برای خدا آبروداری کنیم

همین یک جو اعتباری که در اجتماع داریم، دور و بری هایمان جواب سلاممان را می دهند، جایی میرویم تحویلمان میگیرند، چند نفری هستند که حالمان را می پرسند، نظرمان را جویا می شوند و... مرهون لطف و بزرگواری خداست. خداست که باطن عفن ما را مخفی نگاه داشته و آبرویمان را خریده و به ما اعتبار داده است.

روزه داری سخت است. گاهی آدم خسته و عصبی می شود. اما خب اجرش به تحمل همین سختی است. نکند با پرخاشگری و دعوا و بگو مگو با اطرافیان، آبروی خدا را ببریم. بگویند طرف چون روزه دار است بی اعصاب و غیر قابل کنترل شده است.

برعکس، اگر این ماه بیشتر شاد و خوش خلق تر باشیم راه خدا را تبلیغ کرده ایم. دیگران متوجه می شوند ما چون روزه دار هستیم به خدا نزدیک شده و رفتارمان را اصلاح نموده ایم.

در خاطرات شهید مدافع حرم، معلم دلسوخته و عارف، مجید عسکری جمکرانی می خواندم مهری را هر شب زیر بالش می گذاشت. صبح قبل از نماز که بیدار می شد همان جا سجده شکری به جا می آورد که خدا جان دستت درد نکند روز دیگری را هم دیدم و توفیق عبادت کسب نمودم.

حالا هر روز نه لااقل سالی یکبار خدا را شکر کنیم که فرصت بندگی دست و پا شکسته ای نصیبمان شده است. الحمدلله، دم خدا گرم ماه رمضان دیگری را درک نمودیم. بدان امید که با روزه داران حقیقی اش محشورمان سازد.

 

خدا سلام!

 

سلام خدا! باز ما آمدیم. دوباره ماه تو شد و نوبت لوس بازیهای ما رسید. نعوذ بالله تو را خنگ فرض کرده ایم. بزرگواری ات را به حساب سادگی ات گذاشتیم. اما تو خدایی، بزرگتر از آنچه که در وصف و وهم بگنجد. می دانی رفیق نیمه راهیم. می دانی دنبال رابطه یکطرفه ایم و خرمان که از پل بگذرد به هر چه دوستی و رفاقت است پشت پا می زنیم. می رویم دنبال کار و رندگی مان، روز از نو و روزی از نو تا رمضان سال بعد. اینها را خودت میدانی و به هر آنچه پیدا و نهان است اشراف داری اما باز هم خودت را میزنی به آن راه، برایمان خدایی میکنی، جنبده ای را بدون روزی رها نمی کنی.

خدا جانم ما باز آمدیم در طلب دستهای مهربان و آغوش گرم تو. دم افطار دوباره خودمان را برایت لوس میکنیم. باز هم قرار است با تو عهد ببندیم که مسیرت را رها نسازیم. خودمان هم میدانیم سر این عهد باقی نخواهیم ماند. ولی شیرین است همین چند لحظه با تو بودن و احساس پشت گرمی داشتن. از مادر مهربان تری خدا و دل نرمت غرور پدرانه خدایی ات را به کرنش وا می دارد. انبوه خطاهای ما را به غمزه چشمی زدوده و حس سبکبالی و پرواز را به جانمان می نشانی.

سلام خدای من. ماهت مبارک. دور هم که باشیم می بوسیمت و سال نوی خودسازی و عید بازگشت به اصالت خویش را به تو هم تبریک میگوییم. امیدوارم بتوانیم خرق عادت نموده و دلت را یکبار هم که شده از دست خود شاد نماییم. 

بفهم برادر

 

این بابا لااقل در ظاهر که طلبه است نان حوزه خورده و پول امام زمان برایش هدر رفته. هوس دلقک بازی دارد و خودنمایی یا واقعاً حالی اش نیست خدا می داند. متلک انداخته که چرا عباس موزون قرار است در دانشگاه درس آیین زندگی بدهد و او آیین مردگی را بیشتر بلد است!

کاری که عباس موزون در رمضان این سالها در سیمای جمهوری اسلامی انجام داده و معنویت و معاد را به زندگی مردم وارد کرده به اندازه کار فرهتگی صدها طلبه موثر بوده و ارزش دارد. اتفاقاً اسم برنامه اش هم بوده زندگی پس از زندگی.

