من همیشه به رفقا گفتم اگه میخواین تا آخر عمرتون تو خط انقلاب بمونین و کار کنینو کم نیارین باید برا چن ماهم شده بیاین حوزه. بیاین تا بفهمین اینجا هیچ خبری نیست. فقط خودتونینو و خودتون و دیگه نباید روی کس دیگه ای حساب کنین
یه دفعه یه عده رو نیمه شب دیدیم اومدن سمت پل آهنچی روبروی حرم حضرت معصومه با عروس و داماد میزنن و میرقصن و حرکتای نامتعارف دیگه ای که خجالت میکشم بگم انجام میدادن. رفتیم با رفقا جمعشون کردیم. ته ماجرا به داماد گفتم: آخه لامذهب! میخواین هر غلطی شب عروسیتون بکنین بکنین دیگه چرا اومدین جلو حرم حضرت؟ با قیافه حق به جانب گفت: من لامذهبم؟! هه مرد حساب اومدیم اینجا برقصیم که تصویر گنبد بی بی تو فیلم عروسی بیفته و زندگیمون متبرک بشه!
این فایل صوتی که بچه های هنرمند بابل درباره شهید سید رضا طاهر درست کردن و آقا اردوان امینی، مجری خوب شهرمون اونو اجرا کرده، کار جالبی بود که تو این دو سه روزه همه جا سر و صدا به پا کرده و دست به دست چرخیده. دم این بچه ها گرم.
دیروز صبح، یکی از همسایه های آذری زبان ما با هیجان اومد خونمونو در زد. گفت: سید! این کلیپو گوش دادی؟ کار همشهریای شماس. گفتم: آره. بنده خدا اصلاً به حرف من توجه نکرد. زود گوشیشو درآوردو روشنش کرد. با هم شروع کردیم به گوش دادن. حال اون رفیق ما واقعاً دیدنی بود. با کلمه به کلمه ای که اردوان به زبون می آورد از ته دل اشک می ریخت و با صدای بلند گریه می کرد. این فایل شیش دقیقه ایه. تموم که می شد این بابا دوباره دکمه رو می زدو شروع می کرد گوش دادن. من همینطور ایستادمو نگاهش کردم و به حال خوشش غبطه خوردم. چن بار این کارو تکرار کرد و هر دفعه هم مثل ابر بهاری اشک ریخت. مدتی گذشت احساس کرد که دیگه وقت رفتنه. موقع خداحافظی یهو برگشت و با بغض پرسید: راستی توضیح ندادی این اردوان امینی دقیقاً چطور شهید شده؟!!!
یادتونه چن سال پیش آقا تو خطبه نماز عید فطر، فرمود: ما ایرانی ها مردم مسرفی هستیم؟ یادتونه آقا یه سالو اسم گذاشت به نام سال حمایت از تولید ملی؟ میتونین بشمارین آقا چن بار درباره اقتصاد مقاومتی صحبت کرد؟ این حرفای آقا چن سال طول کشید؟ امسال، سال95 آقا اسم میذاره سال اقتصاد مقاومتی بعلاوه اقدام و عمل!
متلک از این آبدارتر میخوایم؟ آقا با همه ماست. نه فقط با مسئولین که مثلا چرا به جای تولیدکننده های داخلی میرین و با شرکتای خارجی قرار داد می بندین یا این که چرا جلوی جنس قاچاق وا نمی ایستین. نه! آقا فقط با مسئولین نیست. با من و تو هم داره صحبت میکنه. میگه: آی بچه شیعه حزب اللهی که دم به دم شعار میدی از تو به یک اشاره از ما به سر دویدن. بسم الله. این گوی و این میدان. مرد باش ولایتمداریتو با خرید از کالای ایرانی اثبات کن. چطور اون مسلمون اهل هند میگه من میام ایران حرم امام رضا رو زیارت میکنم بعد از این جا جنس ایرانی میخرم تا به سهم خودم کمکی به اقتصاد شیعه کرده باشم بعد من و توی ایرانی با غیرت راه میریم تو بازار دنبال جنس خارجی میگردیم بعد میایم اعتراض می کنیم چرا جوونای کشورمون بیکارن؟!!!
یارای علی علیه السلام هم اول کار خیلی مدعی بودن. بعد تو نُخَیله یه تعداد کمی اومدن برا جنگ و جهاد. علی دلش شکست. ندا داد: یا اشباه الرجال و لا رجال! شما مرد نیستین شبیه مردین.
