مهندس بازرگان از نگاه آیت الله فاضل استرآبادی

مرحوم آیت الله محمد فاضل استرآبادی، تولیت مدرسه فیضیه مازندران در صفحه 308 کتاب خاطرات خود که توسط  مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر گردیده با اشاره به واقعه ششم بهمن آمل، از اعتراض خود نسبت به عملکرد و نیز حمایت نخست وزیر وقت از گروهک منافقین خاطره ای را نقل می کند. آیت الله فاضل که در آن زمان به عنوان نخستین نماینده مردم شریف بابل در مجلس شورای اسلامی حضور داشت، در این خصوص می گوید:

"وقتی که ضد انقلاب به آمل و مردم آن حمله کرد، بنده در آن جا حاضر شدم و در مراسم های مختلفی که برگزار گردید، شرکت کردم؛ چه مراسم سوم شهدا، چه هفتم و چه چهلم.

به همین مناسبت از یکی از نمایندگان که نوبت نطق قبل از دستور او بود، حدود دو دقیقه وقت گرفتم و در این مدت اندک در مورد جریان آمل و در مذمت سازمان مجاهدین خلق و ضد انقلاب صحبت کردم. در همین نطق گفتم که با کمال تأسف و با فجایعی که این گروه ها می آفرینند، آقای بازرگان می گوید: اینها فرزندان من هستند. اینها ایرانی هستند و شناسنامه ایرانی دارند.

بعد از سخنرانی، آقای صباغیان نزد من آمد و گفت: حرف های شما درست نبود. چرا چنین صحبتی کردی؟

گفتم: چرا اعتراض نکنم آقای صباغیان؟! اولین دولت، دولت شما بود، اولین وزیر کشور هم شما بودید. اولین استانداری که برای مازندران در نظر گرفتید، مجاهدین خلقی بود. اولین فرمانداری هم که برای بابل در نظر گرفتید، یعنی آقای عالمیان، او هم مجاهدین خلقی بود، که الان هم فراری است. آن وقت می گویید ما اعتراض نکنیم؟

جوابی که داد این بود که در زمان انتصاب آنها من وزیر کشور نبودم.

در همان ایامی که بنده نماینده بودم، یک بار آقای بازرگان در ورزشگاه شهید شیرودی تهران که اتفاقاً نزدیک منزل ما بود، سخنرانی کرد. فکر می کنم به مناسبت چهاردهم اسفند بود. از مطالبی که در آن سخنرانی گفت این بود که من ایرانی ام، مسلمانم، مصدقی ام، یک بار بعد از سخنرانی در مجلس جلویش را گرفتم و گفتم چرا چنین حرفی زدی؟ گفت مگر چه عیبی داشت؟ گفتم آقای مصدق مرد. الان ما رهبر داریم. شما ایرانی هستید، قبول، مسلمان هستید قبول، با بودن انقلاب و امام شما می گویی من مصدقی ام. مصدق که الان چهره مردمی ندارد. گفت من یک هفته دیگر در اصفهان سخنرانی دارم. در آن جا حرفم و منظورم را توضیح می دهم."

در آستانه خاکسپاری پیکر مطهر این عالم انقلابی در وادی السلام نجف، از عموم خوانندگان ارجمند تمنای قرائت فاتحه برای علوّ درجات آن عزیز را دارم.

حسینیه بابل، دارالمومنین همیشه تاریخ!

بابل، دارالمومنین است. این را از من نپرسید؛ خودتان سری به گروه های مجازی مرتبط با این شهرستان بزنید. ساعت ها از اعلام رحلت فقیه مبارز، آیت الله فاضل استرآبادی می گذرد. سکوتی سنگین در شبکه های مجازی مرتبط با این شهر حاکم شده است. فضای مجازی بابل هم چون فضای میدانی آن غرق در عزاست. سیل پیام های تعزیت از سوی اشخاص حقیقی و حقوقی با هر طرز فکر و مقام و منصبی در این فضا دست به دست می چرخد.

چپ یا راست، مسجدی یا غیرمسجدی، با حجاب یا بدحجاب، همه مردم خودشان را صاحب عزا می دانند؛ حتی آن هایی که نهایت آرمانشان رویای برگزاری کنسرت در این شهر است و می دانند که این عالم استوار، بزرگترین مخالف جریان اغواگر فرهنگی بود؛ نیز خود را سوگوار فراق این مرد الهی می دانند.

بابل دارالمومنین است حتی اگر میلیاردها تومان برای تغییر این واژه خرج کرده باشند، هیچ اتفاقی جز مرگ یک عالم دین نمی تواند شهر را چنین یکپارچه نماید. برای بهارنارنج نه اما برای مظاهر دین، تمام شهر به خروش می آید. این جا دارالمومنین است.

معدود کسانی که این روزها بعد از حادثه شهادت زوار حسینی، فضای مجازی شهر را عرصه عقده گشایی خود بر ضد نمادها و نهادهای دینی می دانستند در مقابل عظمت این وحدت و همرنگی و یکپارچگی، چاره ای جز سکوت و خموشی ممتد و خزیدن در لانه های عنکبوتی شان ندیده اند.

شهر ماتمکده مریدان علم و اجتهاد است. دیار مومنان، رنگ ملکوت به خود گرفته، تو گویی این جا در شهر علم و حماسه و ایمان، در آستانه شهادت نبی خدا، شعبه ای از مدینه نبوی را دایر ساخته اند. حرف دین که به میان می آید فطرت ها حیاتی دوباره یافته و قدم ها راه هدایت و رستگاری را می پیمایند.

