دینامیت

 

بعضی فیلمها هستند که داخل کشور تولید میشوند و اساس اسلام و انقلاب و نظام را هدف قرار میدهند، مجوز نمیگیرند و البته کسی هم کاری به کارشان ندارد؛ مثل کیک محبوب من.

فیلمهایی هم تولید داخل هستند مجوز میگیرند و بعضی احکام شرع (مثلا حرمت ازدواج با نامادری و ناپدری و عروس) را زیر سوال میبرند مثل رخساره و شام آخر.

بعضی فیلمها از سر لج و بغض نسبت به بچه های حزب اللهی ساخته میشوند و بعضا در سطح شعار و بیانیه خوانی ظاهر میشوند مثل زندگی خصوصی، گشت 2و 3، مستانه و ازدواج صورتی.

دینامیت مثل هیچکدام از اینها نیست. جنس سید مسعود اطیابی هم با آب و گل سهیلی و فرح بخش و... تفاوت دارد.

دینامیت قصد دارد حرفهای خوبی بزند و در جامعه همگرایی بیشتری را ایجاد کند مثل خروس جنگی، کاتیوشا و...

هم این طرفی را میزند هم آن طرفی را. آلودگی به مال حرام را ریشه کم تأثیری کارهای فرهنگی نظام میداند. به طیف مقابل می توپد که چرا فکر میکنند هر چه مذهبی ها میگویند غلط است؟ تأکید دارد بعضی ها ابدا اصلاح پذیر نیستند. خانواده طیف هنجارشکن را هم سرشته در مال حرام به تصویر می کشاند. تیکه می اندازد که بچه های حزب اللهی طرفدار اختلاس نیستند حتی با مفاسد اقتصادی هم درگیر شدند اما چون سر و کارشان به گونی افتاد صرفا به برخورد با بی حجابی و بی عفتی بسنده کردند و... آخرش هم با توافق بر سر پخش موسیقی سنتی به جای موسیقی های آن ور آبی و جلف، کارش را به پایان می رساند.

خب، دست سید مسعود اطیابی درد نکند. با نگاه ارزشی هم در مجموع نمره قابل قبولی دارد کارنامه هنری او؛ اما قبلاً هم درباره سایر آثار طنز سینمای کشورمان نوشته ام. طنز، جلوه ای از حقیقت عرفان است. هنر یعنی زیبایی و هر آنچه نازیباست از ساحت هنر به دور است؛ هرچه که باشد یقینا هنر نیست. چرا اغلب فیلمسازهای کشورمان گمان میکنند برای تولید اثر طنز باید سراغ لودگی و استفاده از الفاظ رکیک و شوخی های جنسی بروند؟ طنز فاخر در کجای سینمای ایران جا دارد؟ چرا هنرمندهای ما اینقدر متأثر از رویکردهای حاکم بر فضای بی در و پیکر مجازی اند و به جای اثر گذاری به اثرپذیری و انفعال روی آورده اند؟ چه اشکال دارد حرفهای خوب را در قالب و ادبیات خوب بیان کنیم؟ اجاره نشین ها، آپارتمان شماره13، خواستگاری و... مگر نتوانستند هم دیده شوند، هم مردم را بخندانند و هم حرفی تازه و راهگشا را بیان کنند؟

این قانون ابلاغ نخواهد شد

 

قالیباف قانون عفاف و حجاب را ابلاغ نخواهد کرد. بهانه اش هم مخالفت نهادی بالادستی است. رسانه های همسو هم شایعه کردند منظوش شعام است که البته تکذیب شد.

عدم ابلاغ این لایحه دو علت دارد. یکی اش همین ذی نفع بودن رییس مجلس در شرکت سهامی دولت است که در ازای چند پست و میز تپل مپل که نصیب دوستان همپالکی گردید چشم بر بسیاری از کاستی ها بست و رسالت نظارتی مجلس را زیر پا گذاشت.

دلیل دیگر اما فراتر از زد و بندهای سیاسی به مسأله ای روانی بر میگردد.

الان را نگاه نکنید که اصلاح طلبها همپیمان مشفق قالیباف شده، قربان صدقه اش رفته و او را رفیق قافله ساخته اند. آن اوایل که محمدباقر از عرصه نظامی به ورطه سیاست غلتید انبوه رسانه های زنجیری مدعی اصلاح طلبی در حرکتی تخریبی او را "رضاخان اسلامی" می خواندند. ویژگی رضاخانی البته در بعضی موارد چنانکه در مدیریت مجلس و خفه ساختن صدای منتقدان دیده میشود کم و بیش در وجود او به چشم می آید؛ اما خب واژه اسلامی اش محل مناقشه است.

هنوز هم در اینترنت جستجو کنید وصف مخرب رضاشاه یا رضاخان اسلامی با کلید واژه قالیباف گره خورده است. 

خودتان را بگذارید جای این سردار خاکستری ما. اگر قانون عفاف و حجاب را ابلاغ کند چه اتفاقی در تاریخ می افتد؟ می گویند یک بار رضاخان پهلوی کشف حجاب را اجباری کرد یکبار هم رضاخان اسلامی حجاب را اجباری ساخت. این انگ تا ابد بر پیشانی او باقی خواهد ماند به گونه ای که دهها سفارشی نویس و قلم فروش طیف وابسته و فیک نیوزهای مواجب بگیر هم یارای زدودن آن را نخواهند داشت. گذشت آن زمانی که امام می فرمود ما باید همه عشقمان به خدا باشد نه تاریخ.

