برد به موقع تیم ایران، مبارک!

 

میگویم برد به موقع چون اگر در شرایط دیگری این برد حاصل میشد ممکن بود واکنش ها و  پیامدهایش اینگونه نباشد.

یک وقتهایی آدمها تا در مخمصه و سختی قرار نگیرند قدر نعمت ها و موهبتها را نمی دانند.

من میگذارم به حساب لطف خدا.

در بازی نخست که بین ایران و انگلیس برگزار شد بعضی بازیکنان تیم ملی ایران گارد خاصی گرفته بودند و هر نتیجه ای غیر از آن شکست مفتضح میتوانست باعث میدانداری و باج ستانی سیاسی بعضی بازیکنان فریب خورده و جو گیر شود.

اما شاخ و برگ همه در همان بازی نخست شکست و هیمنه ها فرو ریخت.

غیرت خیلی ها به جوش آمد. بعضی سبلریتی ها هم نسبت به این شکست تلخ و شادی بعضی هموطنان کج فهم اعتراض نمودند.

بازی با ولز جدی تر و غیرتی تر و با اعصاب آرام تری آغاز شد. تماشاگران خونگرم از روز گذشته در سطح مترو و اطراف محل اقامت بازیکنان به جوش و خروش و ایجاد هیجان و تشویق بازیکنان پرداختند که انصافا در بستر سازی روانی و مساعد شدن حال بازیکنان و توازن روحی آنها نقش بسزایی داشت.

گل علی قلیزاده را بازیکنان ما گمان کردند پذیرفته شده است. مثلا خودشان را کنترل کردند و یاداور شدند به یکدیگر که شادی چندانی صورت ندهند.

گل که مردود شمرده شد و بازی به انتها و لحظات حساس و سرنوشت ساز خودش که نزدیک شد دیگر همه حاشیه ها به فراموشی رفت و فکر و ذکر همه به زدن گل و کسب امتیاز طلایی از این بازی حساس متمرکز گردید.

گل اول و گل دوم، در واپسین لحظات مسابقه آنقدر به موقع و هیجان آفرین بود که کسی جز به شادی فکر نمیکرد. حتی آن چند بازیکن جوگیری هم که میخواستند آقای خاص تیم باشند و خودشان را پیش اپوزیسیون شیرین کنند هم به شادی و پایکوبی بی وقفه پرداختند. ورزشگاه احمد بن علی قطر غرق در شادی تماشاگران وطن پرستی بود که جز به سرافرازی ایران عزیز نمی اندیشیدند.

لحظاتی بعد خیابانها و کوی و برزن هم غرق شادی و شور و غرور شد. پرچم ایران سرافراز که متعلق به همه ایرانیان است به اهتزاز درآمد و نام افتخار آفرین میهن بر سر زبانها به فریاد سرور و شادمانی تبدیل شد و خواب شوم بدخواهانی که به تجزیه و اختلاف و شکاف در این مرز پر گهر می اندیشیدند باز هم باطل و پوچ گردید.

الحمدلله رب العالمین.

ایران، عربستان و آرژانتین

 

عربستان آرژانتین قدرتمند را دو بر یک شکست داد. حالا حرف و حدیثهای داوری بماند اما عربستانی ها انصافا با تعصب و پرتلاش ظاهر شدند. تیمی بود که انگیزه داشت و میدانست که دارد چه کار میکند. درست برعکس تیم ملی ایران که آشفته و نامنسجم بود و انگار افرادی ناآشنا را از کنار خیابان گرد هم آورده و تیمی تشکیل داده بودند.

من به هیچ وجه بازیکنان تیم را بی غیرت نمیدانم. آنها تلاششان را کردند بخصوص طارمی که دل مردم را شاد کرد؛ اما بمباران رسانه ای یا بعبارتی ترور رسانه ای دشمن و دوست کار خودش را کرده بود.

