یک بوس و سه نکته!

 

رییس فدراسیون فوتبال اسپانیا موقع اهداء جوایز به بازیکنان تیم ملی فوتبال بانوان این کشور که برای اولین بار مقام جهانی به دست آورد مقابل دوربین ها لب بازیکن مهاجم تیم را بوسید که با واکنش منفی افکار عمومی مواجه شد. فدراسیون جهانی فوتبال فعالیت وی را به حالت تعلیق در آورد. دولت اسپانیا هم گفت با او برخورد میکند.

 

گفته بودند غربی ها چشم و دلشان سیر است و عقده روابط جنسی ندارند؟ 

بیخود نیست مردها بیشتر از زنها شعار زن زندگی آزادی می دهند.

فدراسیون جهانی دست قوه قضاییه خودمان بود می گفت طرف مشکل روانی داشته عیبی ندارد پیش می آید.

سودای سیمرغ

 

پول پرستی، خودخواهی، منفعت طلبی، شهرت گرایی، چشم و هم چشمی و... در غریزه همه آدمها وجود دارد اما رسانه باعث شعله ورتر شدن و تحریک ناتمام آن گردیده. اینکه میل به مهاجرات و کسب موفقیت و پول بیشتر ولو زیر پرچم کشوری دیگر و لگدزدن به هویت ملی به امری عادی در نسل جدید و خانواده هایشان تبدیل شده از ثمرات عصر حاکمیت رسانه است. حالا این خبر را هم بگذارید رویش. من توضیح بیشتری نمی دهم:

برترین‌ها: عکسی از آرات حسینی در حال انجام حرکات نمایشی در خیابان منتشر شده که مورد انتقاد کاربران فضای مجازی قرار گرفته است.

یکی از کاربران نوشت: « آرات از آکادمی‌ تیم بارسلونا و لیورپول رسید به نمایش خیابانی!! این بچه رسما بازیچه دست باباش شده و هیچ آینده درخشانی نداره...»

دیگری هم نوشت: این بچه چرا قد نمی‌کشه؟!!! من جدی نگرانشم

خل و چل بودن هم حدی دارد!

 

این توییت به دلم نشست. واقعا یک عده از قشر ضعیف جامعه چه جور برای فوتبالیستهایی با درآمد میلیاردی حرص و جوش میزنند و اصرار دارند از حقوق آنها دفاع کنند! تجمع و اعتراض و هیاهو میکنند که چرا دریافتی میلیاردی آنها به تاخیر افتاده!! در عالم سیاست هم همینطور است. گاهی جماعتی از پایین ترین لایه های اقتصادی جامعه گریبان هم را می درند که سیاستمدار تیلیاردر محبوبشان به قدرت برسد. خون و خون ریزی راه می اندازند که یک نفر دیگر با آقازاده ها و دامادها و باند و قبیله اش بر کیسه بیت المال بیشتر چرا کنند و بار نسلهای بعدش را ببندد. بعد همین بینوا بینواتر از قبل شده و عمری باید کاسه چه کنم به دست بگیرد. برای هنرپیشه ها هم همینطور. عده ای به جای آنکه از دستمزدهای نجومی و سبک زندگی هنجار ستیز آنها که کانون خانواده شان را از نظر اقتصادی و فرهنگی تهدید میکند به انتقاد برخیزند چنان محو جمال و کمال نداشته سلبریتی ها شده و در رفتار و گفتار و ... از آنها الگو میگیرند و احساساتشان را به خم ابروی آنها گره میزنند که آدم حیران می ماند. 

آدم را برق بگیرد، جوّ نه!

نه اینکه با حضور اجتماعی خانمها مخالف باشم اما از طرفی با توجه به ویژگی احساسی در اغلب خانمها که البته جزو ذات آنها و بایسته قوام خانواده است معتقدم بسیاری از خانمها در حضور اجتماعی خود یا باید تجدید نظر کنند و یا لااقل یاد بگیرند که مکث و تامل بیشتری داشته باشند.