پیش بینی میشود این قانون هیچگاه ابلاغ نخواهد شد و میلیاردها تومان هزینه ای که بابت تشکیل جلسات و بحث و بررسی پیرامون آن از جیب بیت المال پرداخت شد را باید هدر رفته دانست.

این وسط اما نکته ای را نباید از نظر دور نگاه داشت.

صرف ایده قانون نویسی جدید برای مقابله با معضل بدحجابی به خودی خودی مکمل و مروج این پدیده ضدفرهنگی بود. سالهای سال مأموران انتظامی و حتی مردم عادی با تکیه بر قوانین جاری به کنترل وضعیت حجاب و عفاف می پرداختند. تصمیم ناگهانی و غیرضروری بر تصویب قانونی جدید که دو سال به طول انجامید، ضابطین قضایی و نهادهای نظارتی را در هاله ای از سردرگمی و انفعال و بی تفاوتی فرو برد که زمینه ساز گسترش کشف حجاب و رواج بی عفتی گردید. حالا هم که اساسا این قانون اصلا قرار نیست ابلاغ و اجرا شود.

دولت هم که بهانه خوبی پیدا کرده تا مثل جار و جنجال پیرامون فضای مجازی و فیلترینگ با نفی قانون و دامن زدن به مساله ای که در حوزه اختیارات دولت نیست، عملکرد ضعیف خود در توقف طرحهای اجرایی و شتاب در گرانی و ... که منبعث از بی برنامگی دولتمردان و ناتوانی شخص رییس جمهور است را به حاشیه براند.

ناگفته مبرهن است که عادی سازی کشف حجاب بنا بر شواهد مکرر موجود فراتر از مقوله روسری بوده و در نهایت منجر به توسری به اصل اقتدار حاکمیت خواهد شد. این وسط با توجه به خروج دولت و مجلس از گردونه اثرگذاری اجتماعی انتظار می رود قوه قضاییه لااقل به حرمت لباس موجّه سران آن نسبت به دفاع از ارزشها غیرت و همت نشان داده و با تمسک به قوانین موجود از اشاعه بیشتر مصادیق فساد و فحشا که زمینه ساز هرج و مرج اجتماعی است جلوگیری نماید. کیست که نداند در مملکت اسلامی مسئولی که برای اسلام قدم برندارد مشروعیت تصدی امور را نخواهد داشت.

مساله ما البته فقط حجاب نیست. عقب نشینی از عمل به آموزه ها و سبک زندگی و مدیریت دینی در عرصه های اقتصادی و فرهنگی و معماری و اجتماعی و ... هسته اصیل مدافعان اسلام و انقلاب را دچار تردید خواهد ساخت.

نظام منهای اسلام که مشروعیت ندارد

از حجاب عقب نشینی می کنیم که نظام بماند

از جنگ با اسرائیل عقب نشینی می کنیم که نظام بماند

از برخورد با رانتخورها و دانه درشتهای فساد اقتصادی اجتناب می ورزیم تا نظام ضربه نخورد

در مقابل فتنه انگیزی عبدالحمید سکوت می کنیم که نظام حفظ بماند

به عناصر خودباخته و غربگرا پست و مقام میدهیم که نظام باقی بماند

 قانون گریزی مسئولین را نادیده میگیریم که نظام لطمه نبیند

در شبکه خانگی و فضای مجازی و سینما و... به تهاجم فرهنگی دشمن میدان می دهیم تا نظام در خطر نیفتد

و...

غافل از آنکه آنچه حفظش از اوجب واجبات است "نظام اسلامی" است. نه اینکه اسلامش را بیندازیم تا نظام بماند.

کمی بیشتر بمان

 

کتاب خاطرات شهید اکبر شهریاری را خواندم و لذت بردم. البته قلم نویسنده بی نقص نبود. عبارتها گاهی شبیه مقاله به نظر می رسید نه داستان. بعضی مسائل گنگ و مجهول رها شد؛ اما قلم نویسنده با صداقت بود و از پردازش های ادبی بی حاصل و ملال آور پرهیز داشت.

زندگی این شهید جوان مدافع حرم زیبا بود. خوب زندگی کردن، خوب مردن را هم به دنبال دارد. شهادت، بهترین و زیباترین نوع مرگهاست که نصیب کسانی می شود که خوب و زیبا زندگی کرده باشند.

یک جایی از ماجرای زندگی شهید از زبان همسر بزرگوار و صبورش مربوط به جریان خواستگاری و نه گفتن های پیاپی و بی دلیل او به این شهید عزیز است. به نظرم جا دارد یک بار کتابی قطور به شیوه خاطرات شفاهی، حرفهای دخترهایی را ثبت کند که در جوانی خواستگار خوب و منطبق با معیارهای شرع و عرف داشته اند اما بهانه آوردند و به حرف اسلام عمل نکردند و بعدها چقدر پشیمان شدند.