موظب باشیم از همین متلک آقا عبرت بگیریم و بدونیم داریم واسه ولایت و امر رهبری کم میذاریم. شعار تنها فایده نداره. هر وقت امر ولی حق رو لبیک گفتیم مشمول اشباه الرجال و لارجال نخواهیم شد!
یک لحظه روی این صحبت های آقا تامل کنید:
"شما ببینید امروز وسائلى که براى اغواى دل جوانها هست، چقدر است؛ قابل مقایسه‌ى با گذشته نیست. این ماهواره‌ها، این اینترنت‌ها، این انواع و اقسام وسائل ارتباطات، اینها دلها را اغوا میکند، جذب میکند، از راه به در میبرد، انگیزه‌هاى معنوى را در انسان سست میکند، شهوات را در انسان بیدار میکند. با وجود همه‌ى اینها، این مجالسى که اشاره شد و شما دیدید، اکثرشان همین جوانهایند. بعضى اوقات شاید ظواهرشان هم نشان نمیدهد که اینها دل در گرو محبت الهى دارند، اما دارند؛ مى‌آیند، با خدا حرف میزنند، اشک میریزند. اشک آنها مایه‌ى غبطه‌ى انسان است. انسان نگاه میکند، مى‌بیند این جوان آنجا نشسته، همینطور اشک بر روى چهره‌ى او جارى است. انسان به حال اینها غبطه میخورد. اینها دلهاشان پاک است، اینها صافند، نزدیک به خدایند؛ همین، مایه‌ى نصرت است؛ «هوالّذى ایّدک بنصره و بالمؤمنین».. 17/6/90"
رهبر مملکت که خودش مرجع تقلیدی عظیم الشان و جهانیه داره به حال جوونی غبطه میخوره که ظاهرش ممکنه غلط انداز باشه! اینو باید مسئولین فرهنگی جمهوری اسلامی شبی صدبار از روش سرمشق بنویسن!
آی اونایی که دم انتخابات شعار میدین "جوانان را باور کنیم" تا الان از این زوایه به جوونای نسل سوم و چهارم انقلاب نگاه کردین؟ ظاهر جوون، شما رو به اشتباه نندازه. زود دور جوونای مملکت خط نکشین. ببینین وقتی عرصه براشون باز میشه چه دل نرم و زلالی دارن! حالا مسئول فرهنگی که داری تو جمهوری اسلامی و به برکت خون شهدا نون میخوری آیا یه بار دل این جوونا رو نشونه گرفتی؟ یه بار حرفی زدی که از دلت برخاسته باشه و رو دل جوونای پاکمون بشینه؟
مسئول فرهنگی ما تو هر اداره و نهاد و موسسه و هیئتی هست یاد بگیره وظیفه ش فقط ورق زدن بخشنامه ها و عمل به وظایف اداری اونم برا ارائه گزارش و بیلان کار نیست. هر وقت یه مسئول یاد گرفت شبیه شهدا بشه و برا خدا کار کنه و دلش از روی صداقت و اخلاص واسه دین خدا بتپه، اون موقع به برکت اخلاصش کارا و حرفاش رو دل مخاطب میشینه و اثر میکنه.
دل جوونای انقلاب پاکه. یه مزرعه بکره که باید هنر داشت و بذر الهی توش کاشت. هر مسئولی که به خاطر ریا و خودنمایی قدم برداره و خواسته یا ناخواسته جوونای ما رو نسبت به راه انقلاب بدبین کنه مطمئن باشه کارش چیزی جز خیانت به روح امام و شهدا نیست و دیر یا زود باید در محکمه عدل الهی حساب پس بده
جان مایه فلسفه مهدویت، تربیت انسان هایی است که در مسیر رستگاری قدم برداشته و فکر و عملشان با معارف آسمانی مکتب وحی، گره خورده باشد.
فردا مردم بابل، دسته گلی را بر شانه های شهر، تقدیم صاحب این عصر می نمایند که مصداقی روشن از تبلور فرهنگ مهدوی و تربیت دینی است. تشییع با شکوه پیکر مطهر سید رضا طاهر، یک پیام جهانی دارد که: یاوران مهدی در باور خود، انتظار عملی را چیزی جز شهادت طلبی نمی دانند.
