هر سخن جایی و ...

مطالبی که توی گروه ها می فرستاد اغلب بر ضد احکام دین و یا آغشته به شبهات غلط انداز بود.

گفتم: لااقل زحمت بکش قبل از ارسال مطلب، نگاهی هم به پاسخ های آن داشته باش. خیلی از این حرفها از اساس باطل و مغلطه است. این مدل کار شما یعنی شبهه افکنی و تضعیف دین.

انگار از قبل فکرش را کرده بود که زود جواب داد: من خودم خیلی از این حرفها و پیام هایی که ارسال می کنم را قبول ندارم؛ اما، فبّشر عبادی الذین یستمعون القول و یتبعون احسنه، خدا گفت همه حرفها را بشنو و بهترینش را انتخاب کن!

گفتم: شما یک وقت هایی با دوستانت می نشینید دور هم و جوک های خنده دار اما ناجور تعریف می کنید. همان لحظه اگر دخترت یا خواهرت از راه برسد زود حرفت را قورت می دهی و کلامت را قطع می کنی. چرا آن جا نمیگویی فبشر عبادی الذین یستمعون القول؟! بگذار بشنود و خودش زشت و زیبای آن را تشخیص بدهد! خودت هم بهتر می دانی هر حرفی را هر جایی و به هر کسی نباید زد. شبهه را پیش اهلش مطرح کن نه در فضای عمومی و برای افرادی که ممکن است فرصت، توان و یا انگیزه تحقیق را نداشته باشند.