وحدت حوزه و دانشگاه و سلبریتی ها!

 

صدا و سیما چه بر سر مردم می آورد؟

حضور امیر محمد، پسر اینستایی "واگعیه یا کیکه" در برنامه سیما باعث واکنش اعتراضی بسیاری از نخبگان حوزوی و دانشگاهی و مذهبی و غیر مذهبی شد. حتی سردار آزمون هم که خودش هم همچین بی حاشیه نبوده به این مدل الگوسازی سیما اعتراض کرده است.

صدا و سیما به بهانه رقابت با ماهواره و فضای مجازی، در موضع انفعال قرار گرفته و با بها دادن به امثال امیرمحمد و صادق بوقی و ... در واقع در حال برجسته سازی رسانه های غیر قابل اعتماد است که عواقب فرهنگی آن دامنگیر جامعه خواهد شد.

تبلیغات گسترده برای مصرف گرایی و مسابقه خرید و دامن زدن به حس نیاز کاذب و گسترش فقر و احساس نداری و کمبود، اگر چه برای صدا و سیما درآمد دارد اما جامعه را به سمت خشونت و ناامنی و عصبانیت و درگیری و نارضایتی و خودکشی پیش خواهد برد.

فکرش را میکردید روزی سیاستهای صدا و سیما به اندازه ای لوث و منفعل و سطحی و نازل بشود که همه اقشار جامعه با هر طرز فکر و گرایشی در انتقاد از رویکردهای مخرب فرهنگی آن متحد شوند؟

از زاویه دیگر البته این اتحاد بین دلسوزان جامعه را باید به فال نیک گرفت. هنوز ارزشهایی در جامعه زنده هست که بشود سر آن وفاق ملی را تجربه کرد.

قدرت و مصلحت

 

من اتفاقا موافق ورود زنان به ورزشگاه بودم. کی؟ آن موقع که گفته شد برای مهار بداخلاقی های مخرب ورزشگاه، تماشاگران به همراه خانواده به تماشای فوتبال بنشینند. خوب، مراجع بزرگوار مخالفت کردند. مقام معظم رهبری هم با این اتفاق مخالف بود.

در دولت رییسی زنها را برای تماشای فوتبال مردان به ورزشگاه راه دادند بدون آنکه مراجع از نظرشان برگشته باشند.

این تصمیم دو پیام را به ذهن مردم متبادر می سازد.

1- با زور میشود به همه چیز رسید. چون نظام میخواهد بماند حاضر است از یکایک شعارهای خود مثل حجاب و ... قدم به قدم عقب برود.

2- اینکه مسئولان دولت قبل میگویند نگذاشتند ما کار کنیم تا خودشان روی کار بیایند و با ابرقدرتها ببندند لابد صحت دارد. اوضاع که بر وفق مراد یک طیف باشد همان کاری را میکنند که رقبا نتوانستند انجام بدهند.

"ما میتوانیم" در فوتبال

 

یک اتفاق خوب ورزشی روز گذشته افتاد که در نوع خودش جالب و غرورآفرین بود؛ اما آنگونه که باید بازتاب رسانه ای نداشت. در مسابقات جام جهانی فوتبال زیر 17 سال جهان، تیم ملی ایران در حالی که دو بر صفر از برزیل عقب بود توانست نتیجه را سه بر دو به سود خود به اتمام رسانده و شگفتی ساز بشود.

من خیلی اهل ورزش آنهم فوتبال نیستم. اما معتقدم برجسته سازی این نوع اخبار میتواند روح خودباوری و اراده را در دل جوانان این مرز و بوم تقویت نماید.

الاتحاد بدون حاج قاسم

همانطور که پیش بینی میشد در جریان لغو بازی الاتحاد و سپاهان، هم باشگاه سپاهان جریمه شد هم قرار بر این شد بازی در زمینی تکرار شود که تندیس و تصویر شهید سلیمانی در آن نباشد. قابل توجه دوستانی که این حقیر را به بدبیینی و بی اعتمادی و تخریب مسئولین متهم میکردند.