کم ندیده ایم خواهران بزرگواری که به راحتی فریب ادعای افراد ظاهرالصلاح را خورده و پول یا حیثیت خود را از دست داده اند. مردها هم گاهی دچار این نوع اشتباهات میشوند اما غلبه احساس در خانمها بیشتر است. جوگیر شدن در خانمها، دل بستن، زودباوری و غبطه خوردن، نمود بیشتری نسبت به آقایان دارد.

ماجرای ازدواج محمدرضا گلزار را که یادتان هست بعضی دخترخانمهای متوهم و خیال پرداز را راهی بیمارستان کرد حالا جدایی بیرو از پرسپولیس نیز چنین بازتابی در بعضی دختران داشته است:

 

شکلات تلخ!

 

دیروز مسابقه ایران و ازبک را در فینال جام کافا نگاه کردم.

دقیقه شصت و شش بازی، کنعانی زادگان مرتکب خطایی روی دروازه بان ازبکستان شد. کارت زردی که از داور روسی گرفت شیرین ترین اخطار تیم فوتبال ایران در سالهای اخیر بود. چرا؟

یوسوپوف، دروازه بان تیم حریف در اقدامی سریع با پرتاب توپ، یکی از بازیکنان تند و تیز ازبک را تا نزدیکی های دروازه ما و موقعیت تک به تک هدایت کرده بود که سوت ناگهانی داور باعث توقف بازی، کارت زرد به کنعانی زادگان و نجات دروازه تیم ملی ایران شد. گزارشگر مسابقه هم چند بار از این سوت تاریخی و نجات بخش داور روس که به نفع ایران بود تشکر کرد.

حالا همین حسین کنعانی زادگان که باید قدردان داور می بود، وقتی در دقایق پایانی بازی کارت زرد دوم را دریافت کرد، داد و بیداد راه انداخت، خودش را به زمین زد، بازی را به جنجال کشاند، بین دو طرف درگیری ایجاد شد، پلیس تاشکند آمد وسط مستطیل سبز رنگ و... کار بچگانه او مورد تقبیح همه رسانه ها قرار گرفت و خاطره ای بد از این مسابقه و برد شیرین لااقل برای خودش به جا ماند.

ما آدمها گاهی با دست خودمان لحظات شیرین زندگی را به تلخی می کشانیم.

به مناسبت خداحافظی محمد انصاری

این مطلب را با عنوان "خدا در قاب تصویر" در هفدهم مهرماه سال 97 منتشر کردم. حالا که محمد انصاری از مستطیل سبز رنگ فوتبال خداحافظی کرده، یادآوری آن خالی از لطف نیست:

 

 

در خاطره ای از عباس بابایی آمده است که روزی به عیادت دوست خلبانی رفت که مدتی در بستر بیماری افتاده بود. عباس دید، پسر او از این که پدر را چندی است روی تخت می بیند، پکر و ناراحت است. لباس رسمی اش را درآورد. از پسر خواست با او کشتی بگیرد. کمی بازی کرد و بعد گفت بیا بنشین ببین اسبت تند می رود یا نه؟! دوست عباس خجالت زده شده بود و از روی تخت اصرار می کرد که تیمسار! خواهش می کنم این کار را نکن. حرفش اما به جایی نرسید. عباس چهار دست و پا شده بود و پسر کوچک او را دور اتاق کولی می داد. کودک افسرده و غمگین، حالا داشت با شادی و نشاط بازی می کرد و خنده سر می داد. انگار نه انگار که غمی بر دلش سنگینی می کرد.1

 

