حتی برای یک لحظه
سیدحمید مشتاقی نیا | پنجشنبه, ۱۸ مرداد ۱۴۰۳، ۰۳:۰۵ ب.ظ
برای برد کیانی از علیزاده نذر کرده بودم، به دو دلیل. کلا از علیزاده خوشم نمی آید. دوست ندارم آدمهای وطن فروش را خوشحال ببینم.
در مسابقه چند سال پیش کیانی باخت و گریه کرد که دلم می خواست جبران شود.
شکر خدا جبران شد. اواخر مسابقه داشتم ناامید میشدم. امیدم را از دست داده بودم؛ اما در پنج ثانیه آخر ورق برگشت و کیانی پیروز شد.
رضا علیپور هم همین امروز در یک صدم ثانیه رقابت را واگذار کرد و به مدال برنز سنگ نوردی دست پیدا نکرد.
خیلی از وقایع سرنوشت ساز و مهم زندگی ما در لحظه ای که اصلا گمانش را نمی کنیم رخ می دهد. هیچ وقت جای ناامیدی نیست. قدر هر لحظه زندگی را باید دانست و برایش برنامه داشت.