میخانه دگر جای من بی سر و پا نیست

 

حرم مملو از جمعیت است. به چهره ها خیره می شوم. خستگی راه و سرخی کم خوابی در اغلبشان موج می زند. از مبدایی دور و با شتاب آمده اند. چند ساعتی استراحتی می کنند و دوباره راهی می شوند. قرارشان جای دیگری است. قم این ایام میزبان بسیاری از زائران اربعین حسینی است. خدای من! این چهره ها قرار است تا ساعات یا روزهایی دیگر میهمان حریم ارباب باشند. این چشمها قرار است به ضریح مطهر امام عشق دوخته شوند. این صورتها به زودی غرق باران اشک و شوق دیدار خواهند شد. این دستها به شبکه های ضریح آقا گره خواهد خورد. این پاها در مسیر عرض ارادت به ساحت مولا ترک و تاول خواهند دید. چقدر نگاه به این چهره ها لذت دارد. دمی کنارشان نشستن و از نفسشان تنعم جستن. اگر دیوانه خطابم نکنند صورت تک تک شان، چشمها و دستها و پاهایشان را می بوسیدم. کاش می شد روی زمین دراز کشید و سنگفرش قدوم نورانی شان گردید. خدا را شکر عمرمان تا این جا قد داد که چشم در چشم عاشقان اباعبدالله دوخته، نفس به نفس هایشان گره زده و گرد گامهایشان را سرمه دیدگان خود سازیم. صلی الله علیک یا اباعبدالله.

بعضی رفقا هم بین راه می آیند خانه ما قدم رنجه میکنند توفیق میزبانی شان را روزی مان می سازند. الان دارم این متن را مینویسم حسن عباس زاده زنگ زد. بچه هایم به او می گویند عموحسن سلمونی. پیرایشگر محل ماست. گفت صد کیلومتری کرمانشاه هستم یاد تو افتادم. خواستم سلامی کرده باشم... ما در ره عشق تو اسیران بلاییم کس نیست چنین عاشق بیچاره که ماییم.

عزیزم دقت کن

عزیزان انتظامی قم، دم اذان مغرب، اوج شلوغی حرم، پیرمرد کارگر بدبخت آمده زیارت، موتور درب و داغانش را میگیرید، دو دستی چسبید، زار زد، التماس کرد، جلوی آن همه آدم با مو و محاسن سفید گریه کرد، خر کش کردید بردیدش دم شما گرم، مواظب قضاوت مردم باشید، این نگاهها چه برداشتی از این نوع رفتار شما خواهند داشت؟ دقت کنید لطفا. اغلب بچه های فراجا دارند فداکاری می کنند، زحمت می کشند، با جانشان بازی می کنند. گاه یک یا چند مأمور با رفتار اشتباه خود نگاه مردم را به راحتی به این نیرو عوض میکنند.

با همین وضع هم میتوان اول شد

ارشد ندیم، ورزشکار پرتاب نیزه پاکستانی در المپیک پاریس موفق به کسب مدال طلا شد و عملکرد درخشانی داشت.

اخیرا پس از مدال طلای این ورزشکار در المپیک، تصویری از وضعیت خانه او منتشر شده است.

 

سرزمین مادری

 

سرزمین مادری خیلی زیبا بود. البته کارهایی که به کمال تبریزی سپرده می شود معمولا بی حاشیه نیست. او شخصیت خودش را در قهرمان فیلم مارمولک به تصویر کشاند. در سریال شهریار آنقدر نمک عشق زمینی را شور کرد که داد خانواده مرحوم را درآورد. دست به یقه شدنش با علیرام نورایی و توهین به او بعد از فتنه 88 بخاطر بازی اش در قلاده های طلا که به دروغ گفت اصلا نورایی را نمی شناخته! بعد دیگری از واقعیت درون مشوش کمال خان است. سریال سرزمین مادری هم داد بختیاری ها را در آورد و سالها متوقف ماند. 

