بابل یا کابل? مساله این است!
شب گذشته در نشست جمعی از جوانان فعال اجتماعی شهر بابل که با حجت الاسلام ناصری نماینده این شهر در مجلس برگزار شد شرکت داشتم. موضوع جلسه نقد و بررسی وضع خدماتی و عمرانی شهر و فعالیت های شهرداری بابل بود. حاج آقا ناصری سخنان جالبی داشت که برایم شنیدنی بود. ایشان نیز دغدغه خاصی نسبت به وضعیت شهر داشت که نشان می داد با جوانان منتقد حاضر در جلسه، همفکر و همنظر است. البته ویژگی خاص جلسه مذکور همین بود که حاضران از طیف های مختلف سیاسی و فرهنگی بودند. عبارتی را جناب آقای ناصری در توصیف وضع ظاهری شهر به کار برد که عمق نگرانی ایشان نسبت به سطح خدمات و توجه برخی مسئولان را به خوبی نشان می داد. جمله ایشان این بود: آدم وقتی وارد بابل می شود انگار وارد افغانستان شده است!! صحبت های این نماینده روحانی و دلسوز شهرمان به گمانم در شبکه های مجازی تلفن همراه به خوبی منعکس شده باشد. در تمام مدت برگزاری این جلسه چند ساعته، فقط به این موضوع فکر می کردم که وقتی جوانانی چنین فرهیخته و اهل درد و دلسوز و مطلع دور و برمان وجود دارند که حاضرند بی هیچ منتی نقدها و ایده های سازنده خود را در اختیار مسئولان قرار بدهند، چرا باز هم گوش شنوایی دستکم برای شنیدن حرفهایشان در حوزه مدیریت شهری وجود ندارد?! دورادور از تجربه و پختگی جناب آقای کاردگر، رییس شورای اسلامی بابل تعاریفی شنیده ام. واقعا از ایشان انتظار می رود خودش دنبال این بچه ها راه بیفتد و از آنها بخواهد تا انتقادها و پیشنهادهایشان را در اختیار او و همکارانش قرار دهند. بی تعارف اگر اعضای شورای شهر و شخص شهردار در ادعای خدمت بی شائبه به مردم صداقت دارند - که انشالله چنین است- باید از ایده های نخبگان شهر استقبال نمایند. جنبش مطالبه گری از مسئولان شهری وارد مرحله ای حساس شده و بنا دارد تا متولیان امور شهری را مجاب کند که برنامه های خود را در تراز شهر با تمدن و فرهنگ اصیل بابل قرار دهند. یکی از پرسش های جالب این جریان خودجوش که البته پاسخ آن با سکوت اکثریت اعضای شورای شهر مواجه شده این است که آیا از عملکرد شهردار منتخب خود راضی هستید?! همان طور که عرض کردم کمتر کسی شهامت پاسخ به این سوال را داشته است. تحلیل این واقعه باشد برای بعد. حاج آقا ناصری جمله عمیق دیگری را نیز به کار برد که البته ریشه ای فقهی داشته و کنایه ای ابلغ من التصریح است: هر مسئولی که می داند فرد یا افرادی شایسته تر از او برای تصدی امور وجود دارند حرام است که در آن پست باقی بماند.