حکومت آل سعود دستش در خون مردم مظلوم کشور خودش و یمن و سوریه و ایران تا بعضی کشورهای آمریکایی مثل گویان آغشته است. ماجرای خاشقچی فقط یک نمونه از جنایاتش بود. همین جماعت خودباخته ای که حکومت ایران را به عرب پرستی متهم میکنند در قبال جنایات آل سعود همیشه سکوت کردند و از رسانه وابسته عربستان خط میگیرند. اپوزیسون سعودی هم هیچ وقت از بازیکنانش تمنای باخت و خیانت به میهن نداشت.

همین جماعتی که بلغور میکردند فوتبال سیاسی نیست و رهبری نباید برای برد مقابل آمریکا پیام تبریک میداد، حتی بازی با تیم غاصب صهیونیسم ایرادی ندارد چون یک اقدام حرفه ای است، اخلاق در فوتبال جایگاهی ندارد و برای کسب امتیاز میتوان به رقیب آسیب زد، او را روی زمین انداخت، وقت کشی کرد، داور را فریب داد و... حالا از فوتبالیستهای ما میخواهند که ورزش را به سیاست آلوده و از مظلومیت کاذب اغتشاشگران داعشی حمایت کنند.

بازیکنان ما بندگان خدا زیر هجمه سنگین رسانه ای دشمنان و فریب خوردگان، روح و روانی متلاشی داشتند.

عربستان هم از اقتصاد جام جهانی قطر بهره برد هم در مسابقه نخست درخشید و امتیازی تاریخی به دست آورد ما به یُمن وطن فروشی جماعت خودباخته و غربزده و نابخرد نه نفع اقتصادی خاصی از مجاورت با میزبان جام جهانی بردیم و نه توانستیم در مسابقه نخست آبرو داری کنیم. امیدوارم دو بازی بعد جبران شود.

سوت ها و شوت ها

 

نیمه اول افتضاح بود. یعنی اگر یک تیم از لیگ دسته اول را به قطر می فرستادند بهتر میتوانست جلوی انگلیس بازی کند. بازیکنان مقهور ترور رسانه ای عناصر دشمن و خودی بودند.

البته یادمان نرود هنرپیشه، حمال اندیشه دیگران است، بازیکن فوتبال هم یک شوت زن. اندازه انتظار ما از آنها باید به میزان بضاعتشان باشد و از چپ و راست رفتنشان دلگیر نشویم و جدی نگیریمشان.

نیمه دوم، مهدی طارمی ثابت کرد که هیچ قدرتی قدرت تام و بی نقص و شکست ناپذیر نیست. همان دو گل به رغم شش گلی که خوردیم، دل مردم را شاد کرد و خودباوری را به تیم بازگرداند.

از چینش تیم در نیمه اول اینطور بر می آید که کیروش باخت مقابل انگلیس را مسلّم میدانست و دل خوش به کسب احتمالی شش امتیاز از دو بازی بعدی و رکورد شکنی برای صعود تاریخی به مرحله بعد است.

امیدوارم فوتبال این ایام حال و هوای مردم را خوش کند و خشم و عقده و کینه را از دلها بزداید.

 

ترور رسانه ای قطر و هشداری به تشیع لندنی!

 

غرب از اساس با اسلام مشکل دارد. درست است که در دو راهی بین اسلام حقیقی و اسلام التقاطی طرف دومی را میگیرد اما دستش برسد متاثر از تفکر صهیون، بنای ویرانی ساختار دین را دارد.

هر چقدر هم دچار خودباختگی شویم و بخواهیم برای خوشآمد غرب، دم تکان دهیم و خوش رقصی کنیم باز هم آنها حتی با اسلام شناسنامه ای نیز مشکل دارند. قطر از اسلام صرفا نام و نشانی صوری به همراه دارد. آسیبی به منافع غرب نمی رساند و نوکر آمریکا محسوب میشود. باز هم کاریکاتوریست غربی برای تخریب وجهه کشورهای اسلامی و دامن زدن به اسلام هراسی، کاریکاتوری ترسیم میکند که بازیکنان تیم ملی قطر -که اصلا معلوم نیست در دنیای واقعی اصالت قطری داشته باشند- عده ای تروریست مسلح هستند.