اما اصلاح و تکمیل آن انصافا زیبا و دیدنی شد. پخش نامنظم و بی برنامه و اعصاب خردکن صدا و سیما باعث ابتر ماندن بخش های مهمی از سریال و بی رغبتی و دلسردی مخاطبان گردید. ارزشش را دارد یکبار دیگر هر سه مجموعه سرزمین مادری به طور منظم از شبکه ای بازپخش شود. برهه هایی مهم از تاریخ ایران زمین و انقلاب مظلوم اسلامی با بازی جذاب هنرمندان و روایت پر کشش داستان بی شک مورد استقبال مردم و بهانه ای برای بارخوانی ناگفته های تاریخ انقلاب اسلامی قرار خواهد گرفت. امیدوارم هنرمندان ما نسبت به وقایع یک قرن اخیر موطن خود تعهد بیشتری نشان داده و برگهای ناخوانده و نانوشته تاریخ این مرز و بوم را بیشتر مورد توجه و تبدیل به محصول و اثر هنری فاخر قرار دهند.

این چهار برادر

 

برادران آقایی چهار نفر بودند، جعفر، اکبر، باقر، یحیی، اهل قصر شیرین. هر چهار نفر هم به فاصله ای کوتاه اسیر شدند. پدر و مادر جنگ زده شان به کرمانشاه منتقل شدند. مدتی بعد پدر بر اثر بمباران هواپیماهای دشمن به شهادت رسید. کسی به پسرانش چیزی نگفت.

اواخر مرداد 69 که آزاد شدند در قرنطینه مرز خسروی بودند که یکنفر این خبر را به آنها رساند. اشک ریختند و شادی آزادی شان به سوگ تبدیل شد.

از آن طرف به مادر خبر دادند که چهار پسر رشیدت آزاد شده اند و الان در مرز هستند. مادر سالهای سخت دلتنگی و فراق را پشت سر گذارده و ضعیف و بی جان شده بود. خیالش از آمدن بچه ها راحت شد. قلبش از شوق ایستاد و به همسر شهیدش پیوست. 

داغ دل این چهار برادر افزون شد.

تلخیص از روایت حجت الاسلام علی علیدوست قزوینی/ کانال خاطرات آزادگان

لعنت بر سیب زمینی ها!

 

بمباران مدرسه التابعین را دیدید؟ گوشتهای سوخته ای که در کیسه های پلاستیکی قرار می دادند به جای کفن. صدنفر موقع نماز صبح به شهادت رسیدند. چقدر از این اتفاقها باید بیفتد تا جامعه جهانی تکان بخورد؟ تکان نمیخورد. جنایت و خباثت برایشان امری عادی است.

کار از لعنت بر اسرائیل و آمریکا گذشته. لعنت بر وجدانهای خفته. لعنت بر هر که در مقابل این حجم فاجعه سکوت می کند. لعنت بر دلدادگان غرب. لعنت بر هر که هنوز آمریکا را کعبه آمال خود می پندارد. لعنت بر هر کس که هنوز غرب را مهد آزادی و حمایت از حقوق بشر می داند. لعنت بر خودباختگان بیگانه پرست. لعنت بر سیاهی لشکر جور. لعنت بر بی طرفی. لعنت بر سیب زمینی. لعنت بر بی غیرتی. لعنت بر خوکهای کثیف. لعنت به بی شرفی.

 

چه عرض کنم

 

خب گویا بوی بازگشت کیمیا علیزاده هم به مشام می رسد. چند سلبریتی دیگر مثل پرستو صالحی و... هم هوای بازگشت دارند. می گویند فریب خوردیم. چه عرض کنم! وطن متعلق به همه است اما تاوان بی وطنی باید نمایان باشد. قبح پیمودن این مسیر زشت باید عیان شود.

بعضی سایتها درباره پناهندگی سیاسی علیزاده نوشته اند: "باید بیش از ‎کیمیا علیزاده به افشای چهره زشت ‎حامد معدنچی همسر این دختر ایرانی پرداخت، مردی که به گفته کیمیا از او به عنوان ابزاری برای رسیدن به خواست های خودش نهایت سوءاستفاده را کرد و سپس طلاقش داد و در غربت تنهایش گذاشت. بیشتر مراقب شریک زندگی خود باشیم!!"

 

عجیب است گاه ساده ترین انسانها مدعی اند که میتوانند در مهمترین امور حیاتی ملت تصمیم ساز باشند.

پیدا شدن جسد در صفه

 

دیشب خبری خواندم درباره پیدا شدن جسد یک زن جوان در کوه صفه اصفهان.

من دو بار به این منطقه گردشگری سفر داشتم. با اینکه منطقه خیلی بزرگ و دور از دسترسی نیست ولی انگار مثل سواحل شمال و جنوب، جزو جمهوری اسلامی نبوده و هیچگونه نظارتی در آنجا وجود ندارد. جسد که خوب است بگردید چیزهای دیگر هم پیدا می کنید.