هر جا که بحثی را پیرامون عرفان مطرح می کنم این خاطره را هم نقل می کنم. می گویم آنهایی که عرفان را خلاصه در گوشه نشینی و انزوا و ذکر گفتن کرده اید، اگر مردید، برای خدا مثل عباس بابایی باشید و بی اعتنا به جایگاه و شأن و اعتبار دنیوی، خودِ خودتان را برای دیگری خرج کنید. در خلوت گذراندن سخت نیست؛ اما این هم یک مدل عرفان است که خودت را برای شادی دیگران بشکنی. انتخاب با خودتان! عرفان حقیقی، عرفان علی علیه السلام است که در جایگاه حاکم اسلامی، در گمنامی به منزل شهیدی رفت و با کودکانش همراه شد، لقمه گوشت به دهانشان گذاشت و سرگرمشان کرد.2

 

این تصویر محمد انصاری، مدافع مطرح تیم پرسپولیس در منزل شهید محمد بلباسی را چندباری است که با حسرت نگاه می کنم. خیلی ها که اصلاً به خانواده های شهدا سر نمی زنند. بعضی ها می روند و یک دیدار رسمی انجام می دهند و بر می گردند. از تصویر می توان فهمید این جوان به گونه ای رفتار کرده که فرزندان خردسال شهید خیلی راحت و با شادی کنارش ایستاده و از نگاه هایشان پیداست که از بودن با او خوشحال هستند. کاش می شد این لحظه ها را از او خرید!

 

1- بر اساس خاطره ای از کتاب پرواز تا بی نهایت، صفحه183

2- ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب(ع)، ج 2، ص 115، قم، علامه، چاپ اول، 1379ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 41، ص 52، بیروت، دار إحیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.

بعد از سی سال

 

سال هفتاد بود یا هفتاد و یک من اوایل دوره راهنمایی بودم. تیم استقلال برای بازی دوستانه به مازندران سفر کرد و یک بازی هم با تیم دریای بابل داشت که یک بر صفر برنده شد. یک مطلب مستقل پیرامون خاطره تماشای این مسابقه و نامه ای که بعد از آن به عابدزاده دادم و جوابی که برایم فرستاد مدتی پیش در وبلاگ منتشر کردم.

بلیت مسابقه آن روز پنجاه تومان بود. ورزشگاه هفت تیر بابل اصلا ظرفیت پذیرش خیل عظیم تماشاگران را نداشت. تمام زمین اطراف مستطیل سبز هم مملو از جمعیت شد. 

این وسط عده ای هم بودند که نمیخواستند پول بلیت بدهند. رفته بودند روی درختهای بلند اطراف. ساختمان فرمانداری نیمه کاره بود. عده ای هم رفته بودند آن جا که باعث تخریب قسمتی از ساختمان شدند. آن روز یک نفر از بالای درخت به پایین سقوط کرد و جان سپرد.

الان داشتم صفحات یکی از سایتها را میخواندم چشمم افتاد به این عکس یاد آن ماجرا افتادم. اینجا یک کشور اروپایی است و بعضی تماشاگران از بالای درخت در حال تماشای مسابقه بین دو تیم فوتبال ختافه و بارسلونا هستند.

کدام استقلال کدام پیروزی؟!

 

به دوستان حزب اللهی خودم توصیه میکنم مستند کدام استقلال کدام پیروزی ساخته مسعود ده نمکی را که نزدیک به دو دهه از تولید آن میگذرد حتما تماشا کنند.

مملکت به بعضی دو قطبی سازی ها نیاز دارد. اگر جایی با دو قطبی مخالفت میشود سر موضوعاتی مثل تقسیم قدرت و رقایت انتخاباتی است. 

اگر درگیری بر سر حجاب نباشد و بچه های انقلابی بیکار شوند میروند سر مباحث عدالتخواهانه که مثلا پرونده اختلاس فولاد مبارکه چه شد؟ چرا بعضی دانه درشتهای متهم اقتصادی آزاد هستند؟ چرا بعضی زعمای معنوی شهرها با مفسدان اقتصادی حشر و نشر دارند؟ چرا رانت؟ چرا تبعیض؟ چرا شکاف طبقاتی؟ چرا بی عدالتی در آموزش و اجتماع و...؟!

