مسئله ای به نام آزادی و توالت در آمریکا!

ترامپ با امضای دستورالعملی، مصوبه دولت اوباما درباره استفاده تراجنسیتی ها از توالت ویژه را باطل دانسته و تصمیم در این خصوص را به ایالت ها واگذار کرده است:

"در ماه می سال گذشته وزارت‌خانه‌های دادگستری و آموزش دولت اوباما از مدارس این کشور خواستند به دانش‌آموزان تراجنس اجازه بدهند از توالت مخصوص کم‌توان‌ها استفاده کنند و مجبور نباشند به توالت‌های زنانه یا مردانه وارد شوند. دستورالعملی که در زمان دولت اوباما تصویب شده بود، از مسئولان مدارس آمریکا می‌خواست که برای دانش‌آموزان تراجنس امکان استفاده از توالت‌هایی متناسب با جنسیت‌شان را فراهم کنند. شان اسپایسر، سخنگوی کاخ سفید گفته است که آقای ترامپ معتقد است این موضوع در حوزه اختیارات ایالت‌هاست." بی بی سی/ 4 اسفند 95

پرداختن به این خبر از آن نظر حائز اهمیت است که بر خلاف تصور رویایی و ابتر بعضی از روشنفکرنمایان غرب زده، حتی در آمریکای به اصطلاح آزاد، توالت مردان و زنان هم از یک دیگر جداست. عقل، پیامبر درون همه آدم هاست. از این رو بسیاری از قوانین در جوامع سکولار هم متأثر از واقعیت های عالم خلقت است. روشنفکرنماها هر چقدر هم که بر طبل فمنیسیم بکوبند، نمی توانند وجدان بشر را به تساوی جنسیتی مرد و زن متقاعد سازند. عقل بشر نمی پذیرد که زن و مرد به طور مطلق با هم مساوی هستند؛ نه زن می تواند در جایگاه مرد قرار بگیرد و نه مرد در جایگاه یک زن. برای همین است که آزادی مطلق و افسارگسیخته، در هیچ جای دنیا معنایی ندارد و قوانین جاری بین مردان و زنان دارای تفاوت هایی ملموس است. در همه جای دنیا مسابقات ورزشی رسمی، تابع قانون تفکیک جنسیتی و اذعان به تفاوت های جنسی است. این تفاوت نه فقط محصور به ویژگی های فیزیکی زن و مرد که اعتراف به اختلاف فاحش روحی و شخصیتی این دو جنس نیز به شمار می آید. برای همین است که مسابقات رسمی شطرنج مردان و زنان نیز به طور مجزا برگزار می شود. حفظ حریم جنسیتی، نشأت گرفته ازاعتقاد درونی و انکارناپذیر انسان ها به مقوله حجاب و اقرار به فرق میان انسان با حیوان است. دین، تنها این درک صحیح وجدانی را هدایت و مدیریت نموده است.

پیرامون حسینیه خلیلیان و حواشی تخریب آن

درباره تخریب مقدار باقی مانده از ویرانه حسینیه مشهور به خلیلیان توسط اداره اوقاف بابل و اعتراضات ویژه ای که پس از آن صورت گرفت، چند نکته را باید مورد توجه قرارداد:

1- این قلم پیشتر نیز بر ضرورت صیانت از میراث فرهنگی و عمل به مرّ قانون مطالبی را به تقریر درآورده است. اینک نیز چون گذشته، اصل قانون مداری را باید به همه نهادها گوشزد نمود و از نهادهای نظارتی خواست که در این خصوص الگویی مناسب برای جامعه باشند.

2- اداره هایی مانند دارایی و یا اوقاف، با نگاه درآمدزایی به هر قیمت، مشغول به فعالیت بوده و در این مسیر، ویرانی عرصه بازار و تجارت و یا فرهنگ و هنر برای هیچ کدامشان مهم و قابل اعتنا نمی باشد.

3- بر اساس آموزه های دین و فرهنگ مسئولیت پذیری که بزرگترین ارمغان انقلاب اسلامی است، اداره اوقاف هم باید مثل همه مجموعه های دیگر، نسبت به پرسش ها، نقدها و ابهامات مردم پاسخ گو باشد. سازمان اوقاف متأسفانه قدم مثبت و ماندگاری برای فرهنگ و مذهب این شهر، بر نداشته و خود را همواره از نعمت نظارت و ایده های اهل نظر، محروم نگاه داشته است. در ضمن، این که مسئولی در یک زمانی، دروسی را نیز در حوزه علمیه خوانده است، دلیل نمی شود تا ابد هر کجا که نیاز پیدا کرد برای ترمیم وجهه خود از عنوان طلبگی استفاده نماید.

4- تجربه فعالیت های اجتماعی، سیاسی و اداری این حقیر می گوید اگر قرار بود جلوی روند تخریب چند مرحله ای ساختمان مذکور گرفته شود، به یقین فرصت آن وجود داشت. به عبارت دیگر هیچ اراده ای برای توقف تخریب ساختمان حسینیه در هیچ یک از نهادهای قانونی استان اعم از اجرایی، نظارتی و یا قضایی وجود نداشته است.

5- اداره میراث فرهنگی بابل به وظایف خود در حفظ میراث فرهنگی این شهر به درستی عمل نمی کند، با این حال دوستان به ظاهر فرهنگ دوست اما سیاست زده ما اصرار دارند که به جای سربازی میراث فرهنگی، سرباز اداره میراث فرهنگی باشند. آیا اداره میراث تا کنون از ظرفیت هایی چون قوه قضائیه برای حراست قانونی از حریم حسینیه مذکور و پیگرد عوامل تخریب آن استفاده کرده است؟

6- کسانی که تخریب ساختمان قجری موسوم به خلیلیان را توطئه ای برای حذف قدمت تاریخی شهر بابل دانستند به یقین هیچ شناختی از آثار باستانی این شهر ندارند. در بابل بناهایی با قدمت هفت تا نه قرن نیز وجود دارد که هرگز از سوی مدعیان دفاع از میراث فرهنگی این شهر مورد توجه و تبلیغ قرار نگرفته است. جالب است که مدعیان صیانت از سنت و معماری ایرانی و اسلامی هیچ گاه نسبت به ساخت بناهای مبتذل و ضد معماری سنتی این مرز و بوم مانند ساخت مدرسه ای شبیه کلیسا و ... واکنشی نشان نداده اند. جالب تر آن که همین افراد در اقدامی آگاهانه، شهرت پر مفهوم و تاریخی "دارالمومنین" که بیانگر سابقه عمیق علم و فرهنگ و اندیشه و مجاهدت مردمان این دیار است را تعمداً حذف نموده و از واژه ای فاقد بار محتوایی و فرهنگی و تمدنی برای بابل استفاده می نمایند!