غربی دارد این گونه ادعا میکند که خودش معدن صدور تروریست به سراسر عالم و حمایت و تجهیز معارضین مسلح تکفیری است. غربی که جنایات محیرالعقول صربها در سایه سکوت منفعلانه دولتهای مدعی تمدن و آزادی و حقوق بشر، تا قرنها روی هر سفاک جنایتکاری را سفید کرده است.

این حرفها را زدم برای بعضی حامیان تشیع لندنی که گمان میکنند وظیفه ما صرفا عزاداری برای اهل بیت است و اگر کار به کار غرب نداشته باشیم آنها هم کاری به کار ما ندارند. عبرت بگیرید تا روزگارتان عبرت دیگران نشود.

شاید شکایت از عباسی به نفعتان تمام نشود

 

اوایل روی کار آمدن دولت روحانی، حسن عباسی کتابی نوشت و در فضای مجازی منتشر کرد با نام تماس درباره سوابق مشکوک روحانی در سالهای پس از پیروزی انقلاب که در بخشی از آن به ارتباط و دیدار وی با یکی از عناصر مطرح سرویس جاسوسی موساد نیز اشاره گردید.

حسن روحانی از او به اتهام نشر اکاذیب شکایت کرد اما عباسی مدارکی در دادگاه نشان داد که توانست از این اتهام مبرا شود. از آن پس بود که نیروهای انقلابی با دستی پرتر یقه شورای مصلحت اندیش نگهبان را گرفتند که با چه مجوز شرعی آدم مشکوکی در قامت حسن روحانی را در سال 92 برای تصدی مسئولیت خطیر ریاست جمهوری حائز صلاحیت تشخیص داد در حالی که بهترین فرزندان این مرز و بوم مثل باقری لنکرانی و محمدمهدی زاهدی و سعیدی کیا و متکی و ... که لااقل چیزی از حسن روحانی کم نداشتند را رد صلاحیت نمود؟ دردآورتر آنکه حسن روحانی به رغم اشتهار در عدم اشراف بر احادیث و مبانی دین که اشتباهات فاحشش بارها باعث تمسخر وی در محافل علمی و حوزوی گردید از سوی شورای نگهبان بدون آزمون بعنوان مجتهد تاییدیه گرفت و وارد مجلس خبرگان شد اما اساتید مسلّمی چون آقاتهرانی که سالها در قم کرسی تدریس سطوح عالی داشت و نیز سقای بی ریا و ... رد صلاحیت شدند.

این روزها که بحث شکایت فدراسیون فوتبال از حسن عباسی بابت زیرسوال بردن تقیّد دینی و اخلاقی و خانوادگی بعضی فوتبالیستها مطرح شده خواستم با یادآوری آنچه در دادگاه کتاب تماس گذشت این هشدار را به فدراسیون مربوطه داده باشم که ضمن تأکید بر اخلاق مداری و تدین شماری قابل توجه از ورزشکاران اما واقعا اثبات لاقیدی بعضی فوتبالیستها کار دشواری نیست و چه بسا جز آبروریزی بیشتر برای این جماعت و مدافعانشان دستاورد دیگری نداشته باشد.

وقتی نظام بر ضدنظام شورش میکند!

 

تایید صلاحیت و انتخاب مهدی تاج بعنوان رییس فدراسیون فوتبال در سکوت و بی تفاوتی نهادهای موازی اطلاعاتی و بازرسی و نظارتی و قضایی و میدانداری روزنامه سفارشی نویس کیهان در حمایت جانانه از این انتخاب مشکوک، یاداور تایید صلاحیت عجیب حسن روحانی برای ریاست جمهوری در سال نود و دو به رغم شائبه های امنیتی مندرج در پرونده او(که بخشی از آن در کتاب تماس منتشر شده) و ردصلاحیت نامزدهایی همچون باقری لنکرانی، زاهدی، سعیدی کیا، متکی و است که لااقل از حسن روحانی توانمندتر بودند.کما اینکه پیشتر نیز اجتهاد! حسن روحانی (درحالیکه برداشت های اشتباه او از آیات و روایات همواره مضحکه متدینین است) مورد تایید قرار گرفت اما اساتید مسلّم سطوح عالی حوزه چون مرتضی آقاتهرانی و سقای بی ریا و... رد صلاحیت شدند. نظام به اینجا رسیده بود که فشارهای دشمن زیاد شده و حسن چون "رجل المذاکره" است میتواند چند صباحی دشمن را بازی بدهد. البته بعدها ثابت شد که خودمان بیشتر بازی خوردیم. الان نیز گویا با توجه به افزایش فشارهای فیفا به فدراسیون فوتبال برای نادیده گرفتن بعضی قوانین داخلی،حضرات به این نتیجه رسیده اند که تاج توان بده بستان و تعامل با مسئولان فیفا را دارد و رگ خواب آنها را میشناسد و... بنابراین چشم بر پرونده های مفتوح قضایی او بستند. تاجی که توانست یک شبه، جانبازی پنج درصد خود را به پنجاه درصد تبدیل کند آدم بی پشتوانه ای نیست. مناف هاشمی هم به ناف اصولگراها بسته و صالحی امیری این طیف محسوب میشود.