 

یک عده هم اینطورند

 

الان فضای مجازی را باز کنید همه دارند درباره حضور رونالدو و استقبال عجیب بعضی هموطنان که حتی منجر به شکستن در ورودی هتل محل اقامت النصر شد صحبت می کنند درباره جوانی که از دیدن رونالدو اشک ریخت، پیرزنی که لابه لای جمعیت فشار می آورد راه را باز کند و جلوتر برود، فروش طنازانه دمپایی و کفش و... که موقع استقبال رونالدو زیر پای جماعت بوده، هموطنانی که 43 میلیون تومان هزینه اقامت در هتل را دادند تا شاید جشمشان به جمال رونالدو روشن شود و ...

خیلی ها به تقبیح این اتفاق پرداختند.

بسیاری از دلسوزان جامعه، این رفتار را از سر غفلت و خودباختگی و حماقت تحلیل کرده اند، مخالفان نظام هم که فراخوان هایشان در سالمرگ مهسا به جایی نرسید شروع کردند به توهین با این جماعت.

اما

باید پذیرفت بخشی از جامعه بی توجه به واقعیتها و مسائل جدی روزگار و بی حوصله نسبت به کشمکش های سیاسی و اجتماعی دنبال سرگرمی و دلخوشی های خودشان هستند. نباید این جماعت را تحقیر کرد. گاهی همین دلخوشی ها باعث افزایش میزان امید و نشاط روحی عده ای می شود. 

 متولیان فرهنگی باید عنایت ویژه ای به اصل وجود تفریح و امکانات شادی آفرین در سطح جامعه نشان داده و به گونه ای برنامه ریزی کنند که نیاز به تفریح و شادی و سرگرمی در راستای تقویت باورهای هویتی و تمدن ملی و دینی خرج شده و مورد سوءاستفاده جریان فرهنگ ستیز و برانداز قرار نگیرد. برای اصلاح ضعفهای فرهنگی جامعه نباید عجله کرد؛ اما غافل هم نباید بود. اینها بچه های پاکی هستند که می شود با موج سازی درست و اصلاح نگرش های اجتماعی از آنها در مسیر رشد جامعه استفاده نمود.

یک بوس و سه نکته!

 

رییس فدراسیون فوتبال اسپانیا موقع اهداء جوایز به بازیکنان تیم ملی فوتبال بانوان این کشور که برای اولین بار مقام جهانی به دست آورد مقابل دوربین ها لب بازیکن مهاجم تیم را بوسید که با واکنش منفی افکار عمومی مواجه شد. فدراسیون جهانی فوتبال فعالیت وی را به حالت تعلیق در آورد. دولت اسپانیا هم گفت با او برخورد میکند.

 

گفته بودند غربی ها چشم و دلشان سیر است و عقده روابط جنسی ندارند؟ 

بیخود نیست مردها بیشتر از زنها شعار زن زندگی آزادی می دهند.

فدراسیون جهانی دست قوه قضاییه خودمان بود می گفت طرف مشکل روانی داشته عیبی ندارد پیش می آید.

سودای سیمرغ

 

پول پرستی، خودخواهی، منفعت طلبی، شهرت گرایی، چشم و هم چشمی و... در غریزه همه آدمها وجود دارد اما رسانه باعث شعله ورتر شدن و تحریک ناتمام آن گردیده. اینکه میل به مهاجرات و کسب موفقیت و پول بیشتر ولو زیر پرچم کشوری دیگر و لگدزدن به هویت ملی به امری عادی در نسل جدید و خانواده هایشان تبدیل شده از ثمرات عصر حاکمیت رسانه است. حالا این خبر را هم بگذارید رویش. من توضیح بیشتری نمی دهم:

برترین‌ها: عکسی از آرات حسینی در حال انجام حرکات نمایشی در خیابان منتشر شده که مورد انتقاد کاربران فضای مجازی قرار گرفته است.

یکی از کاربران نوشت: « آرات از آکادمی‌ تیم بارسلونا و لیورپول رسید به نمایش خیابانی!! این بچه رسما بازیچه دست باباش شده و هیچ آینده درخشانی نداره...»

دیگری هم نوشت: این بچه چرا قد نمی‌کشه؟!!! من جدی نگرانشم

خل و چل بودن هم حدی دارد!