این پسرک اما نمی داند که مرگ هم بخشی از زندگی است. آنانی که در این دنیا خوب زندگی میکنند زندگی ابدی شان نیز خوب و زیبا خواهد بود. آیین زندگی، آیین مردگی هم هست، مرگ نه به معنای پایان هستی که خاستگاه مادی و بینش حیوانی دارد؛ مرگ باوری به معنای ورود خدا در لحظات زندگی، اعتقاد به حساب و کتاب قیامت و زمینه سازی برای حیات طیبه جاودانه در پیشگاه مبدأ هستی. 

حسینِ خدا

 

امسال ماه رمضان خیلی ها با برنامه قرآنی محفل که از شبکه سوم سیما پخش میشد صفا کردند اما من مثل سالهای اخیر طرفدار برنامه زندگی پس از زندگی یا بعبارت دیگر، مرگ قبل از مرگ! بودم.

همه مهمانهای امسال این برنامه حرفهای خوب و جالب و مفیدی برای بینندگان داشتند اما گل حرفهای آنها حرفی بود که از زبان یک جوان سابقا شرور بیان شد.

مرد جوان خوزستانی مقیم قم که سابقه اعتیاد و نزاع و پرخاشگری و مزاحمت داشت گفت: من آن موقع خدا را قبول نداشتم اما حسین را دوست داشتم!

یاد رسول ترک افتادم، یاد شاهرخ ضرغام و... خیلی ها در طول تاریخ بودند و هستند و خواهند بود که در اتصال به شبکه اهل بیت عاقبت به خیر شدند. اتقوا الله و ابتغوا الیه الوسیله.

برای همین است که گفته اند حسین کشتی نجات است و مصباح هدایت. آن که مقصد را نمی داند اما عنان کار را به راه بلدی معتمد می سپارد حتما به مقصد خواهد رسید. من ارادالله بدأ بکم.

برای همین است آن عالم اهل سنت می گفت شما شیعه ها مناسبت های متعدد دارید و در هر مناسبتی فرصت جذب مردم به دین را پیدا می کنید.

برای همین است که وهابیت ساخته استعمار به دنبال زدن نشانه های دین و علائم مذهبی است.

برای همین است که امام گفت محرم و صفر است که اسلام را زنده نگه داشته است.

برای همین است بچه های فاطمه در سخت ترین شرایط جنگ، با عشق به اباعبدالله حماسه هایی بزرگ و بی نظیر در جبهه ها خلق کردند.

برای همین است که شیطان اصرار دارد روضه نگیریم پولش را بدهیم جای دیگر. غافل از اینکه روضه ها انسان سازند و انسان تربیت شده محفل اشک، اهل مسئولیت و دستگیری است.

برای همین است گفته اند یکی از فلسفه های وجود امامت، ترسیم الگو و ارائه نمونه عملی از نسخه نجات بخش دین است.

برای همین است زندانبان های بعثی فریاد یاابالفضل اسرا را که میشنیدند عقب می رفتند.

برای همین است که نیروهای داعش تا فریاد یا زهرا میشنیدند چارچوب بدنشان به لرزه می افتاد.

برای همین است که گفته اند حسین بالاترین نعمت خدا به شیعیان است و اگر او را از شیعیان بگیرند دیگر بها و منزلتی نخواهند داشت.

محرم، ترجمان انسانی ماه رمضان است و تمثیل زمینی معارف دین. برنامه هدایت و سعادت بشر بدون ذکر مثال و تصویر نمونه، ممکن است ابتر بماند. حسین را و زینب را و عاشورا و پیام نهضت ابدی و ناتمام کربلای اباعبدالله، بهار احیای فطرتهای خفته و فصل بیداری دلهای غبار گرفته است.

تبلیغ و کار فرهنگی برای اهل بیت، بالاترین فعالیت سازنده دلسوزان دین محسوب شده و اثر نورانی آن در پرورش و هدایت انسانها همواره ملموس و شگرف خواهد بود. برای حسین قدم بردارید.

نوروز فطر، مبارک

 

عید فطر بر شما مبارک. مبارک یعنی هر کار خوبی که انجام می دهید بیشتر از انتظارتان ثمر بدهد.

فطرة الله التی فطرالناس علیها خدا همین که به اصالت خودمان برگردیم و فطرت را بر غریزه ترجیح بدهیم خوشحال می شود.

اعمال ما آن قدری نیست که سزاوار لطف بی کران الهی باشد، اما خدا، خداست و به وسعت نظر خودش بال مهربانی زیر پای مان می گستراند.

خدای ماه رمضان خدای بعد از ماه رمضان هم هست. امیدوارم پاکی و صداقت و حس قربی که این ایام نسبت به خدا داشتیم بعد از این ماه هم در سیرت خویش دنبال نماییم.

