبردی پیشقراولان انقلاب اسلامی در بابل و مازندران، به عنوان یار امین و انیس مرحوم آیت الله روحانی، هیمنه پوشالی حاکمیت ستمشاهی را به خاک سیاه می نشاند.

رهبری و هدایت مردم در فتح بعضی از مراکز نظامی طاغوت، تأسیس و مدیریت بنیاد مسکن انقلاب اسلامی در شهرهای بابل و بابلسر و فریدونکنار، سازمان تبلیغات اسلامی استان مازندران و ...، امامت وحدت آفرین مسجد جامع بابل، راه اندازی نمازجمعه در بندرترکمن و ایجاد مودتی تاریخی و دشمن شکن میان شیعیان و برادران اهل سنت و ...، تبلیغ شجاعانه دین و تبین احکام فراموش شده شریعت در جمهوری تازه استقلال یافته و کمونیست زده ازبکستان و ...، انتشار آثار علمی و اخلاقی و ...، لایه هایی پیدا از حرکت آفرینی و مجاهدت این روحانی خوش سیما و خوش سیرت و خستگی ناپذیر است.

برشمردن تاریخچه پربرکت حیات این عالم مجاهد حقیقی، خارج از گنجایش این مقال خواهد بود. هدف این قلم، عرض ارادتی است کوتاه به ساحت روحانی آگاه و خط مقدمی عرصه دین، که دانش و تجربه نهفته در سینه اش، دل این پیر طریقت دلدادگی را برنا نگاه داشته است.

بینش عمیق و وحدت آفرین و مدبّرانه او را مردم شهر امیرکلا هرگز از خاطر نخواهند برد.

برای شیخ عبدالحسین بابایی، پدر مبلغان دینی مازندران، در دیگر عرصه های خدمت به مردم و جامعه اسلامی به خصوص در نمایندگی دفتر آیت الله هاشمی شاهرودی در استان، آرزوی توفیق روزافزون نموده و از درگاه الهی، سلامت و طول عمر ایشان را مسألت می نمایم.

متمدن باشیم مثل عربستان!!

باور کنید قصد شوخی ندارم. واقعاً این متن جدی است. همین الان در سایت شبکه العربیه فارسی دیدم که نوشته:

"چه می شد اگر ایران دارای یک حکومت مدنی بود" (؟!!)

جلّ الخالق!

بعد در متن مقاله نوشته:

"ایران امروز دولتی کاملا انقلابی و کهنوتی است، زیرا که به مانند کشورهای اروپا در قرون وسطی تاریک، یک مقام دینی در راس قدرت در این کشور است."

آن وقت می دانید مقاله کجا منتشر شده؟ آخر مطلب نوشته:

"محمد آل الشیخ، روزنامه الجزیره چاپ پادشاهی سعودی"

عربستان سعودی چند بار در تاریخ خودش رنگ انتخابات را دیده که حالا جمهوری اسلامی را به مدنیّت فرا می خواند؟!

تغییر در امام جمعه های بابل

شهرستان بابل دارای هفت امام جمعه است که شنیده شده به زدوی سه نفر از آنها تغییر خواهند کرد. دو امام جمعه جا به جا شده و یک نفر بازنشست خواهد شد.

امیدوارم این جا به جایی ها در مجموع منجر به خیر و صلاح مردم و اعتماد سازی برای نظام اسلامی شود.

ارتباط با جوانان و تقویت جبهه فرهنگی انقلاب از جمله وظایفی است که انتظار می رود ائمه جمعه فارغ از قیل و قال های سیاسی اطرافیان، به خوبی از عهده آن بر آمده و از ورود به حواشی فرصت سوز اجتناب بورزند.

دانه درشت یعنی این!

تاجگردون از نماینده هایی که به دلیل حمایت های فراوانش از حسن روحانی برخی از او به عنوان وکیل الدوله یاد می کنند در مطلبی کوتاه که بعد از جلسه کمیسیون برنامه و بودجه در فضای مجازی منتشر کرد اینگونه دست به افشاگری زد: «شک ندارم بانک مرکزی و سیستم بانکی و برخی از ارکان دولت تعمدأ ماموریت بر خرابتر شدن اوضاع و اذیت کردن مردم را دارند»

الان باید دید دستگاه قضا برای برخورد با این خیانت بزرگ چگونه رفتار خواهد کرد.