یک عده خنگ شکم سیر و شهوت زده راه بیفتند مطالبات مردم را به بوسیدن در کوچه و آغوش رایگان و سلف مختلط و... تقلیل داده و تحریف کنند، جماعت ارزشی هم طبعا غیرتشان اجازه سکوت نداده و درگیری ایجاد میشود. قوه قهریه نظام هم این دست و آن دست و پاسکاری کند و اجرای قانون را معطل نگه دارد. چند صباحی مسئولان و مدیران و از مابهتران در حاشیه امن به سر ببرند. این جمله آقا که فرمود امر به معروف و نهی از منکر واجب است به خصوص در حوزه مسئولان، اگر اجرایی میشد صلاحیت و عدالت کانونهای قدرت و ثروت زیر سوال می رفت. بسیجی ها بیکار شوند برای شان سوال پیش می آید چرا در شعاع دو کیلومتری مسئولان و بستگانشان جوان بیکار پیدا نمیشود؟ چرا بانکها در خدمت سرمایه دارها هستند؟ چرا چهار هزار نفر اول ورودی کنکور از مدارس غیر دولتی هستند؟ چرا نظام دیوانسالار حکومت مستضعفین در خدمت طبقه سرمایه دار است؟ بچه های مسئولین خدمت سربازی را کجا میگذرانند؟ چرا با حقوقهای نجومی برخورد نشد؟ و...

کیسه سوراخ فوتبال!

 

مدیرعامل استقلال:

اگر ۱۰۰ میلیارد استراماچونی را پرداخت کنیم میلیون‌ها جوان خوشحال می‌شوند!/ ما هم جزوی از این مملکت هستیم/ ۱۰۰ میلیارد که پولی نیست، کمک کنند!

 

 

ای گور پدر این فوتبال که میلیاردها تومان بودجه مملکت را هدر می دهد و فرهنگی به جا میگذارد که با آموزه های اخلاقی جامعه فرسنگها فاصله دارد. اگر دلتان برای ورزش و تفریح و سلامتی مردم می تپد به ورزشهای همگانی و محلی بها داده و امکانات ورزشی را به عدالت در همه نقاط کشور توسعه دهید.

باز هم فوتبال باز هم تجاوز و فساد

 

اصلا نمیدانم این مساله ای که درباره یکی از مدارس فوتبال در مشهد مطرح شده است چقدرش صحیح است. عده ای هو کرده اند که در یک مدرسه فوتبال مربی یا مسئولی به طور کاملا عادی در منظر عموم اعضای تیم به نوجوانان تجاوز میکند عده ای هم این ادعا را بزرگ نمایی قلمداد کرده اند؛

اما

دفعه اول و آخری نیست که درباره یک مدرسه فوتبال قانونی یا غیرقانونی، حرف و حدیثهای عجیب و غریبی شنیده می شود. راستش را بخواهید نه تنها مدارس فوتبال در مقاطع پایه که در تیم های بزرگ کشوری هم حواشی عجیب و محیرالعقولی شنیده میشود در سطح ارتباط ضربدری و... حالا پارتی های مختلط و سرو الکل و ... که به رغم افشا حتی برخورد انضباطی متعارفی هم به دنبال ندارد.

منکر وجود ورزشکاران پاک و مومن و سالم نیستم ولی حواشی اخلاقی و مالی فوتبال به خصوص در موضوعاتی مثل پولشویی و دلالی و تبانی، یکی و دوتا نیست و به مرور دارد به خبری عادی تبدیل میشود.

