سریالی برای ندیدن؟

 

اصلاً اسم سریال باب المراد را شنیده اید؟ خبر دارید این سریال تاریخی با موضوع زندگی نورانی امام جواد علیه السلام با مشارکت چند کشور و بازیگران و کادر سازنده ای که اغلب ایرانی نیستند در ایران تولید شده و چند روزی است از شبکه چهار سیما پخش میشود؟ شبکه چهار همینطوری اش هم بیننده ندارد سریالی مذهبی و تاریخی با این حجم کار و هزینه را گذاشته اید ساعت دوازده شب آنهم بدون تبلیغ رسانه ای!

واقعا قصدتان بود سریال دیده نشود؟

در باره این مجموعه می خوانیم:

سریال «باب المراد» با موضوع زندگی امام جواد(ع) سریال شب های رمضان شبکه چهار است. این سریال توسط کارگردان عرب در ایران تولید شده، از جمعه، ۱۰ اسفند از شبکه چهار سیما به نمایش در می آید.

سریال باب المراد مراحل مختلف حیات امام جواد(ع) از تولد در مدینه، ‌همراهی پدر در مراحل مختلف، شهادت امام رضا (ع) تا شهادت این امام به دست معتصم عباسی را به تصویر می‌کشد.

این سریال که محصول مشترک پنج کشور سوریه، لبنان، عراق، کویت، بحرین و ایران است توسط شرکت کویتی (میدل‌آپ پروداکشن) در ایران تهیه شده و فهد میری آن را کارگردانی کرده است.

مجموعه تلویزیونی باب المراد توسط محمود عبدالکریم نوشته شده و در آن بازیگرانی از سوریه، بحرین، کویت، عراق و ایران حضور دارند.محمود رحمانی و احمد کاوری و وائل رمضان، جمال حمدان و علی آل ابراهیم به عنوان بازیگر در این سریال حضور دارند.

مجید میرفخرایی به عنوان طراح صحنه و دکور و محمد اصفهانی نیز تیتراژ ابتدایی این سریال را به زبان عربی خوانده است.

این مجموعه ویژه شب‌های، رمضان از ۹ اسفند در ساعت ۲۴ پخش و در ساعت های ۱۱ و ۱۶ تکرار می‌شود.

خنجری به قلب محرومین

 

دولت در حالی مدعی است که می خواهد با حذف یارانه سه دهک درآمدی بالا و نیز عواید حاصل از صرفه جویی به اقشار آسیب پذیر توجه بیشتری نشان دهد که در روزهای اخیر بدون اطلاع قبلی و به صورت ناگهانی اقدام به حذف نیمی از مبلغ حمایتی شهریه دانشجویان ارشد تحت پوشش سازمان بهزیستی نموده و با ایراد شوک بر آنها باعث بلاتکلیفی و فشار مضاعف بر زندگی شان گردیده است.

البته با توجه به تعطیلی طرحهای مرتبط با ساخت و ساز مسکن و عمران و توسعه کشور و پرداختن به امور غیرضروری و مطالبات دست چندم و فرعی، به نظر می رسد این دولت هم مثل اسلاف خود در دولت روحانی اساسا اعتقادی به مشکل گشایی از مردم و رفاه عمومی نداشته و صرفاً مقاصد و منافع طبقه ای خاص را دنبال می نماید.

طرف کدام مردم؟

 

رکورد گرانی را زده، اقتصاد و معیشت مردم را له کرده، پا روی خرخره ملت گذاشته بعد می گوید من طرف مردم هستم و قانون حجاب را اجرا نمیکنم و... تو دقیقا طرف کدام طبقه از مردم هستی که هم گرانی به نفعشان است هم بی حجابی؟!

سیاسی کاری بر سر منافع مردم

 

یکی از دوستان که شخصیت فرهیخته و فعال فرهنگی و رسانه ای است امروز سفری کوتاه به قم داشت. تماس گرفت و گله کرد که چرا فعالان رسانه ای قم از دولت بابت تکمیل پروژه منوریل مطالبه گری نمی کنند. وجود این سازه نیمه کاره در پر ترددترین قسمت شهر مایه آبروریزی برای مسئولین قمی است. از قضا چند روز پیش هم دوستی که از آلمان برای سفری کوتاه به کشور بازگشته بود و کاری هم در قم داشت از این موضوع گلایه نمود.