7- شهردار بابل در اقدامی هوشمندانه، بیانیه ای صادر کرد و بر موج احساسات مجازی و موقت بعضی از شهروندان، سوار شد. جالب بود که این بار شهردار بابل به دور از چشم بعضی مشاوران ماجراجو و فرنگی کار خود، از واژه دارالمومنین به جای عنوان لوس و بی خاصیت بهارنارنج بهره گرفت. شهردار بابل برای آن که نشان دهد اهل استفاده ابزاری از مفاهیم فرهنگی و ارزشی نیست لابد حاضر است لااقل یک پنجم بودجه های هنگفتی که به بهانه برگزاری جشنواره های بی در و پیکر بهارنارنج، مصرف می شود را خرج راه اندازی کنگره دارالمونین نموده و از این فرصت برای معرفی پیشینیه برجسته و پرافتخار فرهنگ و هنر مردمان نیک اندیش این دیار بهره بگیرد. شهرداری مدعی علاقمندی به معماری سنتی و اسلامی لابد در طول یک سال تصدی گری بر عرصه ساخت و ساز این شهر، دستکم باید جلوه بصری شهر و یا لااقل یک میدان را به نمایی نزدیک به معماری اسلامی و ایرانی تبدیل ساخته باشد!

8- تجمع معدودی از شهروندان بابل در اعتراض به ویرانی باقی مانده مخروبه های حسینیه خلیلیان در آستانه انتخابات حساس پیش رو، تحلیل متفاوتی را نیاز دارد. بررسی و شناسایی تک تک چهره های سازمان دهی شده و حاضر در این اعتراض میدانی که بر اساس هماهنگی های قبلی، مورد توجه رسانه های بیگانه همسو با این جریان نیز قرار گرفت، از منظری فراتر از تحلیل های فرهنگی، بضاعتی مستعد شکل دهی تحرکات خاص امنیتی را نمایان ساخته است. حضور مشعشع برخی چهره های شناخته شده و پیشانی سفید که هیچ گاه دغدغه ارزش های فرهنگی و مذهبی را در کارنامه رفتارهای اجتماعی و سیاسی خود نداشته اند، مواجهه با چند نفر از سازمان دهندگان این تجمع مشکوک را اجتناب ناپذیر ساخته است.

برای این دوستمان فاتحه بخوانید

انا لله و انا الیه راجعون

آیدین روشن ضمیر، از هنرمندان جوان و خوشنام کشور و بسیجی و خادم شهدا بود که از بدو تشکیل گروه تلگرامی انصارحزب الله بابل، بابت لطفی که نسبت به بچه های ارزشی این شهر داشت با حضور فعال خود، گرمی بخش این محفل مجازی گردید.

امروز خبر ارتحال این بسیجی مخلص و بی ادعای امام خامنه ای، کوله بار اندوه را ارمغان دل سربازان جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی ساخت.

روح این هنرمند بسیجی شاد و هم سفره شهیدان باد. از درگاه خداوند منان مسئلت داریم این جامانده کربلای ناتمام تاریخ را تا ابد در آستان کبریایی امام عشق علیه السلام میهمان سازد.

شورای مدیریت گروه تلگرامی انصار حزب الله شهرستان بابل

اصولگرایی منهای احمدی نژاد، یعنی هیچ!

از چهره های اصولگرایی که برای ورود به این دوره از انتخابات ریاست جمهوری به طور جدی مطرح شده و برنامه های تبلیغاتی خود را آغاز نموده اند می توان به سعید جلیلی، مصطفی میرسلیم و حمید بقایی اشاره کرد.

از چهره های دیگری چون باقر قالیباف، حاجی بابایی، رستم قاسمی، مهندس باهنر و حتی حجت الاسلام رئیسی به عنوان نامزدهای احتمالی ورود به عرصه رقابت ها یاد می شود.

مصطفی میرسلیم، چهره ای فراموش شده بود که اکنون بعد از بیانیه انتخاباتی حزب موتلفه، شهر به شهر در حال سفر و سخنرانی است. سعید جلیلی به ناگاه در تمام شهرهای ایران، گروه هایی را برای حضور در فعالیت های مجازی و گاه حقیقی مرتبط با ستاد انتخاباتی خود، بسیج نمود.

حمید بقایی برای ورود به انتخابات، تنها یک برگه بیانیه صادر کرد. بسیاری از صاحبنظران معتقدند صلاحیت بقایی به دلیل عدم انطباق وصف "رجل سیاسی" از سوی شورای نگهبان مورد تأیید قرار نخواهد گرفت.

با این حال، تریبون گروه تازه تأسیس موسوم به جبهه مردمی انقلاب اسلامی، فقط از ورود بقایی به چرخه رقابت ها آزرده خاطر شد و بیانیه ای توبیخی و تهدیدآمیز منتشر کرد.

این اتفاق، دستکم دو پیام تاریخی را در خود نهفته دارد:

یک- ادعای وحدت درون گفتمانی از سوی موسسین جبهه مذکور، تنها یک شوخی سیاسی و مصلحتی است. این جمع فقط دربرابر اشتباهات عمدی و ناتمام چهره های معامله گر سیاسی همچون لاریجانی و باهنر است که به اصل اتحاد پای بند می ماند. چهره های اصولگرای مستقل از باندهای قدرت و ثروت هرگز مورد تحمل این جمع قرار نخواهند گرفت.