پرورش چنین سربازان وارسته ای را فردا به محضر حضرت حجت(عج) تبریک خواهیم گفت.
هر کس، هر چقدر که دلش می خواهد چهره آمریکا را بزک کند.
هر کس دلش می خواهد چشمش را به روی تمام حقایق تاریخ ببندد.
وارثان کربلای پنج، رهپویان راه حق شهیدان نبرد با آمریکا؛ مریدان شیران شهیدی چون نادر مهدوی، بیژن گُرد، محمد ناظری و ...، پا بر حلقوم شیطان اکبر می فشارند و ردّ پایش را از پهنه این مرز پرگهر، محو می سازند.
ایران، عُشِّ آل محمد، حریم حرم دلدادگان کوی جهاد و شهادت است. مدافعان حرم توحید، راه را بر شیاطین نخواهند گشود.
تقدیم به عباس گنجی و همه دلاورانی که نماد اقتدار پوشالی استکبار را از فراز شهر پرافتخار چابهار، به زیر کشاندند.
در روزهای اخیر خبری مبنی بر نصب پرچم آمریکا و انگلیس در بندر چابهار و پایین آوردن و به آتش کشیده شدن آن توسط عده ای از اهالی در خبرگزاری ها متشر شده است.
به دنبال انتشار این خبر، عده ای از دلدادگان غرب و استکبار با تحریک برخی از اهالی درصدد ایجاد جوّ روانی بر ضدّ نیروهای ارزشی این منطقه بوده و این راهبرد احساسی و تبلیغی را برگزیده اند که: مردم بلوچ مهمان نوازند و کاری به کار پرچم آمریکا و دیگر ظالمان خبیث جهانی ندارند!
اما واقعیت امر چیست؟
همینک در بندر تجاری چابهار، اجلاسیه ای با عنوان "چابهار، دروازه اقتصاد اقیانوسی" با ادعای حضور "سران کشورهای حاشیه اقیانوس هند" در جریان برگزاری است. برگزارکنندگان مراسم در استقبال از این همایش، پرچم کشورهای مدعو را در این بندر به اهتزاز درآوردند که در این میان پرچم کشورهایی چون ایالات متحده آمریکا و انگلستان نیز خودنمایی می کرد.
با توجه به عدم ارتباط این دو کشور با اجلاسیه مذکور و عدم پاسخگویی مناسب مسئولان امر، مشخص شد که اهتزاز پرچم این دو کشور تنها با نیّت قبح زدایی و عادی سازی روابط غیرمعمول و تأیید نشده سیاسی بوده و در راستای "بزک نمودن چهره آمریکا" و متحدانش صورت گرفته است. از این رو جمعی از جوانان و مردم متدّین ساکن در این منطقه – بی اعتنا به مرزبندی های وحدت شکنانه قومیتی و نژادی - پس از پیگیری مستمر موضوع، با مشورت و دستور یکی از بزرگان منطقه، در حرکتی انقلابی اقدام به پایین کشیدن نمادهای امپریالیسم نمودند که با استقبال مجموعه نیروهای دلسوز انقلاب اسلامی در این خطه لاله گون مواجه گردید.
در این میان ذکر دو نکته، حائز اهمیت است:
یک- نصب بی دلیل و ناموجّه پرچم آمریکا بر فراز خاک مقدس جمهوری اسلامی، نشان از رویکردی خطرناک در برخی مسئولان است که حرکت بر خلاف منویات امام راحل و رهبر عزیز انقلاب و پشت پا زدن به خون شهدا را سرلوحه خود قرار داده اند. از این رو جا دارد تا مسئولان امنیتی و قضایی کشور با بررسی جوانب این حرکت منافی با اصول انقلاب اسلامی، به شناسایی و برخورد جدی با عوامل دخیل در نصب پرچم آمریکا اهتمام بورزند.
دو- بعضی افراد ناموجه و رسانه های تفرقه افکن، با تحریک قوم شریف و مسلمان بلوچ درصدد قلب حقایق و بیراهه بردن افکار عمومی نسبت به خباثت نهفته در کار خود دارند. در این خصوص به جاست تا رسانه های وابسته به جبهه انقلاب با تبیین حقایق و افشای چندباره ماهیت پلید آمریکا و دوستان داخلی اش، گامی مهم در جهت روشنگری جامعه بردارند.