برایشان توضیح دادم که در اواخر دولت احمدی نژاد عده ای گویا با هدایت یکی از متولیان وقت حرم مدعی شدند که ساخت این پروژه و عبور آن از کنار حرم، وهن جایگاه و شأن حرم است. آنها توانستند با اعمال نفوذ خود دو سالی این طرح را بخوابانند. بعد البته چند ماهی روی آن کار شد که دولت روحانی بر سر کار آمد. مدتی که گذشت مدیران جدید استانی مدعی شدند میخواهند به مناسبت دهه مبارک فجر پروژه منوریل قم را افتتاح کنند. حتی واگن ها را هم با تریلی به داخل شهر آوردند که یکهو به طور اتفاقی یا نمایشی، تریلی زیر یکی از پلهای خیابان ساحلی گیر کرد و یکی از واگن های منوریل آسیب دید. تصویرش را هم رسانه ها پخش کردند که ببینید فعلا نمیشود طرح را افتتاح کرد. این پروژه دیگر مسکوت ماند. بعد هم البته عده ای قلم دست گرفته و نوشتند که راه اندازی منوریل از نظر هزینه فایده نمی صرفد و نباید ساخته می شد! کسی نبود بپرسد که خب پس چرا میخواستید افتتاحش کنید؟ از آنجا که دولت روحانی اعتقادی به ساخت و ساز نداشت منوریل هم مثل پروژه فرودگاه قم در سلفچگان و مسکن مهر و ... تعطیل شد.

آقای رئیسی هم که روی کار آمد در سفر اول استانی به قم وعده تکمیل پروژه منوریل را داد که گویا مدیران میانی اصلا اعتنایی نکردند. در سفر دوم با مطالبه جمعی از مردم قم، ایشان قول مؤکدی برای تکمیل پروژه مذکور داد و شواهد هم نشان می داد که این بار زیر دستان وی مصمم به اجرای فرمان ایشان هستند که متأسفانه اجل مهلت نداد و این بزرگوار به جرگه شهدا پیوست. دولت پزشکیان هم که ادامه دولت روحانی است و شعاری جز دورهم نشینی و بگو بخند و تقسیم غنائم در پوشش وفاق ندارد و عملا یک قدم هم مملکت را جلو نبرده است.

کاش روزی برسد مجلس یا دستگاه قضا آنقدر قدرتمند باشند که اجازه سیاسی کاری بر سر طرحهای عمومی را نداده و مانع از تضییع حقوق مردم و هدر رفت بیت المال بشوند.

قاضی باید شجاع باشد

 

حکم دو وزیر دولت رئیسی به طور همزمان با حکم عزل ظریف اعلام شد. شاید قوه قضائیه با این کار قصد داشت که بگوید برای عدلیه فرقی بین جناحها نیست و این قوه فقط به عدالت می اندیشد. خب مردم زیر بار این ادعا نمی روند چه اینکه بسیاری از متهمان دانه درشت مانند زنگنه و جهانگیری و ... آزادانه از چنگ دستگاه قضا در امان مانده اند. بعضی از پرونده های متهمان میان رده هم که اصلا معلوم نشد چه شد مثل پرونده فولاد مبارکه و بدهکاران بانک دی و مصطفی نیاز و دیگر همدستان اکبر طبری، مهدی عبوری، عبدالله عبدی و....

عملکرد محافظه کارانه دستگاه عدلیه بعد از ماهها مماشات با ظریف جز احساس ضعف و عدم اقتدار و توانایی لازم در صیانت از حریم قانون و حقوق عامه پیام دیگری را به ذهن مردم مخابره نمی کند.

بود و نبود شورا

 

ده بار این مصوبه رفت و آمد و تأیید و تکذیب شد که بالاخره عمر این دوره از شوراهای شهر طولانی میشود یا نه. من با شوراها مخالفم. این شوراها که در واقع نه شورای شهر بلکه شورای شهرداری هستند از نظر هزینه و فایده چقدر خاصیت داشته اند؟ به نظرم انتخابات شورا صرفا مجالی برای پز دموکراسی است.

