در آستانه یازده دی

اغلب شهدای مدافع حرم استان مازندران با این که هیچ گاه شهید علمدار را از نزدیک ندیده بودند؛ اما با یاد و نام او انس ویژه ای داشتند.

از ویژگی های خاص این شهید آن است که پس از شهادت، نامش در جای جای میهن اشلامی بر سر زبان ها افتاد و در زمره مشهورترین شهدای مازندرانی در سطح ملی قرار گرفت.

مداح اهل بیت علیهم السلام شهید سید مجتبی علمدار متولد 11 دی 1345 در تاریخ 11 دی 1375 درست در سی امین سالروز ولادت خود بعد از سال ها تحمل عوارض شیمایی دشمن به یاران شهیدش پیوست.

مسئولان بابل و سنگ محکی به نام "نه دی"

سال گذشته همزمان با سالگرد یوم الله نه دی، ویژه برنامه های متعددی برای گرامیداشت این روز بزرگ و حماسی که باطل کننده نقشه های شوم مستکبرین خارجی و داخلی بود، در سطح شهرستان بابل برگزار گردید.

فرماندار وقت بابل، به رغم آگاهی از دیدگاه مقام معظم رهبری در ضرورت بزرگداشت این روز، در هیچ یک از این برنامه ها دیده نشد؛ اما در عوض با حضور خبرساز در جمع تعدادی از حامیان پرندگان مهاجر در همان روز نشان داد که درک درستی نسبت به حساسیت ها و خطوط قرمز انقلاب اسلامی ندارد.

در چند روز اخیر نیز مراسم متعددی برای ارج نهادن به حضور انقلابی مردم و خلق حماسه ای دشمن شکن در یوم الله نه دی در سطح دارالمومنین برگزار می شود.

لازم است نیروهای انقلابی شهرستان بابل میزان حضور و همراهی مجموعه مسئولان شهر به خصوص شخص فرماندار با این برنامه ها را عیار سنج صداقت آنان در تعهد و التزام به منویات ولی فقیه دانسته و نوع اراتباط خود با مسئولان و در صورت لزوم، واکنش های خویش را بر همین مدار تنظیم نمایند.

یاداوری این عبارت مهم رهبر معظم انقلاب برای همه مسئولین رده های مختلف قوای نظام اسلامی که مشروعیت پست و مقامشان منوط به رضایت ولی فقیه و التزام به خط و مشی ایشان است را باید ضروری دانست:

"من بارها گفته‌ام که برای من این تقسیمات اصولگرا و اصلاح‌طلب و اصلاح‌طلب مدرن و سنّتی و از این حرفهایی که میزنند، مطرح نیست؛ من به این اسمها اصلاً اهمّیّتی نمیدهم و توجّه ندارم؛ به محتواها کار دارم؛ امّا روی مسئله‌ی فتنه حسّاسم."

خفته را خفته کی کند بیدار؟! (شاهکار بصیرت)!

در مظلومیت نظام همین بس که این روزها وقتی در خیابان های قم قدم می زنید و به هر جا که چشم می دوزید بنرهای مراسم سالگرد هاشمی را می بینید اما کمتر خبری از یادبود حماسه بصیرت مردم در روز نه دی خواهید دید.

می گویم مظلومیت نظام زیرا بعضی از برگزارکنندگان مراسم سالگرد هاشمی جزو دستگاه های وابسته به حوزه علمیه، نظام و رهبری هستند که هنوز برای بزرگداشت یوم الله نه دی تکانی به خود نداده اند.

می گویم مظلومیت نظام اما منظورم از نظام میز اربابان قدرت نیست که گاه مخالفت و نقد آنان در واقع، تقویت نظام محسوب می شود. نظام برای ما آن تفکری است که اساس شکل گیری انقلاب بزرگ اسلامی قرار گرفت و برای دستیابی به آرمان هایش نیاز به حرکت دارد، نه سکون و رخوت.

مقام معظم رهبری صدها بار واژه فتنه را به کار برد و از حساسیت خود نسبت به آن خبر داد. هر مسئول و خطیب و امام جمعه و آیت اللهی که نمی تواند خود را با منویات رهبری تطبیق بدهد و یا تلاش دارد فتنه و فتنه گران را تحریف نموده و برای نفاقشان تخفیف قائل شود، لطفا برای ما دم از بصیرت نزند و کرسی عمارپنداری و دشمن شناسی برقرار نکند.

راستی هیچ می دانید دقیقاً قرار است چه نهادهایی بحث "حوزه انقلابی" را به نتیجه برسانند؟!

امان از دل زینب

رقیه سعیدی، بانوی جوانی است که در رشته مددکاری اجتماعی تحصیل کرد. امدادگر هلال احمر شد و از اولین روز زلزله کرمانشاه برای کمک به مردم این منطقه راهی آن دیار گردید.

