آفرین کارگردان

 

سرهنگ ثریا و آپاراتچی را تلویزیون در نوروز امسال نشان داد. سرهنگ ثریا روایتی تلخ از واقعیت پدیده سازمانی نفاق است که خانواده هایی را در کدورت و حرمان و فروپاشی غلتاند. البته مدتی است توجه به فعالیت منافقین و خیانتهای آنان مورد توجه هنرمندان ارزشی در سیما و سینما قرار گرفته که جای قدردانی دارد.

آپاراتچی را باید پدیده ای شگرف در سینمای دهه اخیر انقلاب دانست. فیلمی ساده و صمیمی برآمده از قلوبی مومن و انقلابی که تولید آن را باید ادای دین نسبت به تاریخ، شهدا، انقلاب و خود سینما به شمار آورد؛ هر چند آن گونه که باید مورد لطف قرار نگرفت. اگر آپاراتچی را ندیده اید حتما ببینید و لذت ببرید. میشود بدون هرزگی، بدون غلو، بدون خودباختگی فیلم ساخت، هم خنداند و و هم گریاند و ذهن مخاطب را در فکر فرو برد.

حال دشمن را گرفتیم!

 

این را البته از باب شوخی عرض میکنم مشهور است یک زمانی رئیس جمهور وقت ایالات متحده اسکناس هزار تومانی ما را گذاشت کنار دلار آمریکا که بعله من به زودی کاری میکنم که این دو با هم برابر شوند و اقتصاد ایران فرو بپاشد و جمهوری اسلامی از بین برود و....

برو عامو خدا روزی ات را جای دیگری بدهد!

دلار هزار تومان که هیچ ده هزار تومان را هم رد کرد که هیچ الان دور و بر صد هزار تومان رسیده است ولی آب از آب تکان نخورده و ما هم داریم کار خودمان را میکنیم و برای گرانی جوک می سازیم. دشمن کور خوانده است که بتواند با اهرم دلار پدر ما را در بیاورد. امیدوارم حالا که دشمنان ما اینطور در پیشگاه تاریخ ضایع شدند به خودشان آمده و متنبّه گردند.

اما از جدی و شوخی و طنز و کنایه که بگذریم دشمن اگر چه در عرصه های نظامی و اقتصادی نتوانست انقلاب اسلامی را متوقف کند اما در عرصه فرهنگ به خصوص با تغییر در سبک زندگی و باورها و ذائقه مردم و ایجاد واهمه و نفوذ در فکر و ایمان مسئولان به دستاوردهای خطرناکی رسیده که اگر همین وضعیت ادامه یابد در سایه خودباختگی و ضعف متولیان امر به آنچه میخواهد دست پیدا خواهد کرد.

هنر شادی

 

سری سوم برنامه طنز بگو بخند به اتمام رسید. این برنامه با اجرای خوب عبدالله روا به مرور توانست در بین مخاطبان سیما جا باز کند. سه نکته مثبت در این برنامه وجود دارد. اینکه: میتوان شاد بود، میتوان گناه نکرد و بی هجو و تمسخر و وهن شاد بود و این که در لا به لای طنز و شوخی می توان پیامهایی سازنده و یا انتقادی را به گوش مردم و مسئولان رساند. به خصوص در این دور از رقابتهای طنز برنامه بگو بخند که شاهد حضور هنرمندان جوان و گمنام و توانمندی با خاستگاه مذهبی و انقلابی بودیم. پرهیز از سلبریتی گرایی صرف و نیز بازگشت به اصالتهای ملی و دینی به خصوص بعد از وقایع 1401 در بعضی رویکردهای صدا و سیما محرز بوده و البته نتایج مثبتی هم داشته است.