دو- رسانه های رسمی وابسته به جریان به ظاهر اصولگرا، اعم از صدا و سیما و یا جراید و سایت ها و کانال های شبه ارزشی، سال هاست که تلاش کرده اند همگام با رسانه های وابسته به مرحوم پدرخوانده، احمدی نژاد و حامیانش را جریانی انحرافی، ضد ولایی و به زعم خود فاقد ملاک های اصولگرایی معرفی نمایند. ادعای بر هم خوردن اتحاد اصولگرایان با ورود بقایی، نشان می دهد که جریان اقتدارگرای راست سنتی، به رغم همه تبلیغات مسموم و مخرب خود، می داند که احمدی نژاد و حامیانش در دل نیروهای ارزشی جامعه آن قدر محبوبیت و وجهه دارند که ممکن است عنان کار را از کف برنامه ریزان پشت صحنه جریان راست بربایند و باز هم دولت را به دامان ملت بازگردانند. اگر چنین نبود، تریبون ویرانگر جبهه به اصطلاح مردمی انقلاب اسلامی می توانست در قبال خبر کاندیداتوری حمید بقایی، مانند خبر ورود سایر چهره های اصولگرا به این عرصه سکوت نموده و از تقابل و عریان سازی مقاصد جناحی خویش اجتناب نماید.

آیا می توان به جبهه مردمی نیروهای انقلاب، اعتماد کرد؟

انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی را که خاطرتان هست؟

راستی ها گشتند و از بین شاخص ترین چهره های نزدیک به خود در جبهه گفتمان انقلاب اسلامی، دکتر زاکانی را برای ساماندهی به فهرست مورد نظرشان انتخاب کردند. فهرست اصولگرایان در واقع رقیب فهرست نیروهای حزب اللهی و پایداری بود و تلاش داشت تا با عاریه گرفتن ادبیات و شعائر آنها، از حربه تدلیس چهره های منفعت طلب برای جلب اعتماد نیروهای انقلاب استفاده نماید.

علی رضا زاکانی زمانی این فریب بزرگ را فهمید که دیگر دیر شده بود. لابی گران خبره و پیشکسوتان سیاست بازی نظیر مهندس باهنر که این بار با طعمه قرار دادن امثال زاکانی و سرقت ادبیات و مفاهیم انقلابی توانسته بودند کرسی مجلس را به خود اختصاص دهند، نامزد مورد علاقه امثال زاکانی و پایداری ها برای ریاست مجلس را کنار زده و لیدر جریان معامله گران اصوسوار، یعنی علی لاریجانی را بر اریکه قدرت نشاندند.

اکنون نیز یک نگاه به فهرست حامیان و اعضای جبهه مردمی نیروهای انقلاب، تکرار این تجربه تلخ را تداعی می کند. باز هم انگار نام انقلاب و شعائر آن با حضور چهره های وجیهی چون طالب زاده و ... در کنار عناصر سرسپرده به لاریجانی همچون مرضیه وحید دستجردی و محمد رضا باهنر و ... قرار است طعمه امیال سیاست پیشگانی زبردست واقع شده و باز هم آرمان های حیات بخش انقلاب در مهلکه مصلحت بینی های خودساخته، فدای معاملات پشت پرده اصحاب قدرت شود.

حسن روحانی به ریاست جمهوری کمتر از هشت سال قانع نیست. این دولت با مذاق چهره های مشهور راست سنتی بسیار سازگار بوده و آنها (امثال باهنر و لاریجانی) نیز استمرار مدیریت او را با منافع جناحی خویش در تضاد نمی بینند.

با این وصف خطر لوث نمودن شعائر انقلابی و کنترل شور نیروهای ارزشی با تشکیل جبهه ای تقلبی و فرعی و تخلیه انرژی حزب الله در راه حمایت از کاندیدایی ضعیف به منظور تضمین حاکمیت هشت ساله دولت فریدونی، اصلاً بعید به نظر نمی رسد.

راه این جاست

سر و رویمان خون آلود بود. تنمان بر اثر کتک های ناجوانمردانه زندانبانان بعثی، حسابی کوفته و خسته بود. گرسنه و تشنه بودیم. همه جای اتاقک مخروبه ای که در اختیارمان گذاشته بودند بوی لجن می داد. ساعات اولیه اسارت برای همه حال و هوایی غریب داشت. یکی دلش شکسته بود. یکی از درد و زخم جراحت ناله می کرد. یکی از آینده ناامید بود ...

باید کاری صورت می گرفت. باید حرکتی می کردیم تا روحیه ها دوباره بازسازی شود. اگر کسی در همان ابتدای اسارت دچار سرخوردگی می شد معلوم نبود که بتواند تا آخر اسارت با شرایط کنار بیاید و روی پای خودش بایستد. دل های شکسته نیاز به التیام داشت. ناامیدها باید به پناه اصلی خود فکر می کردند. افراد رنجور و مجروح و تشنه و گرسنه باید صبر را پیشه خود می ساختند.

همه این مشکلات را که نمی شد با صحبت و نصیحت حل کرد. نمی شد پای درد دل های همه نشست و با زبان به آنها دلگرمی و امید بخشید. نه فرصتش بود و نه حال و حوصله اش. چه بسا اگر کسی زبان باز می کرد و می خواست برای بقیه صحبت کند در آن شرایط سخت و عصبی، ممکن بود با واکنش منفی بقیه مواجه شود. آن جا فقط یک راه وجود داشت.

یک نفر باید شروع می کرد تا بقیه هم از او یاد بگیرند. تا همه بفهمند این جا و در این بحبوحه، چه راهی برای نجات وجود دارد. بلند شدیم به نماز، یک نفر، دو نفر، سه نفر، ... انگار دیگران نیز شهامت پیدا کردند تا گمشده خود را بیابند. گاهی وقت ها اراده یک نفر می تواند بر یک جمع تأثیرگذار باشد. همه آن ویرانه مملو شد از زمزمه نماز، نمازهای بی وضو، بی طهارت ظاهر، اما پر از حسّ و حال و سرشار از توجه به خدا. نماز که خواندیم انگار سبک شده بودیم. انگار دیگر هیچ مشکلی، هیچ درد و رنج و کمبودی نداشتیم. ما خدا را داشتیم.

بعدها در کلام مقام معظم رهبری جمله ای به این مضمون دیدم که یاد فضای آن روز اسارت افتادم: در بحران ها گمشده انسان، نماز است.

