پول میدهیم سلبریتی میخریم
سلیمی نمین گفت: "ما نباید با سلبریتی ها که یک قشر پر مصرفی هستند و هزینه هایشان زیاد است و به دنبال این هستند که امکاناتی را برای خودش به دست بیاورند درگیر شویم. این قشر غالباً می خواهد برخورداری داشته باشند و ما نباید خودمان را در مقابل این قشر قرار دهیم، در حالی که می توان به راحتی با آن ها تعاملاتی داشت."
این حرف جناب سلیمی نمین را قبول دارم هرچند از خودش خوشم نمی آید اما باید دقت داشت که برای علاج سلبریتی محوری در جامعه فکری لازم است. قبول دارم اغلب این افراد بنده پول و شهرت هستند و شهوت دیده شدن و محوریت دارند اما بالاخره نمیشود همیشه با پول و باج سبیل آنها را تحت کنترل درآورد. بماند بعضی ها هم مثل علی دایی اصولا دنبال خود قهرمان سازی هستند کما اینکه مثلا در جریان کلیپ طنز و البته نامتناسب معروف به "عباس بوعذار" نیز او سعی کرد اینطور القا کند که نظام با ساخت این کلیپ میخواهد حالش را بگیرد! در حالیکه دولت روحانی در جریان بود و همه چیز وفق مراد علی آقا قرار داشت. امثال او دلشان میخواهد در تاریخ مملکت در تراز ستارخان و باقرخان و میرزا کوچک ثبت شوند بی آنکه هزینه ای هم در این راه بدهند.
برای این قهرمانهای پفکی و عقده ای و حاشیه ساز هم باید فکری اساسی کرد. واقعش این است که سکوت قانون در قبال اغواگری و فریبکاری سلبریتی ها و تهییج مردم به اغتشاش باعث نگاه بدبینانه به دستگاه قضا شده است. برخورد با چند جوجه لمپن بی کس و کار کف خیابان و حاشیه امن برای عناصر محرک نه فقط در شورشهای اخیر که در سال 78و 88 و 96 و 98 و حتی در مواجهه با بعضی پرونده های فساد اقتصادی نیز دیده شد.
قبول دارم در شرایطی باید بعضی سلبریتی ها را خرید و به کار بست اما در نگاه کلان باید معضل سلبریتی بازی را برای همیشه علاج نمود. مردم باید متوجه باشند فکر و اندیشه و راه خود را دست چند آدم بی سواد و جوّ گیر و فاقد فکر و اندیشه نسپارند.
