وقتی پروانه باشی

الان که امکانات سفر اصلاً با دهه شصت قابل قیاس نیست باز هم اگر کسی بخواهد هر هفته سوار یک اتوبوس شده و مسیری طولانی را طی کند و اندکی بعد همان راه را برگردد، ملال آور و خسته کننده است؛ چه برسد به دهه شصت آنهم از منطقه جنگی جنوب کسی بخواهد با هزار زحمت خودش را به لب جاده رسانده و با چند بار سوار و پیاده شدن، بالاخره اتوبوس مسیر قم را پیدا کند و خودش را هر هفته به مسجد جمکران برساند، نمازی بخواند و دوباره به خط برگردد... طی این طریق، دلی شوریده می خواهد.

محمد تورجی زاده اینگونه بود. هر هفته این مسیر را در زمستان و سرمای استخوان سوزش و یا تابستان و گرمای طاقت فرسایش با زحمت فراوان طی می کرد که حالی با مولایش داشته باشد.

روضه هایش از جان برمی خاست که به جان می نشست. شهید محمدحسین نواب، طلبه ای است که در بوسنی آسمانی شد. می گفت در حجره نشسته بودم و دعای توسل تورجی زاده را گوش می دادم. انگار صدای ضبط کمی بالا بود. آیت الله جوادی آملی در زد و وارد شد. نشست و خواست نوار را دوباره پخش کنم. گفتم صدای شهید محمد تورجی زاده است. کمی گوش داد و گفت: او قبل از شهادت، سوخته بود.

شهید محمود اسدی می گفت برایم سوال بود آیا محمد که اینهمه آرزوی دیدار امام عصر را داشت و برایش روضه های عاشقانه می خواند، آخرش توانست روی مبارک آقا را ببیند یا نه. خوابش را شبی دیدم که گفت: دیدن که جای خود، آقا را در آغوش کشیدم و بوسیدم و رفتم.

در وصیتنامه اش هم نوشته بود: خدایا کلام آخر ما را یا مهدی و یا زهرا قرار بده. در آخرین لحظات چشمان ما را به جمال یوسف زهرا (علیهاالسلام) منور فرما.

براساس خاطرات شهید در کتاب "یازهرا"

دانلود فایل صوتی مناجات شهید محمد تورجی زاده:

http://salehat.ir/images/stories/sound/Toraji-monajat.mp3

به نام مادر

به کتاب های دفاع مقدس و خاطرات شهدا علاقمندم و آثار فراوانی را در این خصوص مطالعه کردم؛ اما بی اغراق می گویم کتاب "به نام مادر" مرا به عمق سال های حماسه و ایثار برد و این حس را در وجودم تداعی کرد که انگار در وسط میدان حضور داشته و آن چه که بیان می شود را با چشم می بینم.

یک علت این ویژگی می تواند نثر ساده و بی پیرایه نویسنده اثر، جناب آقای سید علی حسینی باشد که به دور از سبک و سیاق های جشنواره پسند، به خلق اثری ساده و برآمده از حقیقت پرداخته است؛ اما ویژگی دیگری هم در این اثر وجود دارد که خواننده را به حال و هوای جبهه های نبرد می کشاند و دلش را با اشک ها و لبخندهای زیبای رزمندگان گره می زند. کتاب درباره شهید محمدرضا تورجی زاده است و بخش قابل توجهی از این کتاب، خاطراتی است که خود این شهید در زمان حیات دنیایی اش در مصاحبه با تبلیغات لشکر بیان نموده است. این ویژگی جالب و روایت صادقانه خاطرات از زبان یک شهید، طراوت جبهه و عطر خلوص رزمندگان را در مشام انسان جاری می سازد.

"به نام مادر"، کتابی است زیبا و صمیمی از خاطرات جوان شهیدی از گلزار بهشتی فرزندان خمینی که عمرش را در عشق به اهل بیت و اخلاص و بندگی صرف کرد و لبخند و اشک و سخن و رفتارش را با معیاری به نام رضایت حق، تنظیم نمود و مزد عاشقانه هایش را جز از مالک یوم الدین طلب نکرد.

جالب است که این شهید ارادت خاصی به حضرت زهرا سلام الله علیها داشت، فرمانده گردان یازهرا بود، هیأت یازهرا را در اصفهان پایه گذاشت، مداح بود و روضه حضرت زهرا را بسیار نجوا می کرد، گردان او بارها با توسل به حضرت زهرا خط دشمن را شکست، در عملیاتی با رمز مقدس یازهرا سلام الله علیها به شهادت رسید و نزدیک به سه دهه بعد کتاب خاطراتش توسط انتشارات یازهرای تهران به زیور طبع آراسته شد.