شهدا سیب زمینی نبودند!
همه جای دنیا از نظام سیاسی تا مجتمعهای مسکونی با قانون اداره می شود؛ قانون یعنی "تحمیل".
کاربرد "بایدها" و "نبایدها" خوشمان بیاید یا نه، مستلزم تحمیل است.
یعنی حتی آنها که می گویند "نباید" عقیده خود را بر دیگران تحمیل کرد هم در حال تحمیل عقیده خود بر دیگران هستند.
رییس جمهور گفت "شهدا عقیده خود را بر مردم تحمیل نمی کردند".
باید دید منظور از عقیده چیست؟ منظور از مردم چیست؟
تحمیل عقیده شخصی بر دیگران کار نادرستی است؛ اما ذات قانون، الزام آور است. شهدا در خصوص قوانین جاری و خط قرمزهای اعتقادی اهل مسامحه نبودند. قوانین کشور که مبتنی بر احکام شریعت است با خون شهدا به امضا رسیده است.
خاطرات شهدا مملو از ایستادگی در مقابل ناهنجاری هاست.
داخل کشور در بطن نظام اسلامی که جای خود؛ عباس بابایی دانشجوی خلبانی ارتش شاه در خوابگاه دانشگاه آمریکا هم در وسط اتاق خود طنابی کشید و به هم اتاقی آمریکایی اش گفت تو چون اهل رعایت نجاست و پاکی نیستی این طرف طناب نیا.
پزشکیان می گفت من می فهمم که نمی فهمم؛ اما به نظر می رسد اساساً نمی فهمد که نمی فهمد.
مکتب شهدا از لیبرالیسم جداست؛ اما حتی مکتب لیبرالیسم یا پلورالیسم هم الزام آور و تحمیلی است. اینکه رئیس جمهور بگوید قانون را ابلاغ نمی کنم هم تحمیل عقیده خود بر دیگران است. تحمیل گرانی و ویرانی معیشت و قطع برق و ... که بماند.