جایی از کتاب پیرامون تذکر دوستانه شهید به همسرش درباره مراعات و تکمیل نوع پوشش بود. البته این خانم، خودش محجبه و متدین و با وقار و از خانواده ای روحانی بود؛ اما از سلیقه و نظر همسرش تمکین کرد. یادم است دوستی ماجرایی از زندگی خودش گفت. همسرش دختر یک روحانی بود. او در دوره نامزدی به وی تذکری دوستانه داد که مثلا مدل نشستنش را در جمعها تغییر دهد. دختر به پدرش گفت. به پدر برخورد که مگر او بیشتر از من می فهمد؟ و همین بهانه ای شد برای دعواهای بعدی و نهایتا طلاق!

یک زندگی خوب حاصل فهم و درایت زن و شوهر و در مواردی بستگان نزدیکشان است.

در این کتاب هم به بعضی زخم زبانها اشاراتی صورت گرفت. در دوران دفاع مقدس هم که جوانهای ما از زن و فرزند و شغل و تحصیل خود گذشته و به دفاع از کشورشان می شتافتند از بعضی هموطنان به جای تقدیر و تشکر فقط متلک و زخم زبان شنیدند. خوب است این حرفها در تاریخ ثبت می شود. هم نا شکری و بی انصافی بعضی انسانها نمایش داده می شود هم آنانی که می خواهند در راه حق قدم بردارند با سختی های این راه بیشتر آشنا شده و مقاوم تر می شوند. روح شهدا شاد. انقلاب اسلامی فرصتی در تاریخ پدیدآورد که انسانهای پاک و خودساخته و رشید و کمال طلب به بشریت معرفی شدند. شهدا معصوم نبودند اما مسیر زندگی را به اختیار خود به گونه ای انتخاب کردند که بیشترین پرهیز را از خطاها داشته و در دو راهی بین خود و خدا، جانب خدا را بگیرند. شهیدانه زیستن یک سبک زندگی است هم در جنبه فردی و درونی و هم در بعد اجتماعی، خدا را دیدن و با خدا زندگی کردن و خویشتن داری در مقابل هوسها و زیاده خواهی ها مقدمه ای برای آمادگی در ایثار و گذشت و جوانمردی و وصال با معبود است. برای همین است هر جا که در قران از شهید و شهادت سخن گفته می شود به صدق و صداقت نیز اشاره شده است. شهدا راست می گفتند. مدعی بندگی بسیار است اما آن که در عمل بنده خدا باشد، صدّیق و شهید خواهد بود.

قانون علیه قانون

 

یک نفر نیست از شورای امنیت بپرسد جریمه کشف حجاب مخالف امنیت کشور است؛ اما این سیل گرانی و انفجار قیمتها و له شدن کمر مستضعفان مخالف امنیت عمومی نیست؟ شما که دستتان توی کار است جلوی این را هم بگیرید خب. انقلاب دقیقا مدیون چه اقشاری است و مدیریت کشور باید در خدمت کدام تفکر باشد؟

درست به همین دلیل است که دیگر نمیتوان مجلس را در رأس امور دانست. اگر قرار باشد مصوبات اقتصادی سران قوا، مصوبات شورای امنیت، مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی، مصوبات ستاد کل نیروهای مسلح و... بالاتر از مصوبات مجلس باشد این همه پول بیت المال برای برگزاری انتخابات و جلسات پر هزینه مجلس چرا باید صرف شود؟

مرگ و تب

 

طرح جدید مقابله با بی حجابی در وهله نخست آنقدر پر اشکال بود که داد همه دلسوزان جامعه را در آورد. به گونه ای نوشته شده بود که حتی اگر یک زن کاملا عریان هم در انظار عموم ظاهر می شد در نهایت باید مبلغی پول به دولت می پرداخت و ...

با بالا گرفتن اعتراضها طرح دوم رونمایی شد که به نظر می رسد از قبل آماده بود و صرفا از باب به مرگ گرفتن و به تب راضی شدن برای کنترل احساسات و مطالبات اقشار مذهبی به این روال عرضه شد.

متدینین معتقد بودند از اساس نیازی به ارائه طرح جدید نیست و با همان قانون قبلی هم میتوان جلوی بی بند و باری را گرفت. حتی رییس قوه قضاییه هم چندبار به این موضوع اشاره کرد؛ اما مجلس و دولت راه دیگری در پیش گرفته بودند.

لایحه دوم مقابله با بی حجابی آنقدر در مجلس معطل ماند و این دست و آن دست شد که وضع بی حجابی در جامعه در سایه تعلل و سردرگمی نهادهای انتظامی و قضایی از برداشتن روسری به عریانی نیم تنه بعضی زنان هنجارشکن کشیده شد.

قشر متدین جامعه دیگر از مطالبه اصلی خود دست برداشته و به رغم معایب و کاستی هایی که طرح جدید داراست به اجرای همین حد هم قانع شدند. از جمله نگرانی های اجرای این طرح، کمرنگ سازی نقش مأموران انتظامی در برخورد مستقیم با بی حجابی، تجویز اباحه گری در نقاط کور و فاقد دوربین، ایجاد رانت برای صاحبان نفوذ در دستگاههای ذی ربط برای محو تصاویر ثبت شده از تخلف بی حجابی بستگان -چنانکه در مورد تخلفات رانندگی نیز شاهد هستیم- و ... را میتوان نام برد.

اما با سکوت و عقب نشینی متدینین و اقناع از سر ناچاری به اجرای همین قانون نیم بند، حالا شاهد طلبکار شدن حامیان کشف حجاب در مخالفت با این قانون و تهاجم رسانه ای شدید آنها در حمایت از لاابالی گری و رواج برهنگی هستیم.

