تصاویر همه مسئولان را منتشر کنید!

روز گذشته آمد نیوز در خبری مدعی شد که یکی از مقامات بازداشت شده قوه قضاییه در اعترافات خود اذعان داشته که مدتی عضو گروهک منافقین و مسئول انتشارات آن در بابل بوده است.

راستش را بخواهید در همان روزهای نخست بازداشت این فرد پر حاشیه که دستگیری او نقطه عطفی در رویکرد نظام برای مقابله با پشت پرده فساد محسوب می شود، دو تن از پاسداران قدیمی بابل که یکی چند دهه قبل در واحد اطلاعات کار می کرد و دیگری در گروه ضربت سپاه در سالهای نخست انقلاب وظیفه برخورد با گروهک های مسلح را داشت در تماسی پس از دیدن تصویر فرد معروف بازداشت شده، تأکید کردند که وی را می شناسند و در سال های اول انقلاب جزو دستگیر شده های آنها بوده است. حتی یکی از این عزیزان گفت که او آن زمان مسئول کتابخانه گروهک (احتمالا منظورش همان انتشارات است) بوده است.

این که آمد نیوز از کجا به چنین ادعایی رسید، بماند.

این که بعضی نهادها تمام هم و غم خود را بر کنترل نیروهای انقلابی منتقد متمرکز ساخته و مراقبند که یک وقت این افراد به جایی نرسند، بماند.

اما پیشنهاد می کنم یک بار تصاویر مجموعه مسئولان ذی نفوذ در نهادها برای عموم مردم منتشر شده تا شاید لااقل با همت مردم باز هم رد پایی از بعضی نفوذی ها در درون نظام شناسایی شود!

زمینه برای نفوذ جیسون ها فراهم است

امام جمعه ای داشت میرفت برای افتتاح یکی دو باب منزل اهدایی به زلزله زدگان که پولش را مردم داده بودند. تمام مسیر گوشی دستش بود و شخصا با خبرنگارها تماس میگرفت که یادتان نرود این خبر را خوب و کامل پوشش بدهید.

اصلا راه دور چرا برویم. وزیری امنیتی حتی موقع حضور در جلسه ای مهم که با دعوت کمیسیون امنیت ملی مجلس برگزار شده بود یکی را با خودش میبرد و میگفت اشکال ندارد خبرنگار است! و او را پسرم صدا میزد.

اغلب سازمانها و نهادهای دولتی بودجه ای مخصوص برای تهیه اقلام اهدایی به خبرنگاران دارند تا خودشان و مجموعه تحت مدیریتشان بیشتر و بهتر دیده شوند.

اشتهای دیده شدن در مسوولان چند آفت را به دنبال دارد：

تدلیس حقایق و بزک نمودن و بزرگ نمایی فعالیت ها

عادت خبرنگاران به باج ستانی در ازای خبرسازی و آنتن فروشی و ...

ایجاد حفره برای نفوذ جاسوس های به ظاهر خبرنگار در مخفی ترین لایه های مدیریتی نهادها

زمینه برای پیدایش جیسون رضاییان ها به وفور دیده می شود. برای شهوت دیده شدن مسوولان ساده لوح و بلند پرواز باید فکری کرد.

ما خوبیم!

می رفتیم یکی را امر به معروف کنیم و نهی از منکر که چرا شئونات اسلامی را در ملأعام رعایت نمی کنی و ... جواب می داد ای بابا زورتان به من رسیده بروید ببینید فلان جا چه خبر است چه منکراتی در جریان است بعد بیایید به من گیر بدهید. 

مبنای مسخره ای بود چون هر جرمی را که دست بگذارید یک جرم بالاتر از آن هم وجود دارد که با این وصف باید همه را به حال خود رها کرد. دزدی، دزدی است و نمی توان گفت چون یک نفر یک میلیارد تومان دزدیده پس نباید یقه کسی که یک میلیون تومان دزدیده را گرفت و ...

حالا یک عده از خودی ها و دایه های دلسوزتر از مادر هم دقیقا دارند همان مبنای اشتباه را با حسن نیت به کار می برند. طرف میگوید وقتی آمریکا و اسرائیل جنایتکار و آل سعود و ... هستند باید با آنها جنگید و بر ضدشان نوشت و کاری به کار مفسدان داخلی و رانت خوارها و آقازاده های نورچشمی و از مابهتران غاصب مناصب جمهوری اسلامی نداشت و ...

نه برادر من. مبارزه، مبارزه است. هم با آمریکا می جنگیم هم با مقلدان آمریکا، هم با استکبار جهانی و هم با استکبار داخلی. در مقابل هیچ منکری نمی توان سکوت کرد. تفاوت چندانی نیست بین کسانی که از خارج مرزها درصدد فروپاشی نظام اسلامی هستند با کسانی که در داخل، موریانه وار و در نقاب تزویر در پی سست نمودن پایه های حاکمیت دینی قرار دارند.

حاشیه ای بر نصب نماد جنجالی در امیرکلا

چند روزی است که بچه های انقلابی شهر امیرکلا –که الحق یکی از مذهبی ترین شهرهای استان مازندران است- نسبت به نصب نمادی در ورودی این شهر که تشابه عجیبی به نمادهای مرتبط با همنجنس گرایی دارد زبان به اعتراض گشوده اند. چند روز پیش از نصب این نماد، تابلوی ورودی شهر مذهبی امیرکلا تغییر یافته و عبارت "به دارالمومنین خوش آمدید"، جای خودش را به این عبارت ناچسب داد: "به دروازه ساحل خزر خوش آمدید"!

