سلام آقای مدیر!
فرض را بر این بگذاریم که توزیع سبد کالا بهتر و کریمانه تر از واریز وجه نقد به حساب خانوارهاست.
فرض را بر این بگذاریم که عدالت یعنی یک خانواده شش نفره باید سبد کالایش مساوی با یک خانواده دو نفره باشد.
ولی به هر حال جای این پرسش باقی است که چرا نحوه توزیع سبد کالا اینقدر دچار حاشیه شده است؟ آیا واقعاً نمی شد با تدبیر بیشتری نسبت به توزیع کالا اقدام کرد؟
جالب اینجاست که اصل سیاست توزیع کالا، مشابه اقدام دولت های دهه شصت و هفتاد در توزیع کالاهای کوپنی است. با این وصف چرا آن موقع که برخلاف الان همه مردم از حق کوپن برخوردار بودند برای توزیع کالا چنین مشکلاتی مانند ازدحام جمعیت و دعوا و ... به وجود نمی آمد؟ پاسخ بسیار ساده است.
یک علتش مربوط است به تعدد مراکز توزیع کالاهای کوپنی.
علت دیگر هم مربوط می شود به فرصت نزدیک به دو ماهی که برای توزیع اجناس کوپنی در نظر گرفته می شد.
آیا برای دولت فعلی به کار بردن این دو مؤلفه در توزیع کالا نیازمند هوش سرشار و تشکیل اتاق فکر بود؟ یک نگاه به تجربه گذشتگان که اتفاقاً حضور پررنگی در دولت پیرمردها دارند می توانست مدیریت بهتری برای توزیع سبد کالا به وجود بیاورد.
دولت نه تنها مراکز توزیع را محدود به چند تعاونی کرد بلکه فرصتی دوهفته ای برای دریافت کالا توسط مردم در نظر گرفت. طبیعی است که بندگان خدا هم شتاب به خرج بدهند و با توجه به بی اعتمادی خود نسبت به تعریف دولت از مفهوم اعتدال - که محرومیت بخش های عمده ای از اقشار آسیب پذیر از دریافت کالا و جایگزینی اغنیایی مانند ریاست شورای شهر تهران و .... مصداقی از آن است – در اسرع وقت و تا پیش از پشیمانی و بهانه گیری دولت، سرمای استخوان سوز زمستان را به جان خریده و ساعاتی از عمر شریفشان را در صف های طولانی و توأم با بی حرمتی بگذرانند.
تعیین ضرب الاجل از سوی دولت برای دریافت سبد کالا برگرفته از روحیه سرهنگی حضراتی است که عادت کرده اند از اتاق فرمان علامت بدهند که : گمانه زنی درباره انتخاب اعضای کابینه ممنوع، پرداختن به قرارداد مفتضح کرسنت خلاف است، انتقاد از توافق ژنوچای نشانه بی سوادی است، آنهایی که به این دولت رأی ندادند طرفدار قانون شکنی هستند و ...!!
نکته اینجاست که چندی پیش یکی از مشاوران و معاونان پرحرف رئیس جمهور - که آخرش با مخالف انگیزی های خود سر دولت اعتدال را به باد می دهد - در مصاحبه با رسانه ای درباره مدیریت دولت قبل افاضه فرمود که: اصلاً مدیری در بدنه دولت قبل وجود نداشت که بخواهیم در باره شگرد و سبک آن حرفی بزنیم!! او دولت یازدهم را عصاره مدیریت بشر می دانست! وزیر دیگری نیز در ابتدای روی کار آمدن خود مدعی شده بود: گروهبان ها باید کنار بروند و میدان را برای ژنرال ها خالی کنند!
حالا بی توجهی مدعیان تدبیر به پیش پا افتاده ترین تجربه دولت های قبل در توزیع کالا، پوشالی بودن داعیه غوغاسالاران سیاه نما را عیان ساخته و نشان داده است که مردم حق دارند نسبت به تصمیمات و برنامه های دولت بی اعتماد باشند.