شب فطر، شب قدر اعمال و نیّات ماست و روز فطر، نوروز خجسته بازگشت به اصالت خویش. اوفوا بعهدی اوف بعهدکم مربوط است به همین شب و روز فطر. اعمالمان را با محک رضایت خدا بسنجیم، تقدیرمان بر سعادت دو عالم رقم خواهد خورد و حیاتی نو را تجربه خواهیم نمود.

امشب دوباره متولد میشویم اما پاک زیستن یا در سیاهی غلتیدن بسته به اراده و رفتار خودمان دارد. خدا کند از خدا جدا نشویم. یادمان داده اند روزی چند بار در اذان فریاد الله اکبر سر بدهیم تا یادمان نرود بالاتر از خدا چیزی نیست و رنگ خدا بهترین رنگهاست. صبغة الله و من احسن من الله صبغه. حیف که مشکل ما فراموش کاری است.

گمشده ما خداست و آرامش و خوشبختی هر دو عالم در گرو وصلت جاودانه با خالق یگانه ای است که ما را از روح خودش آفریده. از او هستیم و به او بر می گردیم. پس باید با او زندگی کنیم.

قیمت خون

 

پدر نداشت، مادر نداشت، فک و فامیلها رهایش کرده بودند. پول و پله ای هم که نداشت. نوجوان بود و تنها و یتیم. محلی ها دلشان سوخت. نوبت گذاشتند هر کدام دو هفته او را ببرند خانه نگهداری کنند تا اینقدر آواره نباشد. همینطوری هم که آب و غذا به او نمی دادند. دیدند پسر خوبی است سر به زیر است حرف گوش کن است. بعضی ها تا می کشید او را به کار می گرفتند از کشاورزی و دامداری و باغداری تا نظافت منزل و ... چیزی نمی گفت. توقعی نداشت. سرش پایین بود. لقمه نانی می خورد، لباس کهنه دیگران را می پوشید خدا را شکر می گفت.

امام که دستور داد جبهه را خالی نگذارید خودش را به خط مقدم رساند. خدا دل پاکش را خرید و مهمان کربلا شد.

آن محل در طول جنگ، شانزده شهید تقدیم کرد. آب چشمه را در حوضچه ای هدایت کرده بودند تا همه بتوانند راحت از آن استفاده کنند. یکی پیشنهاد داد تصویر شهیدی از شهدای محل را پایین حوض نقاشی کنند. هر شهیدی را انتخاب می کردند فک و فامیلهای بقیه شهدا ممکن بود اعتراض کنند. فقط یک شهید بود که همه محل چون از او نگهداری کرده بودند او را از خودشان می دانستند. سالهاست هر کس که می رود از حوض چشمه روستا آب بردارد چشم در چشم حسن میشود و سلامی به او می دهد. مزار او هم تبدیل شده است به دارالشفاء. خدا به حرمت مظلومیت این شهید تنها و دلشکسته، قبر او را ملجأ و مأمن مردم قرار داده است.

یک ماجرای دیگر را هم بگویم و حرفم را بزنم.

دو کارگر افغانی بودند در قم وضع مالی خرابی داشتند. کارگری می کردند. عملگی و اسباب کشی و ...سخت ترین کارها را با کمترین دستمزد انجام می دادند. بعضی ها هم فقر و تنگدستی آن دو را که میدیدند احساس ارباب رعیتی پیدا کرده و پشت سر هم به آنها دستور می دادند. حرم بی بی که به خطر افتاد هر دو با دوستانشان به سوریه شتافتند. زینب دل شکسته شان را خرید و در کربلای دمشق ماندگار شدند. صحنه تشییع جنازه شان را از یاد نمی برم. پارچه سبز کشیده بودند روی تابوتشان. ملت ریخته بودند پارچه های سبز را تکه تکه می کردند تبرک با خودشان به خانه ببرند.

خونی که در راه خدا ریخته می شود قیمت دارد و کرامت می بخشد. اکرمته بالسعادة و الشهاده...

ماه خدا به اتمام رسید. حجم گناهان و قصور و گردن کشی ما آنقدر زیاد است که بعید می دانم با این العفو گفتن های دم افطار وزن چندانی از آن کاسته شود. جزو پایین مرتبه ترین بندگان خدا هستیم و آبرویی پیش خدا و اولیای خدا نداریم. جز ریخته شدن خونمان جوهر دیگری نمیتواند سیاهنامه اعمالمان را بپوشاند و ارزشی به حیاتمان ببخشد. از خدا بخواهیم توفیق ادای حق الناس را یافته و سپس با شهادت به دیدارش بشتابیم بلکه سرافکندگی مان کمتر شود.

