عنکبوت های مهندس و تارهای ذهنی جامعه

عقل تحلیل گر، واقع گرا و چاره جو در دهه شصت و هفتاد به این نتیجه رسید که تنها جریان مطالبه گر جامعه، جبهه مدافعان انقلاب اسلامی است. برای مهار این جریان، کنترل بدحجابی بانوان، مبارزه با گران فروشی مغازه داران، کویرزدایی و قطره چکانی بسیج در دستور کار قرار گرفت.

عقل تحلیل گر واقع گرای چاره جو می بیند که به همت اغماض و کاهلی مسئولان راحت طلب و دست اندازی حصار شکن شبکه های مجازی به ساحت باورها و فرهنگ عمومی، در دهه نود شاهد جبهه سازی جریان گفتمانی ضدانقلاب هستیم.

الان دوجریان مطالبه گر در جامعه وجود دارد. جریان آرمان گرای جبهه حزب الله و جریان گفتمانی مغایر با انقلاب اسلامی.

تدبیر عقل عافیت اندیش مصلحت گرا بر این امر قرار گرفت که این دو جبهه را به یکدیگر مشغول سازد. یک جریان گمان کند مطالبه ای جز برگزاری کنسرت و ورود بانوان به ورزشگاه ندارد و جبهه مقابل نیز تکلیفی جز مقاومت در قبال این جریان در خود احساس نکند. با این حساب دیگر کسی کار به کار زد و بندها و حیف و میل ها و منفعت گرایی های دو جناح مزوّر و غارتگر و دنیا طلب نخواهد داشت.

جریان گفتمانی انقلاب اسلامی برای فرار از دام این مهندسی عمروعاص گونه، باید دایره رسالت امر به معروف و نهی از منکر خود را با نگاه به افق آرمانی تمدن نوین اسلامی و تحقق دولت و جامعه اسلامی در حیطه مصادیق خرد محدود نساخته و بی پروا به بیدار سازی جامعه برای تقابل با ناهنجاری های ساختاری قوای میز پرست و میزان گریز بپردازد.

امروز بسیاری از دلسوزان جامعه دینی به این نتیجه رسیده اند که بیزاری و ناامیدی لایه هایی از مردم از آرمان های انقلاب اسلامی در واقع واکنش منفی به رفتارهای متضاد مسئولانی است که در پوشش سطحی عناوین دولتی و انقلابی، رفتاری متمایز با دستورات دین و انقلاب داشته و به بهای تیشه زدن به اعتبار دین، هدفی جز مال اندوزی بیشتر و کسب قدرت افزون تر را دنبال نمی کنند. بی رودربایستی باید اعتراف کرد که بسیاری از چهره های به ظاهر موجه جامعه اعم از مسئولان و با متولیان امور معنوی، آموزه های مکتب و کلمات امام و آقا و شهدا را تنها لقلقه زبان و سپری برای پنهان نمودن امیال نفسانی و دستاویزی برای تحقق مطامع فردی و گروهی خویش دانسته و جالب آن که حریم قدرت و ثروت خود را مساوی با حریم نظام اسلامی تعریف می نمایند. نظام اسلامی به معنای میز و فیش حقوقی صاحبان قدرت نیست و در حقیقت هر کس در هر جایگاهی که رفتار همطراز با دین ندارد دشمن آشکار نظام اسلامی است؛ خواه که در بالاترین مناصب قدرت و شهرت قرار داشته و ارکان تأمین امنیت جامعه را در خدمت تضمین منافع خویش قرار داده باشد.

برای نجات اسلام اصیل چاره ای جز افشای ماهیت اسلام اموی نداریم.

خفته را خفته کی کند بیدار؟!

حجت الاسلام مسیح مهاجری، مدیر مسئول روزنامه فراموش شده جمهوری اسلامی و از مریدان سینه چاک غریق کوشک و مشاور فرهنگی - اجتماعی دولت اصلاحات، در قلم فرسایی جدید خود فریاد وا اسلاما سر داده و از این که چند طلبه در کنار ساحل به برگزاری مسابقات فرهنگی و تفریحی دست زده و یا این که طلبه ای در جاده چالوس بساط پاسخگویی به سوالات شرعی و نیز اجرای عقد شرعی بدون ثبت! راه انداخته، با برآشفتگی و غضب، حوزه علمیه را در سراشیب ناکارآمدی و گمگشتی راه توصیف نموده و کوس انحطاط و انحراف و نابودی حوزه علمیه را به صدا در آورده است.