یک نمونه اش شهر ما بابل که از دیرباز دو مشکل اساسی داشت: دفع زباله و ترافیک. از دهه هفتاد تا به حال چند دور انتخابات شورا برگزار شد؟ چقدر هزینه انتخابات شد؟ اعضای شوراها چقدر حقوق و مزایا گرفتند؟ آن تعداد که رند و آب زیر کاه بودند چقدر برای خود و باند و فامیلشان سوءاستفاده کرده و روی دست بیت المال هزینه گذاشته اند؟ هنوز هم بابل مشکل دفع زباله دارد و ترافیک سنگین آن سرسام آور است. شوراها آمدند و زدند و رقصیدند و رفتند و پوسته آسفالت را عوض کردند و این طرف و آن طرف نمایشگاه زدند و اسم کوچه و خیابان را تغییر دادند و اطرافیانشان را در شهرداری استخدام کردند و... آخرش دو مشکل و معضل اصلی مردم شهر حل نشد که نشد. باور کنید همین قدر حقوق و مزایایی که در این حدود سه دهه عمر شورای بابل صرف گردید اگر یک جا جمع می شد مشکلات بابل هم حل می شد.

زینب را دیدیم

 

امروز برنامه تلویزیونی محفل با حضور دختر شهید سید حسن نصرالله اجرا شد و یکبار دیگر خاطرات تلخ این چند ماه در ذهنها مرور گردید. خواستم مطلبی بنویسم. تیترش را بگذارم "متی نصرالله" و بعد با اشاره به آیه ان تنصروالله ینصرکم به محضر شریف خالق یکتا در عصر روز سوم ماه صیام عرض دعا با چاشنی شکوِه داشته باشم که بارالها! غیرت تو آیا اجازه می دهد اسرائیل و آمریکا بابت هزاران جنایتی که در حق مردم مظلوم غزه و لبنان و... رقم زده اند تاوانی بدتر از عقوبت یزید و صدام و... نداشته باشند؟ چه می شود در همین روزها و ساعات استجابت دعا به حرمت دل سوخته کودکان یتیم غزه، بساط ظلم صهیونیسم و حامیانش را جمع نموده و دل مومنان را خنک سازی؟!

برنامه داشت تمام می شد، یکجایی همه اشک ریختند از داورها تا تماشاگران، مرد و زن؛ به جز سیده زینب نصرالله که همسر شهید، فرزند شهید و خواهر شهید است و زینب گونه ایستاده تا شکوه استقامت اصحاب اباعبدالله را به رخ دشمن بکشاند و گفت که سختی های ما در مقابل مصائب آل الله چیزی نیست و بعد که از او خواستند دعا کند، ورای همه تلخی ها و دل آزردگی ها طلب عاقبت بخیری داشت به برکت نعمت شهادت از پیشگاه خدا و درک ظهور حجت حق. او تربیت شده مکتب حیدر کرار است و می داند عاشورا محصور در زمین و زمان و تاریخ و جغرافیا نخواهد بود. جهاد و شهادت برای ما یک فرهنگ است و البته پیش نیاز و عیار داعیه انتظار.

روزه مستدام

 

در ماه خدا برای خدا ساعاتی از حلال و حق طبیعی خود در خوردن و آشامیدن و شهوت و... میگذری تا در ماههای دیگر لااقل از حرام خدا در خوردن و نوشیدن و شهوت و... در گذری. همان طور که گفته اند کمال قبول در نماز این است که نمازگذار، همیشه و نه فقط در وقت نماز، خدا را به یاد داشته باشد، کمال قبول در روزه نیز چنین است که در همه روزهای عمر حتی اگر ماه رمضان نبود نیز خدا را ناظر کردار خویش دانسته و از آنچه منع نموده درگذریم.

همسر رونالدو محجبه شد

 

حتی همسر رونالدو هم می داند ماه خدا حرمت دارد و به احترام این ماه و مسلمانانی که به میهمانی خدا می شتابند حجاب بر سر گذاشت؛ پیشتر خوانده ایم در بعضی شهرهای اروپا مردم در ماه مبارک رمضان در محله هایی که مسلمان نشین هستند از خوردن علنی غذا اجتناب می ورزند؛ اما زن و مرد مسلمان خودمان -که حجاب، سرش را بخورد- گاه نمی فهمد حتی اگر ماه رمضان هم نباشد خوردن و آشامیدن مقابل چشم دیگران که ممکن است گرسنه و تشنه باشند ناپسند است چه برسد در ماه میهمانی خدا که فراتر از باید و نبایدهای دین به حکم شرف و ادب و انسانیت نباید مقابل روزه دار چیزی کوفت کند.