مشکل کجاست؟

فوتبال قرار بود یک ورزش جذاب و رقابتی سالم و سرگرم کننده برای تقویت نشاط در جوامع باشد؛ اما بر اثر بی مبالاتی سیاستگذاران فرهنگی و سوءاستفاده کانونهای قدرت و ثروت نه تنها به عنوان اهرمی برای ایجاد غفلت در جوامع که به مرور به عنوان مهم ترین اتفاق در زندگی مردم معرفی گردید. هر چقدر بر عشق پوشالی و بی خاصیت به فوتبال دمیده شد، خسارت فرهنگی بیشتری نیز بر جوامع انسانی تحمیل گردید. اینکه یک نفر به خاطر باخت تیمش سکته قلبی یا حتی خودکشی کند، دست به ترور و درگیری و وحشی بازی بزند فقط مختص به یک کشور و یک قاره نیست و حتی در کشورهای به ظاهر متمدن نیز شاهد بی اخلاقی های گسترده اجتماعی با محوریت برد و باخت تیم های فوتبال هستیم.

با این حال از متولیان فرهنگی نظام اسلامی انتظار می رفت اگر نگاهی جدی به مقوله تمدن سازی دارند از باد کردن بیخود به بادکنک پوک و اغواگر فوتبال اجتناب ورزیده و نگذارند این ورزش و رقابت جمعی به چیزی بالاتر از ارزش ذاتی خود در فرهنگ عموم تبدیل شود.

وقتی فوتبال را اصل قرار میدهیم و شب و و روز مردم را با آن گره می زنیم باید تبعات اشاعه حواشی ضداخلاقی آن از درگیری و هنجارشکنی های تماشگران و حامیان فوتبال تا گسترش نگاه متأثر از زد و بند و فساد عادی در مدیریت تیم ها، سلبریتی سازی از قهرمانان پفکی که حالا دیگر خود را در همه عرصه های فکری و فرهنگی و سیاسی و اجتماعی صاحب نظر میدانند، پول پاشی در فوتبال و تلاش مضحک خانواده ها برای فوتبالیست ساختن زورکی از فرزندانشان و رؤیای رسیدن به ثروت و شهرت ولو به قیمت سکوت در قبال تجاوز جنسی و... را هم پذیرا باشیم.

مملکتی که دانشمندان و مخترعان و اندیمشندان و فداکارانش ناشناخته تر از ورزشکاران پولکی و سلبریتی های بی خاصیت چنبره زده بر سفره بیت المال باشند تا دستیابی به تمدن نوین و نوسازی در عرصه عدالت و حاکمیت فضائل انسانی فرسنگ ها فاصله دارد.

هدیه باید مفید باشد!

 

بعضی موقع ها یکی هدیه ای می دهد آدم می ماند با آن باید چه کار کند. وسیله ای که کاربرد چندانی ندارد و بین بود و نبودش خیلی فاصله ای نیست. هدیه دادن دسته گل خیلی زیباست اما طرف باید خیلی زود آن را دور بیندازد. در صورتی که اگر جای آن لااقل گلدان گل هدیه می دادند ماندگاری بیشتری داشت.

در میادین ورزش های سنتی خودمان هم که همچنان متداول است یک رأس گوسفند به فرد قهرمان هدیه می دهند که آن هم در نوع خودش جالب و مفید است.

حالا این تصویر را منتشر کرده اند که در مسابقات لیگ برتر فوتبال زامبیا به گلزنی که بهترین بازیکن زمین انتخاب شد چند شانه تخم مرغ جایزه داده اند. همه هم تیتر زده اند جایزه عجیب!

اتفاقا به نظرم همین چند شانه تخم مرغ لااقل با ارزش تر از دسته گل و تابلوی تزیینی و خیلی هدایای بعضا لوکس اما بی فایده است. 

هشتاد و یک ساله متجاوز!

 

«نوئل لوگرائت» رییس 81 ساله فدراسیون فوتبال فرانسه به جرم آزار جنسی! برکنار شد.