دیروز داشتم منطق الطیر عطار را می خواندم. ساعاتی لذت بخش و فرح آفرین بود. یک آن کتاب را بستم و به فکر فرو رفتم. باید تکلیفم را با خودم روشن می کردم. پرسیدم: آیا حاضری مسئولیتی خوب و درآمدی مطلوب و جایگاهی رفیع داشته باشی اما در عوض از خواندن این کتاب و دیگر کتاب هایی چنین، محروم بمانی؟ آدم در درون خودش نمی تواند فریب کار باشد. جوابی که به خودم دادم از سر صداقت و باور قلبی بود. یک کلام: نه!
حضرت آیت الله توکل استاد برجسته حوزه علمیه قم امروز در آخرین جلسه درس خارج فقه خود، ضمن تبریک اعیاد شعبانیه و تأکید بر لزوم آمادگی معنوی برای حضور در میهمانی الهی، به تبیین ضرورت تقویت تفکر انقلابی در حوزه علمیه پرداخت.
نماینده مردم استان مازندران در مجلس خبرگان رهبری در این خصوص فرمود: حوزه باید انقلابی باشد و مهم ترین ملاک حرکت و تفکر انقلابی در حوزه، سخن و اراده رهبر معظم انقلاب است. ما یک محک داریم که آن هم رهبر انقلاب است و هر شخص و جریانی را با این سنگ محک مورد ارزیابی قرار می گیریم. از نظر ما چنان چه فرد یا گروهی در سنجش با این شاخص مهم، ناموفق و مردود شمرده شود به طور جدی در مقابل آن فرد و گروه قرار خواهیم گرفت. مقام معظم رهبری با تمام وجود برای پیشبرد اهداف و آرمان های اسلام و انقلاب اسلامی همت می گمارند؛ از این رو بی انصافی است اگر طلاب و فضلا فقط به درس و بحث پرداخته و از اوامر و منویات ایشان غفلت بورزند. حوزه علمیه انقلابی، با حرکت در مسیر ترسیم شده در کلام و رفتار رهبر انقلاب است که می تواند دین خود را نسبت به اسلام ناب و ارزش های اصیل اسلامی ادا کند.
آیت الله سید رحیم توکل در بخش دیگری از سخنان مهم خود با اشاره به مسائل اخیر طرح شده در فضای جامعه در خصوص دیدار فرزند ریاست تشخیص مصلحت نظام با برخی از محکومان وابسته به فرقه ضالّه بهائیت، اقدام او را محکوم کرده و بیان داشت: اگر واقعاً قصد ایشان فقط یک احوالپرسی و دید و بازدید معمولی بود چرا پذیرفت در کنار این چهره های ناموجه، در حالی که تصویر یکی از رهبران این فرقه شوم نصب شده بود عکس یادگاری بگیرد و از رسانه ای شدن آن که نتیجه ای جز شکست قبح ارتباط با کفار ندارد، ابایی نداشته باشد؟ چرا شبکه انگلیسی بی بی سی او را تشویق کرد؟ چرا همزمان با این اتفاق، یک حرکت هماهنگ رسانه ای برای موجه جلوه دادن و رسمیت بخشیدن به این فرقه ضالّه آغاز گردیده است؟! آیا این حوادث را تنها باید به حساب یک اتفاق بگذاریم؟! البته پدر ایشان به طور ملایم این کار دختر خود را تقبیح کرد؛ اما به ایشان می گویم آقای هاشمی! با جنایت دخترت محکم برخورد کن. اگر جرأت کنترل فرزندت را نداری لااقل با قاطعیت از او اعلام برائت کن. نرمش شما در مواجهه با خطای فرزندان، باعث می شود در باور مردم این خطاها به پای شما هم نوشته شود.
کرامت و حرمت همه انسان ها، چه مسلمان و چه کافر، محفوظ؛ اما کرامت و احترام همه انسان ها دارای محدوده و مرزی مشخص است. گستره کرامت انسان ها تا جایی معتبر است که با محدوده شرع در تضاد نباشد.