بر اساس خاطره ای از آزاده سرافراز مهران حسنی، مصاحبه اختصاصی نگارنده

وقتی قورباغه هفت تیر می کشد!

اگه عضو شورای شهر، جواب امام جمعه رو بده و از حرفش تلقی توهین بشه، جیغ از ما بهتران به هوا میره و همه میشن کاسه لیس و دایه دلسوزتر از مادر؛ اما

اگه یه فتنه گر وطن فروش بیاد مستقیم و علنی به امام جمعه توهین کنه، مصلحت اینه که به آشتی ملی فکر کنیم.

رونوشت به: آن مرد که در مصاحبه با آن زن شیپورچی گفت: اجازه توهین به امام جمعه را نخواهم داد.

و به: ده ها گروه فولکس واگنی معامله گر سیاسی با اسمهای پرطمطراق که جز صدور بیانیه، خاصیتی نداشته اند.

یک فاتحه، برای یک مرد

امروز که خبر ارتحال جناب آقای اسماعیلی را در شبکه های مجازی خواندم واقعا حالم گرفته شد.

سال 76 در جمعیت دفاع از ارزش های انقلاب اسلامی و ستاد انتخاباتی حجت الاسلام ری شهری در بابل با ایشان آشنا شدم. آن وقت مسئول پایگاه بسیج مسجد حضرت ابوالفضل علیه السلام و یار غار حاج آقا یزدانی عزیز بود.

شخصیت این مرد بسیار برایم جاذبه داشت. جدیّت او در انجام هر کاری و نیز قاطعیت، شجاعت و صراحت لهجه اش برای جوان هجده نوزده ساله پرشوری مثل من، واقعاً جذاب و آموزنده بود. از دیگر جاذبه های شخصیتی وی تدبیر او در باز کردن گره هایی بود که در آن برهه خاص بر سر راه دوستان همفکر ایجاد می شد. هوش بالا و درک صحیح از شرایط جامعه آن روز، در حالی که بی تعارف بسیاری از نیروهای حزب الله با این توجیه که مسئولان بیدارند، خودشان را در برابر واقعیت های تلخ جامعه به خواب زده بودند، از دیگر محسنات ویژه شخصیت این رزمنده و جانباز و بسیجی خستگی ناپذیر بود.

مجموعه این صفات باعث می شد که رفتارهایش را همواره زیر نظر داشته باشم. از این رو می توانم بی اغراق ادعا کنم که صداقت ایمانش را بارها در عرصه عمل شاهد بودم و درس هایی فراموش ناشدنی از کردار نیک و درایت هوشمندانه او آموختم. ایشان کارمند دانشگاه علوم پزشکی بابل بود و ظاهراً مدتی هم مسئولیت بسیج کارکنان این دانشگاه را برعهده داشت. پیش از این او در یکی از نهادهای خدماتی ایثارگران مشغول به فعالیت بود که ایستادگی اش برای دفاع از حق و پای بندی اش به اجرای اصل امر به معروف و نهی از منکر، ادامه حضور او در آن مجموعه را ناممکن ساخت.

همیشه با خودم می گفتم با وجود چنین افراد توانمند، سالم و خوش فکر و شجاعی چرا امور اداری جامعه اغلب در دست مدیرانی فاقد صفات برجسته قرار گرفته است؟ سن و سالی که از من گذشت البته مرا به پاسخ این پرسش رساند. کم تر مجموعه ای وجود دارد که راه پیشرفت را تنها برای کارمندان و مدیران مطیع و چشم و گوش بسته و بی اعتنای به حق، باز نگذارد.

مرحوم حسینعلی اسماعیلی بر اثر مصرف داروهایی که برای درمان عارضه شیمایی اش استفاده می کرد دچار سرطان شد و امروز دعوت حق را لبیک گفت و در آرامگاه گله محله بابل به خاک سپرده شد. روحش شاد و قرین رحمت حق. انشاءلله امشب(شب جمعه) همراه با دوستان شهیدش میهمان سفره اباعبدالله باشد.

مصاحبه ای خواندنی و نه چندان قدیمی با آخرین شهید مازندرانی مدافع حرم

"یک خاطره خوب برای ما تعریف کنید

آمده ام در هیئت و دارم مداحی میکنم. بهترین خاطره خوبم فعلا همین است. خاطره خوب دیگر اینکه آقا مهران داماد ما شد و خاطره بد هم اینکه آقا مهران داماد ما شد ( می خندد و می گوید شوخی می کنم("

آن چه خواندید تنها بخشی از مصاحبه خواندنی مداح اهل بیت علیهم السلام، مصطفی زال نژاد با سایت هیئت محبین آل طاهای شهرستان آمل است.

این خادم بی ادعای آستان اهل بیت، در پایان همان مصاحبه که متن آن را در ادامه خواهید خواند، در پاسخ به درخواست مصاحبه کننده که آخرین سخن او را برای خوانندگان سایت در خواست کرده بود؛ نه نصیحتی به زبان آورد و نه ژستی گرفت و ادعایی را طرح کرد. هیچ حرف دنیایی نداشت جز آن که گفت: "خدا ما را عاقبت به خیر کند."

مضمون این دعای به ظاهر ساده را نباید دست کم گرفت. مصطفی زال نژاد در کربلای سوریه، عاقبت به خیر شد و سرو وجودش امروز در خاک پاک آمل، دیار صالحان و مومنان، تا رستاخیز ظهور، به امانت گذاشته شد.

http://www.aletaha.ir/index.php?newsid=392

 

لبیک یا زینب

آنهایی که می گویند زن در اسلام، جایگاهی ندارد، به نغمه لبیک یا زینب مصطفی زال نژاد در حرم عقیله بنی هاشم، دل بسپارند.

او یک روز پس از آن که بر تابوت یار معراجی اش، مهدی نعمایی، نوحه لبیک یا زینب را خواند، اذن دخول به حریم عرشیان را دریافت کرد و همنشین ساکنان روضه رضوان گردید.

آنهایی که می خواهند جایگاه زن در اسلام را بشناسند، به نغمه لبیک یا زینب عاشورائیان کربلای شام، گوش جان بسپارند. گنبد نورانی بانوی صبر و بصیرت، تنها مرکز تحولات این عالم نیست. امروز آخرت ما نیز حول حرم زینب کبرا سلام الله علیها رقم می خورد.

