سرِ سبز 1
سَرِسبز
بسم الله الرحمن الرحیم
نو سپیده های اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و ....
سید حمید مشتاقی نیا
|
نام کتاب: سرِ سبز صاحب اثر: سید حمید مشتاقی نیا ناشر : پیام حجت علیه السلام حروفچینی و صفحه آرایی: زهرا جوادی دانا چاپ: یاران تعداد : 3000 نوبت چاپ: اول /84 شابک 8-12-8841-964 قیمت : 6500 ریال حق چاپ و نشر برای نگارنده محفوظ است . مراکز پخش: ا- قم – 45 متری صدوق – زین الدین2 خ بعثت پ 78 09121532619 2- بابل – باغ فردوس فروشگاه فرهنگی شهید بصیر – 01113236340 |
تقدیم به:روح آسمانی زهیر مهدوی راد
به پاس صبر مادرش
مقدمه
شب شعر
که به پایان رسد
یک نفر
از ردیف آخر
خواهد گفت
قدم نو سپیده
مبارک.
21/1/83
یاد زهیر
ای خقته مزار دل
که چهره در نقاب خزان
فرو بردی
رهای بی کرانه محنت
که رجعت گزیده ای
سحاب مهر و عطوفت
که رحمتت بردی
آی ...فروغ جاودان قلب من
آتش غم بر نیستان عشق
سجاده نشین عرش یزدان
تنهای غربت خاک
زیر تازیانه نسیان خاطرم
زهیر آسمان دل خموش مباد.
15/9/77
ماندن
قدیم ها
اسطوره ها را مومیایی می کردند
...زمانه دیگر عوض شده
امروز ، ماندن
مخصوص شیمیایی هاست.
12/5/82
کیسه های استخوان
هنوز
جای زخم های کتفم
از سنگینی آن جعبه های چوبی
درد می کند
...آن ها
سوز مرا که دیدند
تا امروز صبر کردند؛
امروز که کیسه ای خالی
برای استخوان های شان کافی است.
12/5/82
پلاک خاکی
آن طرف ها
دور نخلستان لیلی
یک جزیره است به نام مجنون
پشت آن جاده آبی
عشق، جز کلبه درویشی نیست
دَرِ آن سبز
فرش آن قرمز و نیلی بام است
پلاک خاکی آن ثبت شده
صاحب خانه ولی گمنام است.
3/5/82
برای همسران شهدا
سوگ تیشه ها
هر شب به پاس خاطره های تو
چون اشک می چکم
و در غربت یاد تو
ای نگار دلم
خاکستر نگاهت را
تند باد می شوم
از حنجر آتشین تو
ای شمع زنده ام
فریاد می شوم
شیرین ترین ماهِ عسل
در بیشه خزان
در سوگ تیشه های تو
فرهاد می شوم
10/3/82
غروب یکرنگی
در فراق باران
چشم های تو لبخند می زنند
و من
خیس از این همه محبت
جگر پاره های عطش را
به دندان می کشم
و می روم
از پیش چشمه های سنگی
از غروب یکرنگی .
2/12/82
شب های کمیل
یار دیرین عاشقانه های من!
مرا به یاد داری ؟
مرا که بر دل تو توسل جستم
مرا که پا به پای تو در آتش ایستادم
و دست در دست تو
سوختم
در آسمان بارانی مفاتیح
هنوز زمزم تورا
زمزمه می کنم
به یاد آن شب ها که کلید عشقم بودی
بیا و سکوت لب هایم را بشکن
سرمشق تکلیف های شبانه ام !
دوباره تو را می خوانم.
تکلیف هایم آن قدر بد خط بود
که در کلاس اول
تا ابد
ماندگار شدم
پشت میله های اولین خاکریز
زیر آوارها
نفس نفس می زنم
ای رحمت مکرر!
باز هم مرا به یک جمله مهمان کن
به یک جمله عشق
دیدگانم هنوز
از سوزش آن تاریکی ها
مرهم نور تو را می خواند
از آن شب ها که صفحات وجودت
با نم چشمان من ورق می خورد
کمیل شب های تنهایی من !
پشت در خانه ات جا مانده ام
بغض دلم شیشه ای است
که دل سنگ را می شکند
کمی هم
تنگ دلم را بگشا
حرمان یادت
روزی این دل مباد.