آجر کوره جهنم

 

عکسی منتشر شد با موضوع افطار معاون رئیس جمهور در امور زنان با روزه‌اولی‌ها در کوره‌های آجرپزی.

بله درست خواندید روزه اولی ها در کوره های آجرپزی.

دیده اید بانکها هفته دفاع مقدس که می شود گاهی کیسه های شن را به شکل سنگر مقابل ورودی شعبه می چینند، رییس و معاونین چفیه گردن می اندازند گاهی نوای کجایید ای شهیدان خدایی پخش می کنند و... خوشحالند که به سهم خود دینشان را به شهدا ادا کرده اند!

در حالی که همچنان به مشتری پولدار خدمات بیشتری می دهند، هوای فک و فامیلها و دوست و رفقایشان را دارند و... انگار نه انگار شهدا گفته اند نظام طبقاتی باید از بین برود، ریشه تبعیض و رانت باید خشکانده شود، امکانات نظام اسلامی باید در خدمت محرومان باشد و...

فلسفه روزه یکی اش لااقل این است که به یاد محرومان باشیم، لزوما نه به این معنا که برویم با آنها افطار و سحر نوش جان کنیم و عکس یادگاری بیندازیم بلکه بدین جهت که یادمان نرود برای از بین بردن فقر و محرومیت دارای رسالتی سنگین هستیم. باید برایمان سوال باشد چرا به رقم هدر رفت میلیاردها تومان سرمایه مملکت در زیر پای آقازاده ها و نامشخص بودن مبالغ هنگفت قاچاق و اختلاس و ... بلاتکلیفی پرونده های سنگینی مثل فولاد مبارکه و... همچنان کودکانی با زبان روزه مجبور به کار و تلاش در کوره های آجرپزی هستند تا باری از دوش خانواده هایشان بردارند؟ باید برای شما سوال باشد در نظامی که قرار است زمینه ساز تمدن جهانی اسلام باشد چرا هر که محروم تر است شانس کمتری برای ورود به دانشگاه دارد؟ چرا در شعاع دو کیلومتری مسئولان پایین رده هم یک جوان بیکار پیدا نمی شود و....؟!

برای هم دعا کنیم

 

دعا سلاح مومن است. دعا در حق خود، نوعی توکل و توسل است که در کنار عمل، بستر تحقق آرزو و هدف را آماده می سازد. دعا در حق دیگران، هدیه ای با ارزش برای مومنان است که اتفاقا به اجابت نزدیک تر است.

خیرخواه دیگران باشیم و دل صاف داشته باشیم. از موفقیت های دیگران رنجیده نشویم و حسادت نورزیم. اصرار بر دعا، یک بعدش همین خودسازی است. انسانی که در حق دیگران دعا می کند در واقع باطن خودش را از بدی ها و بدخواهی ها صیقل می دهد.

دعا باعث رفع بلا هم هست و اساسا نوعی صدقه به شمار می آید.

این شبها در حق دیگران و خود دعا کنیم. فرصتی را خدا قرار داده تا دستهایمان به آسمان استجابت او نزدیک تر باشد. برای عاقبت به خیری خودمان و دیگران دعا کنیم. برای مستأجرها دعا کنیم صاحب خانه شوند. برای پدر و مادر و اولادمان توفیق بیشتر و سلامت طلب کنیم. برای بیکارها آرزوی اشتغال، برای بدهکارها دعا کنیم شرمنده کسی نشوند. برای مجردها به خصوص دختر خانمهای پا به سن گذاشته که گاه از حیطه تعادل خارج میشوند دعا کنیم به حق قران و به حق این شبهای عزیز و به حق مولا امیرالمومنین سر و سامان بگیرند و از علافی و در به دری نجات پیدا کنند.

دعا کنیم دلهای مردم دنیا به خدا نزدیک تر شود. اگر میخواهید زرنگی کنید خدا را زیاد شکر کنید؛ زیاد الحمدلله بگویید. تشکر از خدا هم ادب و عبادت اوست هم نعمتهایی را که داده افزون می سازد. دعا برای تعجیل در فرج امام زمان را از یاد نبریم.