او روز گذشته بر اثر فشار تألمات روحی ناشی از صحنه های بغرنج زندگی مردم زلزله زده، اقدام به خودکشی کرد.

تحلیل و بررسی اش بماند برای اهل فن؛ اما فدای دل پریشان زینب که او نیز بانویی بود درد کشیده و داغ دیده. شهادت فرزندانش را به چشم دید. شهادت برادرانش را به چشم دید. اسارت کودکان عطشان و یتیم را از نزدیک مشاهده کرد. توهین دشمن را شنید ... زینب اگر تمام آن روزها و ساعات را به گریه می گذراند تاریخ نمی توانست او را بر این بی قراری شماتت کند؛ اما رسالت زینب، مجال گریه و زاری را از او سلب می کرد. بیان او ادامه نهضت کربلا بود. به راستی در آن لحظات بر دل پریشان عمه سادات چه گذشت؛ خدا می داند. سلامٌ علی قلب الزینب الصبور. 

الگوسازی عملی برای جامعه

حضور روحانیت در صحنه، یک تاکتیک عملیاتی نیست. وظیفه نخستین روحانیت، تبلیغ و ترویج آموزه های دینی است و آن چه مسلّم است این است که به سیاق توصیه عمیق دینی ما: " کونوا دعاة الناس بغیر السنتکم "، بالاترین جلوه در تحقق امر تبلیغ، عمل انسانی است که قصد دعوت دیگران به خیر را دارد. از این منظر، تبلیغ بایسته های دین در گرو عمل دعوت کنندگان است. فقدان عمل و گریز از عرصه اجرا، ارزش سخن روحانیت را در نزد مردم فرو می نشاند. علاوه بر این نباید فراموش کرد که دشمنان دین و روحانیت به یقین فرصت گوشه نشینی و سخنوری صرف و فاقد عمل روحانیت را برای تخریب وجهه این قشر از دست نخواهند داد. تجربه ثابت کرده که بدخواهان و منافقان با برجسته سازی بعضی چهره های روحانی که فراتر از حیطه سخن، نقشی نداشته اند همواره درصدد تمسخر و تخریب چهره همه علمای دین داشته و از این رهگذر، انزوا و انهدام جایگاه اجتماعی و راهبردی حوزه های علمیه را دنبال نموده اند. اتهام عافیت طلبی و مصلحت جویی منفعت طلبانه، شامل عالمان بدون عمل است و بس؛ اما تأثیر منفی رفتار این قشر معدود از روحانیت ممکن است با شیطنت بدخواهان، دامان همه اعضای آن را بگیرد. علم بدون عمل در واقع یک علم ناقص و بی فایده است؛ چرا که حتی فرد حامل خود را نیز نتوانسته به باور آموخته های خود وادار نماید. علم حقیقی آمیخته با وصف یقین بوده و فرد دارای چنین علمی بر اساس باوری که تحصیل نموده از عمل به آموخته های خویش سر باز نخواهد زد.

مبنای دینی ما نیز تأکید بر ضرورت عمل گرایی در مقابل ادعای صرف است. آیه " لم تقولون ما لا تفعلون" اشاره به همین معناست. خداوند از مومنان خواسته است تا درباره دین خود صداقت داشته و به آن چه که بر زبان می رانند، جامه عمل بپوشانند. از نشانه های انسان منافق نیز تعارض بین حرف و عمل او برشمرده شده است. در چارچوبی که دین از اوصاف یک مومن تعریف می کند عمل به دانسته ها شرطی اساسی و معیاری مهم و به عنوان سنجه ایمان تلقی شده است. "کسی که امر به معروف کند و خود آن عمل را انجام ندهد، مشمول لعنت خدا می‌شود". (بخشی از خطبه ۸۳ نهج البلاغه)

"وقتی کسی را از منکرات نهی می‌کنید - مثلاً ظلم کردن، تعرض کردن، تجاوز به دیگران، اموال عمومی را حیف و میل کردن، دست درازی به نوامیس مردم، غیبت کردن، دروغ گفتن، نمّامی کردن، توطئه کردن، علیه نظام اسلامی کار کردن، با دشمن اسلام همکاری کردن - وقتی که در دل شما نسبت به این کارها بغض وجود داشته باشد، این نهی، یک نهی صادقانه است.