فارغ از هر نوع قضاوت درباره میزان درست یا غلط بودن رفتار این دو قشر طلبه مورد مثال نگارنده – که البته جنس عملکرد گروه اول از اساس با کارکرد گروه دوم متفاوت است- جناب حاج آقا مسیح مسلمان لابد می داند که رفتار فرضاً اشتباه یک یا چند نفردر یک صنف را نباید به همه افراد آن صنف تعمیم داد.

چنان که تا کنون نیز کسی رفتارهای اشتباه طلبه نماهایی چون محمد علی آهنگران و احمد کوچولوی مصطفوی و ... یا باری به هر جهت بودن معدود روحانیون سرسپرده جریان قدرت و ثروت و رانت و باند و ... در روزنامه های بی خاصیت نفت خور را به حساب حوزه علمیه و کلیت روند فعالیت اجتماعی - سیاسی طلاب و فضلا نگذاشته و نخواهد گذاشت.

حوزه البته نیازمند اصلاح و هوشیاری است که امثال مسیح مهاجری لااقل صلاحیت بیدار سازی آن را ندارند.

استقبال از محرم، خوب یا بد؟!

باید دید منظور واقعی از به استقبال محرم رفتن چیست؟

این بحث امروز چالش برانگیز شده و ظاهراً سوءتفاهماتی را به همراه داشته است. علت ظهور این حاشیه ها بیان ناقص منظور و مراد گوینده هاست.

اگر استقبال از محرم را به این معنا بگیریم که مثلاً چند روز زودتر از شروع این ماه، سیاه پوشیده و عزاداری ها را آغاز کنیم خوب این رفتار نوعی افراط گرایی در عزاداری بوده و ضروری و معقول به نظر نمی رسد.

اما اگر استقبال از محرم را به معنای ایجاد آمادگی قلبی برای درک معارف اهل بیت علیهم السلام و بهره مندی از تعالیم اسلام و کسب فیوضات الهی بدانیم خیلی هم خوب و به جاست. این که به همدیگر توصیه کنیم محرم نزدیک شده و خوب است حواسمان را جمع کرده و با فاصله گرفتن از گناه، زمینه انس با حقایق مکتب وحی و اتصال به نهضت فکری و معنوی و فرهنگی حضرت اباعبدالله علیه السلام را فراهم آوریم در واقع نوعی خودسازی و حرکت در مسیر رشد معنوی و اصلاح نفس است.

بدترین سخنی که این روزها خواندم استدلال تهی و کم مایه طلبه ای بود که نوشت استقبال از محرم یعنی استقبال از کشته شدن امام حسین!

با این وصف چون امام علیه السلام در روز دهم محرم شهید شده عزاداری در نه روز قبل از آن نیز باید استقبال از کشته شدن حسین علیه السلام تلقی شود! راستی مگر فلسفه عزاداری برای امام حسین و یاران و فرزندانش صرفاً به خاطر قتل و شهادت مظلومانه آنهاست؟! یادمان رفت این جمله پیرخمین را که فرمود گریه بر مظلوم، فریاد علیه ظالم است؟

مصیبت اصلی که در جریان قیام حسین بن علی علیه السلام بر اسلام و جامعه اسلامی روا گردید ذبح شریعت محمد ص و پایمال شدن طریقت حق و نادیده گرفته شدن مسیر ترسیم شده اسلام و غربت راه خداست.

بگذریم!

درباره حواشی دیدار طلاب با رهبر معظم انقلاب و نیز درگیری طلاب انقلابی بروجرد با امام جمعه این شهر و اخراج وی، فارغ از میران صحت و سقم بعضی اخبار، می توان یک مخرج مشترک را در نظر گرفت.

بخشی از نسل جدید تربیت شدگان حوزه تصمیم دارند اعلام کنند که ضمن پایبندی به آرمان های انقلاب و راه شهیدان، قرار نیست موید و توجیه گر همه اتفاقات و رخدادهای متصل به نظام باشند.