فرشته ای در برهوت

 

"شبهای پیشاور" و "دکتر و پیر" سبکی نو در نشر معارف اسلام و تشیع ارائه دادند. گنجاندن مباحث عقلی و نقلی پیرامون شبهات اعتقادی در قالب داستان، کاری نو و بدیع و اثرگذار به شمار می آید. کتاب "فرشته ای در برهوت" هم تقلید از همین سبک است که با ادبیاتی شیوا و قالبی داستانی به بیان عقاید شیعه و دفاع از حقانیت ولایت مولا علی علیه اسلام پرداخته است. دست نویسنده اش درد نکند؛ اما خب، پناه گرفتن زیر چتر وحدت و استفاده مکرر از ظرفیت و پوشش اتحاد مذاهب در این اثر کمی رندانه و فانتزی به نظر می رسید. در قالب وحدت، بیراهه خواندن رقیب و دور دانستنش از رحمت الهی، کمی تحریک کننده و بغض آلود به نظر می رسد. چه اشکالی دارد بی واهمه و صریح، ضمن حفظ احترام متقابل به بحث و گفتگو و رد و بررسی عقاید هم بپردزایم، وحدت هم به جای خود؛ دلیلی ندارد این واژه را که از شعائر انقلاب است لوث و خفیف نمائیم. نویسنده محترم که کارش انصافا خواندنی و ستودنی است می توانست بی پروا اثر را بی استفاده از پوشش وحدت در دفاع از حقانیت تشیع معرفی کند. برای وحدت هم البته میتوان آثاری با رویکرد زندگی و همجواری مسالمت آمیز و تأکید بر مشترکات تولید نمود.

مبارکمان باشد

 

امیدوارم لایق این میهمانی باشیم. امیدوارم به خدا نزدیک تر شویم. ماه خدا، فرصت دوباره نگریستن به زندگی و تولدی دوباره و عود به فطرت است. زمستان غفلت و خمودگی به پایان رسیده و بهار جانها و نوروز بیداری و شکوفایی آغاز گردیده است. از روزه داران واقعی باشیم یا نه دست خودمان است. دست خودمان است در لحظه لحظه زندگی مان با خدا باشیم. دقایق عمرمان با روح نماز و روزه آغشته باشد. خدایا ما را ببخش و در مسیر خودت یاری مان کن. یک جمله ای دارد شهید ارتشی دفاع مقدس، محمدباقر روحی کاشی که ما به انقلاب در اخلاق نیاز داریم. 

اراده کنیم به یاری خدا، روح ما طراوت ازلی خودش را بازیابد. فکر ما، نگرش ما، خلق و خوی ما، سبک زندگی فردی و اجتماعی ما تحول پیدا نموده و با همه وجود، خدایی شویم و به رنگ توحید درآئیم؛ صبغةالله و من احسن من الله صبغة. دلیل همه ناملایمات و کژی ها و سستی ها و غفلتهایمان که در ابعاد فردی و اجتماعی باعث شکست و فاصله گرفتن از اهداف و شعائر دین گردیده، طاغوت باطن ماست. در اخلاق و سیرت خود انقلابی به پا کنیم به برکت این ماه بزرگ و نورانی، ان شاءالله.

نیامده، رفت!

 

سید مصطفی میرتبار صلاحیت فرمانداری را ندارد؟

نامه ای در فضای مجازی منتشر شده منتسب به وزارت کشور که سرپرست فرمانداری بابل را که در دولت جدید منصوب گردیده فاقد صلاحیت برای تصدی این کرسی دانسته است. خب اگر دولتی سر کار بود که دنبال رشد و پیشرفت کشور بوده و نگاهی آرمانی و تمدنی داشته باشد من هم با این حرف موافقم اما در دولت پزشکیان با وزرایی چون همتی و ظفرقندی و... یا معاونان دوتابعیتی که اساس انتصابشان خلاف قانون است با مدیرانی که بعضا دهها پرونده سیاسی و اقتصادی در فتنه و پولشویی و... دارند با این حجم شلختگی و بی برنامگی و تمسخر معیشت و نظام جامعه... همین ریاست دانشگاه علوم پزشکی بابل و مسئول اورژانس و ... را ببینید؛ سید مصطفی میرتبار لااقل از این جماعت که بی حاشیه تر است.