 

این توییت به دلم نشست. واقعا یک عده از قشر ضعیف جامعه چه جور برای فوتبالیستهایی با درآمد میلیاردی حرص و جوش میزنند و اصرار دارند از حقوق آنها دفاع کنند! تجمع و اعتراض و هیاهو میکنند که چرا دریافتی میلیاردی آنها به تاخیر افتاده!! در عالم سیاست هم همینطور است. گاهی جماعتی از پایین ترین لایه های اقتصادی جامعه گریبان هم را می درند که سیاستمدار تیلیاردر محبوبشان به قدرت برسد. خون و خون ریزی راه می اندازند که یک نفر دیگر با آقازاده ها و دامادها و باند و قبیله اش بر کیسه بیت المال بیشتر چرا کنند و بار نسلهای بعدش را ببندد. بعد همین بینوا بینواتر از قبل شده و عمری باید کاسه چه کنم به دست بگیرد. برای هنرپیشه ها هم همینطور. عده ای به جای آنکه از دستمزدهای نجومی و سبک زندگی هنجار ستیز آنها که کانون خانواده شان را از نظر اقتصادی و فرهنگی تهدید میکند به انتقاد برخیزند چنان محو جمال و کمال نداشته سلبریتی ها شده و در رفتار و گفتار و ... از آنها الگو میگیرند و احساساتشان را به خم ابروی آنها گره میزنند که آدم حیران می ماند. 

آدم را برق بگیرد، جوّ نه!

نه اینکه با حضور اجتماعی خانمها مخالف باشم اما از طرفی با توجه به ویژگی احساسی در اغلب خانمها که البته جزو ذات آنها و بایسته قوام خانواده است معتقدم بسیاری از خانمها در حضور اجتماعی خود یا باید تجدید نظر کنند و یا لااقل یاد بگیرند که مکث و تامل بیشتری داشته باشند.

کم ندیده ایم خواهران بزرگواری که به راحتی فریب ادعای افراد ظاهرالصلاح را خورده و پول یا حیثیت خود را از دست داده اند. مردها هم گاهی دچار این نوع اشتباهات میشوند اما غلبه احساس در خانمها بیشتر است. جوگیر شدن در خانمها، دل بستن، زودباوری و غبطه خوردن، نمود بیشتری نسبت به آقایان دارد.

ماجرای ازدواج محمدرضا گلزار را که یادتان هست بعضی دخترخانمهای متوهم و خیال پرداز را راهی بیمارستان کرد حالا جدایی بیرو از پرسپولیس نیز چنین بازتابی در بعضی دختران داشته است:

 

شکلات تلخ!

 

دیروز مسابقه ایران و ازبک را در فینال جام کافا نگاه کردم.

دقیقه شصت و شش بازی، کنعانی زادگان مرتکب خطایی روی دروازه بان ازبکستان شد. کارت زردی که از داور روسی گرفت شیرین ترین اخطار تیم فوتبال ایران در سالهای اخیر بود. چرا؟

یوسوپوف، دروازه بان تیم حریف در اقدامی سریع با پرتاب توپ، یکی از بازیکنان تند و تیز ازبک را تا نزدیکی های دروازه ما و موقعیت تک به تک هدایت کرده بود که سوت ناگهانی داور باعث توقف بازی، کارت زرد به کنعانی زادگان و نجات دروازه تیم ملی ایران شد. گزارشگر مسابقه هم چند بار از این سوت تاریخی و نجات بخش داور روس که به نفع ایران بود تشکر کرد.

حالا همین حسین کنعانی زادگان که باید قدردان داور می بود، وقتی در دقایق پایانی بازی کارت زرد دوم را دریافت کرد، داد و بیداد راه انداخت، خودش را به زمین زد، بازی را به جنجال کشاند، بین دو طرف درگیری ایجاد شد، پلیس تاشکند آمد وسط مستطیل سبز رنگ و... کار بچگانه او مورد تقبیح همه رسانه ها قرار گرفت و خاطره ای بد از این مسابقه و برد شیرین لااقل برای خودش به جا ماند.

ما آدمها گاهی با دست خودمان لحظات شیرین زندگی را به تلخی می کشانیم.