 اگر خدای نکرده دل با زبان همراه نباشد، آن‌گاه انسان مشمول این جمله می‌شود که «لعن اللَّه الامرین بالمعروف التّارکین له». کسی که مردم را به نیکی امر می‌کند، اما خود او به آن عمل نمی‌کند؛ مردم را از بدی نهی می‌کند، اما خود او همان بدی را مرتکب می‌شود؛ چنین شخصی مشمول لعنت خدا می‌شود و سرنوشت بسیار خطرناکی خواهد داشت". ۱۳۷۹/۰۹/۲۵ مقام معظم رهبری

نکته دیگر این است که جامعه نیازمند الگوهای رفتار برای اثبات تحقق پذیر بودن اهداف و برنامه های دینی است. یکی از شبهه هایی که گاه به منظور کم رنگ سازی احکام شریعت مطرح می شود، ناتوانی مردم در عمل به آموزه های مکتب وحی است. دشمنان دین این شعار را از دیرباز در میان سطوح مختلف جامعه سر داده اند که دین برای هزار و چهارصد سال گذشته و محدود به منطقه جزیرة العرب است و امروز دیگر نمی توان به احکام دینی عمل نمود. آنها مدام شعار می دهند که زمان دیگر عوض شده و اسلام به رنگ کهنگی درآمده است!

در ردّ این طرز تفکر غلط، می توان به سیره علما و شهدای معصر اشاره کرد که در همین زمان و در میان همین مردم زیسته اند، با فراز و نشیب های همین عصر و در گستره تکنولوژی های نوین به حیات خود ادامه داده اند؛ اما در جزء به جزء زندگی نورانی شان همواره با تأسی از فرامین مکتب اسلام، سعی در انطباق کنش ها و واکنش های معمول خود با احکام دین داشته اند.

روحانیت، معلم جامعه است و خود باید با پیشتازی در عرصه عمل، خوب زیستن و پاک بودن را با رفتار آموزنده خویش در اجتماع فراگیر سازد. پیشتازی روحانیت در عرصه عمل، تبعیت و رهروی مردم را نیز به دنبال خواهد داشت. این اتفاق مبارک است که تحقق آرمان های جهانی و سازنده اسلام را در پهنه گیتی ممکن ساخته و روحانیت را در جایگاه اصیل و راهبردی خویش به منظور هدایت و رهبری مردم در راستای منویات شرع مقدس اسلام قرار می دهد:

"سلام خدا بر مجاهدین فی‌سبیل‌اللَّه؛ آنان که شرف جهاد را با فضیلت علم به هم آمیخته و مصداق عالمِ عامل شدند. تاریخ شکوهمند روحانیت شیعه، هر چند که در همه‌ی دوران های پُرحماسه‌ی عُمر تشیع سرفراز، با فداکاری ها و مجاهدات خونین همراه است، اما آنان که در این عصر - که عصر پیکار سرنوشت‌ساز ارزش های الهی با تهاجم شیطان های زر و زور جهانی است - توانستند ردای سرخ جهاد و شهادت را بر قامت رسای حوزه‌ی روحانیت شیعی بیفکنند و اسوه‌ی قتال فی‌سبیل‌اللَّه شوند، از ارزش مضاعف برخوردارند. حضور در صحنه‌های جهاد و شهادت، جامعه‌ی روحانیت را بها و رونقی الهی می‌بخشد و سلاح بلاغ و تعلیم آنان را بُرّا می‌سازد. روحانیون مجاهد فی‌سبیل‌اللَّه، حق حیات بر گردن حوزه‌های علمی تشیع دارند.

۱۳۶۸/۱۰/۰۱ مقام معظم رهبری، پیام به روحانیون رزمنده

دارالمومنین همیشه معطر

شهرستان بابل در عملیات کربلای 4 و تنها در یک روز 72 شهید را تقدیم اسلام و انقلاب کرد.

امیدوارم مسئولان و مردم این شهر مدیون این شهدا باقی نمانند. امیدوارم یاد و نام این بچه ها فضای شهر را همیشه عطرآگین نگه دارد.

اسامی شهدا عبارتند از:

شهیدان: 

۱- #مهرداد_راسخ‌عزم

۲- #سیدناصر_رزاقیان

۳- #حسن_رضانژاد

۴- #فتحعلی_رضانسب

۵- #سیدحسن_رضوانی

۶- #محمدعلی_رمضانی

۷- #جواد_روحی

۸- #علی‌اصغر_سعادتی(مجید)

