مناظره چهارم

 

شخصیتهای سیاسی بابت مراوداتی که دارند و فرصتهایی که در ارتباط با اجتماعات مردمی پیدا میکنند حتی اگر نخواهند نامزد ریاست جمهوری شوند باید روی فن بیان و خطابه کار کنند. غیر از روحانیون البته گاه شخصیتهایی مثل احمدی نژاد و لاریجانی هم در بین مسئولان بوده اند که در ادای کلمات دچار لکنت و سکت و دستپاچگی نمی شدند اما لااقل در این دور از رقابتهای انتخابات این ویژگی مثبت کمتر دیده می شود.

در انتخابات سه سال پیش بحثی از سیاست خارجی به میان نیامده بود که دون شأن مناظراتی در سطح تصدی ریاست جمهوری اسلامی بود. شکر خدا در این دور از انتخابات شاهد اصلاح رویکرد غلط قبلی هستیم.

بعضی افرادی که احمدی نژاد آنها را کنار گذاشت یا درگیر شد بعدها مشخص شد چه ماهیتی دارند. یکی اش ناطق نوری بود، یکی اش خانواده لاریجانی و قطعا یکی هم مصطفی پورمحمدی است؛ اولین وزیری که احمدی نژاد اگر چه با سفارش یکی از مجموعه ها به کابینه راه داد اما از ادامه فعالیت برکنار کرد. حرفهای خاله زنکی، کوچه بازاری و فاقد مطالعه و غیر علمی پورمحمدی به خصوص در مناظره امشب آزاردهنده و خجالت آور بود. زشت است همچین شخصیتی دبیر جامعه روحانیت تهران هم باشد. او  به اندازه پزشکیان نتوانست آیه و حدیث بخواند که لااقل ثوابی ببرد!

سعید جلیلی که در مناظرات قبلی در قالب شخصیتی نزدیک به نجم الدین شریعتی ظاهر شده بود این بار با استحکام و قاطعیت بالایی جلوه نمود. در مجموع از نظر حقیر اشراف و تسلط و علمی که جلیلی نسبت به اساس حکمرانی دینی در عرصه های فرهنگی و سیاسی داشت غرورانگیز و افتخار آفرین است. وجود چنین شخصیتهایی ضامن احیای آرمانها و تحقق مدنیت نوین جهانی در بستر مردمسالاری دینی خواهد بود.

مدتی برایم سوال بود مگر تهیه کننده سیما و سینما بسترساز و تدارکاتچی ساخت اثر هنری نیست؟ به عبارتی وظیفه اصلی تهیه کننده، تأمین و پشتیبانی مالی تولید اثر است. خب چنین مسئولیتی چه نیاز به گذراندن دوره آموزشی و مدرک دانشگاهی و رشته تخصصی دارد؟ پرسیدم و فهمیدم تهیه کننده اتفاقا از این باب که باید تأمین کننده مادی تولید برنامه باشد لازم است از مجموعه فعالیتهای هنری مرتبط با تولید اثر شناخت و سر رشته ای داشته باشد تا سرش کلاه نرود! بداند فیلمبردار یا کارگردان یا بازیگر یا گریمور یا جلوه های ویژه و... چه وظیفه ای دارد و چه می کند. بفهمد کارها درست پیش می رود یا نه؟ بودجه و امکانات و زحمتش هدر نرود. اگر بخواهد چشم بسته امضا بدهد خیلی زود ورشکست و نابود خواهد شد. رئیس جمهور ممکن است در همه زمینه ها تخصص نداشته باشد اما لااقل یک اطلاعات اولیه و کلی و در حد سررشته باید داشته باشد که فریب هر کسی را نخورد. پرشکیان را آدمی سالم و دلسوز می دانم. اما این سطح سادگی و خوش قلبی که در موارد متعدد ثابت شد به صرف اعتماد به دوستان اکتفا می کند می تواند خسارت بار باشد. نمونه اش را در جریان برجام یا سوال از رییس جمهور وقت در حمایت از گشت ارشاد و بعدها مخالفت با آن و ... دیده ایم که در نهایت گفت به دوستان اعتماد کردم! رییس جمهور اگر اینگونه باشد بازیچه و عروسک خیمه شب بازی دیگران خواهد شد.