هنر شادی

 

سری سوم برنامه طنز بگو بخند به اتمام رسید. این برنامه با اجرای خوب عبدالله روا به مرور توانست در بین مخاطبان سیما جا باز کند. سه نکته مثبت در این برنامه وجود دارد. اینکه: میتوان شاد بود، میتوان گناه نکرد و بی هجو و تمسخر و وهن شاد بود و این که در لا به لای طنز و شوخی می توان پیامهایی سازنده و یا انتقادی را به گوش مردم و مسئولان رساند. به خصوص در این دور از رقابتهای طنز برنامه بگو بخند که شاهد حضور هنرمندان جوان و گمنام و توانمندی با خاستگاه مذهبی و انقلابی بودیم. پرهیز از سلبریتی گرایی صرف و نیز بازگشت به اصالتهای ملی و دینی به خصوص بعد از وقایع 1401 در بعضی رویکردهای صدا و سیما محرز بوده و البته نتایج مثبتی هم داشته است.

فوتبال و آوردگاه زندگی

 

جواد خیابانی دوست داشتنی در اواسط نیمه اول بازی استقلال و پرسپولیس گلایه کرد که مسابقات حساس مثل دربی صرفا در کشورهای اروپایی جذاب است و در ایران کسالت بار بوده و از جذابیت لازم برخوردار نیست.

نیمه دو سراسر شور و هیجان بود. جواد خیابانی که به وجد آمده بود چندبار اذعان کرد چنین بازی پرنشاط و جذابی را در چهار پنج دهه اخیر ندیده است! اواخر مسابقه هم البته نکته خوبی گفت: یک حادثه و اتفاق کوچک میتوانست نتیجه را به گونه ای دیگر رقم بزند. فوتبال مثل زندگی است و هر آن باید انتظار هر واقعه ای را داشت....

من حرفش را تکمیل می کنم: زندگی و سرنوشت قابل پیش بینی نیست.

راستی اوایل نیمه اول بازی، جواد خیابانی یاد شهید رضایی مجد کاپیتان تیم ملی جوانان را در آستانه سالروز شهادت او (دهم اسفند 65/ شلمچه) زنده کرد و گفت او موقع شهادت، پیراهن تیم ملی را زیر لباس رزم بر تن داشت. زنده نگه داشتن یاد شهدا با رویکرد بیان خاطره ولو کوتاه مشابه روایتی که خیابانی داشت، تأثیرگذار و ارزشمند است.

در این مستطیل سبز، چه انسانها که به خدا رسیدند و چه بسیار که در ورطه تباهی غلتیدند.

فریبا

 

سریال فریبا جذاب بود و داستان پلیسی آن از کشش لازم برای همراه ساختن مخاطب برخوردار بود. به صدا و سیما باید بابت ساخت چنین سریالهایی تبریک گفت. این مجموعه تلاش داشت پشت صحنه زندگی لوکس اما سوداگرانه بعضی بلاگرها و شاخ های مجازی را به تصویر بکشاند. الگو برداری از آنها را به چالش کشانده و در راستای تقویت سواد رسانه تأثیرگذار باشد. کلیت این سریال، مطلوب و قابل دفاع است؛ اما خب شاید به شکلی اجتناب ناپذیر به شکست حریمها و عادی سازی دوستی با نامحرم دامن زد، به خصوص صمیمیت بین ابراهیم و ترنم که از نظر سازنده فیلم، موجه و ارزشمند و برجسته تلقی می شد. البته دردمندانه باید اذعان داشت که در بعضی محافل ارزشی ذوب در فضای مجازی هم به بهانه کار فرهنگی شاهد فروپاشی حصار روابط با نامحرم و قبح زدایی از گناه و ضعف در تعهد به احکام فقه هستیم. تصور نمک پرورده های فضای مجازی گویا چنین است که تا تنبان به تن باقی است خلاف شرعی صورت نگرفته است.