هر کس که آسمان را منزل حقیقی خود می داند، صادقانه ترین نوای وجودش باید نغمه "لبیک یا زینب" باشد.

مازندرانی ها در این هفته، دو مسافر ابدی کربلا را تا بهشت بدرقه کردند. روح این دو شهید مدافع حرم و همه شهدای بی نام و نشان جبهه جهانی اسلام را شاد کنیم با صلوات بر محمد و آل محمد.

حقیقت دین و دین حقیقی

قبلا تو حواجه ربیع، مزار دانشمندی غربی رو دیده بودم. براش فاتحه هم خوندم اما برام سوال بود که این بابا این جا چه کار میکنه؟ امشب متن جالبی دربارش خوندم که به این سوالم جواب میداد:

مرحوم آیت الله سید محمد‌هادی میلانی‌(ره) دچار بیماری معده شدند و پروفسور برلون را از اروپا برای جراحی ایشان آوردند.

🌿 پس از یک عمل سه ساعته و زمانی که ایشان در حال به هوش آمدن بودند، پروفسور به مترجم دستور داد تمام کلماتی که ایشان در حین به هوش آمدن می‌گویند را برایش ترجمه کند.

✨مرحوم میلانی در آن لحظات فرازهایی از دعای ابوحمزه ثمالی را قرائت می‌کردند.

❄️ پس از این مساله پروفسور برلون، گفت؛ کلمه شهادتین را به من بیاموزید؛ زیرا از این لحظه می‌خواهم روی به اسلام بیاورم و پیرو مکتب این روحانی باشم.

🌼وقتی دلیل این کار را جویا شدند، پروفسور برلون گفت:

🔰 تنها زمانی که انسان حقیقت وجودی خود را بدون این که بتواند برای دیگران نقش بازی کند، نشان می‌دهد، در حالت به هوش آمدن است،

💥 و بنده دیدم که این آقا، تمام وجودش محو خدا بود...

 🔴در آن لحظه به یاد اسقف کلیسای کانتربری افتادم که چندی پیش در همین حالت و پس از عمل در کنارش ایستاده بودم،

🔷و دیدم که او ترانه‌های کوچه بازاری جوانان آن روزگار را زمزمه می‌کند!!

♦️ در آن لحظه بود که فهمیدم حقیقت، نزد کدام مکتب است ...

🌺 بعد از آن هم وصیت کرد که وی را در شهری که مرحوم میلانی را در آن دفن کرده اند به خاک بسپارند 

✨که هم اکنون قبر این پروفسور مسلمان شده در خواجه ربیع، محل مراجعه مردم و افرادی است که حقیقت اسلام را باور کرده‌اند...

*کانال ندبه های انتظار*

🆔 @ale_yaasin

سایت خبرگزاری حوزه

واکنش محمد حسین منصف به اشک آتش

برای احترام به نظرات دوست خوب و شجاعم طلبه بزرگوار آقای سید حمید مشتاقی نیا مقاله او را گرچه نقدهای تندی به من و ایضا به شهردار و همه اعضای شورای شهر و افرادی خارج از مدار شهرداری و شورا دارد را در زیر منتشر میکنم اما به بخشی از سخنان ایشان نقد متقابل دارم.

✅ در زمینه مقبره مرحوم هادی نوروزی که ورزشکاری اهل نماز و شعائر دینی بوده و بخاطر اخلاق خوبش مورد علاقه بود توافق چندانی با نظر ایشان نداریم

✅ در زمینه نام بردن از یکی از کاندیداهای مجلس به نظر من انصاف را رعایت نکردند

✅ در زمینه نام بردن از یکی از بستگان ؛  ایشان مطمئن باشند که خط فکری و عملی من متاثر از تفکر خودم میباشد و انصاف را در تحلیل رعایت نکردند.

✅ در زمینه سخنان شهردار در مورد صهیونیستها ایشان بدون تحریک قبلی و پیش زمینه ناگهان با غرور این حرفها را زد و حتی تکرار کرد که شوخی نمیکند و جدی گفته است و به شرافت صهیونیستها نسبت به ما اصرار کرد و این جایی برای دفاع باقی نمیگذارد.اظهار نظر شهردار در مورد صهیونیستها ربطی به موضوعات شهری نداشت و وقتی اشتباهی به این بزرگی میکند باید با عذر خواهی آب رفته را به جوی بازگرداند اما ایشان با دفاع رسانه ای در مثال که میگویند دزد پر رو یقه صاحبخانه را میگیرد؛  اینگونه رفتار میکند و یک عذر خواهی ساده نمیکند واین قسمت تحلیلهای شما او را گستاختر میکند.

دوست گرامی و عزیزم

با بعضی از نظرات شما موافقم اما شهردار بابد از سخنان ضد انقلابی اش عذر خواهی کند.

حرف زیاد است.اما بخاطر توجه شما به مسائل شورا و شهرداری تشکر میکنم و میدانم که دفاع از حق سخت است اما همچنان برای جلوگیری از حیف و میل اموال بیت المال و سوء مدیریت آقای شهردار در پروژه آسفالت که ضررهای هنگفتی احتمالا میلیاردی به بیت المال زده و سوء مدیریت در پرو ژه باغ فردوس به تذکرات به شهرداری ادامه میدهیم 

آخرین سخن اینکه دوست من: 

نگاهت به عملکرد شهردار قبلی و شهردار فعلی کاملا از سر بی اطلاعی بوده و بخاطر این اظهار نظر شما که به حمایت ضمنی از ضعیف ترین شهردار سالهای اخیر بابل منجر شده در پیشگاه خدا باید پاسخگو باشید.

 دوست شما 

محمد حسین منصف

عضو شورای اسلامی شهر بابل

بی پرده و صریح درباره شورا و شهردار بابل

با توجه به قرابت فکری و ارتباط عمیق عاطفی ام با برادرم حسین منصف، ترجیح می دهم فحوای این متن -که به یقین آخرین نوشتار این قلم در خصوص شورا و شهردار بابل در این دوره از تصدی شورا بر امور زادگاهم خواهد بود- خطاب به ایشان باشد هر چند که رنجش او را نیز چه بسا به دنبال داشته باشد:

جناب حسین آقای منصف عزیز، سلام!

