خوب، بد، لازم
رقابت درون گروهی نیروهای ارزشی هم خوب است هم بد؛ اما به هر حال اجتناب ناپذیر است.
بالاخره یک طیف از این بچه ها به ارکان قدرت می چسبند و شیرینی پست و پول را با همه وجود می چشند. همه البته اینطور نیستند اما خیلی ها جنبه پول دار شدن و دسترسی نامحدود به امکانات مادی را ندارند. از طرفی هم رویشان نمی شود از شعارهایی که پیش تر داده و به همان واسطه به قدرت رسیده اند را کنار بگذارند.
چه کار می کنند؟
می شوند مثل کسی که حال ندارد طرف قبله بچرخد می گوید قبله را بچرخانید طرف من. شروع می کنند به تئوریزه کردن فرهنگ اشرافی گری و خوی تجمل پرستی و رفاه طلبی و رانت خواری آنهم به ظاهر مبتنی بر فرمایشات دین. الی ماشاءلله مداح و منبری همراه و نمک گیر هم دارند. در کنارش تلاش میکنند با سیاه نمایی و اتهام زنی، رقبای ارزشی را در اذهان عموم تخریب نمایند.
از این منظر رقابت درون گروهی اگر چه تلخ و گاه زیان بار است؛ اما لااقل باعث می شود مرزهای انقلابی اصیل و انقلابی مغشوش هویدا شده و هنجارهایی چون ساده زیستی و عدالت ورزی و پاک دستی حکام به فراموشی سپرده نشود. به نظرم این چرخه پایان ناپذیر و ادامه دار خواهد بود.