24/12/81
برای افغانستان
سایه یک مرد
دل من
دنیا را شناختی آیا ؟
انگشتان گرسنه ات را
نای گشودن هست
تا از لا به لای زخم های آن
حتی
سایه یک مرد را بیابی؟
22/12/81
شعر فروش
یک دسته شعر سپید داشت
زیر هر برگ
فقط امضا بود
یک نفر آمد و با پول هایش
نقد شان کرد و رفت.
23/12/81
گور ستان عشق
شهر بی عشق را کفن باید کرد
صبح دیروز من
در خیابان های تهران بودم
در پی عشق
روان
شهر ، دود آباد است
عینک عقل همه دودی شده
همه جا پر غوغاست
دختری با میله های کاموا ،
شعر می بافت ، سپید
پسری سوار پیکان
عشق را نشانه می رفت
آن طرف تر،یک نفر با اتوبوس دل می برد!
کسی با سیخ ، جگر می دزدید
بچه ای ، با شعر و شور خلق بازی می کرد
در خیابان حتی
آن چراغک های قرمز هم
چشمک می زدند
روی آسفالت داغ
پشت سد معبر
رودی از کلیه فروشی
موجی از دست فروشی پیداست
(( جاده و اسب مهیا ست))
سیلی از فیلم و سی دی ،
کوپن و بار قاچاق
رو به طغیان دارد
کمی هم گشت و گذاری بکنید
همه جا
تور لیلی بر پاست!
تو کجایی ای عشق
وزن سنگین غمت
شعراحساس مرا له کرده
شهرگورستان است
گل ها پژمردند
فاتحان هم مردند
برای شادی روح شهدا شادی کنید
برای فاتحه ها ،دست مرتب بزنید
برای شادی روح شهدا
یک دقیقه
همه با هم خفه شید
شهر ، گورستان است
عشق هم در به در است
قبر طاغوت ، هویداست بیا تا برویم !
22 /12/81
استشهاد شاعرانه
یک خبر
هنوزهم می توان از دیوار بالا رفت
آن گونه که از دیوارهای کوتاه من وتو
منبر چند آقا، زاده شد!
هنوز هم می توان از دیوار بالا رفت
اگر کسی خوب (( قلاب)) بیندازد
قلابی که(( قلابی ))نباشد
قلابی که از آن بالا
رای من وتورا صید نکند
در دهکده جهانی اسلام
این دیوارها خیلی مزاحمند
***
امروز جلوی ایستگاه انگلیس باید
صف ببندیم و خبردار بایستیم
همه برای ((بلر)) تبلیغ می کنند
تقصیر جاده ابریشم است شاید
که در((خرازی)) سیاست خارجه ،
دستمال ها ، ابریشمی است
پل ((آهنی )) سیاست و دیانت ((ظریف))شده!
اما یک خبر
سفیر بریتانیا سفر خواهد کرد
حتی اگر سطح دیپلماسی ما به "سیکلماسی" تنزل یابد
حتی اگر"کار"، به وزارت امنیه سپرده شود
حتی اگر ارتش و سپاه ،"بسیج"نشوند
حتی اگر کیهان نیز در"رسالت نبوی"خویش تجدید نظر نکند
و یا شاه کرمان
قصر"شیرین " را
در مرز خسرو بجوید؛
ما اما
فرهاد ترین فریاد را
تیشه دیوارهای ننگ خواهیم ساخت
درون لانه مار ، خبرهایی است
از سیمای بلر
((کیف انگلیسی )) پخش می شود.
20/3/82
به:علی رضا قزوه
قیام قلم
قلم های زیادی داریم
از همه قلم
گوشتی ، استخوانی...
حتی قلم های خیاری
که سبزند و فقط شور می سرایند
دست های قلم شده هم داریم
که با افعال خود
تعدی را لازم جلوه می دهند
دَرِ گوش شما می گویم
برای آن دست قلم ها
که هر روز
شبیخون می زنند
با حوض ادب
سدی از خندق خون می سازیم
در قدم یا به قلم
ما بچه میدان جهادیم نه در دوره سازندگی
گرچه خیابان شعر انقلاب
پر از بوستان شود
اما رسول غزوه اشعار ما ، قزوه است. 30/3/82
به خورشید آخرین
آخرش می آید
نه اول
نه وسط
درست آخر وقت
خورشید ما
هر وقت که بتابد
صبح می شود
ولو
در عصر آخر الزمان
24/9/82
برای آدم
ایست!