سکه سیاه کشف حجاب و تضعیف غیرت اجتماعی دو رو داشت. یک روی آن مانور بی حجابی و تقابل با قانون در سطح جامعه و رسانه ها بود، روی دیگر آن معطلی و فرصت سوزی دوستان خودی در نقاب طرح نویسی و قانونگذاری جدید بود که منجر به عادی سازی فساد اجتماعی گردید.

در چنگال صهیون

 

نفوذ امنیتی صهیونیسم آنجا به دردش میخورد که وقتی از سوی کشورهای اسلامی تحت فشار است با تحریک گروهکهای تروریستی داخلی به تقابل و ایجاد فرسایش در توان نظامی رقیب بپردازد.

نفوذ سیاسی صهیونیسم آنجا به کارش میاید که وسط معرکه نبرد با تحریک دولتهای کوچک منطقه و طرح مباحث مضحک پیرامون مالکیت جزایر و اختلافات مرزی به تفرقه و فشار بر حریف دامن بزند.

نفوذ اقتصادی اش آنجا به کارش می آید که کشور حریف را در بحبوحه جنگ درگیر با معضلات ناشی از گرانی و معیشت کرده و به نارضایتی عمومی دامن بزند.

نفوذ فرهنگی صهیون اینجا به کارش می آید که درست وقتی کشورهای اسلامی در حال اتحاد برای تشکیل جبهه سیاسی در برابر او هستند با حرکت سخیف یک خواننده فاسد و توهین به قداست کعبه در سرزمین وحی، بر آتش اختلافات بدمد. مسلمین سکوت کنند غیرتشان زیر سوال می رود. حرف بزنند به مدعیان خادمی حرمین بر خورده و بیشتر به سمت دشمن غش میکنند. کاش حکام کشورهای اسلامی عقل بیشتری داشتند.

موریانه ها

فتنه کشف حجاب و تثبیت بی عفتی، دو بال داشت. یکی اش اغتشاش و آشوب و حرمت شکنی علنی بود که توسط اوباش و فواحش خیابانی صورت گرفت. بال دیگرش تصمیم عجیب و غیرضروری مجلس برای ارائه قانون حجاب بود که چند سال گذشت و هنوز به مرحله اجرا نرسید و مردم و مسئولان قضایی و انتظامی را در حیرت و ابهام نگاه داشت تا کشف حجاب به پدیده ای عادی تبدیل شده و مراحل دیگر فتنه فحشا پی گرفته شود. هیچ کس نگفت از اول انقلاب با چه قانونی مقابل رواج بی حجابی گرفته شد؟ با همان قانون ادامه می دادید تا امروز کار به خنثی سازی غیرت مومنین و عادی نمایی پوشش نیمه عریان بعضی بانوان هرز کشیده نشود. البته می دانید که آخر و عاقبت این شیب شیطانی به کجا ختم خواهد شد. مساله حتی فراتر از عریانی مطلق و اختلاط جنسی و... تا فروپاشی نهاد خانواده و بی هویت سازی جامعه دینی و استثمار ملت به نفع اجانب ادامه خواهد داشت. کاش مسئولان سطوح بالا به جای آنکه میز خود را مساوی با نظام بدانند اندیشه اسلام و انقلاب را ماهیت نظام دانسته و تخطی از آن را خط قرمز خود تلقی می نمودند. ترکیب واژگانی "نظام اسلامی" معنا و پیام واحدی دارد. اسلام منهای نظام و نظام منهای اسلام، هر دو بی ثمر و زوال پذیر است.

در اقتصاد در فرهنگ در سبک زندگی در بانکداری در صنعت در سیاست در عزل و نصبها در گسترش عدالت اجتماعی و رفع تبعیض اگر برنامه ای برای تطبیق جامعه با دین نداشته باشیم داعیه تشکیل نظام دینی صرفا لقلقه زبان شمرده خواهد شد.

کیک لجن آنها!

 

"کیک محبوب من" مبتذل ترین فیلم رسمی بعد از انقلاب است که در سایه خواب آلودگی نهادهای نظارتی تولید گردیده و دست به دست می چرخد. من نسخه کامل و بدون سانسور فیلم را دیدم و اصلا نمیتوانم تصور کنم مگر این فیلم قابل سانسور هم هست؟ اگر قرار است مسئولان فرهنگی و نهادهای نظارتی جمهوری اسلامی که در مقابل منتقدین انقلابی و تهدید میز و منصب خود همواره نا شکیب و ترش رو و سخت گیر بوده اند اینطور در ازای ترویج ولنگاری در قلب ایران اسلامی بی تفاوت باشند اساسا فیلتر شبکه های اجتماعی بیگانه چه معنایی میدهد؟

کیک محبوب من صرفا یک فیلم ضد انقلابی و مخالف نظام نیست. مبنای این فیلم ضدیت با اسلام و ایران عزیز است. ترویج مشروب خواری و آموزش نحوه تولید خانگی آن، تشویق مخاطب به تقابل مستقیم با مأموران انتظامی، برهنگی سر و بدن، نقض حریم جنسیتی، تقبیح نماز و حجاب و مذهب، ترویج اباحه گری و ارتباط جنسی با نامحرم و... یک طرف ماجراست. زیر سوال بردن دفاع مقدس از زیان یک ارتشی بازنشسته لاقید که بعد از یکسال حضور اجباری در جبهه فهمید جنگ یک کار بیهوده است! و روتوش و تدلیس رژیم طاغوت با یادآوری خوشی های حیوانی و جنسی آن دوران، بی اعتنا به وطن فروشی پهلوی در واقع حرکتی رسمی و سیاسی بر ضد کیان اسلام و ایران است.