این خصلت اصولگراهاست که دچار توهّم خودنظام پنداری هستند و هرچقدر که اصلاح طلبان برای خوشآمد غرب بر سر قوانین و مبانی معامله میکنند، آنها برای حفظ موقعیت خود و یارانشان تصرف در هر حقی را مشروع میشمارند. سکوت در قبال عدم انظباق مدرک تحصیلی زاکانی با امور شهرداری نیز از همین جنس است و ایضا سکوت در قبال پرونده هلدینگهای مرتبط با قالیباف، پرونده مربوط به جواد و فاضل لاریجانی و... اینگونه میشود که امثال تاجگردونها تایید صلاحیت میشوند و تنها با زور رسانه عقب میروند، اکبر طبریها سالها به رغم نامه نگاری بزرگان مطلعی چون مرحوم مروی به کارشان ادامه میدهند و بعد از برکناری با فشار رسانه به محکمه کشانده میشوند، عبدالله عبدیها و حسن زاده ها و ... که اسمشان در رسانه های ملی مطرح میشود آب از آب تکان نمیخورد که هیچ بعضی بزرگان را نیز نمک گیر خود میسازند، زنگنه ها و جهانگیری ها و ... بخاطر حیف و میل بیت المال حسابی پس نمیدهند اما بچه های عدالتخواه در جای جای کشور شناسایی و راهی زندان میشوند. اینها از مواردی است که نظام(ساختار اداری و دیوان سالار) بر ضد نظام اسلامی(ماهیت و مبانی) طغیان میکند. ذبح عدالت در آموزش و اقتصاد و درمان و سربازی و... روضه دیگری میطلبد.

دم مهدی ترابی گرم!

یک زمانی استادیوم فوتبال، ابزار اپوزسیون بود. دشمن تلاش می کرد از دورهمی جماعت تماشاگر که اغلب از اقشار ضعیف جامعه بودند بهره برده و گوشه ای از اهدافش را به کرسی بنشاند. یادمان نمی رود اوایل دهه هفتاد گاهی کارگردان تلویزیونی مجبور بود صدای پخش مستقیم بازی های مهم فوتبال را قطع کند تا مثلا صدای اکبرشاه گفتن های مردم به گوش نرسد.

صحنه اما عوض شد.

در اوج فتنه کور 88 دشمن نتوانست از صندلی های صدهزار نفری استادیوم طرفی ببندد.

شعار خلیج فارس ایران، ندای جمعی لشکر علاقمندان فوتبال در حمایت از سیاست های کشورشان قرار گرفت.

یکی مثل شایان مصلح پرچم یا رقیه را در زمین دور می داد.

یکی مثل علی علی پور بعد از هر گلی که میزد تصویری از شهدا به خصوص شهدای مدافع حرم را به نمایش می گذاشت.

مهدی طارمی برای دشمن خط و نشان می کشید.

یکی مثل محمد انصاری هم یاد و نام شهدا را هر جا که رسید بر سر دست گرفت.

مهدی ترابی شعار حمایت از رهبری را در اوج سیاه نمایی و مسموم سازی رسانه ای دشمن به رخ جهانیان می کشد و ...

دم همه ورزشکاران با غیرت و وطن دوست گرم.