فلان خریدار کلان سکه و ارز یا محتکر زالو صفت، به یقین مجرم هستند اما در برابر خیانت بعضی مسئولان اقتصادی، عددی به حساب نمی آیند. محاکمه علنی و بی تعلل مسئولان بی کفایت اقتصادی، اعتماد مردم به اراده نظام برای دفاع از حقوق ملت در جریان فاجعه اقتصادی اخیر را تقویت خواهد کرد. 

التهاب بازار را چه کسی درمان خواهد کرد؟

در این چند روز قیمت دلار باز هم بالا کشید. وضعیت فروشگاه ها افتضاح است. در بعضی از مراکز خرید، مردم دیوانه وار به جمع آوری و ذخیره سازی کالا مشغول هستند. بعضی به صراحت می گویند خرید کالا مثل روغن و شکر و لوزام بهداشتی و ... عاقلانه تر از خرید سکه و دلار است چون ممکن است قیمت ارز و طلا نوسان پیدا کند؛ اما قیمت کالا دیگر پایین آمدنی نیست!

تب خرید در مردم، وضعیت تولید و عرضه را هم دچار چالش کرده و فضا را برای سوءاستفاده زالوصفتان و ابتلا به خود تحریمی مساعد ساخته است.

این مشکل فقط ریشه روانی دارد و نشأت گرفته از بی اعتمادی مردم به توصیه ها و سیاست های اقتصادی دولت است.

تا آن جا که من می دانم نهادهای متعدد امنیتی و نظامی بخش های ویژه و آموزش دیده ای در خصوص مدیریت بحران و جنگ روانی و مقابله با تبلیغات دشمن دارند. برایم سوال است که مجموعه متخصصین جنگ روانی با تمام تجربیاتی که دارند برای کنترل بحران روانی پیش آمده و تقابل با شایعات و ایجاد آرامش در جامعه چه تدبیری اندیشیده اند؟

در حاشیه آزادی بازداشت شدگان شورا

خیلی واضح و صریح به حامیان رسانه ای بازداشت شدگان شورای شهر بابل هشدار می دهم که دنبال قهرمان سازی از متخلفین نباشند.

قرار نیست جای قاتل و شهید عوض شود و بقیه هم ساکت بمانند.

توصیه می کنم رأی دادگاه را فصل الخطاب دانسته و منتظر صدور آن باقی بمانیم.

بی آبرویی هیچ فردی حتی اگرخاطی باشد نیز پذیرفته نیست؛ اما مظلوم نمایی و قهرمان سازی از خاطی هم قابل تحمل نخواهد بود.

فعلا دلار نخرید

بعضیا میگن ممکنه تو جریان سفر رییس جمهور به سازمان ملل و دیدارش با بعضی از سران کشورهای اروپایی یهو قیمت دلار بکشه پایین که بعدش بگن دیدین ارتباط و مذاکره چقدر میتونه مشکلات داخلیو برطرف کنه؟!

الله اعلم.

چیزی که مشخصه اینه که دولت هیچ برنامه ای برای برون رفت از این شرایط بد اقتصادی نداره و تقریبا اوضاعو به حال خودش رها کرده. حتی خبری از سبد کالای معیشتی طبقه اسیب پذیر که قرار بود تو شهریور بدن، نیست.

البته الان اگه دولت بخواد از خودش دفاع بکنه میاد میگه اگه برنامه های علمی و حساب شده ما نبود اوضاع بدتر میشد. پس بیاید و شاکر باشید!

باز هم بابل، باز هم حاشیه!

حرف های نماینده بابل در مجلس با رئیس اداره تربیت بدنی این شهر زیبنده او و مردم نبود.

 کسی که اقدام به ضبط مکالمه تلفنی و انتشار آن نمود – ولو این که مدعی شود در سطحی محدود بوده-  نیز کار زشتی انجام داد.

مورد اول نیازمند نهی از منکر اجتماعی است.

مورد دوم هم نیازمند نهی از منکر اجتماعی است و هم پیگرد قضایی.

چراغ که روشن است، چشممان نیز باید باز باشد!

بله آقای رئیس جمهور، تاریخ جنگ هشت ساله، چراغ راه ماست؛ فرمایش شما صحیح!

به خصوص آن قسمتش که رییس جمهور وقت، دفاع را باور نداشت و قدرت مردم را دست کم می گرفت و در برابر حمله دشمن، غفلت ورزید.