واکسینه شدیم

 

ای آمریکا! ما را از جنگ می ترسانی؟ می خواهی چه بر سر ما بیاوری؟ مملکت را به تعطیلی بکشانی؟ بازار و قیمت ارزاق را به هرج و مرج برسانی؟ ارز و سکه را گران کنی؟ برق ملت را قطع کنی؟ پیشرفت و آبادانی کشور را متوقف کنی و...؟ برو بمیر بدبخت! همه این کارها را پزشکیان خودش یک تنه انجام داده، دیگر دستت خالی است ترامپ ابله! برو خدا روزی ات را جای دیگری حواله کند.

دینامیت

 

بعضی فیلمها هستند که داخل کشور تولید میشوند و اساس اسلام و انقلاب و نظام را هدف قرار میدهند، مجوز نمیگیرند و البته کسی هم کاری به کارشان ندارد؛ مثل کیک محبوب من.

فیلمهایی هم تولید داخل هستند مجوز میگیرند و بعضی احکام شرع (مثلا حرمت ازدواج با نامادری و ناپدری و عروس) را زیر سوال میبرند مثل رخساره و شام آخر.

بعضی فیلمها از سر لج و بغض نسبت به بچه های حزب اللهی ساخته میشوند و بعضا در سطح شعار و بیانیه خوانی ظاهر میشوند مثل زندگی خصوصی، گشت 2و 3، مستانه و ازدواج صورتی.

دینامیت مثل هیچکدام از اینها نیست. جنس سید مسعود اطیابی هم با آب و گل سهیلی و فرح بخش و... تفاوت دارد.

دینامیت قصد دارد حرفهای خوبی بزند و در جامعه همگرایی بیشتری را ایجاد کند مثل خروس جنگی، کاتیوشا و...

هم این طرفی را میزند هم آن طرفی را. آلودگی به مال حرام را ریشه کم تأثیری کارهای فرهنگی نظام میداند. به طیف مقابل می توپد که چرا فکر میکنند هر چه مذهبی ها میگویند غلط است؟ تأکید دارد بعضی ها ابدا اصلاح پذیر نیستند. خانواده طیف هنجارشکن را هم سرشته در مال حرام به تصویر می کشاند. تیکه می اندازد که بچه های حزب اللهی طرفدار اختلاس نیستند حتی با مفاسد اقتصادی هم درگیر شدند اما چون سر و کارشان به گونی افتاد صرفا به برخورد با بی حجابی و بی عفتی بسنده کردند و... آخرش هم با توافق بر سر پخش موسیقی سنتی به جای موسیقی های آن ور آبی و جلف، کارش را به پایان می رساند.

خب، دست سید مسعود اطیابی درد نکند. با نگاه ارزشی هم در مجموع نمره قابل قبولی دارد کارنامه هنری او؛ اما قبلاً هم درباره سایر آثار طنز سینمای کشورمان نوشته ام. طنز، جلوه ای از حقیقت عرفان است. هنر یعنی زیبایی و هر آنچه نازیباست از ساحت هنر به دور است؛ هرچه که باشد یقینا هنر نیست. چرا اغلب فیلمسازهای کشورمان گمان میکنند برای تولید اثر طنز باید سراغ لودگی و استفاده از الفاظ رکیک و شوخی های جنسی بروند؟ طنز فاخر در کجای سینمای ایران جا دارد؟ چرا هنرمندهای ما اینقدر متأثر از رویکردهای حاکم بر فضای بی در و پیکر مجازی اند و به جای اثر گذاری به اثرپذیری و انفعال روی آورده اند؟ چه اشکال دارد حرفهای خوب را در قالب و ادبیات خوب بیان کنیم؟ اجاره نشین ها، آپارتمان شماره13، خواستگاری و... مگر نتوانستند هم دیده شوند، هم مردم را بخندانند و هم حرفی تازه و راهگشا را بیان کنند؟

شهر هرت

 