این حقیر را از هم دعای خیر خویش فراموش نکنید. یاعلی مدد. در پناه حق

 

مسعود نبی، پیرمرد خوش قلب زیباکنار خلقت

 

به نام خودت دقت نکردی پیرمرد؟ تو قرار است "نبی" باشی. پیامبر درونت برانگیخته شود تا پیامبر بیرون مردم باشی. خبر بشنوی و خبر ببری که ایهاالناس! مرگ در دو قدمی شماست. برای دل کندن آماده شوید. دنیا را با همه آنچه که در آن است هیچ بدانید. ایهاالناس! حساب و کتابی هست. برای بدی هایتان "تنبیه" می شوید و اگر می خواهید بار گناهانتان سبک تر شود خوبی هایتان را بیشتر کنید. حقد و کینه و حسادت و قهر و لج را کنار بگذارید و در وادی محبت سکنی گزینید. گام هایتان را که درست بردارید به منزلگاه نور خواهید رسید و در شادی وصول در معراج حق، جاودانه خواهید شد.

مسعود نبی چنانی، پیرمرد زلال و با صفای گیلانی، همه عشقش در گرو همسرش بود. از سوم دبستان که تسبیحی از او به یادگار گرفت تا لحظات آخر عمر که بانو سر به شانه اش گذاشت، دستش را بوسید و حلالیت طلبید این عشق پایدار ماند و چقدر با صفا تأکید کرد او را از سوم دبستان دوست داشتم تا 24 سالگی که ازدواج کردیم، دست به او نزدم، حرام بود!

خدا عشق پاک پیرمرد رشتی را می شناخت. فصل جدایی که از راه رسید، عشق دیگری را جایگزینش ساخت. عشقی بالاتر را در دل او زنده نمود، دنیا را دوباره ببیند، نشانه های خدا را بشناسد، با معبود یکتا خلوت کند و با طبیعت عشق بازی نماید. این چند صباح زندگی جز گره ابروی یار نبیند و جز تشعشع وجود او را نشناسد.

شاید نداند این خداست که دارد با او عشق بازی می کند.

کار فرهنگی خدا!

 

ماه رمضان به ظاهر دارد جسمت را درگیر میکند اما در واقع روحت را نشانه رفته است.
تشنه میشوی، گرسنگی را تحمل میکنی، جسمت شاید خسته شود ولی روحت انگار سبکبال می شود و لذت می بری. انرژی ات دو برابر می شود، حال خوشی داری که روزهای عادی زندگی نداری. حس زیبایی در تو شکل می گیرد که جای دیگری نمی توانی تجربه کنی.
خدا استاد کار فرهنگی است! برنامه ای برای تربیتت دارد که مو لای درزش نمی رود. تو را به نقطه ای می رساند که می فهمی هدفی داری و پوچ آفریده نشدی. گرسنگی و تشنگی و فشار را تحمل میکنی و لذت هم میبری چون می دانی آنکه باید ببیند می بیند و تو را این گونه می پسندد. تو را سبکبال و عاشق می خواهد. روح تو را برای خودش می خواهد. 
ماه رمضان، کارگاه انسان سازی خداست.
جذبه شگرف آن تار و پود وجودت را درگیر خود می سازد. درست مثل آهن ربا تو را هر آنچه هستی به خود جذب می کند. روح و جسمت، هر دو را پرورش می دهد و تعالی می بخشد. بزرگ می شوی و دیگر به امور کوچک دنیا مشغول نمیگردی. هدف داری و دنبال رشدی.
خدا را که باور کنی و در محاسبات زندگی ات دخیل بدانی دیگر از وعده فقر و تنگدستی و بیچارگی که وسوسه شیطان است به خود نمی لرزی و آماده گام های بزرگ میشوی. وسعت روزی خدا در ماه رمضان، توجه ویژه او به عباد خویش را یاداور میشود. 
 انسان روزه دار، پوچی و بن بست را بی معنا می داند. دیگر آرامش را نه در تمنیات مادی که در گرو اتصال به خدا می یابد.

اکرم پوراحمد

پیامبری بنام عباس موزون!

 

بیداری و بیدارگری لازم و ملزوم هم هستند. هر دو رسالت انسان های مومن است. مومن حقیقی، بیدار است و بیدار می سازد. ذات بشر بر زیاده خواهی و کمال جویی بنا شده است. انسان خود را دوست دارد و برای خود هر آنچه هست را می خواهد. انسان چون خودش را دوست دارد اندیشه و تصمیمش را برتر دانسته و برای فراگیری آن تلاش می کند. همه به توحید اعتقاد دارند. یکی میخواهد وحدانیت را در قدرت فرا بشری تعریف کند و آنکه خودش را برتر می داند توحید را در محوریت غلبه نفس خویش بر فرآیند تحولات جهانی میجوید.

