نکوداشت یک شخصیت عبرت آموز!
هفته گذشته مراسم تجلیل از شخصیت روحانی مبارز واقعی، حجت الاسلام یزدانی در بابل برگزار شد. به نوبه خودم از برگزار کنندگان این آیین تشکر می کنم.
حاج اقا یزدانی را باید الگویی از یک روحانی خستگی ناپذیر و مبارز و مخلص دانست. خاطرات زیادی از منش و سلوک عارفانه این روحانی میدانی و خط مقدمی انقلاب در ذهن من حک شده است.
او از سال های مبارزه با طاغوت، سردمدار حرکت های انقلابی و خیزش های مردمی شهر بود و در مبارزه با جریان نفاق در اوایل انقلاب نیز مردانه به میدان آمد. در مقابل حجتی ها و امتی ها و دیگر نحله های منحرف هم با همت و غیرت خود قد علم کرد. در تقابل با فتنه گران وطن فروش نیز میدان را خالی نگذاشت.
با این حال همین روحانی انقلابی و جهاد گر و پدر شهید، بارها طعم تلخ طعنه ها و تخریب ها را تحمل کرد و دم بر نیاورد. نه تنها منافقان و ضدانقلاب و فتنه گران از او بیزار بودند بلکه مسئولان و یا بزرگان ذی نفوذی که استقلال رأی و روحیه منکر ستیز او به مذاقشان خوش نمی آمد نیز در تخریب وجهه اش کوتاهی نورزیدند. یک روز با خنده می گفت این طرف شهر به من می گویند ابوذر و آن طرف هم می گویند منتظری بابل!
یک بار هم پاچه خوارهای یک جناح خاص به خاطر آن که حاج اقا به کاندیدای مورد نظر جریان قدرت و ثروت رأی نداد می خواستند برایش پاپوش ساخته و او را به دادگاه بکشانند ... بگذریم.
قصد من از بیان مختصر این مطالب، درد دل و اظهار شکوه نبود. خواستم به نیروهای جوان بسیجی و مستقل شهر این نکته را یادآور شوم که پا نهادن به این عرصه، هزینه هایی دارد که برای تحمل آن باید آماده بود و عقب ننشست. کسی که منتظر به به و چه چه دیگران باشد نمی تواند در میدان دفاع از ارزش های اسلام دوام بیاورد.