بابل یک حسینیه است؛ نه فقط چند متر مربع از یک خیابانش، آن هم برای خودنمایی و عکس پراکنی. گستره این شهر، هیئت دلدادگان کوی عاشقی است.

آنانی که با جعل تاریخ، پیشینه جهاد مردم این دیار با بابیت و بهائیت و دیگر دشمنان دین را بر نمی تابند هم باور می کنند که نه فقط یک چهارراه که همه جای این شهر، شهر شهدا است.

میلیاردها تومان هم که خرج کنند و هزاران خدعه هم که به کار ببندند، ماهیت این شهر، ماهیتی دینی و گره خورده با تار و پود شریعت، باقی خواهد ماند. یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ. راست گفت خدای بزرگ و بلندمرتبه.

اصلاح طلبان، چشم دشمنان دین را کور می کنند

فقط اصولگراها نبودند که در راهپیمایی عظیم و تاریخی اربعین شرکت کردند. من دوستان خوب و متعهدی در بین اصلاح طلبان سراغ دارم که در همین اربعین، سر از پا ناشناخته به زیارت شاه شهیدان شتافتند. حماسه اربعین، مانور وحدت همه موحدان بود.

این که بعد از انفجار تروریستی اخیر در عراق و حادثه ای که برای تعدادی از زائران اباعبدالله پیش آمد و عده ای از عاشقان امام عشق را برای همیشه کربلایی ساخت، قند در دل بعضی منافقان تنیده در چنبره منتقدین سیاسی آب گردید را نباید به حساب برادران اصلاح طلب گذاشت.

ما ذوق مرگی دین ستیزان در واقعه تلخ اخیر را به پای دوستان اصلاح طلب خود نمی گذاریم، از دوستان اصلاح طلب خود نیز انتظار داریم تنفر قلبی خویش نسبت به مخالفان اسلامیت نظام را مخفی نگاه ندارند.

آن هایی که با دمشان گردو شکانده و شهادت عده ای از هموطنان بی دفاع را فرصتی مغتنم برای هجمه به مظاهر دین برشمردند خنجری زهرآگین تر از همپیمانان داعشی خود به دست گرفتند؛ اما به لطف امامی که زیارتش نیز بعد از قرن ها، چتر وحدت همه ادیان و فرق و نحله ها و دستجات دینی و سیاسی است کید شیاطین خفاش صفت با جدایی صفوف رسانه ای اصلاح طلبان از دشمنان اسلام و نظام اسلامی باطل خواهد شد. لا حول و لا قوة الا بالله العلی العظیم  

رسانه منبر را دست کم نگیرید

اول گمان کردم نوشته 15000 نفر، بعد که دقت کردم دیدم نه خیر، نوشته 1500 نفر!

دیروز در سایت خبرگزاری فارس خواندم که مسئولی تبلیغی در قم مصاحبه کرده و با افتخار اعلام داشته که به مناسبت ایام دهه آخر صفر، 1500 روحانی را برای تبلیغ دین به سراسر کشور اعزام کرده اند.

آمار طلاب و روحانیون قم بیش از صد هزار نفر است. تعداد مساجد و تکایای کشور هم کم نیست. روحانیونی را هم می شنام که آماده بودند تا برای تبلیغ این ایام به هر جای مورد نیاز اعزام بشوند. هیئت ها و مساجدی را هم می شناسم که نتوانستند سخنرانی را پیدا کنند. مشکل کار کجاست؟

مایه شرمساری

دیشب مدیر کل اداره گاز استان مازندران در مصاحبه ای که به صورت مستقیم از سیمای ملی پخش می شد مدعی شد که گاز همه مشترکین استان وصل می باشد. مجری تعجب کرد و اطلاعات دریافتی از اهالی استان را در تناقض با ادعای آقای رئیس دانست؛ اما جناب مدیر کل بی آن که صدایش بلرزد، بی آن که صورتش سرخ شود، زل زد به چشم دوربین و باز هم ادعای خودش را تکرار کرد.

همان لحظه با بعضی از بستگان تماس گرفتم. ادعای رئیس دروغ بود. شبکه های مجازی هم واکنش شدید مردم مازندران نسبت به این خبر کذب را شاهد بود.

دروغ علنی یک مقام بلندپایه استانی در مکتبی که تخلف از مبانی شرع را ننگی نابخشودنی برای کارگزاران نظام دینی می داند، مایه شرمساری است.

مسئولان فرهنگی بابل، خودشان را قضاوت کنند!

دیدگاه های فرهنگی رهبر معظم انقلاب در چارچوب سبک زندگی دینی، کاملاً شفاف و آشکار است. سخنرانی معروف ایشان در جمع مردم بجنورد حاوی نکات مهمی در این خصوص می باشد.

امسال هم سال اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل نامگذاری شده که تحقق آن هم نیاز به فرهنگ سازی دارد.

 بی آن که بخواهم قضاوتی در خصوص عملکرد دستگاه های فرهنگی شهرستان بابل داشته باشم از متولیان امر می خواهم خودشان مرد و مردانه گزارشی از میزان فعالیت خود در راستای دغدغه های فرهنگی رهبر معظم انقلاب را به مردم ارائه بدهند.

وقتی صحبت از متولیان فرهنگی به میان می آید مصادیق آن اعم از مجموعه هایی چون سازمان تبلیغات اسلامی، اداره فرهنگ و ارشاد، معاونت فرهنگی سپاه، معاونت فرهنگی شهرداری و ... است.