تفکر سرمایه داری، اندیشه برخاسته از غریزه خودخواهی بشریت منفعت جو ست. آنکه خودش را میخواهد سود بیشتر و لذت افزون تر را طلب می کند. لیبرالیسم فرهنگی و اقتصادی از همین نگاه بر می خیزد.

در مقابل اما اومانیست حقیقی، خداست. خداست که همه چیز را مسخّر بشر آفریده و سعادت او را در یکتا پرستی و ایمان به غیب و تعالی و عروج تعریف نموده است. انسان موحد که خودش را در خدا حل نموده به غیر از ذات خدا و راه خدا نمی اندیشد و نمیخواهد. مومن واقعی برای فراگیری باور سعادت و رشد انسان و احیای فطرت ها تلاش میکند که اگر نکند از جبهه غریزه محور نظام سرمایه داری و لذت طلبی نیز پست تر خواهد بود.

عباس موزون در رساله "زندگی پس از زندگی" بعثت فطرتهای خفته را رقم میزند. چند سالی است عصرهای دلشکستگی و غربت شیرین ایمانی ماه خدا، دریچه ای از رحمت هدایت خالق یکتا نسیم بیداری و هوشیاری را بر ساحت جان خسته و غبارگرفته ما ره گم کردگان وادی آفرینش می وزد. 

الذین یومنون بالغیب، نخستین وصف قرآنی در تعریف مفهوم متقین است. کتاب خدا صحیفه رستگاری بشریت و تأمین سعادت دنیوی و اخروی انسان هاست اگر به عالم غیب باور داشته باشیم. این جهان، نهایت هدف آفرینش نیست. مربی انسان دوست بشر محور کمال گرا، ما را برای برنامه ای بزرگتر خلق نموده و آینده ای ورای جهان مادی برایمان در نظر گرفته است. تجربه مرگ موقت و معلق، فرصتی برای یاداوری هدف عالم خلقت و ضرورت رشد فرا مادی انسان فطری معطر به رایحه الهی است. ما از خداییم و قرار است به سوی خدا برویم. برای خداییم و دیر یا زود به مبدأ خویش عود مینماییم. اگر یادمان نرود که هستیم و قرار است کجا برویم یادمان نمیرود دنیا را مزرعه آخرت دانسته و جامعه انسانی را فراتر از غرایز حیوانی در بستر معارف الهی و زیبنده به اخلاق نبوی بجوییم. سربلندی دنیا و آخرت در گرو اعتقاد به معاد و حساب و کتاب قیامت است.

بیست درصد ضرر!

 

به یک تاجر بگویند بیست درصد اموالت را از دست داده ای ناراحت میشود و غصه میخورد اما حواسش را جمع میکند بابت هشتاد درصد باقی مانده سرمایه اش، سود خوبی به دست بیاورد یا لااقل دیگر متضرر نشود.

امروز ششمین روز ماه مبارک رمضان است. بیست درصد سرمایه همنشینی با فرشتگان بر خوان کرامت الهی را از دست داده ایم. حواسمان به هشتاد درصد باقی مانده باشد. در قیامت، حسرت کمتری نصیبمان شود.

میراث ماندگار

آدم در بهشت یک اشتباه داشت، جریمه اش شد تبعید در زمین.
فقط آدم که نه، کل نسل آدم تا ابد ساکن در زمین شد.
این یعنی:
اگر میخواهی برای آیندگانت سرمایه ای بزرگ به یادگار بگذاری هیچ اندوخته و ثروتی بالاتر از مراقبه و دوری از گناه نیست. 
می خواهی در دنیا و آخرت موفق باشی و خدمتی نیز به آیندگانت کرده باشی از هوای نفس بپرهیز.
گاهی یک کار خوب یا بد ما در سرنوشت دیگران نیز تاثیر میگذارد.

اکرم پوراحمد

سلام خدا! باز ما اومدیم!

سلام خدا! باز ما اومدیم. باز داریم می شینیم سر سفره رحمتت. باز یه مشت آدم آویزون جمع شدیم زیر پر و بالت، باری ببندیم و حظّی ببریم.

تو خودت بهتر از ما ما رو میشناسی. میدونی جماعتی طلبکار و پر توقعیم. دوتا قدم برداشته برنداشته، فهرست بلند بالای حاجت و دعا رو پیشکشت میکنیم. انتظار داریم صد قدم برامون بر داری. انتظار داریم هر چی میگیم تو بگی چشم. و تو چه بزرگوارانه همه این ژستها و خلق و خوی بچگونه ما رو زیر سیبیلی تحمل میکنی و به روی مبارک نمیاری. باز هر سال بساط مهمونیتو پهن میکنی و دعوتمون میکنی بشینیم سر سفره کرامتت. روزی حسابی به ما میدی، گناهامونو می ریزی که هیچ، این وسط از بین فهرست بلند بالای حاجاتمون چن تایی رو هم که به صلاحمون باشه انتخاب میکنی و اجابت میکنی.