۹- #صادق_شاکری

۱۰- #سیدعباس_شجاعیان

۱۱- #مصطفی_شعبان‌زاده

۱۲- #مصطفی_شکوهی

۱۳- #قاسم_پورابراهیم_امیری

۱۴- #ایوب_تشیع

۱۵- #علی‌اصغر_جابریان

۱۶- #رحمت‌الله_جبارنیا

۱۷- #سیدمهدی_حاجی‌میرزایی

۱۸- #علی_حسن‌نیا

۱۹- #سیدعباس_حسین‌نژاد_مقری

۲۰- #میرتقی_حسینی_ایمنی

۲۱- #مهدی_حقیقیان

۲۲- #ابراهیم_خردمندی

۲۳- #عباس_داداشی

۲۴- #رجبعلی_داودی

۲۵- #عبدالعلی_اصغرزاده_جلودار

۲۶- #علی‌اکبر_امامقلی‌زاده_گنجی

۲۷- #شهریار_امیری_اندی

۲۸- #محمد_امیریان

۲۹- #هاشم_آقاجانی

۳۰- #سیدباقر_آقایی

۳۱- #عسگری_باباپور

۳۲- #حسینعلی_بابایی

۳۳- #قنبرعلی_بابائیان

۳۴- #سیدعباس_باقرپور

۳۵- #محمدبهشتی

۳۶- #ابوالقاسم_پاینده

۳۷- #رحمت‌الله_عبدالله‌پور

۳۸- #ابوالقاسم_علی‌اصغری

۳۹- #محمودعلی_اصغری

۴۰- #نقی_علی‌نیا

۴۱- #نقی_علی‌نیا_فیروزجایی

۴۲- #محسن_علی‌زاده

۴۳- #فیض‌الله_مهربانی

۴۴- #سیدیحیی_میرکریم‌پور

۴۵- #سیدقاسم_میرنژاد

۴۶- #عباس_میرزاپور

۴۷- #مهدی_نجف‌زاده

۴۸- #محمدرضا_نقوی

۴۹- #میرابوطالب_هاشمی

۵۰- #علیرضا_وثوقی

۵۱- #یدالله_ولی‌اللهی

۵۲- #محمدعلی_یزدانی

۵۳- #محسن_یزدانیان

۵۴- #علیرضا_یوسفی

۵۵- #علی_شورکی_کانی

۵۶- #عبدالرضا_صادقپور

۵۷- #حسن_صالحی

۵۸- #قنبرعلی_عباسپور

۵۹- #محمدرضا_عباسپور

۶۰- #عبدالعلی_عباس‌تبار

۶۱- #سیدحسین_محسنی

۶۲- #چنگیز_محمدپور

۶۳- #محمدمختار_رضایی

۶۴- #احمد_لرمرزبالی

۶۵- #محمدعلی_معصومیان

۶۶- #صمد_مهدی‌پور

۶۷- #محمد_غلامحسین‌زاده

۶۸- #ابراهیم_فایز_مرزبالی

۶۹- #مهدی_قدمیان_مقدم

۷۰- #محمد_قربانزاده_کریمی

۷۱- #قربان_کاظم‌تبار_درزی

۷۲- #احمدرضا_گرائیلی_درون کلا

آیت الله حائری شیرازی

آیت الله حائری شیرازی از آن دست علمایی بود که علمش برای جامعه کاربرد داشت و فقهش فراتر از دایره درس و بحث و کلاس و مدرس، راهگشای مردم بود.

علم و فضایل او هیچ گاه دستاویز چنبره دورقابچین های منفعت ظلب و کیسه دوز قرار نگرفت. اسلام را برای خوشآمد اغیار و شیرین کاری نزد حاکمان، وارونه جلوه نداد.

حائری شیرازی از آن دست علمایی بود که در جوامع علمی غیرحوزوی نیز حرفی برای گفتن داشت و در حلقه اندیشمندان علوم عقلی و نقلی و تجربی، جریان ساز و تأثیرگذار بود. حوزه علمیه ای می تواند سرآمد پایگاه های علمی و فکری دنیا قرار بگیرد که مثل حائری را ترتبیت کرده و در جای جای عالم، صاحب تریبون و قلم سازد.

روحش شاد و یادش گرامی باد؛ کثرالله امثاله انشاءالله.

نه چندان عجیب!

امام جمعه یکی از شهرها، خطبه های هفته قبل: چرا دادستانی در اموری که به او مربوط نیست مثل مسائل ساخت و ساز دخالت می کند؟

همان امام جمعه، همان شهر، خطبه های این هفته: آنهایی که از قوه قضاییه انتقاد می کنند جریان انحرافی هستند.

شهید محمدتقی سالخورده

1- پیش خودم می گفتم لابد مثل خیلی از مردهای دیگر، زیاد بودن جهیزیه همسر را یک افتخار می داند و آن را به رخ دیگران می کشد؛ اما این طور نبود. می گفتم: تجملات نه، ولی در حد عرف خرید کنیم که اشکال ندارد! با همین هم مخالف بود. می گفت: زندگی هر چه ساده تر باشد صفا و صمیمیت بیشتری هم دارد. این زرق و برق ها ممکن است بین همسران فاصله بیندازد. اصرار مرا که می دید کوتاه می آمد تا آزرده خاطر نشوم.

قرار بود مبل هم جزو جهیزیه من باشد. جریان را که فهمید، رنگ صورتش تغییر کرد. آن جا دیگر من کوتاه آمدم. درست نبود که به خاطر مال و منال دنیا، همسرم را ناراحت کنم.