هیچ مسئولی در جمهوری اسلامی نمی تواند بگوید که حوزه فعالیت های من جدا از محدوده فرامین رهبری انقلاب و آرمان های شهداست. حتی آن مدیر پشت پرده ای که در جایی با افتخار می گوید نگذاشته تا مشابه تابلو نوشته هایی که در ایام محرم سال قبل توسط شهرداری تهران در سطح خیابان های پایتخت نصب شده در بابل هم تکرار بشود - و ظاهرا هم منظورش تابلوهایی با موضوع شمر زمانه ات را بشناس در خصوص افشای ماهیت پلید آمریکای جنایتکار است - خوب می داند که در برابر جایگاه و بودجه هایی که در جامعه اسلامی در اختیار گرفته، مسئول بوده و باید نسبت به قطره قطره خون شهدایی که در راه تحقق منویات ولایت فقیه، سر و جان باخته اند پاسخ گو باشد.

مسئولان محترم فرهنگی شهرستان بابل! در تبیین نگرش های فرهنگی رهبر معظم انقلاب اسلامی چند قدم مثبت برداشته اید؟ 

یادمان نرود ایران، مالزی نیست و بی اعتنایی به معیارهای فرهنگی انقلاب، خیانتی نابخشودنی است.

برای این عالم بزرگوار دعا کنید

آیت الله محمد فاضل استرآبادی، درّ گرانبهایی برای مردم استان مازندران و حوزه های علمیه است. این پیرمرد خوش رو و دوست داشتنی، شب گذشته در بیمارستان شهید بهشتی بابل بستری شد و ظاهراً به کما رفته و وضعیت جسمانی مطلوبی ندارد.

آیت الله فاضل، تولیت مدرسه فیضیه مازندران را برعهده دارد و شاگردان بسیاری را به عرصه علم و اخلاق تقدیم نموده است. آیت الله فاضل نخستین نماینده مردم شهرستان بابل در مجلس شورای اسلامی بود که حتی یک ریال نیز از حقوق و سایر مزایای نمایندگی بهره ای نبرد. وی در انتخابات دومین دوره مجلس شورای اسلامی شرکت نکرد و توان خود را مصروف تربیت طلاب جوان به عنوان آینده سازان جهان اسلام، ساخت. 

ارتباط صمیمانه ایشان با توده های مردم همواره زبانزد همگان بوده و به عنوان خاطره ای زیبا در ذهن ها جای گرفته است. کتاب خاطرات این عالم مجاهد که یک فرزندش را نیز در راه دفاع از اسلام و ایران اسلامی تقدیم نموده، چندی پیش به همت مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر گردیده است.

از همه خوانندگان محترم اشک آتش، عاجزانه تقاضا دارم برای سلامت و شفای عاجل این عالم فرهیخته در این شب عزیز دست به دعا بردارند.

رحمت خدا بر آیت الله موسوی اردبیلی

آیت الله موسوی اردبیلی از دنیا رفت. روحش شاد.

من به ایشان ارادت دارم و به روحشان درود و صلوات می فرستم؛ نه فقط از این جهت که یک مرجع تقلید بود؛
نه تنها از آن رو که ذریه ای از سلسله سادات بنی الزهراست؛

نه فقط به خاطر خدماتی که به انقلاب اسلامی داشت؛

احترام زائدالوصفی که برای این مرحوم قائلم از آن جهت است که به رغم دارا بودن اندیشه متفاوت سیاسی و برخورداری از جایگاهی که می توانست بعضی نگرش های متفاوتش را در صدر اخبار رسانه های جهان قرار بدهد، هیچ گاه اجازه سوءاستفاده را به دشمنان انقلاب و میهن اسلامی نداد.

آن هایی که فتنه فجیع 88 را به خاطر دارند خوب می دانند که قانون مداری و میهن پرستی و بیگانه ستیزی، هنر مردان بزرگ و خود ساخته است.

نماینده ملی یا نماینده میلی؟!

نجفی نماینده مردم بابل در مجلس شورای اسلامی، در توئیتر خود نسبت به مخالفت دادستانی مشهد با سخنرانی علی مطهری واکنش نشان داد.

خیلی از همشهری ها از این اقدام نامربوط تعجب کردند؛ اما حامیان وی تلاش نمودند تا اعتراض او را بهانه ای قرار دهند تا وی را از این پس "نماینده ملی" خطاب نمایند.

البته همه نمایندگان مجلس با توجه به نقشی که در تعیین قوانین کشور دارند نماینده ملی محسوب می شوند؛ اما نکته مهم این جاست که از نظر یک نماینده ملی، مشکلات اصلی مردم چیست و  مهم ترین اولویت جامعه برای نشان دادن واکنش، چه می تواند باشد؟

گاه سطح بینش یک نماینده و میزان علقه واقعی او به مردم با همین اظهار نظرها به راحتی تشخیص داده می شود.

من نکبات الزمان!

... و نقل شده از مردی که گفت: من در مسجد جامع منصوری در بغداد نماز می خواندم که ناگاه مرد نابینایی را دیدم که جبّه ای کهنه در بر داشت که از کهنگی و اندراس روی آن رفته بود، همین قدر آستری از آن با قدری پنبه در آن مانده بود و می گفت: ایهاالناس، بر من تصدیق کنید، همانا من دیروز امیرالمومنین بودم و امروز از فقراء مسلمین می باشم.

پرسیدم که کیست این شخص؟ گفتند: قاهر بالله عباسی است!

و بس است از برای عاقل دانا همین یک قضیه در بی اعتباری دنیا، نعوذ بالله من نکبات الزمان.

شیخ عباس قمی، تتمة المنتهی ص341

ماه صفر، نه، سفر!

