جولان و جولانی
محمد غازی الجلالی نخست وزیر سوریه در حالی که میتوانست از این کشور خارج شود تسلیم معارضین شد. نه تنها دستگیر و بازداشت نگردید بلکه قرار شد همچنان ادامه امور مملکت را تا تعیین دولت جدید برعهده بگیرد. این مسأله نشان میدهد پیش از اتفاقات اخیر، توافقات و گفتگوهایی در پشت پرده صورت گرفته که به احتمال زیاد ایران هم در جریان آن قرار داشته است.
معارضین در حال حاضر ولو به ظاهر با آنچه در گذشته عمل میکردند فاصله گرفته اند. دنبال شیعه کشی نیستند. این تغییر را پیش تر در رفتار طالبان هم شاهد بودیم. طالبانی که روزی نمایندگان سیاسی ایران را در مزار شریف وحشیانه به قتل رساند اکنون با ایران و کشورهای منطقه دوست است و اجازه برگزاری مراسم آیینی را به شیعیان این کشور میدهد.
به نظر می رسد نیروهای تحریر هم تجربه کسب کرده و یاد گرفته اند از رفتارهای داعش گونه فاصله بگیرند.
اسد جایگاه مردمی خود را از دست داد و حتی نتوانست برای چند ساعت مردم را بر ضد شورشیان بسیج کند. گفته میشود به نصایح خیرخواهانه ایران در اصلاح بعضی ساختارها و رویه های سیاسی گوش نداد.
ایران اقدامی برای حفظ اسد نکرد. گویا برخی نگرانیهای ایران از سوی معارضین برطرف شده است.
در جریان نبرد لبنان، اسد میتوانست به بهانه مشروع و موجه اشغال بخشی از خاک کشور خود به جنگ با اسرائیل رفته و جبهه زمینی گسترده ای را در اختیار انبوه نیروهای ایرانی و گروههای همپیمان قرار دهد که این کار را نکرد و در نهایت با خفّت از قدرت کنار زده شد.
خدا را چه دیدید. اگر حاکمیت جدید سوریه غیرت به خرج داده و برای آزادی مناطقی از خاک کشور خود به مصاف با اشغالگران برود ما هم حتماً از او حمایت خواهیم کرد.