مثلاً اسلام دین دوستی و رحمت است اما وقتی همین اسلام "اعانه به ظلم و کفر" را حرام می شمرد، یا این که بر" تبرّی از کفار" تأکید دارد تا جایی که حتی " تشبّه به کفار" را هم مجاز نمی شمارد و نیز بر سر "نهی از منکر" با کسی شوخی ندارد، یا این که هر رفتاری که باعث "تجرّی" افراد جامعه در گرایش به پلیدی ها بشود را بی برو برگرد حرام می داند؛ می توان فهمید این که شما کافر گرسنه ای را به حکم شرع و وجدان، از گرسنگی نجات بدهی، بسیار فاصله دارد با این که همان فرد کافر را بر دوش خودت سوار کنی و خط و مشی باطل او را وجاهت ببخشی. "رعایت حقوق انسانی" را نباید با "رسمیت دادن به موجودیت نظام فکری کفر"، خلط نمود.
همه آن چه که به مختصر بیان شد، صرفاً در راستای تبیین حقیقت برای کسانی است که علقه ای به کلام وحی و مکتب حق داشته باشند. طبیعی است وقتی علما و روحانیون مختلف که گاه در تقسیم بندی های سیاسی مرسوم، به طیف های متفاوتی منسوب هستند، رفتاری را مصداق اعانه به کفر و منجر به تجرّی نسبت به باطل تشخیص می دهند، دیگر افراد غیرمتخصص در امور دین، حداقل وظیفه معقولشان رجوع به اهل فن و پرسش درباره چرایی فلسفه این حکم، و نه خود مجتهدپنداری در عین ناآشنایی با حداقل های مفاهیم فقهی است.
تکمله:
یک- خطای فکری یک فرد را به حساب یک مجموعه نمی گذاریم. شهردار و مجموعه عظیم کارکنان پاک شهرداری بابل از نیروهای خدوم و دلبسته به اسلام و انقلاب اسلامی هستند، شکی نیست.
دو- شهردار محترم بابل، نقاط برجسته ای دارد که قابل کتمان نیست؛ اما این قلم به شهادت تاریخ، همان طور که نقد تند و تیز عملکرد شهردار جویباری بابل را وظیفه خود می دانست از نقد عملکرد شهردار اهل بندپی بابل هم ابایی نخواهد داشت.
سه- خرس خاله های دلسوزتر از مادر، گویا توفیق مدیریت شهری را در گرو سهام بندی جناح ها ترسیم کرده اند. بر فرض صحت این امر، به گمانم آن قدری در میان اصلاح طلبان بابل، انسان های متدین و بی حاشیه حضور داشته باشند که نیاز نباشد در فرآیند پرداخت سهم این طیف، هزینه ای غیرضرور و احتمالاً جبران ناشدنی، بر گرده شهردار خوشنام شهرمان تحمیل شود.
چهار- متعلقات رسانه ای وابسته به شهرداری و دوستان قلم فروشی چون ...، بهتر است در حریم امور مرتبط با دین، شانس خود را برای انتقامجویی از نیروهای ارزشی امتحان نکنند. از این که در هجمه قریب الوقوع این جماعت، باز هم دلواپس خوانده شویم ملالی نیست چه این که دلواپسی را برتر از دئاثت سیاسی و اخیراً اعتقادی می دانیم.
پنج- برادری از مجموعه معتمدین جناب شهردار، پیغام داد که آن آدم افراطی ماجراجوی آویزان شهرداری که مدت هاست بی هیچ تکذیبی، در سطح رسانه های مجازی از او به عنوان مشاور شهردار یاد می شود، به خاطر عملکرد ناصوابش در این مدت، به تازگی مطرود این نهاد واقع شده است. به یقین شهردار با فراست بابل، به زودی از این دست افراد نالایق، رسماً اعلام برائت خواهد نمود.
شهردار محترم بابل!
خیلی وقت بود با این ادبیات صحبت نکرده بودم. یا این مشاورتو جمع میکنی یا ما خودتو با این مشاورت جمع میکنیم!
اسماعیل از سیزده سالگی روزه می‌گرفت. به مسجد می‌رفت و نماز اول وقت را به جماعت می‌خواند و دعای کمیل را شب‌های جمعه فراموش نمی‌کرد. مادربزرگش می‌گوید: داشتم نماز می‌خواندم که صدای دلنشین کسی را شنیدم که با اخلاص با خدا سخن می‌گفت. طاقت نیاوردم و پرده را کنار زدم. دیدم فرزند عزیزم "شهید اسماعیل قاسمی" است . پیش رفتم و پرسیدم: چرا این قدر در سجاده گریه میکنی؟
گفت: مادرجان، ناگهان به یاد جهنم افتادم و بی‌اختیار گریه‌ام گرفت.