شهر هرت، به معنای اتمّ آن افکار مشوش و ذهن بیمار محمدحسین فرح بخش است. از او بدم می آید. دعوای زشتش با رامبد جوان به خاطر همکاری با صدا و سیما، زندگی خصوصی و مستانه و... نشان از نگاه بغض آلود و کینه او نسبت به جریان انقلاب دارد. بعضی حرفها شاید حرفهای درستی باشد اما درآمیختن آن با وهن و تهمت نشان از پلشتی و کینه ای دیرینه دارد. البته دیری نپایید جنبش می تو، افشاگری کتایون ریاحی درباره سعید پورصمیمی و سمیه میرشمسی درباره فرهاد اصلانی که نورچشمی و قهرمان دفاع از حقوق زن در منظر حسین فرح بخش بود  و البته سایر افشاگری ها او و همفکرانش را در سکوتی محض فرو برد. حالا که مشخص شد اگر خبری هست دور و بر خودشان یعنی همین جماعت شبه روشنفکر خودباخته و خودشیفته و لاقید، بیشتر است لال شدند.

کارهای کریم امینی را می پسندم. کاش تهیه کننده شهر هرت هر کسی غیر از فرح بخش بود که ذهن مخاطب را با سوابق کدر افکار بیمار او درگیر نسازد. شاید همین چند تا مأمور و آژیری هم که در فیلم بود برکت کارگردانی کریم امینی بود. اختلاس درد همه دلسوزان انقلاب است. همه هم میدانند گاه موسسات خیریه، پوششی برای درآمد زایی و پولشویی هستند. ورود به این مقوله با نگاه دلسوزانه و از سر اعتقاد قطعا ستودنی است. مطالبه گر اصلی مقابله با فساد، جریان حزب الله است.

راستی اصرار بر استفاده از از الفاظ رکیک و هنجار شکن چرا دارد در سینما مد می شود؟ هنر یعنی زیبایی و اگر قرار باشد بی اخلاقی ها و حرمت شکنی ها را زیبا بدانیم اسمش هنر نیست. چه بسیار هنرمندان فاخری که توانایی لازم را دارند برای چندرغاز فروش و شهرت بیشتر به فرهنگ و آداب تمدن کهن خود پشت پا نزنند.

فسیل و مصادره

 

فسیل هم به نظرم مثل مصادره از آن دست فیلمهای گیشه پسند اما با پشت پرده حاکمیتی است که البته کار لازمی است و ارزشش را دارد. حالا که سلطه فضای مجازی و ماهواره و رسانه دشمن امان تعقل و حق بینی و مطالعه را از جوانهای ما گرفته لااقل در قالب طنز و گاه لودگی حرفی از پیشینه وقایع تاریخ و حقیقت زنگار زده تهاجم فرهنگی به گوش ملت رسانده شود. مصادره کوشید یاداور شود رژیم شاه اهل شکنجه بود، انقلاب از تندروی ها مصون نبود اما نفوذ عناصر دشمن ضربات سنگین اقتصادی و... وارد کرد، فعالیتهای ضدانقلاب رصد میشود، آمریکا مظهر بی بند و باری و کثافت بازی تمدن پوشالی غرب است...

فسیل که رتبه پرفروش ترین فیلم طنز تاریخ سینمای ایران را به خود اختصاص داده نیز به سهم خود تلاش کرد به مخاطب بگوید رژیم شاه با مخالفان چه میکرد، فساد فراوان بود، انقلاب فرهنگها و باورها را تغییر داد، منافقین خائن و تررویست هستند و... 

فارغ از بعضی نقدها و بی ادبی ها که سکه رایج گیشه سینماست، میتوان از تولید آثاری مثل مصادره و فسیل قدردانی کرد.

دستور برخورد با پزشکیان صادر شد!

دادستانی کشور طی اطلاعیه ای اعلام کرد با بر هم زنندگان امنیت روانی جامعه برخورد خواهد شد. کسانی که در رسانه ها باعث رعب و ترساندن مردم میشوند مورد تعقیب قرار خواهند گرفت.

با این وصف انتظار میرود با مسئولان دولتی که هر روز در مصاحبه های خود دل مردم را خالی کرده و با تکرار اسم رمز ناترازی دنبال زمینه سازی برای قطع برق و گاز و گران کردن بنزین و مرغ و نان و گوشت و دیگر ارزاق عمومی و اقلام مصرفی هستند و اعصاب و روان ملت را به هم ریخته اند در اسرع وقت برخورد قاطع صورت بگیرد.