واکسینه شدیم

 

ای آمریکا! ما را از جنگ می ترسانی؟ می خواهی چه بر سر ما بیاوری؟ مملکت را به تعطیلی بکشانی؟ بازار و قیمت ارزاق را به هرج و مرج برسانی؟ ارز و سکه را گران کنی؟ برق ملت را قطع کنی؟ پیشرفت و آبادانی کشور را متوقف کنی و...؟ برو بمیر بدبخت! همه این کارها را پزشکیان خودش یک تنه انجام داده، دیگر دستت خالی است ترامپ ابله! برو خدا روزی ات را جای دیگری حواله کند.

وقتی حواسمان جمع نبود هم جبهه داخل را از دست دادیم هم خارج را

1. من عرض می کنم به همه این قوا و به فرماندهان این قوا که این افراد در هیچ یک از احزاب سیاسی، در هیچ یک از گروه ها وارد نشوند. اگر ارتش یا سپاه پاسدار یا سایر قوای مسلحه در حزب وارد بشود، آن روز باید فاتحه، آن ارتش را خواند، در حزب وارد نشوید، در گروهها وارد نشوید، اصلا تکلیف الهی– شرعی همه شما این است که یا بروید حزب یا بیایید ارتش باشید، مختارید از ارتش کناره گیری کنید بروید در حزب، میل خودتان، اما هم ارتش و هم حزب معنایش این است که ارتشی باید از ارتش اش دست بردارد، بازیهای سیاسی باید توی ارتش هم وارد بشود، در هر گروهی که وارد هستید، باید از آن گروه جدا بشوید. ولو یک گروهی است که بسیار مردم خوبی هم هستند، ولو یک حزبی است که بسیار حزب خوبی هست. لکن اصل وارد شدن در حزب برای ارتش، برای سپاه پاسداران برای قوای نظامی و انتظامی وارد شدنش جایز نیست، به فساد می کشد اینها را و من عرض می کنم که کسانی که در راس ارتش هستند و کسانی که در راس سپاه پاسدارن هستند، موظف هستند که ارتش را و سپاه را و سایر قوای مسلح را از احزاب کنار بزنند و اگر کسی در حزب هست، باید او را از ارتش بگیرید یا در آنجا یا در اینجا و همین طور سپاه پاسدارن و همین طور سایر قوای مسلح باید وارد در جهات سیاسی نشوند تا انسجام پیدا بشود. اگر وارد بشود بالاخره به هم خواهید زد خودتان را و بالاخره در مقابل هم خواهید ایستاد و نظام را به هم خواهید زد و اسلام را تضعیف خواهید کرد، تکلیف همه شما این است که با هم باشید بدون اینکه در یک حزب یا در گروهی وارد شده باشید، هر گروهی می خواهد باشد، باید شما مستقل بدون اینکه پیوند به یک گروهی داشته باشید مستقل باشید و از حزب الله تعالی شانه. (صحیفه امام، جلد 16، ص 110 و 111 )
2. همه دنیا که دنبال این هستند که ارتششان از امور سیاسی کنار باشد آنها یک چیزی می فهمند که می گویند این را؛ ما که می خواهیم که سپاه و ارتش جند الله باشند و دسته بندی نداشته باشند و جهات سیاسی را کنار بگذارند برای اینکه اگر جهات سیاسی و مناقشات سیاسی در سپاه رفت و در ارتش رفت، باید فاتحه این سپاه و ارتش را ما بخوانیم. (صحفه امام، ج 19، ص 11)
3. برای سپاهی ها جایز نیست که وارد بشوند به دسته بندی و آن طرفدار آن یکی، آن یکی طرفدار آن یکی، به شما چه ربط دارد که در مجلس چه می گذرد؟ در امر انتخابات باز هم به من اطلاع دادند که بین سپاهی ها باز صحبت هست، خوب انتخابات در محل خودش دارد می شود، جریانی دارد، به سپاه چه کار دارد که آنها هم اختلاف پیدا بکنند، برای سپاه جایز نیست این، برای ارتش جایز نیست این. سپاهی را از آن تعهدی که دارد، از آن مطلبی که به عهده اوست باز می دارد و همین طور ارتش را. (صحفیه امام، جلد 19، ص 12)
4. باید سعی کنید جهات سیاسی در سپاه وارد نشود،که اگر افکار سیاسی وارد سپاه شود، جهات نظامی آن از بین می رود، همیشه به سپاه سفارش کنید که آنان خودشان را یک جنگنده خدمتگزار مردم بدانند. (صحیفه امام، جلد 18، ص 45)
5. از امور مهمی که باید تمام نیروهای مسلح از آن پیروی کنند و اغماض از آن به هیچ وجه نمی توان کرد و باز هم تذکر داده ام، آن است که هیچ یک از افراد نیروهای مسلح، چه رده های بالا یا پایین در حزب و گروهی با هر اسم و عنوان نباید وارد شوند، هر چند آن حزب و گروه صد در صد و به جمهوری اسلامی وفادار باشند و هر کس در یک حزب و گروه وارد شد باید از ارتش و سپاه و سایر قوای انتظامی و نظامی و قوای مسلح خارج شود. و فرماندهان و مسئولان موظف هستند که هر کس در یکی از احزاب یا گروه های سیاسی یا دینی وارد شد به او تذکر دهند که از حزب و یا گروهها و یا سازمان خارج شود. و اگر تخلف کرد او را از ارتش یا دیگر قوای مسحل اخراج کنند، و همه افراد موظفند چنین اشخاصی را به فرماندهان معرفی نمایند. و باید توجه داشته باشند که ورود قوای مسلح در احزاب وگروهها و سازمانها، پایه قوای مسلح را متزلزل خواهد کرد و غفلت از این امر موجب پیگرد خواهد بود. (صح...