اهل روستای "دشتبان" دماوند بود. به پیرزنی از فامیل گفت: ننه، چرا به نماز جمعه نمی‌روی؟ پاسخ داد: چون پیر شده‌ام و پایم درد میکند. با صلابت و لبخندی مهربانانه گفت: با عصایت به نماز برو که قامت خمیده تو مشت محکمی است بر دهان ضد انقلاب داخلی و خارجی!
چون روستایشان مصلی نداشت، به مادرش می‌گفت: خانم‌ها را جمع کن و به نماز جمعه شهر ببر! پاسخ شنید که ماشین نیست! او هم هر ماه از حقوقش پولی را کنار می‌گذاشت تا ماشین کرایه کند و زنان بتوانند سر موقع به نماز جمعه برسند. دیگر کسی عذر و بهانه ای نداشت.
بر اساس روایتی از خانواده شهید، رسالت توحیدی، ص 115
رابطه عدالت و دولت از نگاه دین، یک ارتباط لازم و ملزومی است.
دولت اگر در پی عدالت نباشد اصلاً معنا و جایگاهی در مکتب دین نداشته و از مشروعیت ساقط است. از این رو بارها و در فرصت های مختلف این امر مورد سفارش بزرگان دین قرار گرفته است. از سوی دیگر رسیدن به عدالت، مشروط به برقراری حکومت و قدرت بر اجرای احکام الهی است.
در این بین این نکته نیز مورد تأکید قرار گرفته که قوام و شرط ثبات و استمرار حاکمیت نیز بسته به میزان پایبندی دولت به شاخص های عدالت می باشد. نظام سیاسی منهای عدالت، نه تنها از یک نظام مورد تأیید دین فاصله گرفته بلکه با هر گرایش و رویکردی که باشد به واسطه ظلم و بیداد، فرو خواهد پاشید.
ـ العدل جنة الدول عدل و داد سپر دولت هاست.
ـ فی العدل الاقتداء بسنة الله و ثبات الدول پیروى کردن سنّت الهى و پایدارى دولت ها در عدالت و دادگسترى است.
ـ لن تحصن الدول بمثل استعمال العدل فیها دولت ها محکم و محفوظ نماند به چیزى همانند به کار بردن عدالت در آنها.
ـ ما حصن الدول بمثل العدل دولت ها به چیزى همانند عدل و دادگرى محکم و محفوظ نشود.
ـ ثبات الدول بإقامة سنن العدل ثبات و پایدارى دولت ها با برپا داشتن شیوههاى عدالت و دادگسترى است.
علی علیه السلام کتاب غررالحکم
این متن زیبا رو که زبان حال امثال من هم هست دوست خوبم آقا مرتضی سیدی نوشت و برام فرستاد:
حمید جاااان
این رسوایی رو کجا ببریم؟!
بچه محل هامون تو محاصره بودن و ما مدعی تر از همه سرگرم.....
امروز دیگه روز یا لیتنی کنت معکم نیست که نوادگان بوسفیان به حرم ناموس پیامبر و شیعه های امیرالمؤمنین رحم نمی کنند و ما آرزومندان شهادت تو پستو های خونمون پای تلویزیون مشغول خندوانه دیدن هستیم و .....
از بوسیدن بچه هام شرم دارم...
از نوازش کردن شون...
از سر سفره نشستن و با خانواده غذای گرم خوردن...
این روز ها طعم نون هم عوض شده وقتی می دونم تو اردوگاه های آواره های جنگ همه گرسنه اند...
حمید!
داره باورم می شه که من این همه سال فقط دروغ گفتم!!!
هنوز هم دارم دروغ می گم!!!
مردم برخیزید که صدای هل من ناصر حسین می آید این طنین پرخروش انقلاب اسلامی است این فریاد مظلومیت شیعه در تاریخ است، این طغیان علیه ظلم است.
ای انسان های به خواب رفته بیدار شوید دیگر وقت هوشیاری است نکند که خواب مرگ گریبان شما را بگیرد، زنده شدن شما بستگی به لبیک گفتن به ندای حق دارد و بسته به آری گفتن به حسین بن علی دارد نه آنکه فکر کنید اگر به جنگ نروید زنده می مانید.
نه، نه، هرگز، شمایی که بستر نرم و غذای گرم و لذت زودگذر دنیای فانی را انتخاب نموده اید در قبال آخرت که دار باقی است شما مرده اید، مرده ای متحرک، این جسمتان است که حرکت می کند و غذا می خورد و می خوابد.