فکر می کنم ماه صفر را از اساس اشتباه نوشته اند. این ماه، ماه سفر است؛ هم سفر آفاق و هم سفر انفس.

نیمی از این ماه را مردم در سفر می گذرانند. راهی کربلا و زیارت اربعین حسین اند و هنوز از راه نرسیده، مسافر مشهدالرضا می شوند.

دولت ها خودشان را معطل تعطیلات نوروزی می کنند و خدماتشان را نگاه می دارند برای آن روزها؛ اما همه آن هایی که چه بسا در گرانی و فضای نامساعد نوروز، یارای سفر ندارند، در این دو هفته دلی از مسافرت و زیارت و سیاحت در می آورند.

اعتقادات مذهبی به مرور تبدیل به سنت های ملی می شود؛ آن چنان که سنت ها و رسوم ملی هم گاه تبدیل به آئینی مذهبی می گردند.

سیل خروشان زائرین اربعین در جاده های سراسر کشور، آن هم در روزهایی که تعطیل نیست، نشان می دهد سیر و سیاحت و سفر و گردش هم می تواند جزیی از زندگی مردم باشد به شرط آن که در باور دینی آن ها جایی داشته باشد. سال ها ست که بحث توریسم مذهبی در کشور مطرح شده اما هنوز به سر و سامانی نرسیده است.

مردم دولت ها را مجاب می کنند که خودشان را با آن ها هماهنگ کنند. حالا این دولت ها هستند که به جای تعطیلات عید، باید خدمات سفر و سیاحت نصفه و نیمه شان را با محدوده ای از زمان که مورد نظر مردم است تطبیق بدهند.

شکوه و عظمت حماسه پیاده روی میلیونی اربعین را باید در تاریخ مردم ایران زمین به ثبت رساند. فرهنگ ایران به رغم همه نسخه هایی که رسانه های خارجی و داخلی برای آن پیچیده اند راهی مبارک را در پیش گرفته که نوید تمدن بزرگ جهان اسلام را سر داده است. به دولت ها توصیه می کنم از این تحول بزرگ عقب نمانند. به دولت ها توصیه می کنم مردم را و دین مردم را باور کنند.

تقدیم به امام جمعه گتاب

به عنوان یک شهروند بابلی به نوبه خود وظیفه می دانم که تشکری ویژه از امام جمعه محترم شهر گتاب داشته باشم. شهرستان بابل در مجموع دارای هفت امام جمعه در نقاط مختلف است. حجت الاسلام دکتر تقی پور، سال هاست که امامت جمعه شهر زیبای گتاب از توابع بابل را بر عهده دارد. این روحانی جوان و خوش فکر، نمازجمعه این شهر کوچک و ناشناخته را در سطحی کشوری و ملی قرار داده است. مباحث ایشان پیرامون عملکرد مسئولان عالی رتبه قوای کشور، در نوع خود لااقل در استان مازندران کم نظیر است. پیگیری های مجدانه مشکلات مردم منطقه نیز نقطه امیدی نسبت به این جایگاه معنوی – سیاسی در آن خطه به وجود آورده است. در کنار این مسائل، سلسله گفتارها و مباحث علمی این دانشمند جوان نیز همواره مورد استقبال طیف اهل مطالعه و فرهیخته قرار داشته است.

در قیاس با بعضی پایگاه های فرهنگی و اجتماعی مشابه، به نظر امتیاز ویژه و برجسته ای را باید برای فعالیت های این روحانی آگاه و مبارز در نظر گرفت.

برای این استاد بزرگوار حوزه و دانشگاه، آرزوی توفیق بیش از پیش داشته و امیدوارم همواره از گزند حسد و بدخواهی سوداگران عرصه قدرت در امان بماند.

سریال شش قسمتی ماه بهشت را تا آخر ببینید!

محرم و صفر در حقیقت، دو ماه نیست، یک ماه است که شصت روز دارد. برای همین خیلی ها مثلاً به بیست و هشت صفر می گویند: چهل و هشتم!

ماه محرم و صفر برای ما حکم یک آکواریوم برای ماهی را دارد. انگار تمام سال را منتظر می مانیم تا محرم و صفر از راه برسد و باز هم نفسی تازه کنیم.

هیچ دقت کرده اید وقتی محرم از راه می رسد فضای شهرها چقدر تغییر می کند؟ نه فقط فضای شهرها که اصلاً آدم ها هم دیگر عوض می شوند. انگار قیافه ها همه یک شکل می شود و البته دل ها بیشتر.

چقدر آدم ها با هم مهربان تر می شوند. فرهنگ بخشش و خیرخواهی با همین کاسه های آش و ظروف غذای نذری، خوذش را در ذهن مردم جا می اندازد. محرم و صفر همه اش بوی بهشت را دارد، عطر بازگشت به فطرت ها را در فضای جامعه می پراکند. این حس وقتی به ما دست می دهد که مدتی از محرم و صفر گذشته باشد؛ درست همان لحظه ای که دل تنگی به سراغمان می آید ...

الان فقط یک دهه از محرم و صفر باقی مانده است. پنج قسمت از شش قسمت سریال "ماه بهشت" به اتمام رسیده است. قدر این فرصت باقی مانده را بیشتر بدانیم. خودمان را برای وداعی روح افزا با ماه میهمانی بندگان صالح خدا، ماه از زمین به معراج رسیدن، ماه انسان بودن و خدایی شدن، آماده کنیم.

