خود کرده را تدبیر نیست

 

به کسانی که اعتقادی به داشتن انرژی هسته ای و بهره مندی از آن نداشتند سپردیم که بروند از حقوق هسته ای ما دفاع کنند! خب معلوم است هر نتیجه ای که به دست بیاید هر قراردادی که بسته شود برای آنها موفقیت آمیز است چون اساسا باوری نسبت به داشتن توان هسته و غنی سازی نداشته اند. 

مشکل از آنهایی است که تفکر این جماعت را می شناختند و صلاحیتشان را تأیید نموده و کار را دستشان سپردند. چوب را بدهیم دست دیوانه، گوشت را بدهیم دست گربه، مقصر ماییم یا آن دیوانه؟ مقصر ماییم یا آن گربه؟! بهترین بچه های این مملکت با کمترین بهانه ای رد صلاحیت شده و پرونده دار می شوند از پایین ترین مناصب سیاسی و اجتماعی محروم میشوند؛ میدان را باز کرده اند برای جماعت فروشنده! و تسلیم پذیر بعد انتظار دارند ملت بصیرت داشته و به رشد و بلوغ سیاسی برسند! شما رسیدید که دیگران برسند؟

حرفها بماند برای بعد

 

بسیاری از پیامهای دیپلماتیک از طریق نمادها و نشانه ها منتقل می شوند. 

حسن روحانی که در قضیه مک فارلین پرونده داشت، عکس کلید را به عنوان نماد انتخاب کرد. چرا؟ چون مک فارلین کیکی را برای مسئولان ایران هدیه آورده بود که نشان کلید روی آن طراحی شده بود. حسن روحانی به غرب این پیام را داد که اگر ما روی کار بیاییم با شما میسازیم و کنار می آییم. برای همین بود که از آب خوردن مردم تا گردش چرخ صنعت را به مذاکره و انفعال در برابر غرب و به طور مشخص آمریکا گره زد.

پزشکیان اهل مخابره پیام و نماد و تصویر نبود اما آنکه او را به بازی گرفت پیام لازم را در روز انتخابات برای غرب ارسال کرد. شاخی که به علامت پیروزی روی سر پزشکیان نهاده شد یعنی نگران نباشید، همه چیز آنطور که بخواهیم تحت کنترل است!

برای همین است پزشکیان بدون آنکه فهم درست یا قصدی داشته باشد با اتخاذ مواضع توصیه شده مشاورانش پیام ضعف و بیچارگی به غرب صادر نموده و ناخواسته پازل دشمن در موضوع هسته ای و جنگ و زنگزور و ... را تکمیل می سازد. غرب در همان روز نخست تحلیف او با ترور هنیه در تهران نشان داد که دیگر هیچ نگرانی از بابت دولت ایران ندارد. شورای نگهبان ضربه بدی به ملت ما زد. آنهایی که دیروز از مصاحبه خفت بار مقام اول اجرایی کشور برآشفته شدند یادشان بیاید که بهترین فرزندان این مرز و بوم توسط نهادی که وظیفه نگهبانی از انقلاب را داشت رد صلاحیت شدند. حرفها بماند برای بعد.

نخ نما

 

شاید تلقی بعضی مسئولان عالی رتبه سیاسی این باشد که اگر در مصابحه با رسانه های غربی به گونه دلخواه آنها حرف بزنند و در مصاحبه  با رسانه ها داخلی و یا متعلق به کشورهای اسلامی به گونه ای دیگر، باعث سردرگمی و فریب دشمنان خواهند شد!

خب عصر عصر ارتباطات است و دشمن هم به همه رسانه های داخلی و اسلامی و عربی دسترسی دارد. پس فرضیه فریب برای سیاستمداران دنیا هم محتمل و قابل پیش بینی است. آنها البته به خوبی می دانند که سیاستهای کلی نظام اسلامی ایران را رهبری معظم آن تعیین و ترسیم می کند. این وسط تنها مردم و دلدادگان انقلاب در ایران و سایر کشورهای جبهه مقاومت هستند که از دیدن مواضع دوگانه و گاه منفعلانه مسئولان دچار یأس و دلسردی و سرخوردگی و بی اعتمادی می شوند.

چارچوبهای فکری و شعارهای مبنایی جمهوری اسلامی در بیان امامین انقلاب کاملاً واضح است و عدول از آنها حتی اگر بعنوان تاکتیک دیپلماسی باشد نتیجه ای جز نگرانی حامیان انقلاب و تمسخر و سوءاستفاده و امتیازخواهی دشمنان نخواهد داشت.