به خصوص آن قسمتش که سازمان ملل و شورای امنیت تا سال های سال از به کار بردن واژه جنگ و حمله رژیم بعث امتناع ورزیده و حاضر به محکوم نمودن متجاوز نبودند.

به خصوص آن قسمتش که وقتی خدا را درنظر گرفتیم و به توان خود تکیه زدیم، دشمن را از جغرافیای پاک این سرزمین دور ساخته و فرهنگ ما می توانیم را به نمایش گذاشتیم.

به خصوص آن قسمتش که دیدیم دشمن صلح ما را نشانه ضعف ما دانست و به امضای خود پایبند نماند و بعد از پذیرش قطعنامه، شهرهای مرزی ایران تا سی کیلومتری کرمانشاه و از آن طرف تا کف آسفالت جاده اهواز را به اشغال درآورد.

انقلابی که عاشورایی می ماند

این تصاویر مربوط می شود به بیلبوردهایی با طرح شمر زمانه ات را بشناس که به مناسبت ماه پیروزی خون بر شمشیر به همت شهرداری بابل و ستاد اربعین این شهرستان با طراحی خوب هنرمند بسیجی، آقا علی رضا امیرسلیمانی در چند نقطه شهر نصب شده است.

به نوبه خودم از این عزیزان تشکر می کنم.

زمانی نه چندان دور، شاهد حکمرانی عناصری عقده ای در بعضی مراکز فرهنگی بودیم که به هیچ وجه اجازه نصب چنین بنرهایی را نمی دادند و بعضاً معتقد بودند که کمک شهرداری به هیأت ها از اساس ممنوع و حرام است! جالب این که همین طیف با مصرف بیت المال در جهت برگزاری اردوهای مختلط تفریحی موافق بوده و آن را لازم می شمردند. همین طیف بیشترین اصرار را در حذف بنرهای تبلیغاتی هیئات مذهبی به بهانه زیباسازی شهر داشتند در حالی که وابستگان خودشان در ایام تبلیغات انتخاباتی، از نصب داربست و بنر در فضای سبز هیچ ابایی نداشتند.

سرداری پلاستیکی و خاکستری نیز در ماستمالی کردن گرایشات لیبرالی دوستانش استدلال می آورد که امروز شمر زمانه یعنی دروغ! یعنی حسد! یعنی رشوه و ...! در حالی که این جرایم در همیشه تاریخ نیز وجود داشته و شمر اما نماد استکبار و زیاده خواهی و نفاق و توحش و ستمگری است که مبارزه با آن دل شیر می خواهد و ...

همین طیف و لیدر رسوای آن، با استخدام جماعتی قلم فروش و کذاب برای عقب راندن رقبا، مبدع ابتذال و کثافت کاری رسانه ای در شهر بودند؛ اما همواره بیشترین تظلم خواهی و داعیه مخالفت با بداخلاقی های رسانه ای را سرداده اند.

بگذریم.

نصیحتی دلسوزانه از مادر تروریستها!

دو سه روز پیش بود که وزارت امور خارجه انگلیس از اتباع ایرانی انگلیسی خود خواست که از سفر به ایران اجتناب کنند.

همه تعجب کردند در ایران خبری نیست که دولت فخیمه بریتانیا چنین هشداری داده! نصیحت پیر استعمار در این شرایط چه معنایی می تواند داشته باشد؟

حادثه تروریستی امروز نشان داد که دود از کنده بلند می شود!

ساختن به جای سوختن!

این که به یاد کشته شدگان فلان فاجعه در فلان کشور اروپایی یا در سوگ درگذشته ای از آشنایان یا حتی برای اجابت دعا شمع روشن کنیم چه خاصیتی دارد؟

هیچ دقت کرده اید جماعت روشنفکر که سوگواری های مذهبی و روضه خوانی و نذورات را زیر سوال می برند تا به حال در نقد روشن سازی شمع، چیزی نگفته و ننوشته اند؟

شاید در قدیم روشن کردن شمع می توانست بخشی از ظلمت شب را برای عابرین زدوده و از این باب، کاری خیر تلقی شود؛ اما الان فایده این کار چیست؟

عقل ما حکم نمی کند همان مبلغی که برای خرید یک بسته شمع می دهیم، شکلات یا خرما یا کیک و بیسکویتی خریده و به نیّت درگذشتگان خود به نیازمند یا کودک یا رهگذری بدهیم و دلش را شاد کنیم و دعایش را توشه خود سازیم؟ این طوری لااقل فایده ای به کسی رسیده است.

