عمو فَتَل

فتحعلی شاه دلش می خواست نامی نیک از خود در تاریخ به یادگار بگذارد. به هنر روی خوش نشان داد. ورودی شهر شیراز، کنار دروازه قرآن، کوهی هست که مزار خواجوی کرمانی قرار دارد. آنجا اثری حکاکی شده اما ناقص بر دل سنگ از چهره فتحعلی شاه و فرزندانش به جا مانده است. در خود تهران، منطقه چشمه علی ری، نقش و نگارهایی که روی کوه حک شده اثری از دوره فتحعلی شاه است که گاه بعنوان پس زمینه سرودهای ملی و انقلابی نیز از لوکیشن آن استفاده میشود. با این حال اما نامی نیک از فتحعلی شاه به جا نماند. او در دو جنگ متحمل دو شکست بزرگ شد و بخش های وسیعی از خاک کشور را از دست داد. گاهی به شوخی می گویم درست مثل اینکه به آدم بی مو بگویی زلفعلی، به پادشاه شکست خورده ای مثل او هم گفته میشود فتح علی شاه! جالب آن که قبرش در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها است و من هر وقت از کنار حجره مقبره او رد میشوم یادی از او بر دل یا زبان جاری میسازم البته نه به نیکی. شاهان و حاکمان با عدالت گستری در داخل و اقتدار در مقابل بیگانه است که جاودانه میشوند.