از مرداد 67 درس بگیریم

 

این روزها سالگرد پذیرش قطعنامه 598 است که امام از آن بعنوان جام زهر یاد کرد.

قطعنامه به طور رسمی در 27 تیر 67 از سوی ایران پذیرفته شد. چند روز بعد یعنی پنج مرداد سالگرد عملیات مرصاد در غرب کشور است. یک عملیات بزرگ آنهم بعد از آتش بس! این تازه غرب کشور بود. در جنوب هم پاتک سنگینی را نیروهای رزمنده ایرانی آغاز نمودند. (عملیات غدیر)

چرا؟

دشمن پذیرش قطعنامه را به حساب ضعف ما گذاشت و حملات شدیدی را برای تصرف دوباره بخش هایی از کشور و اسارت هموطنانمان آغاز نمود.

در پیشروی سریعی که دشمن بعد از قبول قطعنامه آغاز کرد به نقاطی از خاک میهن مان رسید که در ابتدای جنگ نرسیده بود یا لااقل با این سرعت نبود. در جنوب تا حوالی اهواز و در غرب تا تنگه چهارزبر (مرصاد) حدود سی کیلومتری شهر کرمانشاه رسید. که شهید صیاد در خاطراتش می گوید حضور انبوه جمعیت مردم در جاده منتهی به کرمانشاه که قصد ترک شهرهای خود را داشتند باعث کندی حرکت نفربرهای دشمن شده بود.

علاوه بر شهدای بسیاری که این روزها تقدیم کردیم تا خاکمان را دوباره پس بگیریم تعداد بسیاری از رزمندگان ما نیز به اسارت دشمن درآمدند. بیش از یک سوم از اسرای ایرانی در روزهای پایانی جنگ به دست دشمن گرفتار شدند.

این تجربه تلخ را فراموش نکنیم. دشمن اگر احساس کند در موضع ضعف قرار داریم و سیگنالهای منفعلانه از سوی ما دریافت کند جری تر خواهد شد.

خنجر جنتلمن ها

 

آیت‌الله حائری شیرازی (ره):

آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست...

کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه بودند، این حرف را خوب می‌فهمند.

بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع خطرناکی نبود.

اما وقتی می‌گفت چلوکباب برای آقا بیاورید، خطرناک بود!

وقتی تلفن را در اختیارش می‌گذاشت، یا می‌گفت نامه‌ای به خانواده‌ات بنویس...

وقتی نمازخوان‌شان را می‌آوردند تا با زندانی نمازخوان صحبت کند، خطرناک بود...

همان لحظه‌ای که دلش می‌گفت: "این‌ها آن‌طور هم بد نیستند"، سقوط آغاز می‌شد. یک ذره حسن‌ظن، انسان را ساقط می‌کرد...

افرادی بودند که با آبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو بیرون آمدند؛

مشی‌شان تغییر کرد، و حتی آخرش ساواکی شدند!

چرا؟ چون یک ذره تصور کردند که در دشمن رحم و انسانیتی هست.

 آن روزی که به این مملکت موشک می‌زنند، خطرناک نیست؛

آن روزی که برای صلح می‌آیند، باید دست به دعا برداشت و به خدا پناه برد!

به این بابا هم اعتمادی نیست

احمد قدیری به تازگی با انتشار متنی با موضوع خیانت خواص مدعی شده است که حسن روحانی همراه و همپیمان آمریکا و اسرائیل، سر منشأ خیانت در جنگ تحمیلی اخیر بوده است. او نوشته حسن روحانی قول رهبریت نظام را از دشمنان دریافت کرده و به همین منظور از طریق عوامل نفوذی خود اقدام به از کار انداختن پدافندها نموده است!

حسن روحانی البته آدم مورد اعتمادی نیست. سوابق مشکوک و خسارت بار زیادی داشته است. خط فکری او متکی بر سازش و تسلیم مقابل اجانب است، بحثی نیست؛ اما احمد قدیری ابیانه هم بارها ثابت کرده که جوانی جویای نام بوده و اشتهای عجیبی دارد فراتر از نام پدر به شهرتی دست یافته و سر تیتر اخبار رسانه ها باشد. یک نمونه اش چند سال پیش بود که مدعی شد محمود احمدی نژاد به زودی با میدان آوردن کارگران و مستضعفان اقدام به شورش و کودتا برای براندازی نظام خواهد کرد! دوستی خاله خرسی او باعث شد اپوزیسیون مبتنی بر همین خبر مدعی شود که پس جمهوری اسلامی اقرار دارد بر خلاف شعائر خود مسیری را رفته که باعث انزجار و خصومت قشر کارگر و مستضعف شده است!