پدیده گزارشگری تکواندو

 

رسول مهربانی پدیده گزارشگری صدا و سیما در شبکه خبر بود که در جریان مسابقات تکواندوی المپیک پاریس با صدای پر شور و گزارش پرحرارت و داغ و شیرین خود شنوندگان و بینندگان را به وجد می آورد. بیان خاص این گزارشگر جوان خیلی زودتر از آنچه تصور می شد جای خود را در بین مخاطبان پیدا کرد. همانطور که دیدن کشتی با صدای هادی عامل صفای دیگری دارد صدای گرفته و فریادهای شورآفرین رسول مهربانی زین پس موسیقی متن تصاویر مسابقات تکواندو خواهد بود. فریادهای یازهرا و یا علی و یاحسین این پسر جوان و دعوت او به توسل و ذکر نام اهل بیت و دعا به ساحت مادر سادات، پیوند مردم ایران با عمق باورهای معنوی را یادآور می شد که البته به مذاق سایتها و کانالهای زرد خوش نیامد و به تخریب او روی آوردند.

برای این هنرمند جوان و خوش آتیه آرزوی توفیق بیش از پیش دارم در پناه لطف و عنایات مادر سادات، عاقبت بخیر و سربلند باشد ان شاءالله. نام مادر ما را زنده کردی و بالا بردی خدا مادر تو را از بانوان برجسته بهشتی قرار دهد.

ظالم بد، ظالم خوب

 

موزه کلیسای وانک، به فاصله کمتر از دو متر از جایی که بقایای اجساد قربانیان نسل کشی ارامنه به دست دولت عثمانی نگهداری می شود سردیس یپرم خان، فرماندار نظامی تهران در زمان مشروطه نیز به نمایش گذاشته شده است. یپرم خان در اعدام شیخ فضل الله نوری، قتل عام نیروهای ستارخان و باقرخان، غارت و قتل عام مردم همدان و کرمانشاه و ... نقش مستقیم داشت. بارها به مقدسات مسلمین و مسیحیان توهین کرد تا جایی که اسقف کلیسای همدان او را ارمنی ندانست و البته توسط دوستان یپرم خان به قتل رسید.

 

ان شاءالله خیر است

نوجوانی اش را با عشق کشتی به جوانی گره زد. دلش می خواست تا آخر عمرش کشتی گیر بماند؛ اما نشد! خیلی مواقع اوضاع به کام آدم جلو نمی رود. هم در کشتی فرنگی کار می کرد هم آزاد. یک روز وسط تمرین، دستش شکست. بدجوری هم شکست و دیگر دست سابق نشد. باید برای همیشه کشتی را رها می کرد. پزشکها گفتند دیگر به درد میدان ورزش نمی خورد. دلش شکست. بخت بد خودش را زیر سوال برد. مدتی حالش گرفته بود و تمرینها و مسابقت کشتی را با حسرت نگاه می کرد. شاید اولش گمان کرد درهای زندگی دیگر به رویش بسته شده، کم شانس است و دیگر بختی برای پیشرفت و درخشش ندارد. تا اینکه احساس کرد می تواند مسابقات کشتی را گزارش کند. از مسابقات معمولی شروع کرد. مخاطبانش او را تشویق کردند و گزارش گری اش را پسندیدند. این راه را ادامه داد. الان به جایی رسیده که همه فارسی زبانان عالم، تماشای کشتی را با صدا و گزارش او می پسندند. هادی عامل به بالاترین نقطه در فعالیت تخصصی خودش رسید. همان اتفاق تلخ اوان جوانی که شاید به حساب بخت بد خودش گذاشت مقدمه درخشش بزرگ و ماندگاری نامش در تاریخ ورزش، هنر و رسانه این سرزمین شد. خیلی از اتفاقات تلخ زندگی ما فقط ظاهر بدی دارند؛ در حقیقت مقدمه و زمینه پیشرفت و خیری بزرگ به شمار می آیند. به خدا اعتماد کنیم. عادت کنیم هر چه پیش آمد بگوییم ان شاءالله خیر است.