http://www.imam-khomeini.ir/fa/c76_15238/%D9%BE%D8%B1%D8%B3%D8%B4_%D9%88_%D9%BE%D8%A7%D8%B3%D8%AE/%D8%B9%D9%85%D9%88%D9%85%DB%8C/%D9%86%D8%B8%D8%B1_%D8%B5%D8%B1%DB%8C%D8%AD_%D8%A7%D9%85%D8%A7%D9%85_%D8%AF%D8%B1_%D9%85%D9%88%D8%B1%D8%AF_%D8%AF%D8%AE%D8%A7%D9%84%D8%AA_%D8%B3%D9%BE%D8%A7%D9%87_%D9%88_%D8%A7%D8%B1%D8%AA%D8%B4_%D8%AF%D8%B1_%D9%85%D8%B3%D8%A7%D8%A6%D9%84_%D8%B3%DB%8C%D8%A7%D8%B3%DB%8C_%DA%86%D9%87_%D8%A8%D9%88%D8%AF%D8%9F

 

 

این فاصله دوست نداشتنی!

 

ذهن آدم است دیگر گاهی قلقلک می آید. رسانه ها می گویند یک میلیون و چهارصد هزار نفر در تشییع پیکر مطهر سیدالشهدای مقاومت شرکت داشته اند. دمشان گرم. حضور در تشییع هر چقدر باشکوه تر، چشم دشمن کورتر. اما با خودم می گویم اگر این تعداد نفری یک گلوله به سمت دشمن شلیک می کردند، چه اتفاقی رخ می داد؟ اگر نفری یک خشاب خالی می کردند یا یک آرپی جی می انداختند... مگر طول و عرض اسرائیل چند کیلومتر است؟ البته اینها صرفاً بازی ذهن است. چرا ظرفیت عظیم جهان اسلام بر ضد موجودیت رژیم اشغالگر، بسیج و عملیاتی نمی شود؟

بعضی رسانه های سوپرانقلابی! دارند گزیده سخنان سیدحسن نصرالله را دست به دست می کنند. سید این ماههای آخر از دست ما گله داشت. یعنی ما حتی فرزندان و حامیان خودمان را هم از خودمان آزرده ایم؟

بعضی هم از قول دوستان حزب الله لبنان می نویسند چرا موشکهایتان در زیر زمین است؟ چرا در مساله حجاب اینطور وا داده اید؟