در حواشی پیرامون بیت، انصافاً آقا مظلوم واقع شد که نمی توان در این بین، اشتباه خرس خاله ها و دایه های دلسوزتر از مادر را نادیده گرفت.

در ماجراهای مرتبط با عزل امام جمعه غیرانقلابی بروجرد عبرتی تاریخی برای شورای سیاستگذاری ائمه جمعه نهفته است که ترجیح می دهم از توضیح بیشتر در فضای مجازی خودداری کنم.

در این میان کاندیداتوری حجت الاسلام رئیسی و تغییر رفتار ناگهانی دادگاه ویژه روحانیت در قبال طلاب عدالتخواه، راه پیروزی جریان انقلابی حوزه بر جبهه ازکارافتادگان و معامله گران منتسب به دین را فراهم آورد.

دوستانی که تمایل داشته باشند در این خصوص انشالله حضوری و خصوصی گفتگو خواهیم داشت.

پیرامون انتصاب فرمانده جدید سپاه دارالمومنین

فرمانده سپاه بابل بالاخره تغییر پیدا کرد.

از فرمانده جدید انتظار می رود سپاه را به عنوان نماینده و مظهر اقتدار نظام، در شأن و طراز شهری با ویژگی های انقلابی بابل رسانده و در فرآیند تحولات اجتماعی این شهر تأثیرگذار باشد. ترس یا رودربایستی، در قاموس جبهه انقلاب اسلامی نباید معنایی داشته باشد.

از بهایی ها و دراویش و سلطنت طلبان ومنافقین و فتنه گران تا مسئولین نالایق و گاه مفسد، تهدیدهای بالفعلی به حساب می آیند که ماهیت دینی و انقلابی شهر را نشانه رفته اند. جبهه سازی از عناصر غرب زده و غیرانقلابی نیز از دیگر اقدامات جریان فتنه و نفاق در بابل بوده که به برکت فضای مجازی و حمایت های مادی یکی از نهادهای شهری و تعلل مسئولان امنیتی به فعلیت رسیده است.

اگر بخواهم یک حرف اساسی به مسئولان سپاه بابل بزنم باید بگویم کاری کنید که در حوزه شناخت و رفتار اجتماعی و فرهنگی و سیاسی، سپاه از بسیج عقب نماند.

 از فرمانده جدید سپاه بابل می خواهم تا هیچ فرصتی را برای همنشینی با نیروهای بی توقع و مستقل بسیجی که همواره در وسط معرکه دفاع از ارزش ها ثابت قدم مانده و هزینه استقلال رأی و عدم وابستگی به جریان های قدرت و ثروت را تحمل کرده و انبانی از ناگفته های مصاف با لیبرالیسم تنیده در تار و پود ذهنی بعضی از خودی های خودباخته و ناکثان زیاده خواه و چپاول گر را در سینه دارند، از دست نداده و رویکردهای مجموعه خویش را در معرض نقد و مشورت جوانان مومن و انقلابی و دلسوز و آرمان گرا قرار بدهد.

سیب زمینی نباشیم

جمله معروفی از شهید چمران نقل شده که بسیار تکان دهنده ست. می گفت تا زمانی که کودکی در دورافتاده ترین نقظه آفریقا از گرسنگی رنج می برد من نمی توانم از ته دل خنده سر داده و آسوده باشم.

به شهید حسن رجایی فر هم گفتند تو یک بار به سوریه رفتی مجروح هم شدی و دینت را ادا کردی چرا دوباره اصرا داری که اعزام بشوی؟ بمان و به کودک خردسالت برس. گفت یک روز در اطراف شهر حلب سر بریده کودکی را بالای یک دیوار دیدم. من چگونه می توان به زن و فرزندان خود سرگرم باشم در حالی که آن گوشه دنیا کودکی مظلومانه به خاک و خون می افتد؟

این تفکر آموزه ای از مکتب عدل علی ست که می فرمود اگر مسلمان از این که بشنود خلخال از پای زن یهودی کشیده اند و از غصه بمیرد، رواست.