راستی چقدر زیباست که محرم و صفر را با نام حسین آغاز می کنیم و با یاد امام رئوف، به اتمام می رسانیم. مزد حسینی شدن، کسب "رضا"ی الهی است.

سخنرانی که بقچه غذایش را آورد!

اشاره: "پشت پرده اتهام اقتصادی به دستگاه قضا" عنوان مطلبی بود که روز گذشته در این وبلاگ منتشر کردم. این مقاله در فضای تلگرام نیز با استقابل مخاطبان مواجه شد. دوست بزرگوارم جناب آقای دکتر سید حسین حاج میرزایی از پزشکان متخصص و حاذق در تهران ضمن اظهار لطف به نگارنده، خاطره ای از ایام تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی بابل را برایم نوشت که مرتبط با محتوای همان مقاله است:

سالهای ۷۸ یا۷۹ بود.با آقا مسعود {دکتر اسدی} و چند نفر دیگه گروه «نگاه نو»رو تشکیل داده بودیم. چند جلسه سخنرانی در سطح شهر برگزار کرده بودیم. جلسات تو سالن کانون پرورش فکری برگزار میشد. برای یکی از این جلسات از آیت ا... لاریجانی دعوت کردیم. آقا مسعود رفت قم برای مشایعت ایشان تا بابل. بعد که جلسه برگزار شد، برای براورد هزینه ها با هم نشسته بودیم. رسیدیم به هزینه پذیرایی از سخنران.

آقا مسعود توضیح داد که برای صرف ناهار در چند مرحله از آقای لاریجانی خواست تا در یک رستوران توقف کنند. هربار آقای لاریجانی امتناع میکرد و میگفت صبر کنید. تا اینکه رسیدند نزدیک آمل.آقای لاریجانی از راننده خواست تا وارد یک فرعی بشن و توقف کنند. بعد از توقف در نزدیک یک باغ، همه پیاده شدند. وارد باغ شدند. آقای لاریجانی بقچه غذا رو باز کرد که تو اون مقداری نان و ظاهرا یه میزان هم کتلت بود که دستپخت خانواده آقای لاریجانی بود. ناهار مدعو ما توسط خانواده تامین شده بود!!!

مرجع تقلید با سابقه خانوادگی ای که‌میتونه مرفه زندگی کنه اینجوری ساده زیست بود. همینه که دشمنها رو آچمز کرده😊

شاید چاره ای جز بازگشت احمدی نژاد باقی نماند!

حوادث جدید سیاسی در ایران نشان می دهد که اطمینان مدعیان اعتدال و نیز اصلاح طلبان از عدم ورود محمود احمدی نژاد به این دوره از رقابت های انتخابات ریاست جمهوری، باعث شده تا پرده از عمق کینه آنان نسبت به  جریان اصولگرایی برداشته شود. هراس از رقیب جدی و پرطرفداری چون احمدی نژاد که در دل و جان مردم پابرهنه کشور جای داشت، تا کنون باعث شکل گیری یک ائتلاف مشهود بین همه جناح های کشور برای بیرون راندن او از صحنه می گردید. در  یکی دو ماه اخیر اما اطمینان از عدم ورود وی، منجر به رویارویی مستقیم جناح حامی دولت با رقبای خود شده است. هجمه سنگین تبلیغاتی بر ضدّ شهرداری و بدنه اصولگرای شورای شهر تهران و نیز تخریب وجهه رئیس قوه قضائیه و ایراد اتهامات گسترده مالی و تخلفات اقتصادی به آنان، جلوه ای علنی از تقابلی است که تا اندکی قبل تنها یاران احمدی نژاد را هدف قرار داده بود.

به نظر، استمرار این روند در حمله به ارکان اصولگرایی که گاه شائبه انقتام جویی از بخشی از حاکمیت را دامن می زند، ممکن است دلسوزان نظام را به اتخاذ راهکار دیگری برای نجات کشور از بحران حاکمیت غرب زدگان بکشاند.

اگر برای خلع ید دلدادگان غرب و خودباختگان داخلی از مسند قدرت، چاره ای جز دعوت مجدد از تنها چهره مردمی عرصه سیاست که یک تنه یارای شکست همه رقبای پرنفوذ و قدرتمند را داشته و دارد، موجود نباشد، یک بار دیگر باید به این راهکار فکر کرد. نجات انقلاب اسلامی از ورطه تحریف و مصادره، آن قدری با ارزش هست که چنین راه حلی را دوباره برجسته نماید.

رفتار حامیان دولت در ماه های باقی مانده تا ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری می تواند در شکل گیری این رویکرد تاریخ ساز مؤثر باشد. به راستی آیا دولت برای بقای خود در عرصه مدیریت اجرایی کشور، اصراری بر ارتکاب اقدامات انتحاری در فضای رسانه ای خواهد داشت؟

پشت پرده اتهام اقتصادی به دستگاه قضا

باز هم رسانه های ضدانقلاب با کمک بعضی از رسانه های وابسته و نفت خور داخلی، دست به دست هم داده اند و پروژه تخریبی دیگری را آغاز کرده اند. سوژه این بار حضرات تخریبچی، شخص رئیس قوه قضائیه و ایراد اتهام مالی نسبت به ایشان است.

این رسانه ها معتقدند به اسنادی دست یافته اند که نشان می دهد مبالغ هنگفتی در حساب شخصی صادق لاریجانی سپرده گذاری شده که رقم سود بانکی آن چند میلیاردی است.