تو را به خدا
جلوترنیا آدم جان !
این جا راه وچاه یکی اند
این جا
میدان مین نیست که معبر داشته باشد
این جا زمین است.
21/8/82
قنوت زمین
این جا
قنوت دستان زمین است
کیمیای خاک این دشت
معجزه ای طلایی است
سجاده خاکی آن
بر گرده زمان
آویزی است از طلا
این جا عشق من است
عشق من ، طلائیه ....
20/9/82
به:مسافران شیمیایی
یک مویه
درست پیچید ؛ جلوی من
من هرکاری توانستم کردم
اما او
مقابل چشمانم
آن قدر به خود پیچید
که تا شد
کتاب شد
که تاب نیاورد
حالا
پشت ویترین بهشت
او خریدارفراوان دارد.
21/8/82
مِهر هستی
قسمتش کردم
بین همه کس
شادی ام را
حالا
از همه
سهمی از عشق
سهمی از شادی و لبخند
به دلم جا مانده است
سیب شادی هایم
بین مردم گم شد
هسته ای ماند فقط
روزی اما هستی ام
باغی از سیب گلاب
راغی از چشمه آب
خواهد شد
سبزی سرو و چمن
همه از آن شما
سهم من سرخی سیب عشق است
سهم من سیب عشق
سهم من نقطه ای از قاف بلند عشق است
هستی ام
هسته مهر هستی است.
16/9/82
فصل آخر
همه چیز تکراری است
حتی بی برگی زمستان
و یا
سرسبزی بهار
من
منتظر سال جدیدی هستم
که پنجمین فصل آن
فصل جدایی است.
23/11/82
... بادبان
باز هم
بادها خواهند وزید
حتی اگر
همه بادبان ها را بکشند
باکی نیست
وقتی اقیانوس
موج می زند
با نسیمی کوتاه
حتی اگر
همه بادبان ها را بکشند.
23/11/82
به سوی افق
اشتباه نکنید
آن سوی تر از این جا
هیچ خبری نیست
همه چیز همین جاست
به چه می گرایید؟
افق این جاست
سفر نفس را نمی دانم
اما افقی شدن
کاش
سیر آفاق باشد.
23/11/82
باید دوید
خوش به حال پاهایم
که لااقل دویدند
و شانه هایم
که بیکار نبودند
اما بقیه حسودی شان می شد!
***
حیف شد
کاش
قلبم نیز
پای دویدن داشت
یا لا اقل می شد
روی سینه خزید
و به استقبال رفت
کاش می شد
کنارشان دراز کشید
همیشه این موقع ها
وقت خیلی کم است
مثل نمازها
که عجله ای است
این وقت ها هم باید دوید
تا عقب نماند
از قافله ای که فقط
استخوان هایش
بازگشته است.
30/11/82
خاک غریب
مرا نیز همان جا دفن کنید
این طور که نمی شود
من یک جا
و دلم جای دیگر؟
زیر خاک هم که بروم
شما همان جا
سراغم را بگیرید
که مثل طلائیه
غریب است
مزار قلب من
بقیع .
30/11/82
همراه تو
از دستانم کاری ساخته نیست
نفس هایم
به شماره افتاده اند
باز هم تمام مسیرها مسدود است
مگر همراه نمی خواستید آقا!
1/12/82
به: شیخ عبدالله ضابط
رفیق نیمه راه
عیبی ندارد
شما حرف خودتان را بزنید
اما من می گویم
با معرفت
کسی است که
همه را بین راه جا بگذارد و
برود.
1 /12/82
و باز هم شیخ عبدالله ....
رد پای شفق
خودت را باختی
و خورشید
برای آبرویت
سفید پوشید
و خوابید
در جعبه ای چوبی
***
جای روحت خالی
با جسمت
تا محرم رفتیم
راستی،
ماندنت بس عجیب بود
می دانم
***
دیگر هیچ وامی نداری
حتی با شفق
حسابت را تسویه کردی
حالا سپیده
در جوار تو
زرد می زند
***
تقصیر شب نیست
تو زیاد شفافی
تاریکی از تو عبور می کند
و باز سپیده می ماند
و اشک هایش ***
ادامه دارد:
