شاید چاره ای جز بازگشت احمدی نژاد باقی نماند!
حوادث جدید سیاسی در ایران نشان می دهد که اطمینان مدعیان اعتدال و نیز اصلاح طلبان از عدم ورود محمود احمدی نژاد به این دوره از رقابت های انتخابات ریاست جمهوری، باعث شده تا پرده از عمق کینه آنان نسبت به جریان اصولگرایی برداشته شود. هراس از رقیب جدی و پرطرفداری چون احمدی نژاد که در دل و جان مردم پابرهنه کشور جای داشت، تا کنون باعث شکل گیری یک ائتلاف مشهود بین همه جناح های کشور برای بیرون راندن او از صحنه می گردید. در یکی دو ماه اخیر اما اطمینان از عدم ورود وی، منجر به رویارویی مستقیم جناح حامی دولت با رقبای خود شده است. هجمه سنگین تبلیغاتی بر ضدّ شهرداری و بدنه اصولگرای شورای شهر تهران و نیز تخریب وجهه رئیس قوه قضائیه و ایراد اتهامات گسترده مالی و تخلفات اقتصادی به آنان، جلوه ای علنی از تقابلی است که تا اندکی قبل تنها یاران احمدی نژاد را هدف قرار داده بود.
به نظر، استمرار این روند در حمله به ارکان اصولگرایی که گاه شائبه انقتام جویی از بخشی از حاکمیت را دامن می زند، ممکن است دلسوزان نظام را به اتخاذ راهکار دیگری برای نجات کشور از بحران حاکمیت غرب زدگان بکشاند.
اگر برای خلع ید دلدادگان غرب و خودباختگان داخلی از مسند قدرت، چاره ای جز دعوت مجدد از تنها چهره مردمی عرصه سیاست که یک تنه یارای شکست همه رقبای پرنفوذ و قدرتمند را داشته و دارد، موجود نباشد، یک بار دیگر باید به این راهکار فکر کرد. نجات انقلاب اسلامی از ورطه تحریف و مصادره، آن قدری با ارزش هست که چنین راه حلی را دوباره برجسته نماید.
رفتار حامیان دولت در ماه های باقی مانده تا ثبت نام نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری می تواند در شکل گیری این رویکرد تاریخ ساز مؤثر باشد. به راستی آیا دولت برای بقای خود در عرصه مدیریت اجرایی کشور، اصراری بر ارتکاب اقدامات انتحاری در فضای رسانه ای خواهد داشت؟