خدایی کردن هم شغل سختیه، خداییش! دمت گرم که اینقد بزرگی و حقارت ما رو نادیده میگیری. 

سلام خدا باز ما اومدیم. با کشکولی خالی و نگاهی پر توقع. دوباره از تو بخشش می خوایم، ببخشی و بگذری از سیاهی های ما بریم دوباره تا سال بعد با روی سیاه برگردیم. ببخشی هر چه بیشتر بهتر از پیمانه محبتت و عطا و کرمت. دنیا و آخرتو ازت طلب داریم. 

سلام خدا! ممنونیم که دوباره ما رو دعوت کردی و گوشه خوان عنایتت جا دادی. دل ما رو سفید کن، ذهن ما رو سفید کن. مشکلات ما رو از سر راهمون بردار. آرزوهایی که برا دیگران و خودمون داریم برآورده کن.

بیا یه کاری کن. کاری کن ما هم بزرگ شیم. شبیه تو بشیم. کوچیکی و اشتباه دیگرانو ببخشیم و خیر و صلاح همه رو بخوایم و نامردهای کسی رو به روش نیاریم. سخته اما بزرگی لذت داره. جان خدا کاری کن دیگه ازت جدا نشیم. کاری کن دیگران که ما رو میبینن یاد تو بیفتن نه فقط از حرفامون کارامون رنگ و بوی تو رو داشته باشه. امسال بهار در بهار شد. خیلی بده که تو زمستون جا بمونیم و یخهای دلمون باز نشه و شکوفا نشیم. هوامونو بیشتر داشته باش خدا؛ فدای تو.

 

خودمان را گول نزنیم

 

می دانید چرا به دنیا می گویند دارالغرور؟

غرر به معنای خطر و فریب است.

از این جهت به آدم متکبر، مغرور گفته می شود که به این گمان که لابد کسی شده است، ضعف هایش را نادیده انگاشته و با خود بزرگ بینی غیر واقعی در معرض خطر و سقوط قرار دارد. آدم مغرور یعنی کسی که فریب خورده است. آدم مغرور یعنی دنیا زده، یعنی کسی که دنیای زودگذر را جدی گرفته است.

در اسلام معامله غرری یعنی داد و ستدی که توأم با فریب و یا ریسک بالای ضرر و اضرار باشد (مثل قمار) جایز نیست.

به دنیا می گویند دارالغرور، یعنی خیلی ها فریب ظواهر آن را خورده و به چرب و شیرینش دل خوش می دارند و خدا و آخرت و وجدان خود را به فراموشی می سپرند.

معروف است امام سجاد علیه السلام در شب بیست و هفتم ماه مبارک رمضان، تا صبح این دعا را بارها زمزمه نموده است:

"اللهم ارزقنی التجافی عن دارالغرور و الانابه الی الخلود والاستعداد للموت قبل حلول الفوت"

خدایا دل کندن از این دنیای فریبنده و روی آوردن به عالم جاودانگی و آمادگی برای وصال تو پیش از آن که موعدش فرا برسد را روزی من قرار ده.

ارزقنی از ماده رزق به معنای بهره و روزی است. بر خلاف تصور ما روزی انسان فقط طعام و نعمات مادی نیست. توفیق انس با معبود برجسته ترین مصداق کسب روزی برای انسان مومن است.

دنیا خوب است؛ اما ارزش آن در حد یک فرصت برای ثروت اندوزی در مسیر سفر آخرت است. دنیا ارزش ذاتی ندارد و بهای آن به میزان بهره ای است که در عمل به آموزه های دین برای آبادانی منزل آخرت کسب می کنیم. از این رو دنیای مادی ارزش دل بستگی و وابستگی به معنای بی اعتنایی به آخرت و نفی وجدان و خروج از مسیر هدایت و خود محوری و منفعت طلبی را ندارد. دنیا مزرعه آخرت است و تغییر کاربری آن روا نیست!

استعداد للموت یعنی دانش آموز شب امتحانی نباشیم! درس هایمان را قبل از شروع امتحان از بر باشیم.

ماه رمضان، یک ماه دیگر تمدید شد!