شما مرده اید، برای همین است که گوش دلتان حق را نمی شنود و چشم دلتان نور الهی جلوه گر شده در انقلاب اسلامی ایران و در ملت مسلم ایران را نمی بیند و قلبهایتان بر اثر گناه ترک جهاد و عدم یاری مظلوم در مقابل ظالم، کدر شده، سیاه شده.
مردم بیایید اندیشه کنید نکند مصداق این حدیث حسین بن علی(ع) قرار گیرید که (( الناس نیام و اذا مات تنتبه)) نکند در خواب خوش باشید و وقتی که در قبر تنگ و تاریک نهاده شدید، بیدارشوید امت اسلام اندیشه کنید که از کجا آمده اید.
مرغ باغ ملکوتم نیم از عالم خاک چند روزی قفسی ساخته اند از بدنم
وصیتنامه دانشجوی شهید سید علی اکبر شجاعیان
وقتی که روح بزرگ شد، جسم و تن چاره‌ای ندارد جز آنکه به دنبال روح بیاید، به زحمت بیفتد و ناراحت شود. اما روح کوچک به دنبال خواهش‌های تن می‌رود، هرچه را که تن فرمان بدهد، اطاعت میکند. روح کوچک به دنبال لقمه برای بدن می‌رود، اگر چه از راه دریوزگی و تملق و چاپلوسی باشد. روح کوچک دنبال پست و مقام می‌رود، ولو با گرو گذاشتن ناموس باشد. روح کوچک تن به هر ذلت و بدبختی می‌دهد، برای اینکه می‌خواهد در خانه‌اش فرش یا مبل داشته باشد، آسایش داشته باشد، خواب راحت داشته باشد...
روح وقتی که بزرگ شد، خواه ناخواه باید در روز عاشورا سیصد زخم به بدنش وارد شود. آن تنی که زیر سم اسبها لگدمال می‌شود، جریمه یک روح بزرگ را می‌دهد، جریمه یک حماسه را می‌دهد. جریمه حق‌پرستی را می‌دهد، جریمه روح شهید را می‌دهد.(1)
____________________________________
1- شهید مطهری(ره) ، مجموعه آثار، ج 17، ص 41
به جای همه "کولا" ها، زمزم زلال "کامیکلا" آب حیاتی است که رمز جاودانگی را در خود نهفته دارد.
کامیکلا قطعه ای از بهشت حقیقی خداست نه فقط به خاطر سرسبزی روح نوازش و نه به خاطر چشم انداز زیبای جنگل های اطراف و یا آواز طرب انگیز پرندگانش؛ نه!
کامیکلا قطعه ای جدا مانده از کربلای اباعبدالله است که رائحه بهشت را تا عمق جان من و تو میهمان می سازد. اگر باور نداری، در بندپی پی غربی بابل، سراغی از روستای کوچک کامیکلا بگیر و آن جا که رسیدی، قدم به خانه حسن رجایی فر بگذار و کام دلت را از عطر خوش وصال، لبریز کن.
در قلب طبیعت بکر شمال ایران، شاخساری از درخت عاشورا، سایه محبت امام عشق را بر وجودت می گستراند و گدازه های دل داغدارت را با نسیم رحمت حق، خنک و پرنشاط می سازد.
اول بار که پا به حرم ارباب گذاشتی، لابد این حس را در درونت یافته ای که انگار این نقطه از دنیا را پیش از این – شاید از روز ازل – بارها دیده ای و زیارت کرده ای. انگار این جا دیگر غریب نیستی و به خانه خود قدم نهاده ای.
منزل مدافع شهید حرم، حسن رجایی فر هم اگر پا بگذاری به شهادت همه زائران کوی دلدادگی، پنداری که پیش از این – شاید آن گاه که نغمه قالوا بلی را سر داده ای – بارها به چشم دیده ای و با هوای عاشقانه هایش زندگی کرده ای.
شهدای مدافع حرم، حرم را برایمان سوغات آورده اند. هر جا خانه ای از شهید مدافع حرم است، حریم حرم عشق و دلدادگی، همان جاست. و سقاهم ربهم شراباً طهورا
نفر اول سمت چپ، خانمی که لبخند به لب دارد، مادر شهید سید رضا طاهر است. در وسط تصویر، همسر شهید را به همراه فرزندش می بینید و در کنار او مادر همسر شهید ایستاده است.