به مناسبت خداحافظی محمد انصاری

این مطلب را با عنوان "خدا در قاب تصویر" در هفدهم مهرماه سال 97 منتشر کردم. حالا که محمد انصاری از مستطیل سبز رنگ فوتبال خداحافظی کرده، یادآوری آن خالی از لطف نیست:

 

 

در خاطره ای از عباس بابایی آمده است که روزی به عیادت دوست خلبانی رفت که مدتی در بستر بیماری افتاده بود. عباس دید، پسر او از این که پدر را چندی است روی تخت می بیند، پکر و ناراحت است. لباس رسمی اش را درآورد. از پسر خواست با او کشتی بگیرد. کمی بازی کرد و بعد گفت بیا بنشین ببین اسبت تند می رود یا نه؟! دوست عباس خجالت زده شده بود و از روی تخت اصرار می کرد که تیمسار! خواهش می کنم این کار را نکن. حرفش اما به جایی نرسید. عباس چهار دست و پا شده بود و پسر کوچک او را دور اتاق کولی می داد. کودک افسرده و غمگین، حالا داشت با شادی و نشاط بازی می کرد و خنده سر می داد. انگار نه انگار که غمی بر دلش سنگینی می کرد.1

 

هر جا که بحثی را پیرامون عرفان مطرح می کنم این خاطره را هم نقل می کنم. می گویم آنهایی که عرفان را خلاصه در گوشه نشینی و انزوا و ذکر گفتن کرده اید، اگر مردید، برای خدا مثل عباس بابایی باشید و بی اعتنا به جایگاه و شأن و اعتبار دنیوی، خودِ خودتان را برای دیگری خرج کنید. در خلوت گذراندن سخت نیست؛ اما این هم یک مدل عرفان است که خودت را برای شادی دیگران بشکنی. انتخاب با خودتان! عرفان حقیقی، عرفان علی علیه السلام است که در جایگاه حاکم اسلامی، در گمنامی به منزل شهیدی رفت و با کودکانش همراه شد، لقمه گوشت به دهانشان گذاشت و سرگرمشان کرد.2

 

این تصویر محمد انصاری، مدافع مطرح تیم پرسپولیس در منزل شهید محمد بلباسی را چندباری است که با حسرت نگاه می کنم. خیلی ها که اصلاً به خانواده های شهدا سر نمی زنند. بعضی ها می روند و یک دیدار رسمی انجام می دهند و بر می گردند. از تصویر می توان فهمید این جوان به گونه ای رفتار کرده که فرزندان خردسال شهید خیلی راحت و با شادی کنارش ایستاده و از نگاه هایشان پیداست که از بودن با او خوشحال هستند. کاش می شد این لحظه ها را از او خرید!

 

1- بر اساس خاطره ای از کتاب پرواز تا بی نهایت، صفحه183

2- ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 2، ص 115، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 41، ص 52، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

بعد از سی سال

 

سال هفتاد بود یا هفتاد و یک من اوایل دوره راهنمایی بودم. تیم استقلال برای بازی دوستانه به مازندران سفر کرد و یک بازی هم با تیم دریای بابل داشت که یک بر صفر برنده شد. یک مطلب مستقل پیرامون خاطره تماشای این مسابقه و نامه ای که بعد از آن به عابدزاده دادم و جوابی که برایم فرستاد مدتی پیش در وبلاگ منتشر کردم.

بلیت مسابقه آن روز پنجاه تومان بود. ورزشگاه هفت تیر بابل اصلا ظرفیت پذیرش خیل عظیم تماشاگران را نداشت. تمام زمین اطراف مستطیل سبز هم مملو از جمعیت شد. 

این وسط عده ای هم بودند که نمیخواستند پول بلیت بدهند. رفته بودند روی درختهای بلند اطراف. ساختمان فرمانداری نیمه کاره بود. عده ای هم رفته بودند آن جا که باعث تخریب قسمتی از ساختمان شدند. آن روز یک نفر از بالای درخت به پایین سقوط کرد و جان سپرد.

الان داشتم صفحات یکی از سایتها را میخواندم چشمم افتاد به این عکس یاد آن ماجرا افتادم. اینجا یک کشور اروپایی است و بعضی تماشاگران از بالای درخت در حال تماشای مسابقه بین دو تیم فوتبال ختافه و بارسلونا هستند.

کدام استقلال کدام پیروزی؟!