 

آنهایی که از راه خدا جدا شده اند و از دین بیزارند تبلیغ می کنند که روزه داری کار خوبی نیست و ضرر دارد و حال انسان را می گیرد و کارش را عقب می اندازد و اعصابش را خورد می کند و... به این می گویند تبلیغات منفی! آنها می خواهند کاری کنند که مردم از روزه فراری باشند.

ما روزه دارها آبروی خدا را نگه داریم. بی حال و افسرده نباشیم. زود از کوره در نرویم. از کار کم نگذاریم. شاداب و با روحیه باشیم؛ طوری که اگر از ما بپرسند حاضرید ماه رمضان یک ماه دیگر هم تمدید بشود با شوق و لبخند استقبال کرده و چشم شیطان را کور کنیم!

سعی کنیم رفتار ما تبلیغ احکام خدا باشد.

به این کنایه آقا دقت کنید

 

امروز مقام معظم رهبری ضمن تشکر از زحمات مسئولان پزشکی کشور، توصیه ای هم درباره نیاز معنوی مردم به شب های قدر و حضور در مساجد داشتند و جمله ای خاص را بیان کردند که بسیار قابل توجه است و شاید طعنه آمیز:

 

"توصیه‌ام این است که بررسی این مورد را به کسانی بدهید که اهمّیّت حضور دعا و توسّل و مسائل معنوی را به معنای واقعی کلمه درک کرده باشند؛ اینها بررسی کنند مسئله را و تصمیم‌گیری کنند؛ هر چه تصمیم‌گیری کردند، بر عهده‌ی من و همه‌ی مردم است که بر طبق آن تصمیم‌گیری‌ها ان‌شاءاللّه عمل بشود. "

 

یادمان نمی رود بعضی آقایان وزارت بهداشت همان کسانی هستند که در ماه محرم هم بی اطلاع از نشاط معنوی حاصل از ابراز ارادت به ساحت اهل بیت علیهم السلام، حضور در مجالس روضه را باعث افسردگی و اندوه دانستند!!

یک پنجم ثروتمان دود شد!

فرض کنید تمام دارایی شما پنج میلیون تومان است.

ناگهان متوجه می شوید که یک میلیون تومان از پولتان را از دست داده اید.

ناراحت می شوید؛ طبیعی است. چون به هر حال این که آدم ناگهان یک پنجم سرمایه اش را از دست بدهد جای ناراحتی هم دارد.

اما

حواستان می رود سمت آن چهار میلیون تومان باقی مانده. از این به بعد وسواس به خرج می دهید و حواستان را جمع می کنید که آن چهار میلیون را به راحتی از دست ندهید.

امروز ششمین روز ماه مبارک رمضان است.

یک پنجم ماه رمضان را از دست دادیم. به سرعت برق و باد این شش روز هم گذشت.

حواسمان را جمع کنیم که چهار قسمت دیگر این ماه هم زود می آید و می رود. بعدها افسوس نخوریم. قدر این سرمایه باقی مانده را بدانیم. 

به خودتان برسید!

می خواهید آزمایش خون بدهید، می گویند باید ناشتا باشید. کم کمش دوازده ساعت غذا نخورده باشید. اگر یازده ساعت لب به غذا نزده باشید می گویند جواب آزمایشتان دقیق نیست. آن دوازده ساعت قبل هم باید غذای سبک خورده باشید. غذای سنگین حتی بعد از دوازده ساعت هم ممکن است مانعی باشد از دقت در آزمایش شما و علائم دقیقی که پزشک باید در وضعیت خون شما تشخیص بدهد.

اگر همه این شرایط را رعایت کردید، حالا از نظر پزشکی، شما خودتان هستید! پزشک می تواند میزان سلامت یا بیماری شما را از روی وضعیت خون شما که نشان دهنده خود واقعی تان است، تشخیص بدهد. از آن وقت است که مشخص می شود چقدر از راهی که برای حفظ سلامتی مان باید طی می کردیم را درست پیموده ایم و چقدر را اشتباه رفته و باید جبران کنیم.

ماه رمضان می خواهد ما را به خود واقعی مان برساند. هم شرایط جسمی و هم شرایط روحی مان باید بر اثر بعضی مراقبت ها به وضعیت طبیعی و نرمال برسد. بشویم خود خودمان، واقعیت درونمان آن گونه که باید باشد، نشان داده شود. مهمانی خدا این ویژگی را دارد. فاصله انسان را با حقیقت خودش کم ساخته و او را مثل کسی که حواسش پرت شده و راه را اشتباه رفته، به خودش می آورد. هر وقت خود خودمان شدیم و حقیقت های نهفته در فطرتمان را باز یافتیم، آن روز عید فطر ماست. رمضان آمده است که ما را به فطر برساند.