دیگر کسی نمانده که راقم این سطور را بشناسد و از میزان نقد این قلم نسبت به عملکرد دستگاه قضا و گاه شخص قاضی القضات بی اطلاع باشد؛ اما این نکته را نباید از خاطر دور نگاه داشت که آیت الله صادق لاریجانی یک مجتهد دلسوز و سالم است که اگر چه ممکن است در بعضی رفتارها و سیاستگذاری های قضایی دچار اشتباهاتی شده باشد؛ اما شأن این عالم فرهیخته که از نظر مقام فقاهت، جایگاهی همطراز با بعضی مراجع عظام دارد فراتر از اتهامات بچه گانه دشمنان نظام و یا کینه جویان داخلی است.

جالب است کسانی که به زعم خود دست به این افشاگری زده اند به این نکته نیز اذعان کرده اند که این مبالغ نه متعلق به رئیس قوه قضائیه است و نه به مصارف شخصی وی یا دیگران رسیده است. بعضی مسئولان داخلی نیز توضیح داده اند که اصل سرمایه مذکور، امانت بیت المال بوده و سود حاصل از آن خرج مصارف مرتبط با فعالیت های دستگاه قضا گردیده است.

اندک تأملی در باره این نوع اخبار مغرضانه کافی است تا هر انسان عاقل و تحلیل گری را به این نتیجه برساند که بر فرض عدم سلامت نفس آیت الله لاریجانی، یک مقام ارشد و با نفوذ در رده ریاست یک قوه، برای دست زدن به فساد مالی آن قدر تبحر و فکر دارد که لااقل این حجم از اموال را به نام شخصی خود ثبت نکند!

مشکل اساسی این جماعت در واقع ناآشنایی با شئون و اختیارات یک مجتهد عادل است. چه این که مبالغ کلان وجوهات شرعی یا اموال مرتبط در بیوت مراجع نیز در بسیاری از موارد به نام شخص مرجع سپرده گذاری شده و با تشخیص ایشان به مصارف مورد نیاز می رسد؛ اما من الان نمی خواهم بیش از این به تبیین این موضوع بپردازم. آن چه که نباید از آن غفلت ورزید چرایی وقوع این به اصطلاح افشاگری مطبوعاتی است.

بنا بر برخی گزارشات رسانه ای، به یقین افرادی مطلع در نهادهای کلان بانکی به این اسناد دسترسی داشته و نسبت به نشر آن اقدام نموده اند. بعضی از تحلیل گران نیز بر این باورند که سلسله اقدامات جدید رسانه های مجازی همسو با اعتدال و اصلاحات در تخریب وجهه اصولگرایان، پروژه ای حساب شده برای انتقام جویی از حرف و حدیث هایی است که پیرامون فعالیت های مالی مرموزانه اطرافیان رئیس جمهور منتشر گردیده است؛ حرف و حدیث هایی که می توانست در صورت ورود مقتدرانه دستگاه قضا، سرنوشت سیاسی دولت یازدهم را برای همیشه به ورطه سقوط بکشاند.

این بخش از تحلیل گران در واقع معتقدند که اهمال و فرصت سوزی قوه قضائیه در پیگیری موارد اتهامی نزدیکان رئیس جمهور، مجال مغتنمی را برای حرکت متقابل اما ناجوانمردانه حامیان دولت ایجاد کرده است.

اگر چه مقوله افشاگری و ایجاد بی ثباتی در بین مسئولان را عده ای همچنان دلیل مخالفت خود با بازگشت دوباره دولت محمود احمدی نژاد می دانند اما حقایق تاریخی دارد نشان می دهد که صاحب منصبانی به ظاهر وجیه تر، استعداد عجیبی برای طرح افشاگری های غیر مستند و اغواگرانه بر ضد مسئولان عالی کشور داشته که البته با شیوه هایی پیچیده و غیر مستقیم نسبت به آن اقدام می ورزند.

امام رضا در خان طومان!

خیلیا آرزو دارن برن مشهد پابوس آقا امام رضا. خدا قسمت همه کنه. تا می رسیم خدمت آقا حاجات دنیایی مونو طلب میکنیم. اشکالی نداره. آقامون کریمه، اهل سخاوته، کسیو دست خالی برنمی گردونه ...

بعضیا اما از من و شما زرنگ ترن. خدمت آقا که مشرّف می شن اول از همه، آخرتشونو محضر آقا بیمه می کنن. از امام رئوف برات شهادت طلب می کنن.

حاج رحیم کابلی، خواست کار اعزامش زودتر ردیف شه، پا شد رفت مشهد، پابوس آقا. وقتی برگشت دید دیگه مانعی برا اعزامش نیست. می گن وقتی خداحافظی می کرد بره سوریه معلوم بود اذن شهادتشو گرفته.

به شهید قنبری می گفتن تو جانباز دفاع مقدسی، سنت بالاست، شیمیایی هستی، پات تو جنگ آسیب دیده، نمی ذاریم بری. دید تلاشش نتیجه نمی ده پا شد رفت خدمت آقا. وقتی برگشت دیگه با دست پر اومده بود.

یکی می گفت ایستاده بودم کاروان اعزامی هیئت به مشهد رو تماشا می کردم. دلم شکست که چرا پولم واسه ثبت نام کم بوده. دیدم سید جواد اسدی اومد، با این که منو نمی شناخت، پولی گذاشت توی جیبم. گفتم: نه معلوم نیست بتونم این پولو بهت پس بدم. گفت: اصلاً حرفشم نزن. فقط یادت باشه پابوس آقا رفتی سلام منم برسون.

حسن رجایی فر دلش که می گرفت، می گفت میخوام برم به رفیقم سر بزنم. بلیت می گرفت، یه روزه می رفت مشهد حرم آقا رو زیارت می کرد و بر می گشت.