 

2- فرمانده بود؛ اما ژست فرماندهی نمی گرفت. جوری با نیروهایش کنار می آمد که بی نیاز از امر و نهی و تغیّر، خودشان از روی محبت و دوستی به دنبال انجام وظایفشان باشند. یک بار شاهد بودم یکی از بچه های افغانستانی که بعد از مدت ها او را دیده بود چنان در آغوشش گرفت که انگار با محمد نسبت قوم و خویشی دارد. یک بار با هم به سنگر برادران مخلص افغانستانی سرکشی کردیم. یکی از آنها آمد جلو و گله کرد که چرا فرمانده نمی آید و سری به ما نمی زند. وقتی محمد را به او معرفی کردم، خجالت کشید. یادش آمد که این پاسدار جوان را بارها در کنار خود دیده است که دوشادوش آنها به کارها رسیدگی می کند.

شهید حسین بواس

1- تو خیلی از عملیات های مبارزه با اشرار و ضدانقلاب در مناطق مرزی شرکت داشت، چند بار هم رفت سوریه. فیش حقوقی نداشت. اصلاً پاسدار نبود. او یک بسیجی ویژه بود که ماهی ششصد هفتصد هزار تومان بیشتر حقوق نمی گرفت. با این حال، حساب و کتاب مالش را داشت و خمسش را سر وقت پرداخت می کرد. معتقد بود خمس، باعث برکت اموال می شود.

 

 

 

2- آن قدر با محمدجوادش رفیق بود که انگار نه انگار این بچه چهارسال بیشتر ندارد. با او بازی می کرد؛ اما حرف زدنش با او مردانه بود. محمدجواد را که دیده اید در دیدار با رهبری با لباس نظامی، مثل یک مرد پیش آقا ایستاد و سلام نظامی داد. وقتی حسین داشت خداحافظی می کرد به او گفتم: اگر شهید بشوی تکلیف محمدجوادت چه می شود؟ نگاهی کرد و گفت: خدا بزرگ است، محمدجواد هم به زودی مرد می شود.

خوب، که چی؟!

#دادستان کل کشور: 

برخی #مقامات یا #فرزندانشان یا وابستگان آنها در #قاچاق سهم دارند!

دوشنبه، ۲۷ آذر ۹۶.

پ ن: خوب بعدش؟!

تا این جای قصه را که ما هم می دانستیم. بعدش قرار است چه اتفاقی بیفتد؟ ادامه ماجرا می شود داستان همان دختر محروم و مظلوم وزیر که لباس قاچاق وارد کرد، بعد که تخلفش عیان شد سند سازی کرد و همه چیز را قانونی و عادی جلوه داد و جناب معاون اول هم آمد توی چشم ملت زل زد و ژست طلبکار گرفت؟ بعدش آیا آب از آب تکان خورد؟

آیا مسئولان نظارتی قرار است دانسته های مردم را دوباره به خودشان یادآور شوند؟ آیا قرار است مردم به گزارشات مسئولان رسیدگی کنند؟!

سواره و پیاده

بسمه تعالی

پرداخت یارانه به مردم از نظر شرع یا حلال است یا حرام.

اگر حرام است، مستقیم و غیر مستقیم ندارد.

اگر حلال است، باز هم مستقیم و غیرمستقیم ندارد.

پس این که بگوییم یارانه، بیت المال است و با پرداخت مستقیم آن مخالفیم بی معنی ست.

فتأمل جیداً

شهید سید سجاد خلیلی

1- اهل عکس گرفتن و پز دادن نبود که هیچ، تأکید داشت هیچ کس نفهمد که به سوریه رفته است. می گفت: بگویید رفت مأموریت؛ همین. گفتیم: زیارت حرم حضرت زینب و دفاع از حریم ایشان که خیلی افتخار دارد. می گفت: دوست ندارم ریا شود، اجرش باشد برای آن دنیا.

2- همان دفعه اول هم با رفتنش مخالفت کردم. گفت: مادرجان! این همه مسجد می روید و روضه حضرت زینب می خوانید، دلتان می آید پسر شما یک گوشه بنشیند و حرم حضرت را ویران کنند؟ حرفش حرف حساب بود.

دفعه دوم از تهران تماس گرفت و گفت که باید بروم. این بار مخالفت مرا که دید زد زیر گریه. به حضرت زینب و حضرت رقیه قسمم داد که راضی باشم. دوستانی که کنارش بودند بعدها تعریف کردند که او اشک می ریخت و می گفت مادرم از من ناراحت است. دیگر او را ندیدم که بگویم مگر می شود از این که حاصل عمرم فدایی حضرت زینب شود ناراضی باشم؟ 

بی پرده و صریح با نمایندگان مجمع طلاب بابل

بسم الله الرحمن الرحیم

نمایندگان محترم طلاب و فضلای شهر بابل حضرات حجج الاسلام گرجیان، حسین زاده و پورحسن سلام علیکم

