شهر هرت
شهر هرت، به معنای اتمّ آن افکار مشوش و ذهن بیمار محمدحسین فرح بخش است. از او بدم می آید. دعوای زشتش با رامبد جوان به خاطر همکاری با صدا و سیما، زندگی خصوصی و مستانه و... نشان از نگاه بغض آلود و کینه او نسبت به جریان انقلاب دارد. بعضی حرفها شاید حرفهای درستی باشد اما درآمیختن آن با وهن و تهمت نشان از پلشتی و کینه ای دیرینه دارد. البته دیری نپایید جنبش می تو، افشاگری کتایون ریاحی درباره سعید پورصمیمی و سمیه میرشمسی درباره فرهاد اصلانی که نورچشمی و قهرمان دفاع از حقوق زن در منظر حسین فرح بخش بود و البته سایر افشاگری ها او و همفکرانش را در سکوتی محض فرو برد. حالا که مشخص شد اگر خبری هست دور و بر خودشان یعنی همین جماعت شبه روشنفکر خودباخته و خودشیفته و لاقید، بیشتر است لال شدند.
کارهای کریم امینی را می پسندم. کاش تهیه کننده شهر هرت هر کسی غیر از فرح بخش بود که ذهن مخاطب را با سوابق کدر افکار بیمار او درگیر نسازد. شاید همین چند تا مأمور و آژیری هم که در فیلم بود برکت کارگردانی کریم امینی بود. اختلاس درد همه دلسوزان انقلاب است. همه هم میدانند گاه موسسات خیریه، پوششی برای درآمد زایی و پولشویی هستند. ورود به این مقوله با نگاه دلسوزانه و از سر اعتقاد قطعا ستودنی است. مطالبه گر اصلی مقابله با فساد، جریان حزب الله است.
راستی اصرار بر استفاده از از الفاظ رکیک و هنجار شکن چرا دارد در سینما مد می شود؟ هنر یعنی زیبایی و اگر قرار باشد بی اخلاقی ها و حرمت شکنی ها را زیبا بدانیم اسمش هنر نیست. چه بسیار هنرمندان فاخری که توانایی لازم را دارند برای چندرغاز فروش و شهرت بیشتر به فرهنگ و آداب تمدن کهن خود پشت پا نزنند.