جایی نوشته بود وقتی موقع شمع روشن کردن، دعا می خوانیم به خاطر انرژی متصاعد از شعله آن در یک فرآیند کهکشانی، به اجابت نزدیک تریم!

اگر همین حرف منسوب به دین بود چه جار و جنجالی به بهانه تقابل با خرافه پرستی علم می شد خدا می داند.

وقتی شکلات یا خرما و کیک و بیسکویت و جرعه ای آب یا شربت و ... را به کسی می دهید مطمئن باشید انرژی متصاعد از شادی قلب یک انسان که اشرف مخلوقات عالم است، دعایتان را بیشتر از شعله بی خاصیت یک شمع سوزان، به اجابت نزدیک می سازد.

عبد صالح

برای تهیه این کتاب می توانید از طریق سایت موسسه مطاف عشق به نشانی http://mataf.ir اقدام کنید و یا در بابل به فروشگاه کتاب مهتاب واقع در چهارسوق، مجتمع تجاری خاتم الانبیاء، طبقه همکف مراجعه نمایید.

آخرین بار	یک دل سیر	امتحان بزرگ	عبدالصالح (در یک نگاه)
ازدواج	لحظه اجابت	دست خالی	اولین گریه‌های معصومانه‌
بچه‌داری	کربلای حضرت زینب(س)	تربیت محمدحسین	حق مأموریت
دل‌تنگی	خبر شهادت	بی‌رحمانه	بهترین
تو به من عزت دادی	طواف عشق	شهید گمنام	نام زیبا
همکاری در خانه	قول بده	میوه بهشتی	باید بروم

  

در مقدمه کتاب می خوانیم:

عبدالصالح زارع را که اصلاً نمی شناختم. بهمن 94خبر شهادتش که آمد، در روزهایی که اخبار شهادت سربازان بی ادعای سپاه توحید، نوید آزادسازی محاصره شیعیان نبل و الزهراء را می داد از این جهت برایم جلب توجه کرد که این شهید را هم استانی خود یافتم و محل کارش هم در شهر زادگاهم  بابل قرار داشت. تصاویر تشییع پیکرش در بابلسر را دنبال می کردم که صحنه عجیبی مقابل چشمانم نقش بست. پدر شهید، محکم و استوار، بی آن که ذره ای لرزش و خمودگی در زبان و دست و پایش دیده شود، در حالی که نوه کوچکش را در آغوش داشت مقابل دوربین خبرنگاران ایستاده بود و مصاحبه می کرد و از سرو رعنای شهیدش سخن می گفت.

تشییع پیکر اغلب شهدای ایرانی و افغانستانی و پاکستانی مدافع حرم را در قم درک کرده ام. وقتی شنیدم قرار است این شهید را به قم آورده و این جا بعد از تشییع به خاک بسپارند اشتیاقم برای دیدن پدر این شهید بسیار بیشتر از شرکت در خود تشییع و بهره مندی از فیض عظیم آن بود.

همه مسیر از مسجد امام حسن عسکری علیه السلام تا بارگاه ملکوتی بانوی آفتاب و از آن جا تا گلزار شهدای قم، به جای آن که پشت سر تابوت شهید باشم، پشت سر پدر شهید و سایه به سایه او گام بر می داشتم. آن هایی که او را می شناختند در آغوشش گرفته و تبریک و تسلیتی نثارش می کردند او با شکوه لبخندش، همه را به گرمی آغوش شهیدپرور خود پذیرفته و تشکری شیرین را روزی معنوی و نشاط جانشان می ساخت. گاه از ذوق استحکام روح و لبخندهای آسمانی این مرد رو می کردم به رهگذاران و مشایعات کنندگان و با دست نشانش می دادم که ایهاالناس! این مرد خوش رو و محکم و استوار که با گام های بلند، مسیر طولانی حرم تا گلزار شهدا را با شتاب طی می کند پدر همین جوان رعنایی است که چند متر آن طرف تر به روی دوش می کشید و در سوگش به اشک نشسته اید. نگاه عاقل اندر سفیه بعضی مخاطبان نشان می داد حرف من و انگشت نشانه ام برایشان باور پذیر نیست.