 

به دوستان حزب اللهی خودم توصیه میکنم مستند کدام استقلال کدام پیروزی ساخته مسعود ده نمکی را که نزدیک به دو دهه از تولید آن میگذرد حتما تماشا کنند.

مملکت به بعضی دو قطبی سازی ها نیاز دارد. اگر جایی با دو قطبی مخالفت میشود سر موضوعاتی مثل تقسیم قدرت و رقایت انتخاباتی است. 

اگر درگیری بر سر حجاب نباشد و بچه های انقلابی بیکار شوند میروند سر مباحث عدالتخواهانه که مثلا پرونده اختلاس فولاد مبارکه چه شد؟ چرا بعضی دانه درشتهای متهم اقتصادی آزاد هستند؟ چرا بعضی زعمای معنوی شهرها با مفسدان اقتصادی حشر و نشر دارند؟ چرا رانت؟ چرا تبعیض؟ چرا شکاف طبقاتی؟ چرا بی عدالتی در آموزش و اجتماع و...؟!

یک عده خنگ شکم سیر و شهوت زده راه بیفتند مطالبات مردم را به بوسیدن در کوچه و آغوش رایگان و سلف مختلط و... تقلیل داده و تحریف کنند، جماعت ارزشی هم طبعا غیرتشان اجازه سکوت نداده و درگیری ایجاد میشود. قوه قهریه نظام هم این دست و آن دست و پاسکاری کند و اجرای قانون را معطل نگه دارد. چند صباحی مسئولان و مدیران و از مابهتران در حاشیه امن به سر ببرند. این جمله آقا که فرمود امر به معروف و نهی از منکر واجب است به خصوص در حوزه مسئولان، اگر اجرایی میشد صلاحیت و عدالت کانونهای قدرت و ثروت زیر سوال می رفت. بسیجی ها بیکار شوند برای شان سوال پیش می آید چرا در شعاع دو کیلومتری مسئولان و بستگانشان جوان بیکار پیدا نمیشود؟ چرا بانکها در خدمت سرمایه دارها هستند؟ چرا چهار هزار نفر اول ورودی کنکور از مدارس غیر دولتی هستند؟ چرا نظام دیوانسالار حکومت مستضعفین در خدمت طبقه سرمایه دار است؟ بچه های مسئولین خدمت سربازی را کجا میگذرانند؟ چرا با حقوقهای نجومی برخورد نشد؟ و...

کیسه سوراخ فوتبال!

 

مدیرعامل استقلال:

اگر ۱۰۰ میلیارد استراماچونی را پرداخت کنیم میلیون‌ها جوان خوشحال می‌شوند!/ ما هم جزوی از این مملکت هستیم/ ۱۰۰ میلیارد که پولی نیست، کمک کنند!

 

 

ای گور پدر این فوتبال که میلیاردها تومان بودجه مملکت را هدر می دهد و فرهنگی به جا میگذارد که با آموزه های اخلاقی جامعه فرسنگها فاصله دارد. اگر دلتان برای ورزش و تفریح و سلامتی مردم می تپد به ورزشهای همگانی و محلی بها داده و امکانات ورزشی را به عدالت در همه نقاط کشور توسعه دهید.

باز هم فوتبال باز هم تجاوز و فساد

 

اصلا نمیدانم این مساله ای که درباره یکی از مدارس فوتبال در مشهد مطرح شده است چقدرش صحیح است. عده ای هو کرده اند که در یک مدرسه فوتبال مربی یا مسئولی به طور کاملا عادی در منظر عموم اعضای تیم به نوجوانان تجاوز میکند عده ای هم این ادعا را بزرگ نمایی قلمداد کرده اند؛

اما

دفعه اول و آخری نیست که درباره یک مدرسه فوتبال قانونی یا غیرقانونی، حرف و حدیثهای عجیب و غریبی شنیده می شود. راستش را بخواهید نه تنها مدارس فوتبال در مقاطع پایه که در تیم های بزرگ کشوری هم حواشی عجیب و محیرالعقولی شنیده میشود در سطح ارتباط ضربدری و... حالا پارتی های مختلط و سرو الکل و ... که به رغم افشا حتی برخورد انضباطی متعارفی هم به دنبال ندارد.