این روزها برای مظلومیت مسلمانان میانمار کمترین کاری که می توانیم انجام بدهیم غصه خوردن و ابراز ناراحتی است. هر انسان یک رسانه است و با اندوه و کاستن از شادی هایش می تواند پیام غربت کودکان بی پناه میانمار را به دیگران منتقل نماید.

اقتصاد بیمار و مسکّن های فریبنده

موقع تبلیغات و گزارش کار می گویند: ما سرمایه های کوچک شما را به چرخه تولید وارد کرده و اقتصاد کشور را تقویت می کنیم.

بعد که از آنها می پرسند چرا سود بانکی را کاهش داده و مردم را از بانک ها فراری دادید؟ می گویند: برای این که ملت سپرده های خود را از بانک ها بیرون برده و در امور تولیدی سرمایه گذاری کنند تا اقتصاد مملکت تقویت شده و ...

آدم دروغ گو کم حافظه ست. بانکی ها بهتر از هر کسی می دانند که سیستم مالی کشور در اختیار دلال ها و رانت خوارهایی قرار دارد که اگر دست از اختلاس بردارند کاری جز واردات کالاهای مصرفی بلد نیستند.

نکوداشت یک شخصیت عبرت آموز!

هفته گذشته مراسم تجلیل از شخصیت روحانی مبارز واقعی، حجت الاسلام یزدانی در بابل برگزار شد. به نوبه خودم از برگزار کنندگان این آیین تشکر می کنم.

حاج اقا یزدانی را باید الگویی از یک روحانی خستگی ناپذیر و مبارز و مخلص دانست. خاطرات زیادی از منش و سلوک عارفانه این روحانی میدانی و خط مقدمی انقلاب در ذهن من حک شده است.

او از سال های مبارزه با طاغوت، سردمدار حرکت های انقلابی و خیزش های مردمی شهر بود و در مبارزه با جریان نفاق در اوایل انقلاب نیز مردانه به میدان آمد. در مقابل حجتی ها و امتی ها و دیگر نحله های منحرف هم با همت و غیرت خود قد علم کرد. در تقابل با فتنه گران وطن فروش نیز میدان را خالی نگذاشت.

با این حال همین روحانی انقلابی و جهاد گر و پدر شهید، بارها طعم تلخ طعنه ها و تخریب ها را تحمل کرد و دم بر نیاورد. نه تنها منافقان و ضدانقلاب و فتنه گران از او بیزار بودند بلکه مسئولان و یا بزرگان ذی نفوذی که استقلال رأی و روحیه منکر ستیز او به مذاقشان خوش نمی آمد نیز در تخریب وجهه اش کوتاهی نورزیدند. یک روز با خنده می گفت این طرف شهر به من می گویند ابوذر و آن طرف هم می گویند منتظری بابل!

یک بار هم پاچه خوارهای یک جناح خاص به خاطر آن که حاج اقا به کاندیدای مورد نظر جریان قدرت و ثروت رأی نداد می خواستند برایش پاپوش ساخته و او را به دادگاه بکشانند ... بگذریم.

قصد من از بیان مختصر این مطالب، درد دل و اظهار شکوه نبود. خواستم به نیروهای جوان بسیجی و مستقل شهر این نکته را یادآور شوم که پا نهادن به این عرصه، هزینه هایی دارد که برای تحمل آن باید آماده بود و عقب ننشست. کسی که منتظر به به و چه چه دیگران باشد نمی تواند در میدان دفاع از ارزش های اسلام دوام بیاورد.

صدای چوب خدا در آمریکا

دوستی گفت بنویس:

تصاویر ویرانی شهرهای طوفان زده آمریکا چقدر شبیه تصاویر شهرهای ویران شده سوریه توسط اذناب آمریکاست!

زدی ضربتی، ضربتی نوش کن.

ارتش های حکومتی یا نهضت های رهایی بخش؟

طرح تشکیل یک ارتش بین الملل اسلامی مشابه ناتو طرح کامل و پخته ای نیست. فراموش نکنیم که این ارتش توسط دولت های اسلامی و نه ملت های مسلمان تشکیل و اداره خواهد شد. چه کسی است که نداند سران بسیاری از کشورهای اسلامی سرسپرده به اجانب و قدرتهای جهانی هستند و همواره تأمین منافع استکبار را بر حفظ کیان اسلامی ترجیح داده اند؟

طبیعی است چنین ارتشی در راستای پیشبرد اهداف غرب عمل کرده و تنها در مواقعی وارد عمل خواهد شد که بتواند در پازل طراحی شده استکبار، تأمین کننده راهبردهای استعماری جهانخواران باشد.

