هنوز به وسط راه هم نرسیده ایم!
گاه می شنوید که یکی می گوید: دیدید اسلام نسخه راهگشایی نیست و حرفی برای اداره امور مملکت ندارد؟ اوضاع کشور را که می بینید. فلان جا اختلاس شده، جای دیگر دارند تبعیض قائل می شوند، یک نفر تسبیح آب می کشد و چون به خلوت می رود ... این هم از جمهوری اسلامی! دیدید اسلام توان حکومت ندارد؟!
در جواب باید گفت: "ما هنوز اول راهیم؛ نمیشود گفت وسط راه."1
در کشور ما اگر ضعفی هست اراده برای رفع آن ضعف نیز وجود دارد. فارغ از انبوه دستاوردهای نظام اسلامی در عرصه های گوناگون البته نارسایی ها و وجود برخی مفاسد را نمی توان کتمان کرد. نباید فراموش کرد که حکومت و جامعه در صورتی که به معنای حقیقی کلمه، اسلامی شوند، به یقین شاهد بسیاری از ناهنجاری ها نخواهیم بود:
"ما خواسته‌ایم کشور و جامعه‌ی خود را طبق نظر اسلام بسازیم. طبق نظر اسلام، چه جامعه‌یی را باید ساخت؟ جامعه‌یی که در آن، عدل و داد باشد؛ آزادی فکر و اندیشه باشد؛ رشد و شکوفایی استعدادها باشد؛ اخلاق حسنه و فاضله در روابط اجتماعی حاکم باشد؛ در آن، فقر و فساد و تبعیض نباشد؛ انسانها احساس شرف و افتخار و امید کنند و بخواهند دنیایی را با شرف و با افتخار و با اخلاق فاضله بسازند. اسلام جامعه‌یی را میخواهد که در آن علم بجوشد و بر پایه‌ی علم، همه‌ی بنیان‌های اجتماعی نوسازی شود و پیش برود. اسلام جامعه‌یی را میخواهد که در آن، افراد و مجموعه‌ی یک ملت مشعل و پرچم شاخصی باشند برای همه‌ی ملتها؛ «و تکونوا شهداء علی النّاس" 2
1و 2 – مقام معظم رهبری 1384/03/03