منکر وجود ورزشکاران پاک و مومن و سالم نیستم ولی حواشی اخلاقی و مالی فوتبال به خصوص در موضوعاتی مثل پولشویی و دلالی و تبانی، یکی و دوتا نیست و به مرور دارد به خبری عادی تبدیل میشود.

مشکل کجاست؟

فوتبال قرار بود یک ورزش جذاب و رقابتی سالم و سرگرم کننده برای تقویت نشاط در جوامع باشد؛ اما بر اثر بی مبالاتی سیاستگذاران فرهنگی و سوءاستفاده کانونهای قدرت و ثروت نه تنها به عنوان اهرمی برای ایجاد غفلت در جوامع که به مرور به عنوان مهم ترین اتفاق در زندگی مردم معرفی گردید. هر چقدر بر عشق پوشالی و بی خاصیت به فوتبال دمیده شد، خسارت فرهنگی بیشتری نیز بر جوامع انسانی تحمیل گردید. اینکه یک نفر به خاطر باخت تیمش سکته قلبی یا حتی خودکشی کند، دست به ترور و درگیری و وحشی بازی بزند فقط مختص به یک کشور و یک قاره نیست و حتی در کشورهای به ظاهر متمدن نیز شاهد بی اخلاقی های گسترده اجتماعی با محوریت برد و باخت تیم های فوتبال هستیم.

با این حال از متولیان فرهنگی نظام اسلامی انتظار می رفت اگر نگاهی جدی به مقوله تمدن سازی دارند از باد کردن بیخود به بادکنک پوک و اغواگر فوتبال اجتناب ورزیده و نگذارند این ورزش و رقابت جمعی به چیزی بالاتر از ارزش ذاتی خود در فرهنگ عموم تبدیل شود.

وقتی فوتبال را اصل قرار میدهیم و شب و و روز مردم را با آن گره می زنیم باید تبعات اشاعه حواشی ضداخلاقی آن از درگیری و هنجارشکنی های تماشگران و حامیان فوتبال تا گسترش نگاه متأثر از زد و بند و فساد عادی در مدیریت تیم ها، سلبریتی سازی از قهرمانان پفکی که حالا دیگر خود را در همه عرصه های فکری و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی صاحب نظر میدانند، پول پاشی در فوتبال و تلاش مضحک خانواده ها برای فوتبالیست ساختن زورکی از فرزندانشان و رؤیای رسیدن به ثروت و شهرت ولو به قیمت سکوت در قبال تجاوز جنسی و... را هم پذیرا باشیم.

مملکتی که دانشمندان و مخترعان و اندیمشندان و فداکارانش ناشناخته تر از ورزشکاران پولکی و سلبریتی های بی خاصیت چنبره زده بر سفره بیت المال باشند تا دستیابی به تمدن نوین و نوسازی در عرصه عدالت و حاکمیت فضائل انسانی فرسنگ ها فاصله دارد.

هدیه باید مفید باشد!

 

بعضی موقع ها یکی هدیه ای می دهد آدم می ماند با آن باید چه کار کند. وسیله ای که کاربرد چندانی ندارد و بین بود و نبودش خیلی فاصله ای نیست. هدیه دادن دسته گل خیلی زیباست اما طرف باید خیلی زود آن را دور بیندازد. در صورتی که اگر جای آن لااقل گلدان گل هدیه می دادند ماندگاری بیشتری داشت.

در میادین ورزش های سنتی خودمان هم که همچنان متداول است یک رأس گوسفند به فرد قهرمان هدیه می دهند که آن هم در نوع خودش جالب و مفید است.

حالا این تصویر را منتشر کرده اند که در مسابقات لیگ برتر فوتبال زامبیا به گلزنی که بهترین بازیکن زمین انتخاب شد چند شانه تخم مرغ جایزه داده اند. همه هم تیتر زده اند جایزه عجیب!

اتفاقا به نظرم همین چند شانه تخم مرغ لااقل با ارزش تر از دسته گل و تابلوی تزیینی و خیلی هدایای بعضا لوکس اما بی فایده است. 

هشتاد و یک ساله متجاوز!

 

«نوئل لوگرائت» رییس 81 ساله فدراسیون فوتبال فرانسه به جرم آزار جنسی! برکنار شد.