در شرایط بحران جنگ، مراقب ناآرامی های ذهنی و آسیب های روانی منبعث از انتشار اخبار و تحلیلهای عجیب و غریب باشیم. نظام اسلامی ان شاءالله با همین اقتداری که رو در روی استکبار ایستاد و نور امید و شادی را در قلب محرومان و آزادی خواهان عالم تاباند امنیت مردم خویش را بیش از پیش تأمین نموده و شبکه های مزدور وابسته را رسوا و متلاشی خواهد ساخت.

این مذاکره چه فایده ای داشت؟

 

نتیجه مذاکره چه شد؟

نمایندگان سه کشور اروپایی انگار ایران را به پای میز محاکمه کشانده و بیانیه خواندند.

گفتند ما از امنیت اسرائیل حمایت میکنیم.

گفتند ایران باید تضمین بدهد که دنبال بمب هسته ای نیست.

گفتند ما از رییس آزانس بین المللی انرژی هسته ای (گروسی) حمایت میکنیم.

نهایتا منت گذاشتند و گفتند این مذاکرات را در فواصل بعدی ادامه میدهیم.

جوری حرف زدند که انگار ما آغازگر جنگ بوده و اسرائیل در موضع حق قرار دارد.

ما هیچ موضع تهاجمی نداشتیم. برد رسانه ای بیانیه این سه کشور بالاتر از صدای دیپلماسی ما بود. ما به جای آنکه درخواست محکومیت رژیم غاصب، محاکمه متجاوز و جبران خسارات وارده را داشته باشیم صرفا گفتیم اسرائیل باید حملاتش را متوقف کند تا ما هم دیگر حمله نکنیم! همین!

خوب معلوم است اسرائیل کارش را که تمام کند، تک تک دانشمندان هسته ای و سران نیروهای مسلح ما را که ترور کند دیگر دست از تهاجم بر میدارد بعد ما هم طبق وعده ای که دادیم باید ترمز بگیریم و دنبال انتقام نباشیم.

به نظرم اگر مسئولان وزارت خارجه ما به جای نشست با سران کشورهای حامی متجاوز که هم پشت صدام بودند هم پشت نتانیاهو، با رسانه های بین المللی مصاحبه می کردند بهتر می توانستند صدای مظلومیت ملت ایران را به گوش جهانیان رسانده و لااقل افکار عمومی را متوجه مواضع و دیدگاههای خود کنند.

مواظب باشیم اگر دشمن از نشست ها و حرفهای ما برداشت ضعف و انفعال و سازش کند در حملات خود جری تر شده و امتیاز بیشتری را طلب میکند. 

اسرائیل را شخم بزنید

دوستان تماس میگیرند و نگرانند از مذاکره. بویش می آید که ممکن است دو سه روز آینده بساط جنگ جمع بشود. اگر متجاوز تنبیه نشود و خسارت نگیریم دست برتر در مذاکره آتی با حامیان رژیم غاصب خواهد بود. آنها منت خواهند گذاشت که این دفعه را ما دخالت نکردیم ولی اگر به اوامر و شروط ما تمکین نکنید دفعه بعد ما هم خدمتتان خواهیم رسید! رسانه هایشان لایه هایی از مردم را در هراس می اندازند و حس شکست را به آنها القا می کنند. آن وقت اگر بخواهیم امتیاز بدهیم که دیگر چه ضرورتی داشت مقاومت کنیم تا جنگ شروع بشود؟ اگر نخواهیم باج بدهیم که باز سایه تهدید به جنگ بالای سرمان خواهد بود. خلاصه از جماعتی که قطعنامه 598 و برجام را به ملت تحمیل کردند هر معجزه ای بر می آید!

کل اسرائیل به یک تار موی سرداران شهید ما نمی ارزد. چقدر بچه های کوچک و زنان و مردان بی گناه در خانه و خیابان پرپر شدند. مگر میشود به همین سادگی فراموش کرد و این همه جنایت را نادیده گرفت؟

یک بخش کار روشنگری است. حسین شریعتمداری هم نوشت مذاکره با کسانی که حاضر به محکومیت تهاجم اسرائیل نیستند دهن کجی به مردم است و البته آقا هم تذکر داد که زیر بار ظلم تحمیلی نرویم.

بچه هایی که فردا میخواهند در دفاع از آقا و اعتراض به اهانتی که از سوی دشمن به شخصیت ایشان شد راهپیمایی کنند توجه داشته باشند مهم ترین وجه شخصیت آقا افکار و خط و مشی ایشان است. پیام دوم آقا را دوباره گوش کنند و در راهپیمایی و دیگر برنامه های خود بر خط تعیین شده رهبری اصرار بورزند.