غرق شدن در منجلاب شهوت، ورود به باتلاق بی انتهای فساد و زیاده خواهی است که حتی آزادی های جنسی غرب نیز دردی از آن دوا نکرده و شعله ناتمام آن به تجاوز و ظلم و بی آبرویی ختم خواهد شد. غلتیدن در مسیر حیوانیت، سن و سال نمی شناسد. مهمتر از آزادی، فهم انسانیت و درک شرافت و تقیّد به موازین اخلاقی است که اسلام از آن به عنوان تقوا یاد میکند. 

دامان بهشت

 

بازیکنان مراکش با مادرانشان به دیدار پادشاه این کشور رفتند.

نمی دانم این اتفاق به پیشنهاد بازیکنان رخ داد یا وقتی پادشاه این کشور حضور دلگرم کننده و تاثیرگذار مادران بعضی بازیکنان مراکشی در جام جهانی قطر را دید به این ایده رسید.

اما به هر حال نباید فراموش کرد که انتشار تصاویر احساسی بازیکنان مراکش و در آغوش گرفتن مادرانشان بازتابی جهانی داشت که مورد توجه مردم دنیا قرار گرفت و حتی در بیلبوردها یا دیوارهای بعضی شهرهای مهم دنیا نقش بست. تیم ملی مراکش علاوه بر حمایت علنی از فلسطین مظلوم که خشم رژیم غاصب را برانگیخت پیام تمدنی اسلام را که محوریت خانواده به عنوان پایه شکل گیری جامعه سالم در آن نقشی اساسی دارد به سراسر گیتی مخابره کرد. بی جهت نیست بعضی رسانه های غربی که اهمیت کانون خانواده را در تضاد با اهداف مخرّب و حیوانی تمدن غرب میدانند به تمسخر و هجو این تیم برامده تا جاییکه رابطه احساسی بازیکنان با مادرانشان را به تصاویری از رفتار میمونها تشبیه نمودند.

چقدر خوب است صدا و سیما و مسئولان ما هم در برنامه های تجلیل از نخبگان علمی و هنری و ورزشی و.... با دعوت از مادران و پدران، پیام اخلاقی دین اسلام در قدرشناسی از جایگاه والدین -که حتی گفتن کلمه اُف به آنان در قرآن نهی شده- و نیز جایگاه عظیم تربیتی و تمدن ساز خانواده را بیش از پیش مورد توجه قرار دهند.

 

روح مارادونا شاد!

 

جام جهانی فوتبال با قهرمانی آرژانتین به پایان رسید. مارادونا روحیه ضداستکباری و ضد استعماری داشت. امشب اگر بود از کلافگی ماکرون خنده اش می گرفت.

راستی تیم آرژانتین که حالا رتبه نخست جهان را برای چهارسال به خودش اختصاص داده در بازی اول مقابل عربستان سعودی باخت. عربستانی ها از خوشحالی این برد، یک روز اداری را در این کشور تعطیل کردند. الان عربستان کجاست؟ و آرژانتین؟

هیچ شکستی مانع پیروزی های بعدی نیست. هیچ قهرمانی غیرقابل شکست نیست. آدمهایی که زود ناامید میشوند، آدمهایی که زود غرّه میشوند بدانند دنیا بالا و پایین بسیار دارد.

چه کرد تیم مراکش!

 

مراکش در مسابقه امشب با پرتغال بسیار منظم تر و مسلط تر از بازی قبلی با اسپانیا بود. از برد شیرین و حلال تیم مراکش در بازی امشب قطعا همه مسلمانان و اعراب و آفریقایی ها شاد شدند. نمی دانم این تیم می تواند رتبه ای بالاتر از رکوردی که در این جام به دست آورده را کسب کند یا نه. مراکش اولین کشور آفریقایی است که تا کنون توانسته در جمع چهار تیم برتر تاریخ جام های جهانی قرار بگیرد که جای تبریک دارد. اما برافراشتن پرچم فلسطین قهرمان و حمایت از مقاومت مردم مظلوم فلسطین، شاهکاری فراموش ناشدنی از بازیکنان غیور تیم ملی مراکش است که تا ابد در ذهن و خاطره مستضعفان و آزادی خواهان عالم نقش خواهد بست.