همان روز نوشتم و منتشر کردم: " کوه را اگر قرار باشد تصور کنی که راه می رود کافی است به قدم های محکم و استوار پدر شهید عبدالصالح زارع در خیابان چهارمردان قم نگاه کنی. تمام مسیر تشییع پیکر شهید را من در پشت سر این پدر راه رفتم. تبسّم، لحظه ای از قرص ماه چهره او محو نمی شد انگار که به عروسی فرزندش آمده اند و به او شادباش می گویند...."

دو سالی گذشت تا بدانم او دقیقاً در روزهایی تشییع شد که چند سال قبل در همان ایام رخت دامادی به تن کرده بود.

شناخت عظمت روحی و دل دریایی مادر عبدالصالح هم به تنهایی، کتاب مستقلی را نیاز دارد. این که می گویند موقع هدیه دادن و بخشش، بهترین های خود را هدیه بدهید، یک مصداق اتمّ و کاملی دارد به نام مادر عبدالصالح زارع که وقتی خواست هدیه ای به خدا بدهد، بهترین داشته خود را در طبق اخلاص، قربانی مسلخ عشق الهی کرد و تمثیل زیبای "راضیةً مرضیة" را جلوه ای دوباره بخشید. این زوج صالح، عاشق پرورش گل بودند. عبدالصالح، ناب ترین و زیباترین گل معطر بوستان این دو بود که در دامان حبّ معبود پرورش یافت و به آسمان وصال، عروج کرد.

من هم مثل خیلی از نویسندگان دلسوخته خادم فرهنگ ایثار و شهادت دلم می خواست به سهم خود ادای دینی نسبت به این شهید داشته باشم؛ اما نشد. این که می گویم مثل خیلی ها، به این معنی نیست که اسم همه این عزیزان دلسوخته را می دانم؛ اما مدتی نگذشت که فهمیدم سرکار خانم معصومه حیدری از نویسندگان عرصه دفاع مقدس در ساری هم قصد نوشتن کتابی را برای این شهید داشته، گام هایی را هم برداشت؛ اما به هر حال قسمتش این نبود. دوستان پاسداری چون برادر زین العابدینی نیز در این مسیر گام هایی موثر را برداشتند. برادر عزیزم آقا ابراهیم باقری حمیدآبادی با همکاری خانم آتنا طبری نیز برای ادای دین به این شهید پا پیش گذاشتند که قسمت آنها هم نبود. همه این عزیزان البته با خلوص نیّت، ثمره زحماتشان را در اختیار این اثر قرار دادند.

مهندس رضا کاظمی و برادرم مهدی منصوریان از انتشارات مطاف عشق وابسته به موسسه روایت سیره شهدا، تماس گرفتند؛ درست اواخر شهریور 96 و از حجم کار و فرصت های از دست رفته، شکوه نمودند. گفتند بیشتر خاطرات شهید جمع آوری شده و ... قرار شد نهایتاً ظرف یک ماه، کاری را در حد بضاعت، آماده انتشار کنم که حاصلش شد همین اثر که الان پیش روی خود می بینید.

اهل مبالغه و درشت نویسی و یا دستبرد در خاطرات شهدا نیستم. کسی نمی تواند ادعا کند با خواندن یا نوشتن یک کتاب توانسته شهیدی را شناخته یا معرفی کند، نه؛ اما آن چه را شنیدم و خواندم صادقانه خدمتتان ارائه دادم. با این خاطرات برای خودم یک درس قدیمی باز هم تکرار شد: جنس شهدا با جنس امثال من تفاوت دارد. خودمان را معطل حرف و ادعا نسازیم.

حرف آخر: عمر و فرصت و بضاعت همه ما محدود است. ناگفته ها درباره شهدا چه شهدای قبل از دفاع از حرم و چه شهدای مدافع حرم اعم از بسیجی و ارتشی و پاسدار چه ایرانی و افغانستانی و پاکستانی و .... یکی و دو تا نیست. کمترین وظیفه ما در ادای دین به این شهدا ثبت یاد و نام و خاطرات آنهاست. تعارف که نداریم. دست بنجنبانید که مبادا شکوه ایثار و منظر حماسه و اوج ایمان این جوانان نسل سومی سپاه خامنه ای، در گرد و غبار رسانه های اغواگر به فراموشی سپرده و میراث خون شریفشان که همان فرهنگ ماندگار جهاد فی سبیل الله و اخلاص در عمل به تکلیف است به دست نسل های بعد نرسد. دست بجنبانید که وقت تنگ است.

سید حمید مشتاقی نیا. حوزه علمیه قم اول آبان 1396