تا این جای کار
اصلاح طلبها بدنه اجتماعی ندارند. اصولگراها توانستند بچه های مسجدی و هیاتی را دور خود جمع کرده و به عنوان سیاهی لشکر در انتخابات به کار بگیرند اما اصلاح طلبها پایگاه اجتماعی قابل توجهی نداشته اند.
آنهایی که در سال 76 و 88 به نفع اصلاحات به میدان آمدند طیف برانداز بودند که چون سرپرست و متولی نداشتند زیر چتر خاتمی و موسوی جمع شدند. بعد از قضیه مهسا طیف برانداز راه خود را از اصلاح طلبها جدا کرد. رسانه های بیگانه به واسطه اسب تراوای مجازی توانستند رهبری جماعت برانداز و مخالفین دین و انقلاب را به دست بگیرند.
برای همین است که در تمام شعارها و مطالبات ریز و درشتی که در اغتشاشات سال 1401 مطرح شد ابدا حرفی از رفع حصر و آزادی میرحسین و کروبی به میان نیامد. نسل جدید فتنه مطالبه ای جز در حیطه شکم و زیر شکم ندارد.
با این وصف چنان که می بینید تجمعات میدانی حامیان پزشکیان رونق چندانی ندارد و اگر اوضاع با همین روال جلو برود وی شانسی برای پیروزی در انتخابات نخواهد داشت مگر آنکه بخواهد به سیاق اسلاف سیاسی خویش با بیان شعارها و سخنان تابو شکنانه تلاش کند طیف برانداز را دور خود جمع کند.
البته در صورتی که انتخابات به دور دوم کشیده شده و یک گزینه پزشکیان باشد این احتمال هست که هر چه آدم صاحب غرض و مرض که هست زیر بلیت او رفته و به وی رأی بدهند.
در مجموع اما پزشکیان را عنصری خطرناک در وزن هاشمی و روحانی و خاتمی و موسوی نمی دانم. او در مقابل رهبری کرنش دارد حتی اگر رأی بیاورد و یکی مثل ظریف وزیر خارجه اش شود نهایتا ظرف یکسال با مشاهده وقایعی مانند دیدار اسد با رهبر انقلاب و نجابتی که پزشکیان بر خلاف روحانی در قبال رهبری دارد، بی تردید استعفا خواهد داد.
از همه این حرفها بگذریم در حال حاضر جامعه درگیر مساله انتخابات نیست و جز بدنه جوان اصولگرایان و ارزشی ها و بدنه سنتی اصلاحات کسی پیرامون انتخابات جنب و جوش ندارد. بی تردید پایین بودن مشارکت به معنی شکست همه نامزدهاست.
باید دید در مناظرات پیش رو چه اتفاقی رخ خواهد داد. آیا مردم به این نتیجه خواهند رسید که در بین گزینه های صدارت پاستور نماینده ای دارند یا نه؟