بخش دوم هم مربوط به نیروهای مسلح است. فرض کنید این دو سه روز، دو سه روز آخر جنگ باشد. بزنید پدر پدر سگشان را در بیاورید. با تمام توان رژیم غاصب را به آتش بکشید تا اگر صلحی هم درگرفت یادگار سوزش آن تا مدتها آه و فغان صهیونیستها را در بیاورد. به دشمن لجباز رحم نکنید.

وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ

رقص جنون تشنه آهنگ توست

به حول و قوه الهی جنگ به زودی تمام میشود. اسرائیل به آنچه میخواست نمی رسد. اما اینطور نیست که هدفش را رها کند. بهانه رژیم غاصب برای آغاز جنگ، تعطیلی انرژی هسته ای ایران بود که خودش همین الان اذعان دارد قادر به نابودی آن نیست. برای همین با اتمام جنگ نظامی تلاش می کند از طریق رسانه و جوسازی و ناراضی تراشی به بزرگنمایی دستاوردهای خود و القای حسِ شکست به طیفی از مخاطبان خوش باور و دلداده غرب بپردازد و بدبینی و اعتراض عده ای را نسبت به ضرورت بهره مندی از انرژی اتمی تحریک نماید. غالب مردم البته به برکت خون شهدا از نتیجه این جنگ خشنود خواهند بود؛ ولی به هر حال رسالت ما به پایان نمی رسد. وظیفه داریم بیشتر حرف بزنیم و بیشتر بنویسیم. از منطق جهاد و غیرت و شهادت بگوییم. از تاریخ و تجربیات و عبرتهای آن بگوییم. از رذالت دشمن و ضرورت تقابل با زیاده خواهان از واقعیت میدان و زبونی دشمنی که مدعی قوی ترین ارتشهای دنیا بود.

هنوز هم عده ای گمان می کنند اگر شاه بود جنگ نداشتیم چون شاه با ابرقدرتها می ساخت و کاری به کار اسرائیل نداشت. هنوز برایشان جا نیفتاده که حتی اگر غلام حلقه به گوش غرب باشی هم باز کشورت خسارت خواهد دید حتی بیشتر از جنگ. یک نمونه اش فقط جدایی بخشی از سرزمین ایران است که در کمال بی غیرتی توسط شاه و پدرش تقدیم امپریالیسم شد. در حالی که ما بعد از انقلاب به رغم همه فشارها و سختی ها یک وجب از این خاک را به دشمن ندادیم. مطمئن باشید اگر باز هم مملکت را دست حکام بی غیرت بدهیم درست است که ممکن است به ظاهر جنگی رخ ندهد اما به اذعان خود غربی ها که دنبال تجزیه ایران هستند قدم به قدم باید شاهد از بین رفتن سرزمین مقدسمان باشیم. آیا بهتر نیست مردانه و با غیرت بایستیم و تسلیم بیگانه و تو سری خور اجنبی نبوده و دشمن را در اهدافش ناکام بگذاریم؟ تاریخ قضاوت خواهد کرد چه کسانی بیشتر دغدغه حفظ میهن را داشتند. آنهایی که از ترس جنگ به تجزیه کشور تن دادند و یا آنهایی که به استقبال خون و شمشیر و جهاد و شهادت رفتند اما نگذاشتند کشورشان ذلیل شود.

ساعت بیداری کی فرا می رسد؟

 

سال 1402 نام خیابانی در مشهد که کنسولگری عربستان در آن قرار داشت و به یاد شیخ مجاهد مظلوم شهید باقر النمر نامگذاری شده بود برای رفع کدورتهای بین دو کشور حذف گردید. آیا این نرمش تأثیری در رفتار دولت سعودی با شیعیان و ایرانیان داشت؟ نفعی برای عالم اسلام و اتحاد برای ستیز با صهیون به ارمغان آورد؟ 

چند روز پیش سخنرانی حجت الاسلام قاسمیان در دانشگاه علامه که با دعوت هیاتهای دانشجویی و تایید نهاد رهبری صورت گرفته بود لغو گردید. در بیان علت هم گفتند که او اخیرا حاشیه هایی را در خصوص دولت سعودی رقم زده است. خبرنگار زن سعودی اما در سکوت و بی تفاوتی مسئولان نظام اسلامی آزادنه در خیابانهای تهران به کشف حجاب پرداخت و فیلمش را منتشر کرد.