فایل صوتی مربوط به سخنان جنجالی شهردار بابل درباره مشاوره با صهیونیست ها را با دقت گوش دادم. مطمئنم منظور سرهنگ بیژنی از ادای این عبارات، رسمیت بخشیدن به دشمنان اسلام و یا وهن ارزش های اسلام و انقلاب نبوده است.

نحوه بیان و ادبیات گفتاری وی در مجموعه فایل های صوتی منتشر شده از جلسات شورای شهر را در سطح شأن و اعتبار فرهنگی شهری چون دارالمومنین بابل نمی دانم؛ اما فراموش نکنیم او منتخب شورای شهری است که اتفاقاً ادبیات و گاه رفتار شماری از آنها نیز در سطح اعتبار و وزن تاریخی مردم مظلوم و فرهیخته این شهر نیست.

این شهردار را در ارائه خدمات شهری موفق تر از شهردار ناپخته قبلی بابل می دانم که بالاترین هنرش ساکت نگاه داشتن اعضای چپ و راست شورای شهر بود. انصاف حکم می کند از خدمات شهردار فعلی و موقت بابل قدردانی کنیم.

اشتباه شهردار در بهره گیری از افراد ناوارد در امور فرهنگی، البته پاشنه آشیلی است که بنیان تاج و تخت او را از جا خواهد کند. به همان نسبت که مرتضی حسینی را پسری خوب، سیاسی و غیر فرهنگی و نامناسب برای تصدی امور فرهنگی شهری در وزن و اعتبار دیار مومنان می دانم، به کارگیری نیروهای خوش سابقه، فرهنگی و موجهی چون مرتضی محمدپور و اکبرپور روشن را در سایر معاونت های شهرداری بسیار قابل تحسین و به جا می دانم.

من هم مانند بسیاری از تحلیل گران ناپیدای شهر، بر این باورم که شهردار، کاندیدای دوره آتی انتخابات مجلس شورای اسلامی خواهد بود و بر خلاف این جمع محافظه کار، از بیان این تحلیل ابایی ندارم.

حسین آقای عزیز!

به عنوان کسی که با تمام قوا برای پیروزی و ورودت به شورای شهر بابل تلاش کرد همچنان مدافع تمام قد فعالیت های عدالتخواهانه ات هستم. کسی نمی تواند شورآفرینی کمیسیون فرهنگی شورای شهر بابل در دهه های فجر سال های گذشته با اجرای سرودهای خیابانی و ... و تغییر محسوس با رویکرد انقلابی در فضای شهر را نادیده بگیرد. کسی نمی تواند تقویت بخش قابل توجهی از هنرمندان جوان و گمنام بابل توسط حسین منصف را انکار نماید.

بسیاری از انتقادهای حسین منصف به شهردار بابل، مانند عدم تمکین او نسبت به بعضی از قوانین شورا، به کارگیری مشاوران غیر بومی با حقوق بالا و ... درست و به جا هست که متأسفانه امثال من آن طور که باید در حمایت از نقدهای سازنده او وارد میدان نشدیم؛ اما بسیاری از دعواهای رسانه ای وی با شهردار، دعوایی خاله زنکی و بی اهمیت و فرصت سوز تلقی می شود.

به یقین باور دارم که وجود حسین منصف در شورا و دلسوزی های او برای بیت المال، حمایت هایش از محرومین، اصرارش بر قانون مداری نهادها و کانون های قدرت، حمایت های مجدانه او از فعالیت های فرهنگی و ... عوایدی بزرگ و بی مثال برای منافع مردم این شهر به همراه داشته است. با این حال، این که حسین منصف با همه کارکردهای مثبتی که در پرونده اش دارد، پله ای برای درخشش و صعود کاندیدای سابق و رد صلاحیت شده مجلس شورای اسلامی، جناب آقای فغانپور بشود برایم قابل هضم نیست. رفتار احساسی حسین منصف برای برجسته سازی مرحوم هادی نوروزی –رحمت الله علیه- که هرچند انسانی خوب مثل همه آدم های معمولی شهر بود؛ اما در قد و قواره الگو دهی و راهبری آرمانی دنیا و آخرت قشر جوان نیست، را هرگز مورد تأیید قرار نخواهم داد.

برادرم، حسین آقای منصف!

بارها این حرف را پشت سر آقا مصطفای عزیز و دوست داشتنی زده ام و از نفاق خود می دانم که از بازگو نمودن علنی آن اجتناب کنم. به نظر من، مصطفای منصف، حسین را از ما ربود! جواد بیژنی، شهردار را به زمین می زند و مصطفای منصف، حسین را.

با این حال دور از انصاف می دانم که از ناجوانمردی بعضی از دوستان به اصطلاح اصولگرا هم گلایه علنی نداشته باشم؛ آن جا که می بینند حسین منصف به رغم همه فشارها و تخریب ها و پرونده سازی ها که در بسیاری از مواقع از سوی هم فکران سیاسی خودش صورت می گیرد باز هم یک تنه در مقابل فتنه گران و خائین و وطن فروشانی که دل رهبر و خانواده های شهدا را خون کرده اند، با قدرت اما مطلومانه ایستاده و مقاومت می کند و یک خدا قوت ساده هم به او نمی گویند. البته جمعی که از دل فهرست انتخاباتی آنها جلال نورالله زاده و علی شکری پور بیرون بیایند، هر چه باشد اصولگرا نیست. 

حسین آقای عزیز!

