نامه سرگشاده به امام جمعه شهرستان بابل

بسم الله الرحمن الرحیم

امام جمعه محترم مردم شریف شهرستان بابل، حضرت حجت الاسلام والمسلمین روحانی؛

 با سلام و آرزوی قبولی طاعات، احتراماً باستحضار می رساند:

یکی از مهمترین ویژگی های نظام مردمی جمهوری اسلامی، همراهی مسئولان با بدنه اجتماع و احساس همدلی و همزبانی بین مردم و مسئولان است که همواره دلگرمی و پشتیبانی آحاد جامعه از ماهیت و رویکردهای حاکمیت دینی را به دنبال داشته است.

موضع اخیر شما در خصوص عملکرد شهرداری و شورای اسلامی شهرستان بابل که در جلسه شورای اداری این شهرستان مطرح گردید، مهر تأییدی بر این مدعاست که مسئولان حقیقی و دلسوز، تافته جدا بافته از مردم نبوده و با درک صحیح از معضلات عمومی، درد و رنج جامعه را درد و رنج خویش می پندارند.

اگر چه در لایه هایی از مسئولان، همچنان غرور ناشی از تصدی گری بر مساند اداری موج می زند؛ اما وجود مسئولانی که بی اعتنا به بازی های سیاسی و جنگ های زرگری کانون های قدرت و ثروت، به نقد صریح عملکرد مدیران در سطوح مختلف می پردازند نشانگر برخورداری آنان از روح آزادگی و آخرت اندیشی مدّنظر نظام سیاسی مبتنی بر مکتب وحی است.

بی شک موضع قاطع و صریح امام جمعه محترم شهرستان بابل در خصوص برخی کم کاری های مشهود در نهادهای خدماتی شهر، بغض فروخفته مردم دردکشیده ای بود که ظلم های خواسته و ناخواسته وارد آمده بر فرهنگ و تمدن ارزشمند دیار خود را ناباورانه به نظاره نشسته و نمی دانند که فریاد غربت خویش را در کدام محکمه سر بدهند.

هر کس که شناختی اندک از پیشینه و جایگاه فرهنگی، اقتصادی و سیاسی شهرستان بابل داشته باشد با نیم نگاهی به وضع جاری بر امور خدماتی شهر، با این پرسش مواجه می شود که به راستی از عقب ماندگی و توسعه نابسامانی و انباشت مشکلات عمومی در این شهر مظلوم، قرار است چه نفعی عاید چه کسانی بشود؟ سؤالی که هر بار این حقیر از بعضی شهروندان شنیده ام این است که آیا برخی کم کاری ها و سوءمدیریت ها واقعاً از سر ضعف ناتوانی است و یا نیّتی خاص در عقبه آن وجود دارد؟ کیست نداند که پاسخ به این پرسش، هر گزینه ای که باشد جز بر ضرورت اقدامی قاطع و مردمی برای تغییر در وضعیت موجود، تأکید نخواهد داشت.

بر اساس آموزه های نورانی مکتب اسلام ناب، مردم حق دارند که بر عملکرد مسئولان نظارت داشته باشند و این نظارت در چارچوب فریضه مقدس امر به معروف و نهی از منکر (اصل هشتم قانون اساسی) رسمیت یافته است. جالب آن که به رغم تأکید اسلام بر ضرورت نظارت مردمی و توصیه های مکرر مقام معظم رهبری در لزوم بسط فرهنگ مطالبه گری و عدالتخواهی، دردمندانه شاهد آن هستیم که برخی مدیران ناآشنا با آموزه های دین، همچنان با تأسی از فرهنگ منحط به جامانده از حاکمیت طاغوت، گمان می کنند که میز و صندلی دو روزه دنیا – همان که از نگاه امام عدالت، کم ارزش تر از آب بینی بز است – جواز ترکتازی آنان بر امور جامعه را به امضا رسانده و هیچ وظیفه ای در قبال پاسخگویی به اذهان عموم و اعتنا به مطالبات ولی نعمتان حقیقی انقلاب، بر گرده ندارند. درد بزرگی است که معدودی از نورسته های عرصه مدیریت شهری، با ادعای ولایتمداری درصدد استفاده ابزاری از جایگاه ولایت برای مخفی نگاه داشتن ضعف های مدیریتی خود هستند؛ اما حاضر نیستند ذره ای در راستای تحقق بخشیدن به فرامین رهبری انقلاب برای پاسخگویی به مردم قدم بردارند!

این حقیر به عنوان طلبه ای کوچک از شهر بابل، دیار علم و فضیلت و فرهنگ، بر خود فرض دانستم تا نهایت سپاس و کمال امتنان خویش را از صراحت لهجه و استواری مثال زدنی حضرتعالی در دفاع از حقوق مردم بسیار لایق این شهر تقدیم نمایم.

و عجل اللهم فی فرج مولانا الصاحب الزمان

سید حمید مشتاقی نیا 94/04/14