اگر چه تشکیل مجمع نمایندگان طلاب و فضلای حوزه علیمه قم می توانست بر مبنای شعارهای طرح شده به عنوان مأمن و ملجأیی برای طرح مطالبات و اندیشه های نوین و سازنده طلاب و روحانیون قرار گرفته و عنصری سرنوشت ساز در سیر تعالی و رشد فعالیت های شهری، استانی، کشوری و جهانی حوزه علمیه تلقی شود؛ اما بنا بر شواهدی می توان ادعا کرد از نگاه طیف گسترده ای از طلاب حوزه علمیه، مجمع نمایندگان طلاب و فضلا، از فلسفه وجودی خود فاصله گرفته و تأثیر چندانی در روند تحصیلی، معیشتی و آرمانی دانش آموختگان مکتب امام صادق علیه السلام نداشته و تبدیل به مجمعی فرمالیته و تزیینی به منظور رفع تکلیف از رسالت مسئولان مربوطه در توجه ظاهری نسبت به صنف طلاب جوان گردیده است.

بالاترین شاهد این مدعا، ریزش شدید و قابل توجه آرای شرکت کنندگان در انتخابات این مجمع است که نشان می دهد درصد بالایی از طلاب و فضلا اعتماد و اعتقاد چندانی به کارکرد این مجمع ندارند.

به رغم وجود این واقعیت تلخ؛ اما باید اذعان داشت که حضور نمایندگان دلسوز و فعال در راستای بهره گیری از ظرفیت این مجمع می تواند منشأ خدماتی برای طلاب و نیز حوزه علمیه محسوب شود که به هر تقدیر ثابت می کند در شرایط فعلی، بودن این مجمع بهتر از نبودن آن است.

با توجه به نزدیک شدن ایام انتخابات مجمع نمایندگان طلاب و پایان این دور از فرصت خدمتگذاری نمایندگان ارجمند، ضمن عرض ارادت و خداقوت به شما عزیزان که به انصاف باید گفت فعالیتی بیشتر و چشمگیرتر از بسیاری از نمایندگان سایر نقاط کشور داشته اید، بدینوسیله از محضر شریفتان درخواست می شود به منظور روشنگری، اطلاع رسانی و رفع بعضی ابهامات، گزارشی را به صورت مجزا در خصوص چهارسال فعالیت خود منتشر نموده و در اختیار طلاب حوزه انتخابیه شهر بابل قرار دهید.

به منظور جامیعت این گزارش پیشنهاد می شود جنبه هایی چون فعالیت های جمعی، فردی، صنفی و شهری را نیز در نگارش آن مدّنظر قرار دهید. همچنین پیشنهاد می شود بنا به توصیه  مقام معظم رهبری خطاب به دولت ها، فهرستی از "کارهای انجام نشده" نمایندگان محترم را نیز منتشر نمایید.

بی شک اطلاع و اشراف طلاب و فضلای محترم شهر بابل در خصوص عملکرد نمایندگانشان در شناخت بیشتر از گستره فعالیت ها و اختیارات نمایندگان و همراهی جهت استفاده از ظرفیت های برزمین مانده و فراموش شده و نیز انتخاب دقیق تر و متعهدانه در انتخابات پیش رو، تأثیری شگرف و غیرقابل انکار خواهد شد.

والسلام علی عبادالله الصالحین

سید حمید مشتاقی نیا 25/09/1396 حوزه علمیه قم  

برای لاله ای پرپر

مادرش می گفت

کنار تابوت

با مامان کاری نداری پسر؟

دستات کو؟

دست بده به من

دارم میرم

چقدر دستای پینه بسته ی منو می بوسیدی

تا رضایت بگیری برا رفتن

....

بعد ی هو افتاد مادر، کنار تابوت

امروز، معراج شهدا، وداع با پیکر شهید مدافع حرم مهدی قره محمدی

معصومه حیدری

معامله با غیرت

نه به شهردار قبلی بابل و نه به سرپرست موقت شهرداری و نه به شهردار فعلی بابل با هیچ زبونی نمیشه فهموند دوچرخه سواری علنی بانوان در معابر شهر مطابق نص فتوای رهبری حرامه و برگزاری چنین همایش هایی با بودجه بیت المال جایز نیست. چرا نمیشه فهموند؟ مساله ساده ست. کسی که متولی برگزاری چنین برنامه های نا درستیه فامیل یکی از بزرگان شهره

http://www.leader.ir/fa/content/16227/%D8%AF%D9%88%DA%86%D8%B1%D8%AE%D9%87-%D8%B3%D9%88%D8%A7%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%A7%D9%86%D9%88%D8%A7%D9%86

متنی زیبا از علی علیزاده تحلیلگر بی بی سی

سال هشتاد ساکن لندن شدم. بلافاصله جنگ افغانستان رخ داد. به جنبش ضدجنگ پیوستم. اما یک سال و نیم بعد اتفاقی افتاد که ذهنیت مرا برای همیشه دگرگون کرد. دولتهای آمریکا و بریتانیا با یقین گفتند حکومت صدام حسین در عراق دارای سلاح‌های کشتار جمعی است که میتواند زیست شهروندان غربی را به خطر بیاندازد. گفتند صدام حسین میتواند موشکهایی با کلاهک شیمیایی و بیولوژیک به درون خاک اروپا شلیک کند. گفتند شهرهای بریتانیا در معرض و تیررس موشکهای شیمیایی صدام است و صدام تنها چهل و پنج دقیقه با حمله به خاک بریتانیا فاصله دارد. 