الان هم تصمیم گرفته شده برای رفع کدورت با دولت مصر نام خیابان شهید خالد اسلامبولی از پایتخت جمهوری اسلامی برداشته شود. نمی دانم این نرمش در رفتار دولت مصر تغییری ایجاد خواهد کرد یا نه. به یقین طرفدار هر وحدتی ولو با طیف جولانی برای درهم کوبیدن منافع اسرائیل هستم. اما امیدوارم سیاست های ما حالت یکطرفه به خود نگرفته و باعث سرخوردگی و ناامیدی متحدان آزادی خواه ما در منطقه نشود. یک روی خوش هم لااقل از آن طرف ببینیم. روح سید جمال شاد. امیدوارم بیداری و اتحاد اسلامی مدّ نظر او برای تقابل با دشمنان مشترک به یک فرهنگ و باور عمیق در دولتمردان و حکام اسلامی تبدیل شود. رفتار دولت عثمانی و متحدانش در سوریه که در بزنگاه مصاف حزب الله و حماس با رژیم غاصب صورت گرفت بسیار منافقانه بود و پشت جبهه مقاومت را خالی کرد. به هر حال امیدوارم روزی تحقق آرزوی یکپارچگی دولتهای اسلامی برای نبرد با غاصبین قدس شریف را شاهد باشیم. خوی ذلت پذیری و انفعال و دنیاطلبی و نفاق بعضی حکام به ظاهر اسلامی کمر مستضعفین را خم نموده و زیاده خواهی مستکبران و استیلای بدخواهان را توسعه بخشیده است. ظرفیت عظیم حج را ببینید. این همه مسلمان مظلوم و بی پناه در فلسطین به خاک و خون می افتند؛ آیا حتی پژواکی از صدای مظلومیت آنها در کنار پرده کعبه به گوش جهانیان رسید؟ در چند کشور اسلامی میتوان لااقل در حد بعضی کشورهای غیرمسلمان که این روزها به پا خاسته اند فریاد مرگ بر اسرائیل سر داد؟ با مسلمین خفته و دولتهای بی غیرت اسلامی چه باید کرد؟

بدبین نیستم و دعا میکنم تلاشهای وزارت خارجه نتیجه بدهد.

حج قاسمیان

 

پیش تر هم نوشتم کار قاسمیان کار درستی بود. او یک چهره شناخته شده در محافل قرآنی است و انتشار خبر بازداشت او و بیان علت آن میتواند چهره تزویر آل سعود را در جهان اسلام بهتر معرفی نماید. چه بسا تأثیری در تغییر رویه منافقانه مدعیان خادمی حرمین نیز داشته باشد. به هر حال بازداشت قاسمیان هیچ هزینه ای برای دولت و ملت نیست مگر برای خودش که آن هم فداکاری در راه نهی از منکر به شمار می آید و مصداق جهاد فی سبیل الله است و حج حقیقی.

اگر دولت سعودی دنبال رابطه حسنه با ایران است و حنای آقایان مدعی پیش این دولت رنگ دارد چرا شهروند ما را به خاطر یک انتقاد درست بازداشت کرد؟ اصلا قاسمیان پیشکش، این روحانی بزرگواری که در ایرانشهر ربوده شد را چرا نمیتوانید آزاد کنید؟ چرا خبر فیک درباره آزادی اش منتشر کردید؟ اگر آزاد شده چرا یک تصویر یا مصاحبه از او در دسترس نیست؟ اوباش وهابی جنوب غرب نان خور کدام حاکمیت هستند؟

این که نمی شود مطالبه وعده صادق سه را بکنیم می گویند هزینه درست میکنید

مطالبه حجاب کنیم می گویند هزینه زاست

برخورد با مفسدان دانه درشت و ترک فعل مسئولان را داشته باشیم میگویند هزینه دارد

اینکه نمی شود به همه سواری بدهیم مبادا آب از آب تکان بخورد.

دم عربستان سعودی گرم از این منظر که لااقل از حریم قوانین خود دفاع میکند هر چند ضد اسلام باشد. همین دیروز خبرنگار زن وابسته به سعودی آمده بود در بازار تهران و انظار عموم بدون روسری می چرخید و به دوربین پوزخند میزد عرضه منع و اخراج و حتی تذکر به او را نداشتید.

به ما که می رسند شیر می شوند

 

ظریف را یادتان هست در دیدار با مقامات غربی چه قهقهه هایی سر میداد؟ دهانش نیم متر باز می شد. همیشه هم تحقیرش میکردند و از او امتیاز می گرفتند. بعد همین بابا می آمد مجلس شروع میکرد به داد و بیداد و پرخاش و ... بلایی که خارجی ها سرش می آوردند را می خواست اینجا تلافی کند.