به نظر می رسد بهترین و موفق ترین روش برای حمایت از مسلمانان مظلوم دنیا، تقویت نهضت های مردمی و جنبش های مستقل مستضعفان همچون حزب الله و انصارالله و دیگر جهادگران شیعه و سنی در اقصی نقاط عالم است. نیروهای آموزش دیده و آماده و با انگیزه بومی هر منطقه، بهتر و موثرتر از حکومت ها و دولت ها قادر به شناخت و حرکت سازنده در دفاع از حریم اسلام و مسلمانان خواهند بود.

زیبایی وارونه!

قدیم جورابای ما هم این شکلی بود. ابداع این مد رو باید به نام ما ثبت کنن

اشتباه در هدف گیری!

امروز صبح، دو مامور لباس شخصی با حکم جلب به منزل یکی از جوانان بسیجی و اهل قلم بابل رفته و او را در مقابل چشمان متحیر خانواده اش به دادگاه بردند.

موضوع پرونده مربوط به شکایت شش ماه پیش نیروی انتظامی از این فرد به خاطر درج خبری درباره سرقت از یک پیتزا فروشی در کانال شخصی اش بود. همان وقت با حذف این خبر و نشر تکذیبیه آن و نیز جلب رضایت فرماندهی محترم انتظامی بابل در ظاهر به این ماجرا خاتمه داده شد. با این حال امروز صبح باز هم این پرونده سر باز کرد و ...

جمعی از دوستان فعال و بسیجی شهرستان بابل با رصد اتفاقات مربوط به این ماجرا آمادگی خود را برای ابراز واکنش لازم اعلام کرده اند. عجیب است دادستان و سیستم قضایی به رغم سکوت وبی تفاوتی غالب در قبال نشر انواع مطالب ضد دینی و ضد انقلابی در گروه های مجازی مرتبط با این شهرستان، تنها در مواجهه با نیروهای ارزشی است که احساس وجود کرده و پا به میدان می گذارند.

متأسفانه برای چندمین بار است که عملکرد نا پخته بعضی از مسئولان قضایی در حال ایجاد هزینه برای نظام و جریان انقلاب اسلامی می باشد. 

با مشورت چهره های شاخص انقلابی شهر، تدبیر لازم برای تقابل با استمرار چنین حرکت های مشکوکی اتخاذ شده است.

از "میز" بان تا میزان!

جلسه ای که به دعوت دکتر نجفی، یکی از نمایندگان مردم بابل در مجلس شورای اسلامی و با حضور جمعی از ائمه جمعه این شهرستان و نیز ریاست اداره اوقاف استان در رستوران گران قیمت میزبان واقع در شهر بابلسر برگزار گردید، اتفاق خوشایندی نبود و تصاویر مربوط به آن بازتاب مثبتی در فضای مجازی به همراه نداشت.

آن گونه که مشخص است بخشی از این رستوران گران قیمت برای ساعاتی توسط بانی جلسه قرق! شد تا مجلس در فضایی آرام برگزار شود.

هزینه این کار حتی اگر از حساب شخصی افراد پرداخت شده باشد، مصداق اسراف و تبذیر محسوب می شود.

ظاهر امر این گونه است که تنها چهار امام جمعه از هفت امام جمعه شهرستان در این جلسه پرهزینه شرکت کرده اند. هر چهار بزرگوار نیز از رجال با فضیلت و انقلابی هستند که به نظرم در این مورد دچار اشتباه شده اند.