🔸 تا پیش از آن تحت تاثیر آموزه‌های غربگرایان فکر میکردم جادوگری، رمالی، فالگیری، خرافات، دروغ و ذهنیت اسطوره‌ای و پیشامدرن برای ما شرقیها و خاورمیانه‌ای هاست ولی جلوی چشمهایم اکثریت مردم نیمکره غربی بدون اینکه پرسشگری چندانی کنند یا از حاکمانشان مدرکی جدی بخواهند ناظر نشستند تا به آنها بزرگترین دروغ چند قرن اخیر را بخورانند و اجازه دادند دستهایشان مثل دستان آن حاکمان، آلوده به خون کودکان مظلوم عراقی شود. از آن پس غرب برای من هرگز دیگر غرب نشد. اسطوره غرب برایم شکست. 

🔹  ساعتی پیش نیکی هیلی، سفیر آمریکا در سازمان ملل دروغی مشابه را تکرار کرده و گفته موشکهای شلیک شده به ریاض مارک و امضای ایرانی داشته است و ساخته کارخانه شهید باقری بوده است.  مطمئنم امشب بی‌بی‌سی و رادیو‌فردا و من‌وتو و صدای امریکا و بقیه ابزار پروپاگاندای غرب ازین موضوع وحشت می‌آفرینند. کارشناس براندازشان خواهد گفت ایران دنبال ایجاد تنش در منطقه است و کارشناس میانه‌رویشان خواهد گفت تندروهای ایران برای تضعیف دولت روحانی چنین کاری را کرده‌اند. این دو کارشناس با یکدیگر جدال میکنند تا کسی نپرسد که ایا اگر ایران بدنبال فرستادن سلاح به یمن بود آن را با آرم و امضا میفرستاد؟ وحشت آفرینی‌ها اما به یک هدف است: اینکه به تدریج عقب نشینی درباره پروژه موشکی ایران را در ذهن افکار عمومی جا بیاندازند. 

🔸  پانزده سال پیش تحت اموزه‌های لیبرالهای ایرانی معتقد به تنش زدایی  فکر میکردم فارغ از جدی بودن یا نبودن دولت آمریکا در تشدید تنش و استفاده از چنین دروغی، ما نباید با دم شیر بازی کنیم و باید آرام بنشینیم.  اما امروز به پاس قدرتمند شدنمان و افزایش توانمان در دفاع از مرزها، میدانم حرفهای نیکی هیلی چیزی بیشتر از بازارگرمی برای فروش سپر ضدموشکی دیگری به سعودیها نیست. امروز به جای گوش کردن به رجزخوانی سیاستمداران به توازن واقعی قوا روی زمین نگاه میکنم. همان توازن قوایی که باعث میشود ترامپ برغم فریادهای به ظاهر قاطعانه‌اش در خردادماه بعد از چند ساعت موشکباران سوریه عقب بنشنید و کاملا سوریه را فراموش کند. سخنان امروز نیکی هیلی را جدی نمیگیرم چرا که میدانم آمریکا امروز از توان دفاعی ما و متحدان منطقه‌ای مان آگاه است.

🔹راه تاریخی درازی آمدیم تا بفهمم تنش زدایی واقعی چیزی نیست جز افزایش توان دفاعی ملتهای غیرسلطه‌جو مثل  ایران که در تاریخ معاصرشان جز دفاع از خود کاری نکرده‌اند. تنها در آن صورت است که ابرقدرتها و دولتهای سلطه‌طلب به صورت پیشگیرانه حتی فکر تنش نظامی را به ذهنشان راه نمیدهند. 

🔸 پانوشت: عکسهای بریده روزنامه‌های سال هشتاد و یک بریتانیاست.

https://www.instagram.com/p/BcsdzSEhB1O/

حواشی دیدار با اژه ای از نگاهی دیگر

اصل حضور یک مقام عالی رتبه از هر قوه ای که باشد در جمع مردم و دانشجویان و پاسخ به پرسش های آنها و آشنایی با نظراتشان را باید اقدامی پسندیده و البته ضروری دانست که اقتضای یک نظام مردمی، چیزی جز این نیست. از این رو حضور محسنی اژه ای در جمع دانشجویان شریف، یک حرکت مبارک است هر چند که بعید می دانم استمرار آن را شاهد باشیم.