برای مسئولان کشور باید تأسف خورد اگر هنوز نفهمیده اند هدف از ترویج بی حجابی، اختلاط و روابط جنسی آزاد و عرق خوری و نفی احکام دین و پشت پا زدن به مبانی ارزشی و هویتی ایران و اسلام است. این فیلم یک شمّه از خباثت مخالفین حجاب را برملا می سازد که اساس حرکتشان تخدیر فضای جامعه با حکمرانی شهوات و اصالت بخشیدن به خوی حیوانی برای نفی غیرت و شرافت و هویت گرایی است که در نهایت جز به وطن فروشی ختم نخواهد شد.

به قول شهید آوینی اگر شعار هنر برای هنر را بپذیریم نیز باز حق تحریف هنر در توجیه رذایل شهوانی را نداریم چه اینکه هنر یعنی زیبایی و شرارت و شهوت پرستی و لاقیدی به یقین در زمره زیبایی ها نیست. من روی سخنم با لایه های بی غیرت و دین ستیز مدعی هنر نیست که حساب این جماعت هیز و هرز بر همگان روشن است؛ تغافل مسئولان نان خور جمهوری اسلامی در رها نمودن مبلغان سکس و شراب و بی عفتی است که دل انسان را به درد وا می دارد. اگر با عوامل سازنده این فیلم برخورد نشود هر روز شاهد تولید آثار موهن و تخریبگر فرهنگی خواهیم بود که ذهن بخش قابل توجهی از مردم را با فساد مأنوس ساخته و باورهای دینی و ملی را یک به یک نابود می سازند. معتقدم هر مسئول دستگاه فرهنگی یا نظارتی که این فیلم را دید و از کنار آن ساده گذشت و تصمیمی برای بستن راه چنین دست درازی هایی نسبت به موازین شرع و انقلاب نگرفت و از ذبح شدن فکر و ذهن جوانان در مسلخ لیبرالیسم فرهنگی تکان نخورد شرف نداشته و خائن به خون شهداست. این انقلاب و حاکمیت دینی با اهدای خون حدود چهارصد هزار شهید مظلوم، مفت به چنگ نیامده که میل چند بچه ساواکی ظاهرا هنرمند و شهوت زده و طاغوت پرست در سایه سکوت سهامداران سفره نظام به ستیز با آن برود.

به خاطر حجاب

 

زینب کمایی در جریان شکل‌گیری راهپیمایی درخصوص اعتراض به بدحجابی و بی‌حجابی در آخرین نفس‌های سال ۱۳۶۰ و نزدیک به سال نو، بعنوان یکی از پیشقراولان راهپیمایی حضور داشت و شناسایی شد. چند روز بعد از این جریان، در اولین شب فروردین سال ۱۳۶۱ در مسیر بازگشت از مسجد به خانه، توسط منافقین ربوده شد. او را با پیچاندن و گره زدن چادر دور گردنش به شهادت رساندند. پیکر شهیده کمایی ۳ روز بعد در نزدیکی منزل او کشف و همزمان با تشیع پیکر ۳۶۰ شهید عملیات فتح‌المبین در اصفهان تشیع و به خاک سپرده شد.

موضوع آرمان علی وردی و سید روح الله عجمیان و علی خلیلی و... تازگی ندارد. فواحش و اوباش برای مطامع شیطانی و امیال جنسی شان از هیچ جنایتی فروگذار نمیکنند.

دسته دختران

 

هنوز برای من قابل تصور نیست چطور یک عده ای البته اندک در زمان جنگ، یعنی روزهای ابتدایی که نبرد شهری و کوچه به کوچه در شهرهای مرزی در جریان بود و مردم خانه هایشان را رها کرده و آواره شده بودند، زیر آتش دشمن بلند میشدند می رفتند به جبهه و دست به دزدی از خانه ها و حتی البسه شهدا می زدند! مرحوم خلخالی رفته بود خرمشهر دید دزدی را آوردند که جیب شهدا را خالی میکرد دستور اعدامش را داد. (کتاب خاطرات مرحوم خلخالی). راستش چند سال قبل درباره جوانی معتاد و دزد که البته در ایام کرونا فوت کرد شنیدم یکی دوبار سفر پیاده اربعین رفت و کارش این بود جیب زائران را خالی کند!

بعضی فیلمسازهای ما همین طور رفتار میکنند. وسط بحبوحه تهاجم فرهنگی دشمن در شرایطی که آتش شبهات و تردیدها و وسوسه ها بر سر ملت ریخته به بهانه ساخت کار به ظاهر مذهبی و انقلابی به تمسخر ارزشها و تقویت شبهات می پردازند.