نمی خواهم بگویم که قرار بود در اسلام، مسجد محور تصمیم گیری ها و تحولات اجتماعی و سیاسی و ... باشد. نمی خواهم نامه تاریخی امیرالمومنین در تقبیح رفتار کارگزار خود که در میهمانی پرهزینه ای شرکت کرده بود را به رخ کسی بکشم؛ اما فضلای ارجمند ما لابد مستحضر هستند که اگر نماینده دیگر بابل در مجلس و یا اعضای شورای شهر و مسئولان و چهره های متمول دیگر هم بخواهند مشابه این نوع جلسات را در فضایی همطراز با رستوران میزبان بابلسر برگزار نمایند، بی شک مسابقه اشرافی گری و تجمل طلبی در طبقاتی از جامعه رواج پیدا کرده و در نهایت نتیجه ای جز ولع سرمایه سالاران و نیز احساس دوری و فاصله محرومان با مسئولان و زعمای قوم در پی نخواهد داشت.

یادمان نرود که قرار است مروّج و الگوی سبک صحیح زندگی در ابعاد فردی و اجتماعی باشیم. 

خرس خاله های تازه به دوران رسیده

به دنبال حرکت غلط یک عضو شورای به اصطلاح اسلامی شهر بابل که اقدام به فوروارد مطلب از کانال ضد انقلاب در گروه های مجازی نمود عده ای وی را همراستا با منویات گروهک های معاند دانسته و ...

اما بر این باورم کسی که یک روز به اذعان خود بازیچه علیجان زاده کاشی قرار گرفت و فردای همان روز بازیچه یه الف بچه دیگری در شورا شد، طبیعی است که ناخواسته و از سر جهل بازیچه اغراض رسانه ای ضد انقلاب نیز قرار بگیرد.

مشکل اصلی را باید در ذهنیت و کارآمدی کسانی جستجو کرد که صلاحیت چنین افراد خام و ساده لوحی را برای ورود به عرصه رقابت های شورای شهر و صیانت از امانت مردم، مورد تأیید قرار می دهند.

ایران، سوریه و چالش فوتبال

مجوز ورود زنان سوری به ورزشگاه آزادی کار درستی نبود. آنها هم مسلمان هستند و درست نیست که قواعد کشور اسلامی ایران در مورد مسلمین غیر ایرانی با تبعیض اجرا شود. بماند که ببعضی از همین زنان سوری به دلیل سکونت در ایران با زبان فارسی آشنایی داشته و الفاظ رکیک مرسوم و ملزوم در ورزشگاه ها - که رواج آن یکی از موانع حضور بانوان در استادیوم فوتبال است - برای آنها نیز قابل فهم و طبعاً منافی اخلاق و عفت عمومی تلقی می شود.

از این حرفها که بگذریم جالب است قماشی که همواره مدعی جدایی فوتبال از سیاست بوده اند این بار در بوق و کرنای مجازی خود از جدیت و تلاش بازیکنان سوری برای برد در مقابل تیم فوتبال ایران به دلیل حمایت ملت ما از مردم آن کشور، انتقاد کرده و انتظار داشتند تیم سوریه بدون تحرک در زمین، با دست و پای بسته، صرفاً به تماشای مانور یک جانبه و گل زنی پیاپی بازیکنان ایرانی می ایستاد!

پیام تلگرامی یکی از دوستان درباره اوضاع فرهنگی نصف جهان

من به دلیل سفر کاری هفته گذشته در اصفهان بودم و چندین بار به میدان نقش جهان و مساجد امام و شیخ لطف الله رفتم. برادر وضعیت میدان نقش جهان از این حرفها گذشته!! میدانی که به همانند اسمش نقش جهان است و در گذشته به دلیل وجود دو مسجد و ساختان اداری کشور دارای بار معنوی بالا و سیاسی حساسی بود اینک به ملعبه ای تبدیل شده که فقط با مشاهده وضعیت نابسامان دو مسجد درون آن می توان راه پیش روی این مکان را به خوبی درک کرد. 

مدیران نابخرد اصفهانی که فقط به فکر درآمدزائی از این اماکن مقدس هستند وقاحت را از چنان حدی گزرانده اند که توریستها را با هر ملیت و با هر نشانی به مسجد راه می دهند و آنها نیز با هر وضعیتی که می خواهند به این مکان مقدس (خانه خدا) وارد می شوند. این وضع آنجایی دردناکتر می شود که تمامی مسلمانان نیز به دلیل بی توجهی مسئولین و گردشی کردن این مکان عبادت فراموش کرده اند که این مکان مسجد است و نجس کردن آن حرام است، حضور در آن آدابی دارد و محرماتی بر آن وارد است. همگان با کفش وارد می شوند و در زیر گنبد آن که تا چندی قبل فقط آوای اذان مکررا هفت بار تکرار(اکو) می شد می ایستند و با بشکن زدن و یا کف زدن قصد شنیدن چگونگی اکو در این مکان را می کنند. 