گریه کنید پول در بیارید!

 

 اولش فکر کردم سر کاریه. چن تا سایت و کانال میخوان سر به سر شهرداری بذارن. خبر فیکه؛ اما رفتم سایت بهشت زهرا. صحت داشت. واقعاً دارن گریه کن اجاره میدن، اونم فقط حدود ششصد هزار تومن! بیخودی یقه دولتو گرفتیم که چرا هی گرونی میشه. دولت داره با در آوردن اشک مردم براشون اشتغال زایی میکنه!

راستی یه فیلم طنز بود "چند میگیری گریه کنی" به واقعیت پیوست. توهماتتونو دست کم نگیرید.

سایت بهشت زهرا توضیح داده چون عده ای بی کس و کارن داریم بهشون خدمات میدیم.

بر دوش هنر

 

دو شب پیش برنامه بگو بخند، جوانی مشهدی به نام امین زهرایی استندآپ کمدی جالبی اجرا کرد با موضوع تفاوت سرویس بهداشتی در پایین شهر و بالای شهر که کنایه ای به بی عدالتی در ارائه خدمات رفاهی داشت و مورد استقبال داوران و حضار قرار گرفت.

شهرام شکیبا در جمله ای کوتاه گفت خیلیها شهید و مجروح و زندانی و تبعید و شکنجه شدند که این تفاوتها و تبعیض ها نباشد.

نمایش بعدی از سوی سه جوان اجرا شد که محتوای جالبی پیرامون فضای مجازی داشت اما مورد توجه داوران قرار نگرفت. کلاهبرداری مردهای زن نما و فیک و نیز دخترانی که به بهانه خواهر برادری و روابط عاطفی در فضای مجازی، جیب بری می کنند. 

هر دو نمایش اجرا شده از مصادیق طنز انقلابی و آموزنده بود و پیام اجتماعی و اخلاقی داشت. چنین رویکردهایی در برنامه های هنری بیشتر باید مورد توجه سیاستگذاران فرهنگی قرار بگیرد. هنر صرفا برای سرگرمی نیست و رسالت آموزش و رشد جامعه را بر عهده دارد.

سر سفره کتاب!

 

علامه مجلسی صاحب بحارالانوار، کتابهای حدیث را به عنوان عاریه به شاگردانش می سپرد. هنگامی که شاگردان کتاب را تحویل می دادند، ریزه های فراوان نان در لا به لای اوراق آن یافت می شد.

از این رو علامه وقتی که کتابی در اختیار طلاب قرار می داد به آنها می گفت: اگر سفره ای داری در آن غذا بخوری که بسیار خوب وگرنه تا مدتی که کتاب پیش توست یک سفره هم به تو عاریه بدهم تا کتاب، نقش سفره و طَبَق نان نداشته باشد!

انوار نعمانیه، ج3، ص372

دنده معکوس

اوضاع دارد به سمتی می رود اغتشاش بعدی کسانی که اهل آشوب و فتنه نبودند هم بیایند خیابان از باب رزومه سازی چند تا فحش بدهند، سنگ پرت کنند، مأمور کتک بزنند بلکه پست و عنوان و امتیازی را در دولت به دست بیاورند!

با جنبه

 

خدا رحمت کند دکتر حسن حبیبی را. دیروز در اخبار در جریان بازدید سید حسن خمینی خواندم بنیاد فرهنگی امیرکبیر را مرحوم حبیبی با هزینه شخصی از خود به جا گذاشته و مجموعه ای از کتب و نیز هدایای دریافتی را در آن به معرض نمایش و استفاده عموم قرار داده است. سالها پیش در کتاب خاطرات دکتر امینی نخست وزیر قجری محمدرضا پهلوی که در کیهان لندن منتشر شده بودم خواندم که دیداری با دانشجویان تهران داشت و سخنگویشان دکتر حسن حبیبی بود و همانجا پیش بینی کرد که او آینده ای درخشان خواهد داشت. حسن حبیبی مدتی وزیر و نیز سالها معاون اول رییس جمهور بود و در مشاغل و مسئولیتهای حساس دیگر از تنظیم پیش نویس قانون اساسی تا دبیری مجمع تشخیص مصحلت نیز حضور داشت. وی به هنز علاقمند بود و خودش نیز گاهی شعر می سرود. کتابهای خوبی نیز در باره علم حقوق و نیز هنر از وی به جا مانده است. 