 

فعل خواستن

 

تیم ملی کشتی فرنگی جمهوری اسلامی ایران در مسابقات جهانی المپیک درخشید. پنج نفر از شش نفر اعضای این تیم اهل خوزستان و یک نفر اهل مازندران بود، بچه های ایذه و بهبهان و دزفول و گتوند و اندیمشک و آمل. این ویژگی فقط مختص ورزش کشتی نیست. در بسیاری از رشته های ورزشی و هنری و علمی مختلف شاهد درخشش جهانی کسانی بودیم که از شهرهای محروم و دور دست برخاسته بودند. برای کسب موفقیت لزوما نباید ساکن پایتخت و کلان شهرها بود. امید و تلاش فراتر از همه قواعد و ملزومات مادی می تواند در زندگی موثر باشد.

دار مکافات

 

فیلم خارجی و سیاه و سفید وسترن "تیرانداز" تولید 1950 آمریکا، قهرمان فیلم در لحظات پایانی توسط یک جوان از پشت تیر می خورد و از اسب بر زمین می افتد. کلانتر آنجاست و جوان را دستگیر می کند. قهرمان فیلم دارد نفس های آخرش را می کشد، اصرار می کند که جوان بی گناه است و تقصیری ندارد و رهایش کنند. رهایش می کنند.

جوان که همچنان سر لج و بغض است می گوید نیازی به حمایت تو ندارم. مرد پوزخندی می زند. می گوید اگر می خواستم از تو حمایت کنم چنین حرفی نمی زدم و می گذاشتم دستگیر و حتی اعدامت کنند. اتفاقا برای آن که مجازات شوی باید زنده بمانی. روزگار با تو کاری خواهد کرد که دیگر روی خوش نبینی، زندگی دشواری را توأم با خشونت و دربدری تجربه کنی و ناجوانمردانه کشته شوی.

بعضی بزرگان ما هم توصیه ای دارند به این مضمون که اگر میخواهی ریشه ظالم را خشک کنی او را به خدا بسپار. البته این توصیه به معنای سکوت و ظلم پذیر بودن نیست؛ اما یادآوری می کند خدا جای حق نشسته و داد مظلوم را حتما از ظالم می ستاند. کسی نیست که بدی کند و بدی نبیند. برای همین گفته اند از ظلم به کسی که پناه و یاوری جز خدا ندارد حتماً بپرهیز.

حتی برای یک لحظه

 

برای برد کیانی از علیزاده نذر کرده بودم، به دو دلیل. کلا از علیزاده خوشم نمی آید. دوست ندارم آدمهای وطن فروش را خوشحال ببینم.

در مسابقه چند سال پیش کیانی باخت و گریه کرد که دلم می خواست جبران شود.

شکر خدا جبران شد. اواخر مسابقه داشتم ناامید میشدم. امیدم را از دست داده بودم؛ اما در پنج ثانیه آخر ورق برگشت و کیانی پیروز شد.

رضا علیپور هم همین امروز در یک صدم ثانیه رقابت را واگذار کرد و به مدال برنز سنگ نوردی دست پیدا نکرد.

خیلی از وقایع سرنوشت ساز و مهم زندگی ما در لحظه ای که اصلا گمانش را نمی کنیم رخ می دهد. هیچ وقت جای ناامیدی نیست. قدر هر لحظه زندگی را باید دانست و برایش برنامه داشت.

قبل از انتخابات، بعد از انتخابات

 

این خبر را اوایل تیرماه خواندم یعنی قبل از انتخابات. مشمولان بالای 35 سال که دارای دو فرزند باشند از خدمت نظام وظیفه معاف شدند.

حدس زدم شاید جزو وعده هایی است که به طور معمول قبل از هر انتخابات منتشر می شود. همان موقع از صفحه سایت عکس گرفتم.

امروز این خبر را در ایتا خواندم:

چرا معافیت مشمولان ۳۵ سال دارای ۲ فرزند اجرا نمی‌شود؟ 

چهارم تیرماه قانون معافیت مشمولان ۳۵ سال که دو فرزند دارند به ستاد کل نیروهای مسلح ابلاغ شد. طبق قانون ۱۵ روز بعد از ابلاغ (یا چاپ در روزنامه رسمی) ستاد کل نیروهای مسلح ملزم به ایجاد شرایط اعمال و اجرای این قانون است.

اما بر اساس پیگیری‌ها خبرنگار اجتماعی تسنیم و بررسی میدانی از دفاتر پلیس +۱۰ هنوز این قانون از سوی ستاد کل به دستگاه‌های مربوطه و دفاتر پلیس +۱۰ ابلاغ نشده و مشمولان این قانون عملاً امکان برخورداری از این معافیت جدید را ندارند.

