آزادی آزادی که نه!
رفته بودم منزل یکی از دوستان. بچه اش که تازه چهار دست و پا راه می رفت هم آمده بود پیش میاد. وسط بازیگوشی هایش آمد طرف یکی از وسایل رایانه ای من که آرام از مقابلش برداشتم آسیب نبیند. دوست ما بچه را بغل گرفت بوسید و غیر مستقیم خطاب به من گفت: نه، نه، بچه باید آزاد باشه تا هفت سالگی هر کاری دلش خواست باید بکنه.... اعتنا نکردم و حرفم را ادامه دادم. چند دقیقه ای نگذشت که اتفاقا بچه رفت طرف یکی از وسایل او که آن هم حساس بود و با کمترین ضربه و خدشه ای ممکن بود خراب شود. سریع از دست بچه کشید. حالا من ادا در آوردم که نه، نه! بچه باید تا هفت سالگی آزاد باشه!
شده است حکایت مدعیان آزادی و شعار زنده باد مخالف من. هر جا به اسلام و انقلاب و مردم و جناح رقیب توهین شود می گویند اشکالی ندارد قابل گذشت است باید تحملمان را ببریم بالا عفو بفرمایید لطفا. ولی وقتی کسی به اسب خودشان یابو بگوید، پرخاش می کنند، جلسه را ترک می کنند، درخواست عزل و محاکمه و اشد مجازات را دارند و...
حرفی میخواهید بزنید شعاری میخواهید سر بدهید فکر جوانبش هم باشید که بعدا ضایع نشوید.
