"یکشنبه فریاد" در بابل!
شهادت طلبه بسیجی، علی خلیلی، خون تازه ای در رگ جامعه ارزشی دمیده و حرکت هایی را در تقابل با اشاعه فحشا در نقاط مختلف کشور دامن زده است. یکشنبه این هفته بعد از نماز عشا در مسجد ولایت بابل، اجتماع مدافعان ارزش ها به منظور بررسی راهکارهای مقابله با بی بند و باری های اجتماعی و عملیاتی سازی هر چه سریعتر تکلیف الهی امر به معروف و نهی از منکر به صورت تریبون آزاد برگزار خواهد شد.
اگر چه ترویج حجاب و ریشه کن سازی مفاسد اجتماعی به راهکارهای فرهنگی نیز نیازمند است اما نباید در اسارت تعابیر روشنفکری قرار گرفته و تمام مسیر دفع آفات اجتماعی را تنها منحصر به انجام امور فرهنگی بدانیم. بالاخره احکام صادر شده در شریعت اسلام برای مقابله با منکرات، تنها برای مطالعه و قرار دادن در قفسه های کتابخانه نبوده و یک نفر باید آستینش را برای عملیاتی سازی این دستورالعمل ها بالا بزند. به راستی متولی انجام امور فرهنگی در ترویج فرهنگ عفاف، کدام نهاد و سازمان است و تا کی باید به امید عزم یک ارگان فرهنگی دست روی دست نهاد و با سکوت و بی تفاوتی، در ورطه بی غیرتی سقوط کرد؟ از منظر دیگر نباید از یاد برد که اصل احیای فریضه امر به معروف در سطح جامعه نیز در ذات خود یک اقدام فرهنگی محسوب می شود.
شاید عده ای تصور کنند که مگر یک جمع محدود قادر به ریشه کنی مفاسدی که گاه تا مرز نهادینه شدن در جامعه پیشرفته، خواهند بود؟ در پاسخ ضمن اشاره به آیه شریفه "کم من فئة قلیلة غلبت فئة کثیرة باذن الله" این نکته را نیز باید گوشزد کرد که به فرموده بزرگان دین حتی اگر نمی توان گناه را از جامعه ریشه کن کرد لااقل باید "امنیت گناه" را از بین برد. حفظ ظاهر جامعه اسلامی نیز از تکالیف دینی محسوب می شود زیرا علنی شدن گناه، ثمره ای جز ایجاد تجرّی و شکست قبح آن در سطح عموم نخواهد داشت.
به جاست تا مسئولان محترم قضایی و انتظامی نیز در این راستا گامی مهم برداشته و از کنار این عزم جهادی به راحتی عبور نکنند. پشتیبانی از آمران به معروف و برخورد قانونی دستگاه قضا با متخلفان باعث خواهد شد تا از زاویه نگاه مجرمان، امر به معروف و نهی از منکر، یک فریضه زودگذر و احساسی از سوی جمعی محدود تلقی نشده و به عنوان اراده نظام برای تقابل جدی با متعدیان به حریم معنوی جامعه محسوب بشود.