این که رفتار محسنی اژه ای و پاسخ هایی که بیان کرد گاه در طراز یک مقام روحانی مسئول در نظام مقدسس اسلامی نبود، بحث دیگری است که به اندازه کافی به آن پرداخته شده است.

عدم شناخت کامل آقای محسنی اژه ای و امثال ایشان از محیط های دانشگاهی و مطالباتشان تنها در صورتی قابل رفع است که چنین ارتباطات مستقیم و بی واسطه ای، در طول سال و به مناسبت های مختلف و گاه حتی به صورت غیررسمی ادامه پیدا کند. فقدان چنین نشست هایی است که باعث می شود شاهد واکنش های رادیکالی بعضی دانشجویان انقلابی در معدود دیدارهایی مشابه جلسه اخیز با معاون دستگاه قضا باشیم. دانشجو اگر مطمئن باشد که این نشست ها و گفت و گوها ادامه خواهد داشت انگیزه ای برای بروز رفتارهای شتاب زده و هیجانی نداشته و ترجیح می دهد با بهره گیری از وسعت زمان، در فرصتی مناسب و مغتنم به بیان بخش هایی از نقطه نظرات خود بپردازد. به دانشجو با توجه به سن و سالی که دارد باید حق داد که وقتی احساس می کند ممکن است فرصت دسترسی به یک مسئول را برای همیشه از دست بدهد دچار التهاب شده و در مواجهه با آن مسئول شتاب زده و با پرخاشگری رفتار کند.

تقدیر از خداداد را فراموش نکنید

حجر خداداد، مدیری جوان و شهرآشناست که در طول دوبار تصدی جایگاه سرپرستی شهرداری بابل نشان داد با انگیزه و تخصص خود یارای آن را دارد که ظرف مدتی کوتاه، بیش از بعضی سوداگران عرصه سیاست و خادم نماهای شهرت طلب و نامزدهای بالقوه بهارستان، سرباز خط مقدم جبهه خدمت و آبادانی شهر باشد.

اگر چه کم تجربگی و مصلحت اندیشی نا به جای این مدیر خوش آتیه در اعتماد به اقلیتی غوغاسالار و باج ستان -که در نهایت هم به نیش خنجر همین طیف نواخته شد و دوستانش را آزرده خاطر ساخت- را نمی توان نادیده گرفت؛ اما انصاف حکم می کند که از کنار انبوه مجاهدات و خدمات طاقت فرسا و خستگی ناپذیر او به عنوان مدیری جوان و تربیت شده مکتب انقلاب به سادگی عبور نکرده و به حکم لایتغیر من لم یشکرالمخلوق، لم یشکرالخالق، زحمات ماندگار او را ارج بنهیم.

تقدیر از مدیریت توانمند حجر خداداد که فارغ از هیاهو و استخدام قلم فروشان بوقلمون صفت و اغواگر و بدون استمداد از فضاسازی بادکنک های مجازی، جز به کار و خدمت واقعی و غیر تبلیغی نیندیشید، نگاهی حقیقی و اقدامی فرهنگی در راستای تجلیل از استعدادهای دیده نشده جوانان خلاق و متعهد دیار مومنان است.

همراه کاروان زینبی

یکی پرسید: بین این همه حسینیه و مسجد و سالن و ... مجبور بودید مراسم یادواره شهدا را ببرید چند کیلومتر آن طرف شهر در بهشت معصومه برگزار کنید؟ فکر زحمت رفت و آمد ما نبودید؟

گفتم: حرفت درست؛ اما

قرار است یک بار این مسیر را طی کنیم، دست در دست بچه هایمان می گذاریم، جمع با صفای دوستان را هم درک می کنیم، به ما خوش آمد می گویند و پذیرایی مان می کنند، بعد با سلام و صلوات و خنده و نشاط، ان شاءالله مراسم را ترک خواهیم کرد.

حالا خودمان را بگذاریم جای خانواده هایی که ماه هاست این مسیر طولانی را هر هفته طی می کنند، پدری نیست که دست بچه هایش را بگیرد، دوست و رفیق و سلام و صلوات و خوش آمد و پذیرایی هم در انتظارشان نیست. اغلب شان در قم غریبند. آن جا که می روند داغشان تازه می شود، تنها مونس آنها سنگ مزار عزیزشان است. بعد با دلی غمگین و چشمانی اشک بار به خانه باز می گردند و انتظار پنج شنبه ای دیگر را می کشند.

ایثار و رشادت و جانبازی شهدای بی ادعای مدافع حرم را که توفیق نبود درک کنیم، لااقل اندکی از رنج و اندوه بازماندگان این شهدای غریب را درک نموده و با آلام جانشان ذره ای همراهی کنیم.

سلامٌ علی قلب الزینب الصبور