حالا شده است حکایت نظام بانکی ما. کره جنوبی به دستور آمریکا پولهای ایران را بلوکه کرد و از سودش هم بهره برد. بعد طلبکار شد که به خاطر نگه داری پولهای شما باید خسارت هم بگیرم که گرفت! همین برنامه را دولت میخواهد سر ما تلافی کند. به جای آنکه تشکر کند از مردم بابت استفاده از کارتهای بانکی که هم باعث صرفه جویی در هزینه چاپ اسکناس شده، هم صرفه جویی در استخدام کارمندان بانکی و هم سودی از آن گیر سیستم مالی کشور می آید قانون تصویب کرده که از این به بعد بابت برداشت وجه نقد از خودپرداز و یا خرید با کارتخوان هم باید به ما پول بدهید!

ترکشهای ناتمام یک وفاق

 

جناب آقای پناهیان در سخنرانی شب میلاد بانوی کرامت که از دو شبکه سیمای قرآن و استانی قم به صورت مستقیم پخش می شد بدون اشاره به واژه وفاق باز هم اقدام به تئوریزه سازی مماشات و انفعال و تحمل و... نمود. این سخنان که بعد از انتخابات بارها به اشکال مختلف از سوی وی حتی به قیمت تخریب فعالین ارزشی مطرح شده لااقل از کسی که تحمل ساخت فیلم مارمولک را نداشت و گمان کرد سازنده فیلم درصدد تخریب چهره و تضعیف موفقیتهای اوست و زمین و زمان را با هیاهو به هم دوخت تا نمایش فیلم متوقف شود عجیب به نظر می رسد.

به هر حال هر چقدر دوستانی از این دست تلاش دارند با مثالهایی از عصر پیامبر صلی الله و مولا علی علیه السلام اینگونه وانمود کنند که چون این دو بزرگوار چهره هایی نرم و منعطف و با ظرفیت و سازگار بودند از سوی گروههایی با مخالفت و ناسازگاری مواجه می شدند (که البته دلیل کارشکنی و مخالفت خواص در اغلب موارد چیزی جز زیاده خواهی و سهم طلبی و نفاق نبوده است) نباید از نظر دور نگاه دارند که حضرات معصومین تا جایی که در توان و قدرتشان بود اجازه نقض حقوق مردم و قوانین الهی را نمی دادند و به بهانه مدارا و وفاق در قبال عبور از خطوط قرمز بی تفاوت و ساکت نبودند.

مرحله سخت مذاکرات!

 

این چند هفته چقدر جریمه شدیم؟ جریمه نشدیم؟ جریمه شدیم. منظورم همین تحریمهاست. مذاکره کنیم یا نکنیم تحریم می شویم. مذاکره کنیم یا نکنیم بچه هایمان را پرپر می کنند. این خصلت استکبار است. بنیان استکبار با بنیان استقلال و ایمان و اسلام انقلابی سازگار نیست. منتها ما یک فرقی در قبل و بعد از مذاکره داریم. وقتی مذاکره می کنیم و تحریم می شویم بابت خوش بینی و دل صافی که داریم و اصالت تاریخی توجیهی "ان شاءالله خیر است" و "شاید قصد بدی نداشت" دیگر به روی مبارک خودمان نمی آوریم و معترض نمی شویم که چرا طرف مقابل در حالی دم از دوستی می زند که هر بار همزمان با جلسه مذاکره، تحریمی جدید را برای مان وضع می کند؟ طرف مذاکره نمی کند که حسن نیّتش را ثابت کند. مذاکره می کند که عقب براند و امتیاز بگیرید. پیام تحریمهای ساعت مذاکره همین است. برای این هفته هم که گفته بودند به مرحله سخت مذاکرات رسیده ایم!

ورای همه سیاستها و خط و مشی ها و تاکتیکهای سیاسی و نرمش ها و ... حواسمان باشد؛ تقویت جبهه مقاومت در مذاکرات به نفع ماست. زمان جنگ هم همین بود. هر عملیات موفقی که داشتیم دشمن مستأصل تر و سر به زیرتر و منفعل تر ظاهر می شد. مرد باشیم هر جا خوردیم بزنیم ولو نامحسوس. آن که باید پیامش را بگیرید می گیرد.

ضمنا برایتان سوال باشد چرا سخنگوی رسمی جریان نفوذ و تسلیم در ایران همزمان با آغاز مذاکرات در لا به لای پیامش که بوی خیانت و تهدید از سوی غربگراهای شاغل در حاکمیت را می داد اینگونه نوشت: "لاکربی بازی نکنید"! قرار بود چه اتفاقی از سوی دشمن رخ بدهد که عناصر داخلی پیام دادند حتی به فکر پاسخ هم نباشیم؟

وقت شعار وقت عمل

عبارات بالا که در عکس نوشته ها می خوانید بخشی از سخنان سردار رادان در خصوص مهار فحشا و بدحجابی است. او البته جمله معروف دیگری هم داشت که تا مدتها بر سر زبانها بود: اگر کشته شدم روی کفن من بنویسید کسی که برای حجاب و عفاف دختران تلاش کرد.