سخت نمی گیریم ولی چنان خون به جگرمان می کنند که نمی توان ساکت نشست. حقارت مسئولین نگاه داری این مجموعه به حدی شده است که وقتی تذکر می دهید که این مکان مقدس است و باید شئونات آن رعایت شود جوابی جز پوزخند به شما نخواهند داد. 

اگر به اصفهان می روید برای دیدن بناهای تاریخی نروید برای دیدن غربت خدا بروید و برای دیدن سلطه انسان گرایی و تفکرات پوچ اومانیستی سفری به این دیار داشته باشید.

اردوهای جهادی و صورت مسئله هایی که نباید پاک بشود

اردوهای جهادی دانشجویان کاری بزرگ و تاریخی است؛ از دو منظر مثبت و منفی!

منفی از این جهت که نشان می دهد بعد از گذشت نزدیک به چهار دهه از عمر انقلاب اسلامی هنوز هم برخلاف آرمان های اولیه آن، مناطقی محروم و به دور از حداقل های امکانات خدماتی و رفاهی در جای جای کشور وجود دارد.

مثبت از این جهت که روح فداکاری و ایثار و خدمت رسانی و آرمانگرایی در بر و بچه های نسل چهارم انقلاب به رغم هجمه تبلیغاتی دشمن، هنوز پررنگ و پرمعناست.

در این بین اما معتقدم اگر جنبش های دانشجویی ما به فرآیند عدالتخواهی قدم بگذارند، مسئولان تن پرور و مفت خور را وادار به محرومیت زدایی از آن مناطق خواهند نمود. به عبارت دیگر باید به جای پاک کردن صورت مساله دنبال حل آن بود. حل مساله منوط به احیای غیرت و حس تعهد مسئولان است.

آشی که شور شد

⭕️ انتقادهای تند یک استاد حوزه قم از برخی منبری‌های جوان و فعال فضای مجازی

☑️آیا درست است طلبه‌ای با زنی بدحجاب عکس بگیرد و منتشر کند؟ / روحانی‌ای که سنی از او گذشته باشگاه بیلیارد راه می‌اندازد!

🔸گزیده‌ایی از گفتگوی محمدرضا نایینی با شماره122 مجله خیمه🔻

🔸هرگز حاضر نیستم عکسی با همسرم بگیرم ولو دو میلیون لایک بخورد یا از کفش خود به همراه کفش همسرم عکس بگیرم و در صفحه اینستاگرام بگذارم این کارها را نمی‌کنم چون خلاف زی روحانیت است. 

🔸شما آبی می‌پوشید و به ورزشگاه آزادی می‌روید و هنگامی که تیم مورد نظرتان گل می‌زند از خوشحالی دست خود را بلند کرده و عمامه به سر، به دست فرد کناری خود می‌زنید و عکسی یادگاری می‌گیرید با این کار چه چیزی را می‌خواهید اثبات کنید؟ در ورزشگاهی که نصف آبی و نصف قرمز هستند و ناسزاهایی را با یکدیگر رد و بدل می‌کنند. طلبه‌ای مراعات نمی‌کند و در جایی می‌نشیند که انواع و اقسام ناسزاها سراغش می‌آیند آیا این کار درست است؟ 

🔸روحانی‌ای که سنی از او گذشته و ده الی بیست سال طلبه بوده باشگاه بیلیارد راه می‌اندازد و بولینگ آموزش دهد. این کار برای چیست؟ آیا برای این کار طلبه شده‌اید؟ 

🔸طلبه‌ای با زنی بدحجاب- که البته محترم است و ممکن است نزد خدا از من عزیزتر باشد- کنار هم عکس بگیرد و در فضای مجازی نشر دهد، آیا این درست است؟ باید بگویم آن طلبه آنها را جذب نکرده است؛ بلکه آن زن، طلبه را به روش خود جذب کرده است.

