آیا می توان به جبهه مردمی نیروهای انقلاب، اعتماد کرد؟
انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی را که خاطرتان هست؟
راستی ها گشتند و از بین شاخص ترین چهره های نزدیک به خود در جبهه گفتمان انقلاب اسلامی، دکتر زاکانی را برای ساماندهی به فهرست مورد نظرشان انتخاب کردند. فهرست اصولگرایان در واقع رقیب فهرست نیروهای حزب اللهی و پایداری بود و تلاش داشت تا با عاریه گرفتن ادبیات و شعائر آنها، از حربه تدلیس چهره های منفعت طلب برای جلب اعتماد نیروهای انقلاب استفاده نماید.
علی رضا زاکانی زمانی این فریب بزرگ را فهمید که دیگر دیر شده بود. لابی گران خبره و پیشکسوتان سیاست بازی نظیر مهندس باهنر که این بار با طعمه قرار دادن امثال زاکانی و سرقت ادبیات و مفاهیم انقلابی توانسته بودند کرسی مجلس را به خود اختصاص دهند، نامزد مورد علاقه امثال زاکانی و پایداری ها برای ریاست مجلس را کنار زده و لیدر جریان معامله گران اصوسوار، یعنی علی لاریجانی را بر اریکه قدرت نشاندند.
اکنون نیز یک نگاه به فهرست حامیان و اعضای جبهه مردمی نیروهای انقلاب، تکرار این تجربه تلخ را تداعی می کند. باز هم انگار نام انقلاب و شعائر آن با حضور چهره های وجیهی چون طالب زاده و ... در کنار عناصر سرسپرده به لاریجانی همچون مرضیه وحید دستجردی و محمد رضا باهنر و ... قرار است طعمه امیال سیاست پیشگانی زبردست واقع شده و باز هم آرمان های حیات بخش انقلاب در مهلکه مصلحت بینی های خودساخته، فدای معاملات پشت پرده اصحاب قدرت شود.
حسن روحانی به ریاست جمهوری کمتر از هشت سال قانع نیست. این دولت با مذاق چهره های مشهور راست سنتی بسیار سازگار بوده و آنها (امثال باهنر و لاریجانی) نیز استمرار مدیریت او را با منافع جناحی خویش در تضاد نمی بینند.
با این وصف خطر لوث نمودن شعائر انقلابی و کنترل شور نیروهای ارزشی با تشکیل جبهه ای تقلبی و فرعی و تخلیه انرژی حزب الله در راه حمایت از کاندیدایی ضعیف به منظور تضمین حاکمیت هشت ساله دولت فریدونی، اصلاً بعید به نظر نمی رسد.