حالا بعد از گذشت یک سال از این سخنان نه تنها شاهد عقب نشینی نیروی انتظامی از مقابله با این ناهنجاری اجتماعی هستیم بلکه از طرف این نیرو با مطالبه گران حجاب نیز به سختی برخورد می شود. سردار جمله زیبای دیگری هم داشت: اگر حجاب را بگیرند وطن و دین هم نیست می شود.

موضوع این یادداشت فقط حجاب نیست. در زمینه مقابله با مفاسد اقتصادی هم حرکت قاطع و دلچسبی از سوی متولیان امر دیده نمی شود. دیروز امیرحسین ثابتی نماینده مردم تهران در مجلس نوشت که به مذاکره امیدی نیست و باید با استکبار داخلی فی المثل تخلفات بانک آینده برخورد کرد. درباره بانک آینده مدتهاست مطالب تند و متقن و مستندی منتشر می شود اما راه به جایی نبرده است. پرونده قطور تخلفات فولاد مبارکه به کجا رسید؟ مهدی جهانگیری و حسین فریدون و عبدالله عبدی و مصطفی نیاز و محسن پهلوان و ... کجا هستند؟ زمین خواری های قزوین چه شد؟ پتروشیمی میانکاله چرا برخلاف قانون به کارش ادامه می دهد؟ و...

اگر در عرصه سیاست خارجه هم مبتلا به وادادگی شویم و از شعارهای خود عقب نشینی کرده و تن به خواسته های آمریکا بدهیم و بیندازیم گردن جناح مقابل، تاریخ درباره ما چه قضاوت خواهد کرد؟ آیا متهم به کوتاهی در صیانت از خون صدها هزار شهید راه دین و وطن نخواهیم شد؟ دقیقا در چه موردی قرار است سفت و محکم ایستاده و اهداف و آرمانها و شعائر خود را پیگیری نماییم؟ بانکداری اسلامی؟ اقتصاد مقاومتی؟ عدالت آموزشی؟ سبک زندگی فردی و اجتماعی و مدیریتی؟ بی حالی و بی انگیزگی و شل و ول بودن رفتار بعضی مسئولان از کجا نشأت می گیرد؟ چه نهاد یا اتاق فکری به دنیال آسیب شناسی علت عقب ماندگی ما از آرمانهای انقلاب اسلامی و چگونگی حرکت در گام دوم انقلاب اسلامی است؟ حقوقهای نجومی، تعارض منافع، امتیازات ناتمام، ویژه خواری ها، فساد بستگان و... و در نهایت ایجاد شکاف طبقاتی و فاصله از مشی و سلوک مستضعفین چقدر در تغییر ذائقه مسئولان و مصلحت اندیشی و محافظه کاری و ترس و راحت طلبی برخی از آنها تأثیر داشته است؟

آینه و حلّیت مذاکره!

 

مسئولان ما از طرفی دلشان برای مذاکره و توافق با آمریکا غنج می رود از طرفی هم اعلام شده که مذاکرات، مستقیم نخواهد بود. شنیده شده که قرار است به زودی مسئولان سیاست خارجه دو کشور ایران و آمریکا به طور مستقیم در خصوص نحوه آغاز گفتگوهای غیر مستقیم وارد مذاکره شوند!

راه حل دیگری که میتوان برای خروج از این دوگانه پیشنهاد داد استفاده از آینه برای انجام مذاکره است که منجر به صدق غیرمستقیم بودن آن می شود. در رساله عملیه آمده که بهتر است دکتر برای معاینه بدن نامحرم، مستقیم نگاه نکرده و حتی المقدور از طریق نگاه به آینه اقدام به معاینه بیمار کند. خب چه اشکالی دارد مذاکره کنندگان مأخوذ به حیا نیز به جای زل زدن در چشمان هم به آینه نگاه کرده و به گفتگو بپردازند؟ با این کار هم مذاکرات به روال دلخواه آقایان پیش می رود وهم ادعای غیرمستقیم بودن آن مخدوش نمی گردد!

محافظه کاری، قتلگاه انقلاب

 

درست نیست به بهانه فرار از تله جنگ، دانشمندان و فرماندهان جبهه مقاومت را یک به یک از دست بدهیم و سکوت کنیم. همان موقع که محسن فخری زاده را بیخ گوش پایتخت در روز روشن ترور کردند و پز دادند باید واکنش جدی نشان میدادیم که به مرور شاهد ترور دردناک دهها تن از مسئولان و فرماندهان جبهه اسلام و نقض مکرر حریم کشورمان نباشیم.