شهردار بابل نیازی به مشاوره با صهیونیست ها ندارد. این ادعا از اساس نادرست است. شما فرض کن جوانکی پیر اندام یا هر فرد دیگری، از این که روی یک سطل زباله شهر نوشته شد: "سفارت آمریکا" عصبانی بشود؛ کمک به مساجد و هیئت ها را حرام بداند، مخالف این باشد که در ایام محرم حتی یک بنر با موضوع شمر زمانه ات را بشناس بر در و دیوار شهر نصب شود تا مبادا دل آمریکا و اسرائیل به درد بیاید؛ با تقطیع کلمات رهبری و تحریف در فحوای کلام ایشان  بخواهد با خط درشت روی بنرها بنویسد: حجاب به معنی چادر نیست! یا مثلاً دلش بخواهد بنری در چهارراه شهدا نصب کند و به دروغ و با جعل تاریخ بنویسد که در این جا عده ای در نبرد با بنی امیه! شهید شده اند، فتنه گری قانون شکن، وطن فروش و هتاک را به عنوان افتخار فرهنگی! شهر مطرح نماید و ... بعد همین جوانک مریض هم هوس کند که به شهردار شهر مشاوره بدهد و بر فرض محال، شهردار مشورت با او را به جان بخرد؛ دیگر چه نیازی به مصاحبت و مشاورت با صهیونیست ها باقی خواهد ماند؟! الحمدلله تا به حال از این اتفاقات در شهر ما رخ نداده است.

حرف آخر: برای داشتن شهری بهتر باید انتخابی درست داشت. من از همان روز که مطلع شدم اکثریت اعضای شورای شهر برای بازدید از غرفه کوچک شهرداری وقت بابل، بار سفر بسته و با استفاده از هزینه های عمومی شهرداری که از عرق جبین مرد و زن زجرکشیده این شهر تأمین می شود به جزیره کیش سفر کرده اند، دور اصلاح طلب و اصولگرای این شورا را خط کشیدم.

چه شهردار بهتری بخواهیم و چه شورایی بهتر، باید در انتخابات آتی شورا، فارغ از باندبازی ها و قبیله گرایی ها رأی بدهیم. معتقدم برای بهتر شدن شرایط این شهر، بی رودربایستی باید هر "سیزده" نفر فعلی عضو شورا را به کنار زد. با این وصف برای مردم بابل، روز بیست و نه اردیبهشت، روز "سیزده" به در خواهد بود!

فاز جدید حملات رسانه ای غرب بر ضد اصولگرایان به زودی آغاز می شود

سایت شبکه خبری صدای آمریکا، هنوز هم بر روی موضوع آتش سوزی ساختمان پلاسکو مانور داده و تلاش دارد تا شهردار تهران را مقصر اصلی این حادثه معرفی نماید.

هم اکنون در صفحه نخست این سایت، خوانندگان به نظر سنجی درباره ضرورت استعفای شهردار تهران فراخوانده شده اند.

این که بوق های تبلیغاتی ایالات متحده آمریکا که بر اساس ماهیت خود همواره تلاش داشته اند تا به هر بهانه ای نظام جمهوری اسلامی را زیر سوال ببرند؛ مدتی است که اولویت نخستشان زیر سوال بردن بخشی از جناح حاکم در مدیریت کشور شده است، پیامی شفاف برای جامعه اسلامی و تاریخ ایران در بر دارد. غرب و در رأس آن آمریکای جنایتکار، جناح متمایل به خود را در درون کشور به خوبی شناخته و برای تقویت آن از هیچ کوششی فروگذار نمی کند. مردم ایران حق دارند که یک جناح سیاسی پرادعا در کشور را جناحی آمریکایی بدانند.

نکته جالب دیگر اما مخالفت دو سوم شرکت کنندگان در نظرسنجی با استعفای قالیباف و مقصر دانستن بخش های دیگری از مدیریت اجرایی کشور است.

با توجه به ناکامی رسانه های غرب در اقناع مخاطبان خود و عدم همنوایی آنان با جریان یک دست و منسجم رسانه های غربی و اصلاح طلب در ماجرای پلاسکو، به نظر می رسد به زودی شاهد آغاز فاز جدیدی از بهانه جویی ها و جوسازی های روانی به منظور تخریب وجهه اصولگرایان خواهیم بود.

از آب تا آتش!

اگر پیش از توافقات هسته ای، دولت حق داشت که حل معضل آلودگی هوا و کمبود بارندگی و ...  را در گرو امضای برجام بداند، حالا ما هم حق داریم که آتش سوزی های زنجیره ای پالایشگاه ها، پتروشیمی ها، مراکز تجاری و ... که اتفاقاً بعد از توافقات هسته ای به وقوع پیوست را به گردن برجام بیندازیم.

آشتی میلی نه آشتی ملی!

ملت که با هم دعوایی ندارند و با هر فرهنگ و سلیقه ای دارند برای خودشان زندگی می کنند، پس ناز و عشوه هایی که سیاسیون برای هم در می آورند را نباید آشتی ملی نامید.

آشتی ملی یعنی این که مسئولین ما هم باور کنند که ایران با احتساب مردم زجر کشیده و در رنج خوزستان و سیل زدگان سیستان و ... می شود ایران. این می شود آشتی با ملیّت یک کشور.

این که شاه سلطان حسین عرصه سیاسی ایران از تهدیدات آمریکا ترسیده و مدعی شده کشور برای دفاع احتمالی از تمامیت ارضی خود به فرمولی به نام آشتی ملی نیاز دارد؛ انگار یادش رفته که سوسول های اصلاح طلب در مقتدرانه ترین حالت ممکن، نهایتاً می توانند لوله خودکارشان را به طرف دشمن پرتاب کرده و با فشار ایمیلی به مصاف متجاوزان و چپاولگران بروند.

آشتی ملی را باید درست معنی کرد. به بعضی از آقایان باید گفت: شما جیب ملت را نزن، آشتی ملی پیشکش!ا

البته اگر منظور از طرح به اصطلاح آشتی ملی، آزادی سران وطن فروش فتنه است که باید گفت زیاد عجله نکنید. یکی شان را عزارییل با خودش برد. دو سه تای دیگر هم که به او ملحق شوند، آشتی مورد نظر شما خود به خود محقق خواهد شد.

امامی برای همه روزهای هفته!

دقایقی پیش با حجت الاسلام پوراکبر، امام جمعه انقلابی شهر تنکابن تماس گرفتم و به سهم خود بابت ادای شجاعانه فریضه نهی از منکر در مقابل وزیر فرهنگ و ارشاد (اسلامی) از ایشان تشکر نمودم.

