این مذاکره چه فایده ای داشت؟
نتیجه مذاکره چه شد؟
نمایندگان سه کشور اروپایی انگار ایران را به پای میز محاکمه کشانده و بیانیه خواندند.
گفتند ما از امنیت اسرائیل حمایت میکنیم.
گفتند ایران باید تضمین بدهد که دنبال بمب هسته ای نیست.
گفتند ما از رییس آزانس بین المللی انرژی هسته ای (گروسی) حمایت میکنیم.
نهایتا منت گذاشتند و گفتند این مذاکرات را در فواصل بعدی ادامه میدهیم.
جوری حرف زدند که انگار ما آغازگر جنگ بوده و اسرائیل در موضع حق قرار دارد.
ما هیچ موضع تهاجمی نداشتیم. برد رسانه ای بیانیه این سه کشور بالاتر از صدای دیپلماسی ما بود. ما به جای آنکه درخواست محکومیت رژیم غاصب، محاکمه متجاوز و جبران خسارات وارده را داشته باشیم صرفا گفتیم اسرائیل باید حملاتش را متوقف کند تا ما هم دیگر حمله نکنیم! همین!
خوب معلوم است اسرائیل کارش را که تمام کند، تک تک دانشمندان هسته ای و سران نیروهای مسلح ما را که ترور کند دیگر دست از تهاجم بر میدارد بعد ما هم طبق وعده ای که دادیم باید ترمز بگیریم و دنبال انتقام نباشیم.
به نظرم اگر مسئولان وزارت خارجه ما به جای نشست با سران کشورهای حامی متجاوز که هم پشت صدام بودند هم پشت نتانیاهو، با رسانه های بین المللی مصاحبه می کردند بهتر می توانستند صدای مظلومیت ملت ایران را به گوش جهانیان رسانده و لااقل افکار عمومی را متوجه مواضع و دیدگاههای خود کنند.
مواظب باشیم اگر دشمن از نشست ها و حرفهای ما برداشت ضعف و انفعال و سازش کند در حملات خود جری تر شده و امتیاز بیشتری را طلب میکند.
چون تو معتقدی که جزو "ما" هستی:
بله، تو آغازگر این نکبت بودی
بله، تو سه مرحله موشک باران کردی
بله، تو بندرعباس رو به آتش کشیدی
بله، تو هواپیمای مسافربری رو بعد از موشک باران اولت ساقط کردی
و حالا که مردم دارن تقاس ۴۶ سال نکبت و خصومت و مرگ و پرچم آتیش زدن تو رو پس میدن، برو برای خودت یه پناهگاه مستحکم با همه امکانات پیدا کن تا شاید کمی دیرتر به درک اسفل السافلین واصل بشی