من دیروز فیلم دسته دختران را دیدم. خانم قیدی البته کارگردانی محترم و دلسوز است که فیلم ویلایی هایش را خیلی دوست دارم؛ دسته دخترانش را نه. واقعا دغدغه ما در تولید فیلمی با موضوع نقش زنان در دفاع مقدس باید عادی سازی بدحجابی و اختلاط و تماس و لمس نامحرم و ردّ نجاست سگ و ... باشد؟ سه بار دستشویی رفتن سیمین تقلید از کارهای جشنواره پسند توالت محور سعید روستایی در ابد و یک روز و متری شش و نیم نیست؟ مثلا کارگردان شهامت هنجارشکنی و عبور از تابوها را دارد؟

خانم قیدی باید دقت کند در کار فرهنگی و پرداخت به سوژه های دفاع مقدس شبیه جیب برهای زمان جنگ اقدام نکند.

من کتابهای جنگ را زیاده خوانده ام و میدانم هر جور آدمی چه بسا در جنگ و دفاع از کشور نقش داشته. دختری مشهور به سیمین هم در خرمشهر بود که امدادگری میکرد و زیاد حجاب مناسبی نداشت که با ترکش خمپاره به شهادت رسید؛ البته اهل کشف حجاب و تمسخر متدینین و اختلاط و سگ بازی نبود. فضای غالب جنگ اما با معنویت و فتح ارزشهای الهی به پیش رفت که گویا به مذاق بعضی فیلمسازها خوشایند نیست. خدا و دین و اهل بیت و ... کجای بعضی آثار دیده می شوند؟ چرا عزیزان روشنفکر نما حتی از کاربرد واژه شهید در آثارشان پرهیز میکنند و از تعابیری چون مرگ و مردن برای کشته های مظلوم دفاع مقدس بهره میگیرند؟ مگر مدعی پرداختن به واقعیتهای تاریخ جنگ نیستید؟ چرا این واقعیتها را نمی بینید یا از دیدنشان فرار میکنید؟ اگر دنبال جلب رضایت امثال پگاه آهنگرانی هستید که حسین فهمیده ها را زیر سوال میبرند طبعاً مخاطب مردمی خود را از دست میدهید و چنین میشود که دسته دختران به رغم حضور کارگردانی با سابقه درخشان تولید فاخر ویلایی ها به اندازه یک فیلم سطحی و  درجه چندم تلویزیونی هم دیده نمی شود.

اجباری دختران

رژیم شاه اجباری کردن قانون سربازی برای دختران را از جمله برنامه های خود برای توجه به زنان و رفع تبعیض از آنان بر شمرده است!

 

پسر و دختر ورزشکار در یک اتاق!

 

تیم ملی موج سواری ایران به دانمارک اعزام شد و حواشی عجیبی را رقم زد از جمله اسکان مختلط دختران و پسران ورزشکار در یک اتاق!

البته با جنجالهای رسانه ای نهایتا یکی از معاونین وزارت ورزش قول پیگیری موضوع را داد.

خبرگزاری تسنیم در این باره گزارش میدهد:

مسابقات جهانی «استند آپ پدل بورد» روزهای 16 تا 22 سپتامبر (26 شهریور تا اول مهر ماه) به میزبانی شهر کپنهاگ در کشور دانمارک برگزار شد و ورزشکارانی از 39 کشور به رقابت با هم پرداختند. از ایران نیز 7 ورزشکار در رشته موج‌سواری در دو بخش مردان و زنان شرکت کردند که البته نتایج آنها از سوی فدراسیون انجمن‌های ورزشی اعلام و رسانه‌ای نشد.

این اعزام حاشیه‌های بسیار زیادی به دنبال داشت و هر روز که می‌گذرد، ابعاد جدیدی از آن منعکس می‌شود. از هتل نامناسب و اقامت در سوئد (به جای دانمارک) گرفته تا مسائل دیگر، از جمله اتفاقاتی بودند که در جریان این اعزام رقم خوردند.

با این وجود اتفاقات تلخ‌تر و بدتری هم رخ داد و اعضای تیم اعزامی (پسران و دختران) در این مدت در یک اتاق در کنار هم حضور داشتند و فیلم‌هایی که از این اتفاق بیرون آمده بیانگر حضور آنها در کنار هم است.

جالب اینکه عباس ناطق نوری رئیس فدراسیون انجمن‌های ورزشی درصدد توجیه همه این حواشی برآمده، بی‌آنکه مسئولیتی در قبال آنها را متوجه خودش بداند. او بدون قبول مسئولیت این اتفاقات، خودش را مبرا کرده و پاسخ مشخصی هم نداده که این در نوع خودش تأسف‌آور است.

مسئولان وزارت ورزش نیز هنوز واکنشی نسبت به این اتفاقات و افتضاح رقم خورده از خود نشان نداده‌اند. از بخش فرهنگی و حراست گرفته تا معاونت‌ها و شورای برون مرزی و حتی شخص وزیر ورزش، تاکنون سکوت کرده‌اند که می‌تواند ناشی از دو موضوع باشد؛ یا اینکه بی‌اطلاع هستند که بعید است اینگونه باشد، یا اینکه تعمداً سکوت را در پیش گرفته‌اند.

شاید هیچ کدام از مسئولان این موضوع را در نظر نگرفته‌اند که این ورزشکاران، امانت خانواده‌ها هستند و باید از آنها همچون فرزندان خودشان مراقبت کنند. قطعاً اگر چنین رویکرد و نگاهی وجود داشت، شاهد چنین اتفاقات زشت و مشمئز کننده‌ای در اعزام‌ها نبودیم و همه چیز در شأن نام ایران صورت می‌گرفت.