خودم ان شاءالله از گنجینه به یادگار مانده وی بازدید خواهم داشت اما یک نکته به ذهنم رسید که عرض میکنم خدمتتان. همه می دانند که در دهه شصت و اوایل هفتاد مساله نقد و اعتراض جایگاه چندانی در رسانه ها نداشت و چندان مورد تحمل قرار نمی گرفت. نشریه طنز گل آقا یک نشریه حرفه ای جذاب و منتقد بود که در آن برهه به بیان معضلات اجتماعی پرداخت. جالب است یادآوری کنم با اینکه یکی از اصلی ترین سوژه های طنز و کاریکاتور گل آقا دکتر حسن حبیبی بود اما به اذعان چندباره مرحوم کیومرث صابری فومنی (گل آقا) حسن حبیبی یکی از جدی ترین و فعال ترین حامیان نشریه به شمار می آمد. پیشنهاد می کنم این وسعت نظر و تحمل نقد و سعه صدر مرحوم نیز در موزه یادبود وی به نوعی مورد گوشزد و توجه قرار بگیرد که درس اخلاقی کاربردی برای اهالی سیاست خواهد بود.

طنز گل آقایی

شوخی با معاون سیاسی

به کوری چشم دشمنان دو روز بعد از حمله تروریستی به حرم شاهچراغ، سردار شاهچراغی به معاونت سیاسی وزارت کشور منصوب شد!

 

مرسی که هستید!

 

معاون دیوان محاسبات گفت: ما همچنان نمیدانیم اقتصاد کشور دست کیست؟ دست دولت است یا دست وزارت اقتصاد و بانک مرکزی یا سازمان برنامه و بودجه کشور! جواب سوال را نمیدانیم، چون سیاست مالی نداریم.

 

والا ما هم آخرش نفهمیدیم امور بانکی و ساخت و ساز و نظارت و بورس و خودروسازی و ... دست کیست. مسئولین یک چیزی میگویند واقعیتها هم جور دیگری رقم می خورد. دوستی به شوخی میگفت همین که نمیدانیم مملکت چطور اداره میشود یعنی باید بیش از پیش به عالم غیب ایمان بیاوریم.

اما واقعش آن است ما هر روز که خبر از گرانی جدید ارزاق و کالا و خدمات میشنویم خیالمان راحت میشود که الحمدلله حال مسئولان خوب است و همچنان بر سر کارشان حاضر میشوند. اگر روزی گرانی نباشد نگران خواهیم شد مبادا برای مسئولانمان اتفاقی افتاده باشد!

پرسه در تصویر

صف بانک

 

عمو پولدار

 

فرجام عیش

 

شرافت

 

مدیریت فرهنگی

 

شاگرد تنبل دانشگاه آزاد

 

اندیشه یا شکم؟!

 

پشتیبان

 

تا آخرین نفس

 

حمایت

 

دنیا

 

محاسبه

 

رویای تملک

آفرین به این صداقت!

 

تصویر بالا متعلق است به مراسم شام دهی یکی از نمایندگان مجلس ملی کویت بعد از پیروزی در انتخابات.

خجالت هم ندارد. فیلم و عکسهای مهمانی را هم منتشر کرد. یعنی چی بعضی نمایندگان ما قبل از رآی آوردن یواشکی شام و ناهار میدهند نمیگذارند خبرش منتشر شود. تازه نامردی هم میکنند. به مردم عادی قیمه بادمجان میدهند به از مابهتران کباب و شیشلیک. بعد از رأی آوردن هم که دیگر پیدایشان نمی شود تا چهار سال بعد که یاد مشکلات مردم بیفتند و غذایی طبخ کنند و...