درست نیست به بهانه فرار از تله فتنه، دست از تعقیب باندهای بزرگ فساد بانکی و برخورد با دانه درشتهای متهم اقتصادی و یغماگران بیت المال و مواجهه با هنجارشکنی های اجتماعی و از هم گسیختگی بازار و... برداریم و قدم به قدم از اجرای احکام شرع عقب بنشینیم.

دور از عزت مسلمین است که دشمن را بدون جنگ و مقاومت، دست پر به خانه باز گردانند. دنیا آن قدر هم ارزش ندارد که برای حفظ جایگاه و صندلی خود هر از گاه به اسم مصلحت از یکی از شعائر و اهداف انقلاب و اسلام دست برداریم.

فتنه لزوما به معنای آشوب و اغتشاش نیست، بلکه یکی از مصادیق و وجوه آن است. اساس این تفکر که نظام بماند ولو منهای اسلام از جلوه های حتمی فتنه اعتقادی و سیاسی در ذهن و محاسبات بعضی مسئولان است.

به صحبتها و هشدارهای رهبری در سالهای 74 تا 76 درباره عبرتهای عاشورا و انحراف بعضی خواص رجوع کنید. کاش از ابتدا تلاش می کردیم حقوقهای نجومی و رانت و ویژه خواری و خوی رفاه طلبی و عافیت جویی در مسئولان و آقازاده هایشان رسوخ نکرده و شاهد شکاف طبقاتی بین آنها با مردم نباشیم. دنیا زدگی و مادی گرایی و منفعت طلبی، موریانه بد و مخرّبی برای سست نمودن پایه های حاکمیت دینی است که ضرر و خطرش بیشتر از هر نوع حمله مستقیم دشمنان قسم خورده این آب و خاک است.

 

در جهان نتوان اگر مردانه زیست

همچو مردان جانسپردن زندگیست

ضربت متقابل

دولت لبنان به بهانه حفظ وفاق، پرهیز از ایجاد دوقطبی و فرار از تله جنگ به تجاوزات مکرر نظامی رژیم اشغالگر قدس به خاک این کشور و ترور رهبران حزب الله و شهروندان کشور خود واکنشی نشان نمی دهد!

 

نکته بعد اینکه آتش بس با دشمن خبیث و ذاتی اسلام و انسانیت، از نظر او پایان کار نیست. یک به یک تان را پیدا کرده و حسابتان را میرسد مگر آنکه دستتان پر باشد و مقابله به مثل کنید.

سفرهای لذیذ!

 

یکی از ابزارهایی که دولتها برای کنترل نظرات و آرای نمایندگان مجلس و نمک گیر ساختن شان دارند دعوت از آنها برای همراهی فرستادگان دولت در مأموریتهای خارجی است. حضور در این نوع سفرها که مسئولیتی بر دوش نمایندگان نبوده اما عوایدی چرب و شیرین برایشان به همراه دارد باعث رقابت بین بعضی نمایندگان ضعیف در طیف مقابل به منظور شیرین کاری بیشتر در تعریف و پاچه خواری از رئیس جمهور و اطرافیانش و جلب توجه آنها می گردد. علت بیان نظرات عجیب و مشمئز کننده بعضی نمایندگان به ظاهر انقلابی که صرفا در زمان تبلیغات انتخاباتی اقدام به اتخاذ مواضع ارزشی داشتند اما در حال حاضر به تملق از سران دولت مشغولند را در همین موضوع جستجو کنید.

نظام منهای اسلام که مشروعیت ندارد

از حجاب عقب نشینی می کنیم که نظام بماند

از جنگ با اسرائیل عقب نشینی می کنیم که نظام بماند

از برخورد با رانتخورها و دانه درشتهای فساد اقتصادی اجتناب می ورزیم تا نظام ضربه نخورد

در مقابل فتنه انگیزی عبدالحمید سکوت می کنیم که نظام حفظ بماند

به عناصر خودباخته و غربگرا پست و مقام میدهیم که نظام باقی بماند

 قانون گریزی مسئولین را نادیده میگیریم که نظام لطمه نبیند

در شبکه خانگی و فضای مجازی و سینما و... به تهاجم فرهنگی دشمن میدان می دهیم تا نظام در خطر نیفتد

و...

غافل از آنکه آنچه حفظش از اوجب واجبات است "نظام اسلامی" است. نه اینکه اسلامش را بیندازیم تا نظام بماند.