🔸حالا جالب است که همان طلبه‌ای که گرسنه است گاه می‌آید و در یک ساختمان پنج طبقه لوکس درس می‌خواند، این بنده خدا ناهار ندارد بخورد این را باید چه کار کنیم؟ خب یک مدرسه عادی بسازید. کاریکاتور درست کرده‌ایم و می‌خواهیم از دل آن علامه حلی خارج شود.

🔸آقای روحانی عزیز آیا واقعاً‌ برای تبلیغ دین لازم است که شما پیراهن آستین کوتاه یا شورت ورزشی بپوشید و عکس خود را در اینستاگرام نشر دهید؟ آیا لازم است که موسیقی‌هایی که حلال و حرام بودن آن مشخص نیست نشر دهید. 

🔸من از آن طلبه محترم می‌پرسم که آیا واقعاً توقع از شما این است که در فضای مجازی عکس اودکلنی را انتشار دهید و بنویسید که اودکلن مرد باید فلان باشد و قیمت آن هم 250 هزار تومان است. شما می‌دانید که 250 هزار تومان پول یک اودکلن یعنی چه؟ آیا می‌دانید که این کار چه ضد تبلیغی است؟ ا

🔸برادر عزیز نشستن در ورزشگاه مسابقه فوتبال و هوار کشیدن و چنین کارهایی اگر کار انبیاء است ادامه دهید؛ اگر نیست آبروی مذهب را نبرید.

در استقبال از پیکر مطهر شهید بی سر

دوش دیدم خبری بر دل من تابیده

بوی پیراهن خونین کسی ‌پیچیده

ضربان دل ملت به تپش افتاده

نور وصلت به دل منتظران تابیده

«مژده ای دل که مسیحا نفسی می‌آید»

کز گلویش همه جا عطر حرم پاشیده

مثل یک شیشه‌ی عطری که درش باز شده

مثل گلبرگ گلی از همه جا روییده

انفجار دگری کرد میان همه این:

پیکرِ بی‌سرِ عطشان‌لبِ صحرا دیده

و کنون جمع مصفای شهیدان جمعند

بلبل و سرو و سمن، یاسمن و ارکیده

رسم این ملت پاینده همین است که باز

لاله از خون جوانان وطن روییده

۹۶/۶/۹

#صادق_کیان_نژاد_امیری

@shoarayeayinibabol

صندلی قدرت و سنت عالم تکوین

دوستانی که مرا می شناسند خاطرشان هست زمانی که بیژنی، یکی از گزینه های شهرداری بابل بود من نیز متنی نوشتم و ایشان را یک سر و گردن بالاتر و ممتازتر از سایر رقبا و گزینه های مطرح دانستم. آن روز حجر خداداد نیز یکی از گزینه های مطرح برای تصدی امور شهرداری بود.

حجر خداداد معاون شهردار اسبق بابل بود. بعد از برکناری فرهاد عسکری، خداداد مدتی سرپرستی شهرداری را برعهده گرفت. او یکی از گرینه های جدی شهرداری بابل محسوب می شد.

بیژنی که به قدرت رسید می توانست به سوابق این مدیر جوان شهرداری احترام گذاشته و برای حفظ حرمت و شأن او مسئولیتی را به وی واگذار کند؛ اما او در تصمیمی لجوجانه حجر خداداد را در حد پایین ترین کارمند شهرداری به زیر مجموعه ای در امور آرامستان ها فرستاد. شاید هر کس دیگری جای این جوان بود از این اقدام ناپسند بیژنی رنجیده و برای همیشه از شهرداری خداحافظی می کرد.

حجر ماند و صبر را پیشه خود کرد. دیری نپایید که بیژنی رفت و او دوباره بر کرسی صدرات شهرداری تکیه زد. وقتی خدا بخواهد به کسی عزت بدهد چیزی نمی تواند مانع او شود که گفته اند: تعز من تشاء و تذل من تشاء.

بیژنی با این اقدام نسنجیده خود در واقع شخصیت یک جوان محترم را در منظر عموم، مورد تحقیر قرار داد غافل از آن که سنت الهی با هر نوع تکبر و برتری جویی منافات داشته و آه مظلوم را بی پاسخ نخواهد گذاشت.