فتح و ادب

 

 

حتی اگر هلندی ها موقع بازی برخورد بد یا موهنی با آرژانتینی ها داشتند اخلاق و فرهنگ حکم می کرد بعد از برد از تحقیر حریف و یا توهین و تمسخرش اجتناب می شد. کار بازیکنان آرژانتین دور از ادب بود که مورد تقبیح همه مردم در کشورهای مختلف قرار گرفت.

چقدر خوب است موقع خشم یا شادی از تعادل در رفتار خارج نشویم.

برو به گاو بازی ات برس!

 

از کشور اسپانیا خوشم می آید. تاریخچه ای مجسم از سیر اسلام در بستر فرهنگ غرب است، آینه عبرت تقابل مکاتب مادی و معنوی، انسان و آسمان، پیروزی غریزه بر فطرت در شوره زار غفلت و حیوانیت.

از اسپانیا خوشم می آید، در نشریات نظامی شان بارها نگرش دفاعی ایران اسلامی را ستوده اند و از پیشرفتهای رزمی و صنایع نظامی ما به نیکی یاد کرده اند.

اسپانیا اما در دامن تمدن غرب و در مقابل نگاه مدعیان آزادی و حقوق بشر و حقوق حیوانات و حشر و نشر با جانوران، توحشی در گاو بازی های خود به نمایش می گذارد که بخشی از پوچی و تهی مغزی تمدن پوشالی غرب را به اثبات می رساند.

از دولت مراکش خوشم نمی آید. برداشت غلط از وابستگی به مدعیان خادمی حرمین شریفین، دفاع کورکورانه آنان از آل خبیث سعود و قطع رابطه یکجانبه سیاسی با جمهوری اسلامی ...

اما در مسابقه امشب حامی تیم مراکش بودم تنها نماینده کشورهای اسلامی و آفریقایی. بازیکنان نجیب و سلحشوری که در بردهایشان پرچم فلسطین مظلوم را مقابل دوربینهای بین الملل به اهتزاز درآوردند و باعث تقویت جبهه مقاومت شدند.

دلم می خواست مراکش برنده میدان باشد. توپ و میدان در اختیار اسپانیا بود اما خونسردی و اعتماد به نفس بازیکنان مراکش که تک حملاتشان هم بدون اضطراب و آشفتگی و با اتحاد و برنامه بود مسابقه زیبایی را به یادگار گذاشت و آنان را به بردی حلال رساند. به هر حال دفاع هم بخشی از فوتبال است به خصوص اگر حساب شده و مقتدرانه باشد.

مراکش با درخشش همه بازیکنان به ویژه دروازه بان پنالتی گیرش توانست بعد از تساوی در 130 دقیقه بازی به پیروزی رسیده و به جمع هشت تیم برتر جهان بپیوندد.

راستی اسپانیایی ها با لباس دوم خود به بازی آمدند والبته معتقد بودند که این رنگ، برایشان خوش یمن و باعث شانس و مبارک است! در حالیکه دنیا محل تغییر و ناپایداری و چرخش است؛ جز خدا و آنچه که به خدا گره میخورد هیچ عنصری مستدام و ابدی نخواهد بود.

قهرمان این دور از مسابقات جام جهانی مشخص شد

 

نه فقط واکنش بازیکنان تیم ملی مراکش که اتفاقات مکرری که در حاشیه بازی های جام جهانی رقم خورد البته با نگاه ویژه دولت قطر به تماشاگران فلسطینی باعث شد جلوه هایی زیبا از اتحاد بین المللی جهان اسلام برای مبارزه با اشغالگران قدس و نجات فلسطین عزیز در حافظه تاریخ ثبت و ضبط شود.