این عکس را دیروز گرفتم؛ بابل، روستای هریکنده، در حالی که فقط سه روز از خبر شهادت این جوان رعنا می گذرد.
در هیچ جای خانه، پرچم سیاه به چشم نمی آید. هیچ مرد و زنی در این خانه، سیاه نپوشیده است. پدر و مادر و همسر شهید می گویند: شهید، تسلیت ندارد؛ فقط تبریک بگویید که خدا دسته گل مان را پذیرفته است.
پدر شهید لبخند می زند و می گوید: من حتی برای یکساعت سیاه نپوشیدم. رضای من فدای عمه جانش زینب شد. خوشحالم که در راه دفاع از دین و ناموس اسلام از امتحانی بزرگ سربلند بیرون آمده است.
مادر شهید هم لبخند می زند و می گوید: سید رضا امانت خدا بود که به خودش باز گشت. امیدوارم که در این سال ها امانت دار خوبی بوده باشم. خدا را شکر می کنم که این قربانی را از من پذیرفته است.
همسر جوان شهید هم محکم و استوار می گوید: افتخار می کنم همسرم در راه خدا گام برداشت و در راه خدا قربانی شد. وقتی از او می پرسم برای مدافعان حرم چه پیامی دارد، می گوید: خوشا به سعادتتان که پرچم جهاد فی سبیل الله را به دست گرفته اید و ثابت کرده اید که مسلمان واقعی، برای حمایت از دینش با غیرت وشرف وارد میدان می شود.
سید محمد، فرزند خردسال شهید هم لبخند می زند و با زبان شیرین کودکانه اش می گوید: بابا پیش خداست و من هم آماده ام که اگر او اجازه بدهد تفنگش را بردارم و با دشمنان خدا مبارزه کنم.
ما از قم رفته بودیم، تا به خانواده شهید روحیه بدهیم، حالا خودمان مبهوت روح حماسی و ایمان پرصلابت آنان شده بودیم! جمله معروف استاد قرائتی را بر زبان آوردم که فهم دین، برتر از علم دین است.
سی و هشت سال از پیروزی انقلاب می گذرد و دشمن با هر ابزاری که به فرهنگ وباورهای این ملت حمله کرد هنوز نتوانست کاری کند حرف امام بر زمین بماند که فرمود: خدا می داند راه و رسم شهادت، کور شدنی نیست.
آخرین لحظه دیدار، پدر همسر شهید هم با روی گشاده ما را در آغوش فشرد و با لحنی که غیرت و مردانگی در آن موج می زد گفت: اذناب آمریکا و همدستانش بدانند ما نه تنها در مصاف با داعش و مزدوران خبیث عربستان که در مصاف با ابرقدرت پوشالی آمریکا هم لحظه ای تردید و در یغ و واهمه نخواهیم داشت.
دیروز سه شنبه، 21 اردیبهشت، نمایندگانی از مجمع طلاب و فضلای بابلی حوزه علیمه قم به همراه نمایندگانی از سوی حضرت آیت الله سید رحیم توکل نماینده مردم مازندران در مجلس خبرگان رهبری و استاد برجسته حوزه علمیه قم و نیز نمایندگانی از گروه فرهنگی تبلیغی حامیان ولایت، بزرگترین تشکل تبیلغی روحانیون مازندران، با خانواده های معظم شهدای اخیر حرم در بابل دیدار و گفت و گو کردند.
در این دیدارها که در فضایی صمیمی و سرشار از معنویت انجام گرفت روحانیون اعزامی از قم، سلام و تبریک و تسلیت مجموعه طلاب و فضلای بابلی مقیم قم و نیز پیام تبریک و تسلیت آیت الله توکل را به خانواده های معزز شهدا ابلاغ کردند.
خانواده های شهیدان والامقام، حسن رجایی فر و سید رضا طاهری نیز با ابراز خوشحالی از حضور نمایندگان روحانیون و علما، با بیان خاطراتی تأثیرگذار از شخصیت ارزنده شهدای خود بر ادامه راه و آرمان های مقدس آنان تأکید نمودند.
در پایان این دیدار هدایایی نیز به رسم یادبود و قدردانی از شأن و منزلت خانواده های مکرم شهدا به آنان اهداء گردید.
