حواست هست کجا ایستاده ای؟
برنامه بگو بخند را دوست دارم و گاهی نگاه میکنم. داوران برنامه هم چهره های محبوبی هستند اما خب باید دقت کنند که در چه جایگاه حساسی قرار دارند و یک حرف و نکته و حرکت آنها ممکن است چه بازخوردی در افراد یا حتی جامعه داشته باشد.
دو شب پیش دو جوان 18 و 20 ساله نمایشی را اجرا کردند که البته ضعیف بود. داوران برنامه بی رحمانه و بدون در نظر گرفتن این واقعیت که به صرف یک کار نمیتوان درباره تمام توانایی های هنری فرد قضاوت کرد از آن دو جوان خواستند برای همیشه از عرصه بازیگری کنار رفته و حتی در این باره اظهار نظر هم نداشته باشند! آقای شکیبا از آنها خواست دنبال رشته دیگری بروند، بنفشه خواه با تمسخر گفت در اول دبستان از این دو بهتر تئاتر کار می کرده است و اگر در این سالها اعتماد به نفس مشابه آنها را داشته حتما به جایی میرسید، خانم نظام دوست اجازه نظر دادن به آنها را نداد و با خشم گفت که حق ندارند تئاتر آزاد را زیر سوال ببرند، برق نورد هم با عتاب سخن گفت و...
هر سخنران و نویسنده و بازیگری ولو موفق باز هم گاهی کار ضعیف ارائه می دهد. داوران برنامه باید حواسشان باشد جلوی چشم هزاران بیینده این طور توی ذوق دو جوان نزده و صرفا درباره همان چند دقیقه کاری که ارائه شده نظر بدهند.