اگر وزارت ورزش و مسئولان دیگر از کنار اتفاقاتی که پیش از این در سایر فدراسیون‌ها رخ داده بود، به سادگی عبور نمی‌کردند و برخورد لازم و قانونی صورت می‌گرفت، سایر فدراسیون‌ها و تیم‌های اعزامی به خود اجازه نمی‌دادند که دست به چنین اقداماتی بزنند و البته از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند.

عبرت نگرفتیم

 

کشف حجاب و هنجارشکنی به امری عادی بدل شده. موضوع از برداشتن روسری گذشته. بعضی زنها با تی شرت در معابر تردد کرده و جالب آن که به زنان چادری رهگذر توهین و تمسخر حواله می کنند.

بعضی ائمه جمعه در مقابل پول ضعیفند. بی توجه به این که سلام گرگ بی طمع نیست با متهمان اقتصادی عکس یادگاری می گیرند و پشت تریبون برای سلامتی شان صلوات می فرستند. 

متهمان دانه درشت پرونده های اختلاس بانک دی و طبری و کرسنت و... آزادانه در شهرها جولان میدهند.

امور اجرایی مملکت افتاده دست بعضی عناصری که سابقه علنی و کیفری در مخالفت با نظام داشته اند.

بانکها، خودروسازها و هلدینگها به حال خود رها شده و جیب مردم را غارت میکنند.

اسرائیل هر روز دارد وحشی تر از گذشته به قلع و قمع نیروهای مقاومت اعم از ایرانی یا دوستان ایران در کشورهای مختلف دست می زند. عزتمان زیر سوال رفته است.

و....

اندلس را مسخره کردیم سرمان آمد. مصلحت اندیشی های مکرر و کاذب و ملال آور ریشه در رفاه زدگی و راحت طلبی و دنیا دوستی بعضی تصمیم سازان دارد.

یک صحبتی داشت آقا سال 75 و نیز 76 در جمع پاسداران لشکر سرافراز 27 درباره دنیا زدگی خواص. لازم است آن بحثها را دوباره مرور کنیم.

شوت بال فرهنگی!

 

حاج آقای خسروپناه دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی با کنایه به طرح نور پیرامون حجاب و عفاف که توسط نیروی انتظامی اجرا می شود گفت آنچه مساله حجاب را حل می کند ون نیست حکمت است. حضار هم برای او کف مرتبی زدند.

حرف ایشان درست است. فراگیر شدن هر قانون و تصمیمی نیازمند فرهنگ سازی و تربیت است اما متولی آن کیست؟

در همه جای دنیا عده ای هستند که زیربار قانون نمی روند. همه دزدها می دانند دزدی بد است حاضر نیستند کسی اموال آنها را به سرقت ببرد اما باز هم خودشان مرتکب سرقت می شوند. متخلفین رانندگی هم می دانند که نباید تخلف کنند و ... چنین مواقعی نیازمند حضور عوامل اجرای قانون برای بسط انضباط اجتماعی هستیم.

دبیرخانه شورای عالی انقلاب فرهنگی باید اتاق فکر نظام برای علاج معضلات فرهنگی باشد. این دبیرخانه تا به حال چه طرح و برنامه ای برای حل چالش های فرهنگی جامعه اعم از حجاب و عفاف و ازدواج و خانواده و سبک زندگی و عدالت و ... داشته است؟

دبیرخانه قبلی شورا در پایان کار خود با صدور بیانیه ای اعلام کرد باید پوشش های مختلف بومی و محلی را به رسمیت شناخت. این را گفت و رفت. دبیرخانه فعلی در همین حد بیانیه هم حرف و نکته ای نداشته و بالاترین هنرش نامگذاری ایام در تقویم بوده و عکس یادگاری با مربی مرد تیم ملی هاکی زنان! حیف ظرفیتهایی که هدر میرود.

سنگین حرکت کنید!

 

دیروز خواهر بزرگواری تماس گرفت تحصیل کرده است و چه بسا به زودی در شمار اساتید دانشگاه قرار بگیرد. گله داشت از تجربه تلخ حضور در فضای مجازی و گستردن سفره دل و اعتماد به مخاطب و ... می گفت از این ناحیه خیلی لطمه دیدم. وی که از فعالین مذهبی دانشگاه است مدعی است توسط بعضی فعالین اصلاح طلب تحت نظر بوده و بعدها متوجه شده که حرفهای وبلاگی اش را علیه او به کار برده و یا تحقیرش می کنند.

خدمت شما عارضم بنا بر هزاران بار تجربه مکرر روزگار اساسا درد دل کردن در فضای عمومی و بیان مشکلات شخصی در بستر فضای مجازی یا غیر مجازی منافی شخصیت و کرامت انسانی است و در درجه اول حتی اگر کسی سوءاستفاده نکند انسان را خوار و کوچک می سازد. آدمهای بزرگوار و محترم، سنگین و با وزانت هستند و دردها و مشکلاتش را فریاد نمی زنند. نکته بعد اینکه حتی بیان خوشی ها و توفیقات و احیانا پز دادن در فضای عمومی اعم از مجازی و غیرمجازی هم صحیح نیست و ممکن است حسادت و بدخواهی دیگران را رقم بزند. انسانها مرد یا زن هر چقدر از خودشان کمتر بگویند و حدیث نفس را کنار بگذارند در منظر عموم بزرگتر و نجیب تر و دوست داشتنی تر خواهند بود.