مگه تو حدیث نداریم هر کی بره زیارت علی بن موسی الرضا، اقا لحظه جون دادن میاد پیشش؟

کابلی، قنبری، اسدی، رجایی فر و خیلی از بر و بچه های امام رضایی، تو خانطومان یا حومه حلب و دمشق جا موندن، پیکر مطهرشون دیگه برنگشت. آقا خودش تو خراسان غریب بود. نمیذاره دلداده هاش احساس غربت کنن.

در آستانه شهادت آقا یه سلام از راه دور بدیم خدمشتون: السلام علیک یا علی بن موسی ایهاالرضا یابن رسول الله

با همت جبهه فرهنگی فاطمیون مازندران، یه پنجره کوچیک به حیات طیبه مریدای امام رضا باز شد، تو قالب فلش کارتی به نام شهدای خانطومان، برای تهیه این اثر در هر نقطه از کشور می تونید با این شماره تماس بگیرین: 09113148568

مسئولان ارشد به مرز مهران بروند!

امروز در خبرها آمد که وزیر جدید فرهنگ و ارشاد اسلامی با سفر به چزابه از روند خدمات رسانی به زائران اربعین حسینی بازدید کرد.

دو روز گذشته هم رئیس جمهور که به خوزستان سفر کرده بود به مرز شلمچه رفت و به اصطلاح، زوّار را بدرقه نمود.

اگر به آرشیو اخبار دو هفته اخیر رسانه های داخلی رجوع کنید هیچ گزارشی از ناهماهنگی و شلختگی در مرزهای خروجی استان خوزستان مشاهده نمی کنید، در عوض تا دلتان بخواهد هر روز ده ها خبر در خصوص بی نظمی در مرز مهران و آشفتگی اوضاع این شهر و تکرار بی برنامگی هر ساله مسئولان در قبال این حجم از زائرین حسینی منتشر می شود و جالب آن که تا کنون هیچ خبری از سرکشی مسئولان ارشد و تأثیرگذار به این نقطه مرزی به گوش نرسیده است.

متأسفانه عملکرد بعضی مسئولان دولتی مانند وزیر مسکن و شهرسازی، وزیر صنعت، رئیس سازمان محیط زیست و .... نشان داده است که آنان همواره از حل بحران ها فراری و یا ناتوان بوده و تمایل عجیبی در بازتاب انحصاری و تبلیغاتی معدود اخبار مثبت حوزه کاری خود دارند.

هنوز هم دیر نیست. لااقل برای کاهش سردرگمی مسافران در سال های بعد، خوب است مسئولان عالی رتبه دستگاه اجرایی در این روزها سفری به مهران داشته و از نزدیک با مشکلات زائران اباعبدالله علیه السلام آشنا شوند.

آیا شمارش معکوس برای عزل شهردار بابل آغاز شده است؟

نمی دانم کدام مشاور شهردار برای تقابل با منتقدین و مخالفین، این راهکار را در اختیار او قرار داد که با تشکیل تیم های چند لایه دفاع مجازی، فضایی خفقان آور را در سطح رسانه ها ایجاد نماید. برنامه تیم رسانه ای شهردار بر دو پایه استوار است. پایه نخست، پوشش غیرقابل وصف اقدامات شهردار است. اگر چه انعکاس خدمات هر مسئول و نهادی، یک اقدام بایسته و موثر در اعتماد سازی عمومی محسوب می شود؛ اما افراط در این ماجرا سبب شد که بعضی از شهروندان، اصل فعالیت های شهردار را هم اقدامی نمایشی بدانند.

پایه دوم کارکرد تیم های رسانه ای شهردار البته ضربه ای ناخواسته اما مهلک تر بر بدنه مسئولان شهرداری وارد آورد. در این طرح، عده ای انگار موظف شدند تا کوچک ترین صدایی از سوی منقدین شهرداری حتی اگر از سر دلسوزی و بی غرض باشد را در فضای مجازی خفه کرده و آماج حملات و بعضاً تخریب و تحریف قرار بدهند. این مسئله در ظاهر ثمربخش واقع شد و بسیاری از منتقدین شهردار از ترس هتک حریم و وهن شئون اجتماعی خود ترجیح داده اند نقد و نظرات خود را مکتوم نگاه دارند.

نکته ای که در این میان از سوی مشاورین خام و ماجراجوی شهردار مغفول ماند این مثال معروف بود که آب روان را نمی توان با ایجاد مانع از حرکت باز داشت. آب خروشان بالاخره مسیر حرکتش را پیدا خواهد کرد.

خبرهایی که از بابل و از سوی افراد مطلع به گوش می رسد نشان می دهد مجموعه منتقدین شهردار، اعم از مخالفین متعصب و منفعت گرا و یا کسانی که هدفشان از نقد صرفاً دلسوزی و لطف در حق شهردار بود، به خوبی همدیگر را پیدا کرده و در ائتلافی نانوشته و پنهان، دست به دست هم داده و در اقدامی قریب الوقوع، پایه های میز متزلزل شهرداری را ویران خواهند ساخت.

مجموعه ائتلافی منتقدان و مخالفان شهردار که به برکت ناپختگی و دافعه زائد الوصف تیم رسانه ای ایشان، مصداقی از جمع اضداد هستند، زیر و بم لایه های پنهان و شخصی مرتبط با چهار دهه اخیر زندگی او را بیرون کشیده و عن قریب در حرکتی هماهنگ، هجمه ای آسیب زا و احتمالاً جبران ناپذیر را متوجه وی خواهند ساخت.