پیشنهاد این استاد بزرگوار حوزه و جانباز سرافراز دفاع مقدس و نبرد با صهیونیسم به فعالان رسانه ای جبهه انقلاب اسلامی این بود که تلاش کنند متن سخنان وی در جلسه مذکور را پیدا و منتشر نمایند که خدمتشان عرض کردم وزیری با این سطح سوابق کار در نهادهای امنیتی، هیچ وقت اجازه نشر محتوای آن جلسه را نخواهد داد تا بستر تک صدایی در گزارش های رسانه های وابسته به دولت، محفوظ بماند.

نکته دیگری که این عالم بسیجی مورد تأکید قرار داد لزوم بازخوانی منویات مقام معظم رهبری پیرامون ضرورت پیشگیری از ایجاد فضای مختلط در سطوح مختلف جامعه بود که رسانه ها و فعالان فرهنگی جبهه دفاع از ارزش ها با این اقدام می توانند در راستای تبیین نگاه فقهی اسلام در خصوص علت مخالفت علما با کنسرت ها و حواشی مربوط به آن نقش بسزایی داشته باشند.

حجت الاسلام والمسلمین پوراکبر با همان روحیه استوار و مثال زدنی خود باز هم تأکید کرد که در راه بیان احکام الهی و تحقق منویات مقام معظم رهبری تا جان در بدن دارد از هیچ تلاشی فروگذار نخواهد کرد.

ضرورت حمایت از یک امام جمعه انقلابی

این روزها باید قدر روحانیونی که بی پروا به رسالت ذاتی خود در امر به معروف و نهی از منکر علنی می پردازند؛ آن هم در قبال وزیر و وکیلی که مخزن پول و قدرت و تمکن هستند، دانست و تمام قد به یاری شان شتافت.

امروز در خبرها خواندید که حجت الاسلام پوراکبر امام جمعه تنکابن و از روحانیون انقلابی، ایثارگر و جانباز مصاف با صهیونیسم، در حضور وزیر فرهنگ و ارشاد به اصطلاح اسلامی که فاقد کمترین پیشینه فعالیت یا مطالعات فرهنگی است، نسبت به برگزاری کنسرت های مختلط در غرب مازندران و ناهنجاری های رایج در این نوع محیط های ضد فرهنگی اعتراض کرد و در نهایت با توجه به پاسخ های غیرکارشناسی و بی ربط جناب وزیر، جلسه مذکور را ترک نمود.

ضمن قدرشناسی از شهامت این روحانی واقعی و سازش ناپذیر، با توجه به سابقه طولانی وزیر فعلی ارشاد در مسئولیت های امنیتی و تجربه تلخ انفعال بعضی از نهادهای زیرمجموعه نظام در قبال فشارهای همه جانبه کانون های قدرت، لازم است قاطبه نیروهای انقلابی شمال کشور به خصوص علما، روحانیت و مجمع طلاب و فضلای مازندرانی حوزه علمیه قم در اقدامی فوری، حمایت کامل و قاطع خود از مواضع این عالم خوشنام و بسیجی را اعلام نمایند.

29 اردیبهشت، همان 12 فروردین است!

حضور باشکوه و حماسی مردم مسلمان کشورمان، رژیم طاغوت را در 22 بهمن 57 سرنگون کرد؛ اما پیروزی انقلاب اسلامی در 12 فروردین 58 با حضور گسترده مردم در پای صندوق های رأی و تأیید نظام جمهوری اسلامی، تکمیل شد و به مرحله تثبیت رسید.

حضور با شکوه مردم در 22 بهمن 95 نیز سیلی محکمی بر چهره کریه سردمداران کفر و ظلمت بود و بار دیگر عمق تنفر ملت مسلمان ایران از زیاده خواهی ها و زورگویی های دشمنان این آب و خاک را به جهانیان نشان داد؛ اما حماسه بزرگ "نه" به غرب و کدخدا پرستی در روز تاریخی 29 اردیبهشت 96 است که به مرحله تثبیت خواهد رسید.

سیاستمداران غرب بارها در سخنان خود اعتراف کرده اند که به بعضی از جریان های سیاسی درون کشور امید بسته و تلاش دارند تا با حربه های تبلیغاتی مانند برجام و ... زمینه استمرار دولت متمایل به غرب را مهیا سازند.

تو دهنی ملت ایران در انتخابات پیش رو، با رأی به هر نامزدی که منفور غرب و آمریکاست، درسی فراموش ناشدنی برای یاوه گویانی خواهد بود که از لبخندهای منفعلانه دیپلماسی ذلت در سال های اخیر، رویای موهوم دست درازی و غارتگری به این سرزمین را دوباره در سر خود راه داده اند.

حاشیه ای بر حاشیه های جشنواره فجر

سخنگوی هیئت داوران جشنواره سینمایی فجر از شبکه آی فیلم به طور مستقیم در حال صحبت است. او در پاسخ به این پرسش مجری برنامه که چرا امسال این قدر نارضایتی ها از هیئت داوران چشمگیر شده، گفت: وقتی کسی می پذیرد که وارد جشنواره ای شود باید به قواعد آن نیز تن بدهد. نه این که اگر رأی داوران را بر خلاف تصمیم و نظر خود دید، به زیر میز کوبیده و بازی را بر هم بزند.

او در ادامه سخنان خود تأکید کرد که: خروج و انصراف هنرمندان از جشنواره معنایی نداشته و همان برگ کاغذی که در ابتدا برای شرکت در جشنواره مورد امضا قرار گرفت اعتبار خود را حتی با اعلام انصراف فرد متقاضی نیز از دست نخواهد داد.

این استدلال جناب سخنگوی هیئت داوران وابسته به دولتی که بر ویرانه های فتنه 88 تکیه زده است را باید در تاریخ ثبت کرد.

تمام حرف ما هم با آشوبگران سال88 که امروز گاه بر مسند ریاست و کیاست و داوری نشسته اند همین بود که وقتی حضور در صحنه رقابت های ریاست جمهوری را با تمام قواعد اجرایی و نظارتی آن پذیرفته اید لطفاً به آداب این حضور نیز ملتزم بمانید.

الان دولت در عرصه سینما با برخی حامیان خودش دچار همین چالش شده است. فرهنگ سازی برای جماعتی که خود مدعی فرهنگ سازی برای جامعه است، کار آسانی نیست.