غرق شدن در منجلاب شهوت، ورود به باتلاق بی انتهای فساد و زیاده خواهی است که حتی آزادی های جنسی غرب نیز دردی از آن دوا نکرده و شعله ناتمام آن به تجاوز و ظلم و بی آبرویی ختم خواهد شد. غلتیدن در مسیر حیوانیت، سن و سال نمی شناسد. مهمتر از آزادی، فهم انسانیت و درک شرافت و تقیّد به موازین اخلاقی است که اسلام از آن به عنوان تقوا یاد میکند. 

دامان بهشت

 

بازیکنان مراکش با مادرانشان به دیدار پادشاه این کشور رفتند.

نمی دانم این اتفاق به پیشنهاد بازیکنان رخ داد یا وقتی پادشاه این کشور حضور دلگرم کننده و تاثیرگذار مادران بعضی بازیکنان مراکشی در جام جهانی قطر را دید به این ایده رسید.

اما به هر حال نباید فراموش کرد که انتشار تصاویر احساسی بازیکنان مراکش و در آغوش گرفتن مادرانشان بازتابی جهانی داشت که مورد توجه مردم دنیا قرار گرفت و حتی در بیلبوردها یا دیوارهای بعضی شهرهای مهم دنیا نقش بست. تیم ملی مراکش علاوه بر حمایت علنی از فلسطین مظلوم که خشم رژیم غاصب را برانگیخت پیام تمدنی اسلام را که محوریت خانواده به عنوان پایه شکل گیری جامعه سالم در آن نقشی اساسی دارد به سراسر گیتی مخابره کرد. بی جهت نیست بعضی رسانه های غربی که اهمیت کانون خانواده را در تضاد با اهداف مخرّب و حیوانی تمدن غرب میدانند به تمسخر و هجو این تیم برامده تا جاییکه رابطه احساسی بازیکنان با مادرانشان را به تصاویری از رفتار میمونها تشبیه نمودند.

چقدر خوب است صدا و سیما و مسئولان ما هم در برنامه های تجلیل از نخبگان علمی و هنری و ورزشی و.... با دعوت از مادران و پدران، پیام اخلاقی دین اسلام در قدرشناسی از جایگاه والدین -که حتی گفتن کلمه اُف به آنان در قرآن نهی شده- و نیز جایگاه عظیم تربیتی و تمدن ساز خانواده را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.

 

روح مارادونا شاد!

 

جام جهانی فوتبال با قهرمانی آرژانتین به پایان رسید. مارادونا روحیه ضداستکباری و ضد استعماری داشت. امشب اگر بود از کلافگی ماکرون خنده اش می گرفت.

راستی تیم آرژانتین که حالا رتبه نخست جهان را برای چهارسال به خودش اختصاص داده در بازی اول مقابل عربستان سعودی باخت. عربستانی ها از خوشحالی این برد، یک روز اداری را در این کشور تعطیل کردند. الان عربستان کجاست؟ و آرژانتین؟

هیچ شکستی مانع پیروزی های بعدی نیست. هیچ قهرمانی غیرقابل شکست نیست. آدمهایی که زود ناامید میشوند، آدمهایی که زود غرّه میشوند بدانند دنیا بالا و پایین بسیار دارد.

چه کرد تیم مراکش!

 

مراکش در مسابقه امشب با پرتغال بسیار منظم تر و مسلط تر از بازی قبلی با اسپانیا بود. از برد شیرین و حلال تیم مراکش در بازی امشب قطعا همه مسلمانان و اعراب و آفریقایی ها شاد شدند. نمی دانم این تیم می تواند رتبه ای بالاتر از رکوردی که در این جام به دست آورده را کسب کند یا نه. مراکش اولین کشور آفریقایی است که تا کنون توانسته در جمع چهار تیم برتر تاریخ جام های جهانی قرار بگیرد که جای تبریک دارد. اما برافراشتن پرچم فلسطین قهرمان و حمایت از مقاومت مردم مظلوم فلسطین، شاهکاری فراموش ناشدنی از بازیکنان غیور تیم ملی مراکش است که تا ابد در ذهن و خاطره مستضعفان و آزادی خواهان عالم نقش خواهد بست.