اولویت اول انتخابات
از منظر تمدنی اگر به انتخابات پیش رو نگاه کنیم مهمتر از آنکه چه کسی رأی می آورد اصل مشارکت بالا و پر شور مردمی است که باید مورد اهتمام قرار بگیرد. انقلاب اسلامی ایران با راهبری مردی اندیشمند، تاریخ شناس و باهوش و صاحب تدبیر توانسته به نقطه ای از اقتدار و پیشرفت در عرصه های گوناگون دست یابد که به مهمترین و تأثیرگذارترین نظام سیاسی جهان در مسیر احیای گفتمان آزادگی و استکبار ستیزی تبدیل شود.
ایران اسلامی به رغم وجود بعضی ضعف ها و البته فشارهای بین المللی توانسته در حوزه هایی از عرصه علم و نظامی گری و صنعت به درخششی غیر قابل انکار دست یابد. گفتمان جمهوری اسلامی در حمایت از مستضعفان و ستیز با مستکبران در جهان فراگیر شده و به خصوص پس از نبرد اخیر فلسطین به جایگاه راهبردی در هدایت آزادی خواهان جهان دست یافته است.
اگر قرار باشد الگوی "مردمسالاری دینی" برخاسته از گفتمان انقلاب اسلامی به عنوان نسخه نجات بخش حکومتها و کشورهای مختلف مطرح شود علاوه بر همه دستاوردهای بین المللی و پیشرفتهای علمی و صنعتی نیازمند حمایت مردمی و اثبات مقبولیت عمومی است.
در چند انتخابات اخیر متأسفانه شاهد حضور حداکثری مردم در پای صندوقهای رأی نبوده ایم. بی تردید برای پابرهنگان عالم و حامیان تفکر انقلاب اسلامی این پرسش یا شبهه ایجاد خواهد شد که اگر قرار است مردمسالاری دینی را الگوی حاکمیتی خود قرار دهند آیا تأیید و همراهی مردم را در پی خواهد داشت یا نه؟ آیا جمهوری اسلامی ایران نمونه موفق چنین حاکمیتی به شمار می رود؟
پازل تمدن سازی انقلاب جهانی اسلام نیازمند تکمیل به واسطه مشارکت حداکثری مردم در پای صندوقهای رأی است. مسئولان البته تا حدودی در این خصوص غافلند اما دلسوزان انقلاب باید به جای دامن زدن به دعواها و اختلافات فرسایشی و پاشیدن بذر نفرت و کینه، همت خویش را صرف دعوت و انگیزه سازی برای حضور مردم نمایند.