من به عنوان کسی که شاید نخستین و تندترین حملات شدید رسانه ای را به شکل علنی بر ضد شهردار سابق آغاز کرده بودم و هنوز هم از منطق خود در این خصوص نادم نیستم به هیچ وجه تقابلی را از سوی او یا حامیانش جز چند تماس محترمانه انتقادی شاهد نبودم؛ اما به عنوان کسی که از ابتدا جزو حامیان تصدی جناب آقای بیژنی بر کرسی شهرداری بوده و البته باز هم از این تصمیم خویش پشیمان نیستم تنها به دلیل ایراد نقدی کوچک و خیرخواهانه آن هم فقط بر یکی از زیر مجموعه های نو رس، غیر متخصص و پرادعای شهرداری بارها از سوی همان تیم تخریبچی وابسته و جیره خور روابط عمومی، هدف حملاتی توفنده و کینه توزانه قرار گرفتم.

در نخستین روزهای روی کارآمدن جناب شهردار، چهار نامه در خصوص آسیب شناسی مدیریت شهری در بابل خطاب به ایشان نوشتم که نمی دانم به دستشان رسیده است یانه، اما تورّقی بر آن سطور گویای عمق امید این قلم به مدیریت جدید و مجرّب خدمات شهری می باشد. 

خدا را شاهد می گیرم که از صمیم قلب، همواره دوست داشتم ظرفیت ها و توانمندی های شهردار جدید با اصلاح برخی ضعف های طبیعی و اجتناب ناپذیر، لااقل تا چند سال در خدمت مردم مظلوم و شریف دارلمومنین قرار داشته باشد؛ اما خبرهای درگوشی و البته موثق، حکایت از صف بندی ناپیدا و اتحادی مستحکم و هماهنگ برای غافلگیری و به اصطلاح ضربه فنی نمودن شهردارمان دارد.

کاش مشاوران جوان، بلندپرواز و هیجان طلب شهردار به جای اتخاذ شیوه ای دیکتاتوری، نابرابر و تخریبی در قبال منتقدین اجازه می دادند تا حرف ها و نقد و نظرات -حتی اگر میز بلا خیز بعضی زیردستان تازه به نان و نام رسیده را هدف قرار می داد- در فضایی آزاد و دوستانه و بزرگوارانه مطرح می گردید. کمترین خاصیت آزادی در حق انتقاد، علاوه بر تخلیه فکری یا روحی منتقدین و پرهیز از دشمن تراشی، می توانست جلوگیری از شکل گیری حرکت های پنهانی و جبهه گیری های مخفیانه باشد.

من الان شاید اولین نفری باشم که به طور رسمی، شمارش معکوس برای عزل و البته برخورد با شهردار بابل را اعلام می کنم؛ مگر آن که تقدیر، سرنوشت دیگری را رقم بزند. والعاقبة للمتقین

عهدشکنی دولت ها در ایران و آمریکا!

از این که آمریکا در قبال برجام بدعهدی کند، خوشحال نیستم؛ اما ترامپ مدعی است که نمی خواهد برجام را آن گونه که به امضای دولت قبلی ایالات متحده رسیده به اجرا در بیاورد.

این روزها رصد اخبار داخلی نشان می دهد بسیاری از مسئولان دولتی که در این سه سال با تعطیل نمودن همه فعالیت های عمرانی و اقتصادی و علمی و صنعتی کشور، تنها دل در گرو معاهده با کدخدا بسته و ریش و قیچی تحول اقتصادی در کشور را به ضریح لطف و کرم کاخ سفید گره زده اند، از خط و نشان کشیدن های ترامپ و مشاورینش برای برجام به شدت نگران هستند.

من از این که مسئولان دولت ایران چند روزی است که آرام و قرار نداشته و در پریشانی به سر می برند خوشحال نیستم؛ اما این روزها اخبار دیگری هم در سطح رسانه ها منتشر شده که این مثل معروف را به خاطر تداعی می سازد: چوب خدا صدا ندارد!

مدت ها ست قشر قابل توجهی از مردم نقاط مختلف کشور که در طرح بزرگ مسکن مهر ثبت نام کرده اند، در بلاتکلیفی و پریشانی به سر می برند. آن هایی که در دولت قبل توانستند مطابق این طرح به خانه و کاشانه ای دست یابند این روزها خدا را شکر می کنند که پیش از روی کار آمدن دولت یازدهم کارشان به اتمام رسیده و اسیر کارشکنی این دولت نشده اند. وزیر مسکن این دولت و البته شخص رئیس جمهور، اعتقادی به اجرای طرحی برای خانه دار شدن مردم ندارند. درک این سخن از آن رو ساده و مبرهن است که دولت نه تنها اراده ای برای تکمیل پروژه های نیمه کاره قبلی ندارد بلکه خودش هم قدمی برای اجرای طرحی جدید به منظور تأمین مسکن متقاضیان بر نمی دارد.

سه سال است که متقاضیان مسکن مهر در ازای مبالغی که برای ثبت نام داده اند، نتیجه ای جز "تقریباً هیچ" عایدشان نشده است. پریشانی و بلاتکلیفی این قشر از مردم جامعه را چند روزی است که مسئولان دولت یازدهم می توانند به خوبی درک کنند. 

همان طور که بی مبالاتی دولت جدید آمریکا نسبت به تعهدات دولت قبلی این کشور، ضد ارزش و توجیه ناپذیر است، بی مبالاتی و سهل انگاری کارگزاران خودمان هم در قبال تعهداتی که دولت قبل به مردم داده، زشت و ناپسند است.