متاسفانه تا امروز که ۴۴ روز از تصویب این قانون می‌گذرد، هنوز خبری از اجرای آن نیست؛ انتظار می‌رود تا مسئولان مربوطه درباره چرایی این تاخیر توضیح دهند و اعلام کنند چه زمانی قرار است تا این قانون اجرا شود.

به شما تبریک نمی گویم

 

بسیاری از خبرنگارها انسانهای شریفی هستند بر اساس رسالت شغلی خود حرفی می زنند، خبری منتشر می کنند، سوالی مطرح می کنند، به دل خطر می زنند و... دم شان گرم.

بسیاری از خبرنگارها باج گیرند! پول می گیرند که حرفی بزنند یا خبری را منتشر کنند، پول می گیرند تا حرفی نزنند و خبری را منتشر نکنند. بارها به خصوص در محدوده های شهری و استانی، معضلی برای مردم به وجود آمده اما خبرنگارها با گرفتن کارت هدیه از مجموعه مربوطه، زبان به کام کشیده و حق را نادیده انگاشتند یا هدیه ای گرفتند تا فرد یا مجموعه ای را ناکارآمد جلوه بدهند. این رفتارها مشمئزکننده و دون شأن انسانیت و مخالف شرافت شغل خبرنگاری است. دلم نمیخواهد روز خبرنگار را به این افراد تبریک بگویم.

قلبی به اندازه یک شهر

 

قهرمان فیلم، دلی صاف و مهربان دارد. دلسوز همه است و به همه خوبی می کند، حتی به آنهایی که به او خوبی نمی کنند و درکی از رفتار محبت آمیز او ندارند. او از دار دنیا چیزی ندارد. کارگر موقت روزمزد شرکتی خدماتی است که هر جا کسی سر کارش نبود او جایگزین می شود. هر کاری از تبلیغ دم در فروشگاه تا شستن دستشویی ورزشگاه و ماساژ صاحبکار طماع مبتلا به نقرس و... یک شعار دارد: خوشبخت کسی است کاری را که دوست دارد انجام می دهد. او به گوهر قناعت و رضایت دست یافته و به رغم همه فشارهای اقتصادی و دشواریهای شغلی، کم نمی آورد، خسته نمی شود و برای آینده تلاش می کند. هیچ کس به فکر او نیست و تفکرش را درک نمی کند. پسرش اهل موسیقی است. مجرد و مستقل است. زیر فشار مشکلات دارد سر خم می کند. به پدر روی خوش نشان نمی دهد. پدر با طمانینه و صبوری سخن می گوید. رضایت و تلاش را به او یادآور می شود و می رود. ساز او روح دوباره ای می یابد، دوباره می نوازد... زندگی ادامه دارد. آرامش از آن کسی است که تلاش می کند اما به آنچه دست می یابد قانع ست.

تدبیر بیشتر در مدیریت ورزش

 

ایران در رشته ژیمناستیک حرف چندانی در رقابتهای جهانی نداشته. امسال مهدی الفتی توانست اسم ایران را در این رشته المپیکی بر سر زبانها بیندازد که جای تقدیر دارد. جوان دیگری هم دلش میخواست زیر پرچم ایران به میدان برود که نشد. میلاد کریمی دو رگه است، پدر ایرانی و مادر قزاق یا روس دارد که برای کشور قزاقستان به میدان رفت و جایگاه خوبی را به دست آورد. گفته میشود پدر او بارها با مسئولان فدراسیون وارد مذاکره شد و به شرط اختصاص یک واحد مسکونی و حقوق ماهیانه برای عضویت پسرش در تیم ملی ایران ابراز علاقه کرد. فدراسیونهای ورزشی در سطح بازی های ملی چنین اختیاری برای تخصیص امکانات رفاهی به دو رگه ها ندارند مگر در قالب فعالیت باشگاهی که البته در رشته ژیمناستیک چندان به چشم نمی خورد.

کاش برای حل چنین مسائلی تدبیر بیشتری به کار رفته و از سایر ظرفیتهای قانونی بهره گرفته شود.