مرد باشید شام و ناهار که میدهید پایش بایستید و خبرش را هم منتشر کنید. شام و ناهار را هم درست و حسابی و مفصل بدهید؛ از این بابا یاد بگیرید خجالت ندارد که.

میز و مقتضیات زمان!

 

این برادرمون زمان دولت روحانی مسئولیتی در مازندران داشت قیافه ش اونطوری بود حالا تو دولت رییسی هم پست گرفته قیافه ش این شکلی شده.

من با ترفند دولت رییسی که روی گرده نیروهای انقلابی سوار شد و خیلی از امور رو دست اونطرفی ها سپرد کاری ندارم ولی واقعا برام سواله اگه اون یارو شریعتی استاندار سابق دولت روحانی تو خوزستان که اون موقع ریش داشت و یقه بالا میبست و با تسبیح و ذکرهای نمایشی روی اعصاب مردم رژه میرفت بخواد تو دولت رییسی پست بگیره دیگه قراره به چه شکلی در بیاد؟!

 

اعتراض، عامل اتحاد!

 

حافظه من ضعیف شده یادم نیست مرحوم آیت الله یزدی بود یا آیت الله شاهرودی یکبار در گلایه از عملکرد زیر مجموعه خود عبارتی با این مضمون به کار برد که خوب نیست در جریان برگزاری یک دادگاه هم شاکی ناراضی بیرون بیاید هم متشاکی عنه و هم قاضی!

مرحوم گل آقا هم زیرش نوشت: و هم قاضی القضات!

مطلبی خواندم از جناب رییس مجلس که همصدا با سایر منتقدان خودروی تولید داخل فرمود: "قطعه‌ساز و خودروساز تا مصرف کننده و دولت از تولید خودرو ناراضی‌اند..."

از آنجا که باید هر اتفاقی را به فال نیک گرفت و در حسن وقوع افعال، خوش گمان بود به نظر، خود این موضوع یعنی تولید خودروهای مرگ بار و بی کیفیت میتواند وجه مثبتی هم داشته باشد. به هر حال نباید از نیمه پر لیوان غافل شد. همواره یکی از تهدیدهای اجتماعی و فرهنگی و سیاسی جامعه ما ایجاد دو قطبی بوده که ممکن است حتی منجر به گسست و تقابل و جنگ داخلی شود. مشابهش را که در سوریه و... دیده اید.

از این رو باید هر عنصری که میتواند عامل ایجاد وحدت بین مردم و حتی مسئولان باشد را قدر دانست و نهایت استفاده را از آن در راه تقویت ثبات اجتماعی تحصیل نمود.

الان وضعیت بغرنج خودروسازی یک فرصت استثنایی برای مانور وحدت ملی و بالتبع نشاندن خار در چشم دشمنان کور دل است. کمتر پیش می آید در مساله ای همه آحاد ملت و دولت با هم یکصدا و هم نظر باشند.

همانطور که آقای قالیباف هم افاضه فرمودند از خود تولیدکننده تا مصرف کننده و حتی زمامداران امور از این وضعیت ناراضی اند. و جالب آنکه مجموعه این اعتراضها و گلایه ها هم هیچگاه راه به جایی نبرده است. ببینید اگر خدای ناکرده اصلاحات و تغییراتی در صنعت خودروسازی رخ بدهد ممکن است رضایت یک عده جلب شده اما یک عده دیگر همچنان ناراضی باقی بمانند که این موضوع خودش منجر به ایجاد دوقطبی در جامعه میشود. اما وقتی هیچ کس به روی مبارکش نیاورد و خودروسازها همچنان با تولید خودروهای بی کیفیت، داد ملت و دولت را در بیاورند وحدت در جامعه حکمفرما بوده و یکصدایی و یکرنگی همچنان پایدار خواهد ماند.