در چند سال اخیر، جریان خزنده فرهنگی امیرکلا به موازات جریان خزنده فرهنگی بابل، فضای مجازی و به خصوص تلگرام را عرصه تشکل و شبکه سازی نیروهای همفکر قرار داد و از این ظرفیت مجازی به عنوان پایگاهی برای انسجام درون گروهی و تاثیرگذاری بر فضای شهر به خصوص تغییر در محاسبات فکری بعضی مسئولان بهره گرفت.

جریان خزنده و بیمار فرهنگی بابل با زیرکی و عوامفریبی توانست به طور مستقیم وارد ساختار مدیریتی شهر شده و برای مدتی منابع مالی را در جهت تقویت باورهای این طیف در اختیار بگیرد. حمایت مالی از یک بنیاد مرموز و به ظاهر علمی و یک مجموعه هنری در راستای نهادینه سازی اندیشه های سیاسی و فرهنگی مبتنی بر غربگرایی و خودباختگی از جمله رویکردهای اقتدارگرایانه این جریان به شمار می آید که نتیجه عریان آن در برنامه هنجارشکنانه مربوط به افتتاحیه مجموعه هنری مذکور به وضوح مشاهده گردید.

تأکید بر احیای چهره های شاخص فتنه، ترویج علنی دوچرخه سواری مختلط در معابر، اصرار بر برگزاری کنسرت و برنامه های مستمر و پرهزینه در قالب جنگ موسیقی و ...، به حاشیه بردن یاد و نام شهدا، حرکت در جهت تغییر ماهیت مذهبی شهر و تحریف وقایع تاریخی مرتبط، تضعیف شعائر انقلابی به خصوص در ایام محرم، تضعیف مقوله حجاب، برگزاری تجمعات غیرقانونی و ... مصادیقی از رویکردهای خاص این جریان خودباخته فرهنگی است.

این جریان با نفوذ و فریب بعضی شخصیت های تأثیرگذار مذهبی از طریق بله قربان گویی های ظاهری در تأمین ملزومات مادی و یا روی کار آوردن فرزندان و منسوبین آنان توانست به موازات همراهی طیف تابلودار فتنه، بخشی از اصولگرایان ساده و یا اهل معامله را نیز به همراهان خود بیفزاید. در حالی که یکی از بزرگان مدعی بود این طیف را به دلیل اطاعت پذیری شان در چنگ خود دارد، ناگهان خود به بازیچه ای در راستای تغییر ننگین نام میدان انتفاضه تبدیل شد و به رغم مخالفت ظاهری در تماس با معترضین انقلابی، در پس پرده با این استدلال که نام خیابان نفت شمالی پایتخت نیز به نام مصدق تغییر یافته سعی در توجیه این رفتار منافی با آرمان های انقلاب و قبح زدایی از آن نمود.

جریان خزنده فرهنگی امیرکلا اما به دلیل حضور بعضی نیروهای معاند و سابقه دار و اباحه گری در وهن به ارزش های دین و انقلاب، حرکتی کند را در راستای دستیابی به اهداف خود پی گرفت. قالب قشری این جریان در گعده های شاهنامه خوانی و ... نمود افزون تری داشت. تأکید بر تغییر در ادبیات مذهبی و جایگزینی واژگان و مفاهیم زبان پهلوی از جمله شاخص های مشمئزکننده این افراد مسحوب می شود.

این طیف اگرچه با روی کار آمدن اسدی در مسند شهرداری، دچار توهم شد اما شهردار جوان شهر در مجموع فاصله خود را با این جریان محفوظ نگاه داشت و اگر ماجرای هدم بنرهای فاطمیه سال گذشته توسط عوامل شهرداری نبود می شد کارنامه فرهنگی وی در سال 96 را مثبت ارزیابی کرد.

روی کار آمدن امام جمعه ای انقلابی که به دور از معاملات مرسوم خویشاوندی و صنفی و تجاری، فریادگر آرمان های انقلاب بوده و در احیای شعائر دین اهل مماشات نیست، جریان خزنده فرهنگی شهر را بیش از پیش در لاک خود فرو برد.

در یکی دو هفته اخیر اما تغییر تابلوی ورودی شهر مذهبی امیرکلا و نصب المانی مشکوک و نامتناسب با فرهنگ این دیار، دوباره بر تردیدها نسبت به میزان تأثیرپذیری شهردار از وادادگان فرهنگی دامن زده است.

یک نکته را برادرانه به آقای اسدی عرض می کنم که بچه های حزب اللهی امیرکلا از دیرباز حتی در زمان خماری نهادهای نظارتی، هوشیارانه به رصد حرکت های پیدا و پنهان این جریان مرموز همت گمارده و آمادگی برای تقابل با این طیف را دارا بوده و در صورت لزوم، دستی پر دارند.

جریان خزنده فرهنگی امیرکلا اگر چه به لطف قضای الهی، همچون برادران اغواگر فرهنگی فرنگ زده خود در شهر مجاور، سرنوشتی جز آتلیه و قرص برنج ندارند؛ اما ضرورت هوشیاری مسئولان و تصمیم سازان این شهر را نباید مورد غفلت قرار داد. در سالگرد عملیات کربلای چهار، خوب است شهردار شهر خط شکن ام الرصاص، در خلوت خویش گذری بر کوچه پس کوچه های قدیمی شهر داشته و دین خود نسبت به ساحت لاله های سرخ این دیار در کربلاهای مکرر تاریخ انقلاب را به یاد آورده و افق فکری آنان را از ذهن و نگاه خویش جدا نداند.