کجایند مستان جام الست؟

 

جامه پشمینه و ضخیمش مرتب و تمیز بود. بالای تخته سنگ، حرفهایش را که زد، اشک همه را که درآورد، دلتنگی هایش را بیرون ریخت، اشکهای خودش جاری شد و روایتگری اش را آغاز کرد:

کجایند دوستان و رهروان طریق خدا؟ کجا رفتند آنهایی که در راه حق قدم گذاشتند؟ کجا هستند عزیزانی که در راه حق جان دادند؟ کجاست عمار؟ کجاست ابوالهیثم؟ کجاست خزیمه؟ حسرت می خورم از رفتن آنها که هم قاری قرآن بودند و هم عامل آن. افسوس که یاران، همه رفتند. آنهایی که دین خدا را درست انتخاب کردند، درست شناختند و درست اقامه نمودند. آنها که سنت پیغمبر را زنده کردند به حقیقت رسیدند...

نهج البلاغه مولا خطبه 182

به نیابت از همه شهدا که آرزوی نبرد با اسرائیل و شهادت در راه آزادی قدس را داشتند... بچه های "الی بیت المقدس" لحظه موعود نزدیک است. شمارش معکوس برای نبرد آخرالزمانی با اذناب ابلیس آغاز گردیده. کربلا دوباره ما را به خود فرا می خواند. بساط شهادت دارد دوباره پهن می شود. ناقوس مرگ صهیون به صدا درآمده. شاگردان مکتب حیدر کرار به خط شده اند. تاریخ به مهمترین مقطع خود نزدیک می شود. شیپور جنگ، مرد را از نامرد مشخص خواهد کرد. رائحه وصال به مشام می رسد. ضربت ذوالفقار سپاه حیدر، خیبر صهیون را بر سرشان ویران خواهد نمود. هر کس در این عصر زیسته و این روزها را دیده بعدها به خود مباهات می کند. هر که در این مقطع از تاریخ اثرگذار است تا ابد مایه مباهات آزادگان عالم قرار خواهد گرفت اگر یک قدم برای نبرد بزرگ با لشکر سفیان و نسل بوسفیان بردارد. بدون کشته شدن سرنوشت بیهوده ست. شهید اگر نتوان شد بهشت بیهوده ست... قدس را ولو با خون خود آزاد خواهیم کرد. بسم الله و بالله و فی سبیل الله و علی ملة رسول الله.

کمی ظرفیتتان را بالا ببرید

 

موافق ممیزی کتاب هستم اما با اعمال سلیقه شخصی و سیاسی، نه.

یادم است سالها پیش کتاب سرِ سبز را برای اخذ مجوز به وزارت ارشاد بردم. مطالب متعددی را گفتند که باید حذف کنی. برایشان توضیح دادم که جملات من در قالب کاریکلماتور و طنزآلود هستم. بالاخره راضی شان کردم اما یک جمله را به هیچ وجه اجازه نشر ندادند گفتند ممکن است به بعضی ها بر بخورد. عبارت این بود: فرزند فاضل هم ممکن است فاضلاب باشد؛ چونان گلاب از گل!

در جریان فتنه مهسا یادداشتهایی از منظر عدالتخواهانه نوشتم. دوستی پیشنهاد داد آنها را در قالب کتاب منتشر کنم در تاریخ بماند. دوست داشتم همان اواخر سال 1401 منتشر شود که نشد. الان در مرحله مجوز گیر افتاده است. هر جا گفته ام بعضی ائمه جمعه جاه طلب و باندباز هستند یا بعضی عوامل امنیتی و انتظامی نفوذی هستند را قلم گرفته اند. واقعاً این حرفها نیاز به سانسور دارد؟ اولاً دروغ نیست در هر مجموعه ای اعم از فرهنگیان و تجار و طلاب و ... بالاخره آدمهای ناباب هم پیدا می شوند، دوماً این موضوع بارها در رسانه های مختلف و در سطح وسیع منتشر شده و حرف تازه ای نیست. این حرفها را بچه های حزب اللهی نتوانند بزنند دشمن می زند اما با این تفاوت که ما علت وجود ضعف ها را فاصله از دستورات و آداب دین دانسته و به پای اصل نطام و انقلاب نمیگذاریم اما دشمن همین را به حساب اسلام و انقلاب نوشته و اساس حرکت نظام را مخدوش می سازد.

در دنیای ارتباطات آزاد و حاکمیت بی در و پیکر رسانه، سانسور چنین حرفهایی نشانه ترس و یا شیرین کاری کارشناسان ممیزی کتاب است.