شرافت

در موزه کلیسای وانک نمونه هایی از پوشش ارامنه ایران در دو سه قرن گذشته به نمایش گذاشته شده که حتی لباس عروس هم پوشیده است. حجاب در همه ادیان الهی امری مطلوب، لازم و مورد تأکید به شمار می آید. نقاشی های مرتبط با قرون گذشته مسیحیان اروپا نیز زنان را در پوشش کامل بدن نشان می دهد.

 

مهسا نظام را شکست داد

در نزدیک به این دو سال اخیر بارها به نقاط مختلف کشور سفر داشته ام. با شنیده ها کاری ندارم دیده ها را عرض میکنم. به خصوص صحنه هایی که در تهران و اصفهان و شمال شاهد بوده ام. به تفرجگاههای مختلف محدوده داخلی شهرها سر زده ام. آنچه بی تعارف باید از وضعیت حجاب و عفاف اذعان داشت این است که نظام از مهسا امینی شکست خورد. جنجال مرتبط با مرگ این دختر جوان توانست جمهوری اسلامی را به انفعال وا دارد.

تجربه کار اجرایی و عملیاتی در موضوع نهی از منکر دارم و میدانم که با اندک اراده ای میتوان لااقل در شهرستانها این معضل را به کنترل در آورد اما هیچ اراده ای در مسئولان دیده نمیشود.

در ماجرای فتنه ۱۴۰۱ خیلی از بچه های بسسجی شهید و مجروح شدند و حرمت خانمهای مذهبی بسیاری شکسته شد.

آنطرفی ها هم زیاد کشته و مجروح داده و آینده شان تباه شد.

اگر قرار بود به این راحتی در مقابل گناه سیاسی و شرعی کشف حجاب عقب نشینی کنیم چه نیازی بود اینهمه جوان به خاک و خون بغلتند؟ جواب علی وردی ها زاهدلویی ها عجمیان ها و... را کدام صاحب مسندی خواهد داد؟

اوباش و فواحش در فتنه مهسا دنبال عادی سازی کشف حجاب بودند که موفق شدند.

حالا حالاها مانده است

 

آن موقع که اسلام گفت مسواک زدن دندانها در حد وجوب، ضرورت دارد خیلی ها درک درستی از بهداشت دهان و دندان نداشتند. پیامبر گاهی لباسهایش را درون آب جوش می انداخت و ضدعفونی میکرد. ضرر مسکرات و گوشت خوک را الان عده ای پی برده اند. اسلام گفت شیر مادر تا دو سال برای کودک لازم است، آقایان می گفتند تا شش ماه کافی است بعدها پی بردند حق با اسلام است. فلسفه بسیاری از احکام اسلام به مرور زمان روشن شد فلسفه بسیاری هم هنوز کشف نشده است. خبر زیر را دو روز پیش در رسانه ها خواندم:

رییس پژوهشگاه هواشناسی و علوم جوّ: "بیشترین اشعه فرابنفش از ساعت ۹ تا ١۶ در سطح زمین دریافت می‌شود، تابش این اشعه در مناطق مرتفع بیشتر از سایر نقاط است.

طی این مدت از کرم‌های ضد آفتاب، لباس‌های پوشیده‌تر مانند لباس آستین بلند، کلاه و ... استفاده شود. این راهکارها برای حفاظت در مقابل اشعه فرابنفش ثابت و ارزان قیمت است."

حسین جامع

 

برنامه ریزی منافقان و نقشه های شیطانی دشمن برای مبارزه با مناسک دینی سر جای خود. یک نکته ای گاهی باعث نگرانی می شود که جای توضیح دارد.

بعضی مداحها و منبری ها شاید از سر خیز شاید برای آنکه بازارشان شلوغ شود هی این جمله را تکرار می کنند که امام حسین امام همه است و همه را با هر وضع و حالی که باشند خریدار است. 

این مساله از یک جهت درست و از یک جهت باعث سوءبرداشت است. امام امام هدایت است برای همه انسانها. حرّ را هم که راه و آب را به روی طفلان اباعبدالله بست به خیمه راه داد اما حرّی که توبه کرده بود. رسول ترک و شیخ حسین کبیر و ... هم در محفل اباعبدالله صاحب نفس شدند اما بعد از تغییر مسیر و اصلاح. 

هر کس می تواند به حسین ارادت داشته باشد اما دقت کنیم که وسعت کشتی محبت حسین به معنای تأیید عمل مدعیان نیست. راه اهل بیت از مسیر گناه و ظلم و بی حیایی نمی گذرد. حسین چراغ هدایت است برای آن کس که دنبال هدایت باشد. اسلام دین تکثرگرایی نیست. کسی که اصرار دارد راه اشتباه و رفتار گناه خود را به صورت علنی و با پرده دری ادامه دهد در عین حال زیر پرچم اباعبدالله هم باشد باید بداند همان اباعبدالله شهید راه هدایت و مبارزه با منکر بود. طبعاً عاشقان حسین هم حق دارند این فرد را مخاطب فریضه امر به معروف و نهی از منکر خود قرار دهند.