دیشب یکی از سایتهای خبری گزارشی از برنامه بزرگداشت محسن رفیق دوست منتشر کرد. چقدر مسئولان و سرداران گرانقدر در این مراسم حضور داشتند. ناطق نوری هم بود، علی شمخانی هم بود، علی لاریجانی هم بود. در اینترنت جستجو کردم کاریکاتور گل آقا درباره رفیق دوست، چیزی پیدا نکردم. یک بار صحنه دادگاه را کشیده بود و نوشت: رفیق، دوسِت داریم! یاد مرتضی رفیق دوست و اعدام فاضل خداداد می افتم. راستی مردم درباره شمخانی و فرزند و دامادش چه می گویند؟ درباره ناطق نوری؟ درباره لاریجانی ها... در مازندران پنج نفر کاندیدای مجلس خبرگان بودند، چهارنفرشان باید رأی می آوردند و به مجلس می رفتند. فقط یکنفر باز می ماند. آن کس هم که باز ماند، آیت الله صادق لاریجانی بود. انتخابات پر رونقی هم نبود. اغلب از طیف ارزشی جامعه شرکت کرده بودند ولی انتخابشان پیام خاصی داشت.

اصلاً همین همایش نکوداشت محسن رفیق دوست چرا حتی بین نیروهای ارزشی و انقلابی هم بازتاب رسانه ای نداشته است؟ چرا کسی برای این نوع کارها، برای این نوع افراد، تره خرد نمی کند؟ انتخابات اخیر ریاست جمهوری چقدر توانست نیروهای بالادستی نظام را در فکر فرو ببرد؟ چرا قاطبه جوانان حزب الله راهشان را از انقلابی های قدیمی بالانشین جدا کرده اند؟ این شکاف را چطور باید پر کرد؟ چرا آقایان نمی خواهند فکر کنند؟ چرا نمی آیند حرف بچه های حزب اللهی را خارج از چارچوب تعاملات سازمانی بشنوند و البته پاسخگو باشند؟ و همچنان مدعی انحصار اقلیتی در تصدیق واژه "انقلابی" و مصادره آن بوده و اکثریت ارزشی منتقد خویش را سوپر انقلابی و خوارج می نامند! شما که غیرانقلابی ها را نتوانستید جذب کنید دیگر چرا انقلابی ها را از خودتان فراری می دهید؟ دقیقاً بهره هوشی شما چقدر است؟

یک صحبتی را آقا دو بار در سالهای 75 و 76 تکرار کرد و بسط داد با موضوع عوام و خواص و عبرتهای عاشورا. نمیدانم نسل جدید آن را خوانده اند یا نه؟ نمیدانم نسل قدیم آن را از یاد برده اند یا نه؟ ولی دنیا خیلی حیله گر است. همه ما در چرخه امتحان قرار خواهیم گرفت. سابقه انقلابی، رزومه های پرطمطراق، میزهای چهارگوش پر زرق و برق، فیشهای حقوقی تپل مپل، درجه و جایگاه و... ملاک نیست. هر روز در دو راهی خیر و شرّ، در دو راهی حق و باطل در دو راهی خود یا خدا قرار خواهیم گرفت. هر آن باید خودمان را محک بزنیم آیا آماده پیوستن به قافله عاشورا هستیم یا نه؟ اگر دست و دلمان لرزید و در مقابل نص فرمان امام، اجتهاد کردیم و بهانه آوردیم؛ یزیدی نباشیم لااقل در شمار خیل تماشاگران بی تفاوت واقعه عاشوراییم که صدالبته نقش و تأثیرشان کمتر از یزیدیان نبوده است.

نظارتی در کار نیست؟

 

الان یکی برود به یک مأمور یا کارمند عادی و دون پایه در شهری دورافتاده پیشنهاد رشوه بدهد مدعی العموم و دستگاه عدلیه با او به خاطر پیشنهاد این جرم و گناه بزرگ برخورد میکند که حق هم همین است، اما چند روز است بعضی نمایندگان مجلس افشا کرده اند که نهادها و موسساتی در دولت برای جلب رضایت نمایندگان در عدم استیضاح همتی پیشنهاد هدایایی بزرگ (رشوه) را داده اند آب از آب تکان نخورده و قوه قضائیه و دیگر سازمانهای نظارتی که باید مدافع و محافظ منافع و سلامت جامعه باشند در مقابل این تخلف عظیم که با سرنوشت عموم مردم در ارتباط است سکوت اتخاذ کرده اند. 

همین قدر جدی!

 

دو سال از تدفین شهید گمنام در مرزی کلای بابل میگذرد؛ وضعیت بدون شرح.
بدان امید که متولیان امر جدیت و تعهد بیشتری نشان دهند.