روزگاری که لاریجانی ها خط قرمز بودند
این روزها را نگاه نکنید همه شجاعانه در حال کوبیدن برادران لاریجانی و درخواست برای محاکمه آنها هستند.
روزهایی نه چندان دور اوضاع به گونه ای دیگر بود.
چندبار برایم پیش آمد در جمعی حضوری و یا مجازی وقتی می گفتم احمدی نژاد را با تمام انتقادها و ضعف هایی که دارد در مجموع بهتر از لاریجانی ها می دانم انگ ضدولایت و بی بصیرت و ... نثارم می شد که برادران لاریجانی از آسمان به زمین افتاده اند و...
بگذارید برویم عقب تر.
به نظرم اواخر سال88 بود. یک روز صبح از کلاس درس بیرون آمده بودم که از شماره ای ناشناخته با من تماس گرفته شد:
- آقای مشتاقی نیا؟
- جانم امرتون؟
- کجا تشریف داری؟
- قم هستم اطراف صفاییه
- مثل اینکه دنبال دردسر میگردی؟!
- جان؟! چی شده مگه؟!
- تشریف بیار دادگاه ویژه شعبه ... معلوم میشه.
رفتم دادگاه ویژه اما بگذارید قبلش یک توضیحی بدهم.
آن ایام بیشترین مشغله قلمی من درگیری با فتنه گران بود. از طرفی هم بابت ارتباط با طلاب عدالتخواه و حمایت از بچه های مظلوم حوزه، سابقه احضار به دادگاه را داشتم. آن سال ها دادگاه ویژه برخوردهای غیر معقول بسیاری از خودش بروز می داد که البته بعدها با تصفیه بعضی عناصر نابخرد، تا حدود زیادی رویه اش اصلاح شد. طبیعی بود وقتی طلبه ای آن هم از نوع بسیجی به دادگاه احضار می شد حق داشت که دچار دلهره شده و خودش را در مواجهه با سرنوشتی نامعلوم ببیند. فکر کنم همان ایام بود که وبلاگ من هم با همت عزیزان دادگاه ویژه فیلتر شده بود.
حالا من در وسط خیابان بودم و در مسیر دادگاه، در حالی که نمی دانستم به خاطر چه چیزی احضار شده ام و قرار است چه اتفاقی برایم بیفتد.
البته قاضی بزرگواری که با من تماس گرفته بود را از قبل می شناختم. او در مجموع به نسبت سایر همکارانش آدمی منطقی تر بود و به حساب و کتاب آخرت باور داشت. همیشه برایم سوال بود که فردی با این شخصیت فکری در دادگاه ویژه چه کار می کند؟!
با این حال از باب احتیاط با بعضی از دوستان تماس گرفته و موضوع را اطلاع دادم و گفتم اگر تا ساعت دو یعنی پایان وقت اداری بیرون نیامدم کاری که باید را انجام دهید و ...
ورودی دادگاه را با تحویل مدارک و موبایل و ثبت امضا طی کردم و وارد شعبه مربوطه شدم.
سرتان را درد نیاورم.
می دانید که آن سال ها وبلاگ خوانی رواج داشت. وبلاگ من هم بازدید خوبی داشت و از این رو هر از گاه با ارسال مطلبی از وبلاگ های خوب و انقلابی اما تازه کار سعی به معرفی آنها می نمودم.
دوست خوبم حسین حسین زاده نوری که الان مسئول سازمان سراج مازندران است یکی از همین وبلاگ نویس های خوش قلم و خوش ذوق بود که برای معرفی او یکی از مطالبش را در صفحه خودم بارگذاری کرده بودم. او در آخرن مطلب خود درخواست رسیدگی به اتهامات برادران لاریجانی (فاضل و جواد) را طرح کرده بود.
دادگاه هم سر همین موضوع مرا احضار کرده بود که اخطار بدهد و تعهد بگیرد که کار به کار برادران لاریجانی نداشته باشم!
حالا همان ایام خیلی ها از جمله بعضی روحانیون صاحب رسانه و منبر دم به دم به احمدی نژاد رییس جمهور وقت، اهانت می کردند اما حضرات ویژه ای خودشان را وکیل وصی برادران لاریجانی می دانستند.
امروز را نبینید هر کس از راه رسیده و نرسیده دوتا فحش و بد و بیراه نثار لاریجانی کرده و درخواست عزل و محاکمه رییس مجمع تشخیص مصلحت را مطرح می کند. روزگاری طرح بحث پیرامون موارد اتهامی و نه جرایم فاضل لاریجانی هم خطایی مهم و گناهی بزرگ محسوب می شد.
راستی به خاطر تعصبات کور خود تا به حال چند نفر را از انقلاب و اسلام بیزار کرده ایم؟
