تشویق برای نماز

مرتضی از منطقه که باز می گشت، وقتش را می گذاشت برای مسجد.

مقّید بود تا آن جا که ممکن است با صدای خودش در وقت نماز، اذان بگوید. یک کار جالب دیگری هم انجام می داد که بسیار تأثیرگذار بود. او بچه های کوچک را که به مسجد می آمدند دور خود جمع می کرد و با محبت و حوصله، به آنها نماز یاد می داد. هر یک از بچه ها هم که می توانستند نماز را خوب و درست بخوانند یک جایزه از مرتضی دریافت می کردند.

این روش او در بین اهلی روستا دهان به دهان می چرخید و باعث می شد بچه های دیگر هم به مسجد آمده و سعی کنند نماز خواندن را خوب و بی غلط بیاموزند و از دست مرتضی جایزه ای بگیرند.

خیلی از مردان و زنان مؤمن روستا، یادگیری نمازشان را مرهون زحماتی هستند که شهید مرتضی شادلو در زمان کودکی برایشان کشیده است.

بر اساس خاطره ای از جواد امامی، همرزم شهید، سردار کوهستان، ص 56