تعبیر زیبای سخنگوی وزارت امور خارجه کشورمان در این خصوص نیز قابل توجه است:

"زنگ های خطر برای رژیم صهیونیستی و حامیان آن به صدا درآمده است؛ بحران و بن بست سیاسی و امنیتی داخلی در اسرائیل، تسری مقاومت ضداشغالگری از غزه به کرانه غربی و سرزمینهای اشغالی ۱۹۴۸، جهانی شدن نفرت از رژیم اسرائیل که ابعادی از آن در حاشیه ‎جام جهانی فوتبال در ‎قطر دیده می‌شود، تصویب قطعنامه مجمع عمومی سازمان ملل در معرفی روز تأسیس «اسرائیل» به روز «فاجعه و ‎نکبت» و ... پیروز واقعی جام جهانی، ملت فلسطین و شکست خورده آن رژیم صهیونیستی است."

کاش رایزن های فرهنگی کشورمان در نقاط مختلف جوامع اسلامی با احساس مسئولیت بیشتر نسبت به تبلیغ نگاه مبارزاتی انقلاب اسلامی برای آزادی قدس شریف همتی مضاعف بگمارند.

کاش با نگاهی کلان و دوباره و از بیرون، یکبار دیگر مساله اول جهان اسلام فرصت اتحاد حکام کشورهای اسلامی برای یکپارچگی در مبارزه با صهیونیسم و رهایی قبله اول مسلمین محسوب شود. هنوز هم میتوان خیزشی عظیم و سراسری در جهان اسلام رقم زد که منتج به آزادی مردم قهرمان فلسطین و نابودی اسرائیل غاصب گردد.

از خوزستانی های عزیز بعید بود

 

نه فقط از خوزستانی ها که البته از همه مردم ایران بعید است با مهمان خود اینگونه رفتار کنند.

در جریان مسابقات لیگ دسته اول فوتبال جوانان کشور تیم مهرگان رامهرمز میهمان تیم نفت امیدیه بود. نفتی ها یک بر صفر بازی را بردند. ملاحظات داوری بماند برای اهلش؛ اما بازیکنان و کادر و تماشاگران این تیم به رغم برد در خانه، پس از اتمام بازی به جان میهمانان خود افتادند و با ضرب و شتم آنان نه نفرشان را راهی بیمارستان نمودند!

فوتبال که قرار بود صرفا یک بازی باشد دارد به نماد کثیف ترین پدیده ورزشی و عرصه تعاملات پشت پرده و ورود و خروج پولهای آلوده و ... تبدیل میشود. وظیفه ما آن است که فوتبال را مانند هر پدیده وارداتی به ساحت تمدن و تفکر اسلامی و شرقی، ذیل آداب و فرهنگ بومی و انسانی خود تطهیر نموده و ماهیت آن را با معیارهای اخلاقی و فرهنگی خود تطبیق و تغییر دهیم. نه اینکه متأثر از بداخلاقی ها و محوریت حاشیه ها به فرهنگ و سبقه اخلاقی موطن خویش چنگ بیندازیم.

حالا جالب است بر تابلوی سر در ورودی اغلب این باشگاهها عنوان فرهنگی – ورزشی هم ثبت شده است! فرهنگ ایرانی اجازه میدهد با میهمان خود چنین رفتار کنیم؟ آنهم در خوزستانی که مردمش در تمام تاریخ به تمدن سازی و اخلاق و شرافت شهره جهان بوده اند؟

واکنش ایرانیها به خبرنگار اسرائیل

این فیلم که در شبکه های اجتماعی دست به دست می شود مربوط است به مواجهه تعدادی از شهروندان ایران اسلامی با خبرنگار یکی از رسانه های رژیم غاصب صهیونیستی در دوحه. این واکنش خودجوش در نوع خودش جالب توجه و حاوی پیامی تاریخی است. در لینک زیر مشاهده کنید:

https://www.aparat.com/v/PYmNJ