سلسله ی موی دوست

 

یک روز، جواد آموسی آمد نزد من و گفت: حاجی! این حضرت معصومه (س) خیلی حاجات می دهد.

گفتم: مگر شک داری ؟ گفت: نه! من یک حاجت بزرگی داشتم و رفتم قم نزد آن حضرت و حاجتم را

گرفتم. از آن به بعد بیشتر به پابوسی آن حضرت می روم. او در والفجر هشت شهید شد.                 

***

بعد از عملیات کربلای 8 شهید حاج محمد رضا فیض آمد پیش من و گفت: حاجی! من از قم و از زیارت حضرت

معصومه سلام الله علیها آمدم. از آن حضرت خواستم دیگر یا ما را پیروز کند یا اینکه به شهادت برسم. گفتم: آره ان شاءالله ، اما باید بقول امام (ره) پیروز بشویم و بعد شهادت نصیب ما گردد.

نگاهی کرد و رفت. دعایش مدتی بعد مستجاب شد.

***

 شیخ حسن صادق خانی روزی برایم تعریف کرد: من هر موقع که می خواهم بروم به پابوسی امام رضا علیه السلام، می روم  در حرم حضرت معصومه و به بی بی می گویم: یا حضرت معصومه! من در مشهد نه جا

دارم و نه پول، خودت امکانات سفر من را برای زیارت برادر بزرگوارت ردیف کن. مدتی نمی کشد که هم

جا و مکان و هم پول سفر درست می شود. او بعد از عملیات رمضان در پاسگاه زید به شهادت رسید.                                                                                                    

***

دوستی تعریف می کرد: در ادامه عملیات رمضان در سال 1361 بود که ناگهان سید محمد زهرائی را دیدم. از رفقای قدیم من بود.

گفتم: چه خبر از قم؟ گفت: هیچی همه سلام رساندند و همه خوب بودند. گفتم: از حضرت معصومه چه خبر ؟ گفت: فلانی فقط این را بگویم که اگر در قم حضرت معصومه سلام الله علیها نبود، هیچ چیز نبود و صفا و معنویت قم به خاطر وجود با برکت خانم حضرت معصومه است.

این سید بزرگوار در مرحله پنجم عملیات رمضان در مرداد ماه 1361 در پاسگاه زید عراق به شهادت رسید.                                                      

      ***                                                                    

رزمندگان لشکر 17 علی بن ابیطالب قم هر موقع که از مأموریت بر می گشتند قبل از اینکه به منازل خود بروند ، به زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها مشرف می شدند. بعضی از آنها ساعت ها در حرم مطهر کنار ضریح خانم به زیارت و عبادت مشغول می شدند.

یادم نمی رود اکثر شهدا، قبولی شهادت خود را از خانم فاطمه معصومه می گرفتند. هر کس با آن حضرت مأنوس بود، عاقبت به خیر شد، بعضی ها با شهادت و بعضی ها هم در حال خدمت و حیات؛ که آن هم با برکت

می باشد.

***

شهید علی حسینیان از مربیان و تکاوران پادگان 19 دی قم بود که در حادثه سیل جاده چالوس به شهادت رسید.

این شهید بزرگوار مرتب در پادگان آموزشی در خارج شهر انجام وظیفه می کرد. هر دو هفته یکبار یا بعضی اوقات هر ماه یکبار

برای مرخصی و سرکشی به خانواده خود به قم می آمد.

هر موقع که به قم می آمد، خیلی خسته بود. این به خاطر آن بود که از نظر توانایی جسمی و روحی فعال و پای کار

بود و واقعاَ در زمان خود به عنوان تکاوری ماهر و خبره محسوب می شد.

 هر موقع که به مرخصی می آمد و من ایشان را می دیدم می گفت: الان حرم حضرت معصومه بودم یا دارم می روم حرم خانم. می گفتم: علی الان خسته هستی بعداَ برو حرم. می گفت: نگاهم که به گل دسته های حرم می افتد خستگی چند روز پادگان از تنم بیرون می رود. جالب بود بعد از زیارت و سرکش از خانواده جای ایشان در پایگاه مقاومت ناحیه 4 مسجد خرمی باجک بود و به خدمت در بسیج مشغول می شد.                                                        

***

 

یک روز گرم تابستان سرپرست نگهبانی بودم در خیابان صفائیه کوی ممتاز، جایی که جاسوس های وابسته به گروهک های آمریکا زندانی بودند و نگهداری می شدند.

ساعت حدود 3 بعداز ظهر بود شهید بزرگوار، سردار رشید اسلام جعفر حیدریان را دیدم که دارد جایی می رود. گفتم: جعفر! الان این موقع روز وسط گرما کجا؟ گفت: می روم حرم مطهر حضرت معصومه. گفتم:حالا چه عجله ای هست صبر کن هوا خنک تر شود. گفت: باید زودتر بروم مأموریت. در مأموریت قبلی که در پاکسازی شهر سنندج و جاده های کردستان بودم از خدا و حضرت معصومه سلام الله علیها خواستم که رزمندگان اسلام و امام (ره) پیروز بشوند وبه شکرانه آن بروم زیارت حضرت معصومه. عنایت خانم باعث پیروزی جبهه اسلام شد. حالا هم باید بروم حرم، نذرم را ادا کنم.

شهید جعفر حیدریان بعدها در عملیات پیروزمندانه فتح المبین به فیض شهادت نائل آمد.

***                                                                                     

یک روز برای گرفتن حکم مأموریت نزد شهید والامقام سردار رشید اسلام محمد بنیادی در حفاظت قم رفتم تا حکم

بگیرم و عازم جماران بشوم و به عنوان محافظ شخصی حضرت امام (ره) انجام وظیفه کنم.

شهید محمد بنیادی به من گفت: سلام ما را هم به امام برسانید. گفتم چشم محمد آقا.

خواستم از اتاق محمد بیرون بیایم که به من گفت: ببین ما یک خانم در قم داریم که به همه دنیا می ارزد. گفتم: کی؟

گفت: نمی دانی یا یادت رفته؟! گفتم: محمد جان حواسم نیست. گفت: خانم بی بی حضرت معصومه سلام الله علیها.

تا این را گفت هر دو با هم زدیم زیر گریه.

 محمد اندکی بعد رفت جبهه و ما در جماران بودیم که برای عملیات والفجر 4 به عنوان فرمانده تیپ حضرت معصومه سلام الله علیها به شهادت رسید.

            راوی: حاج تقی جعفری (محمد حسن) از رزمندگان سرافراز استان قم

حس سبکبالی

 

در شمار قوی ترین زنان عالم، نام این خانم بزرگوار می درخشد همچون خدیجه و فاطمه زهرا، زینب و ام البنین و مریم و آمنه و آسیه.

سنگین ترین بار غمهای دنیا را با اشارتی  از شانه های خمود دل دردمندتان می زداید.

حریم بارگاهش، نسیم بهشت رضایت و لبخند و آرامش است و بزم روح انگیز ستایش و عشق و معراج رستگاری و رهایی از بند تعلقات عالم ماده. نیم نگاه محبت او، وجودتان را با کبوتران گنبد دلدادگی اش به پرواز در می آورد. 

 

یک شب مهتابی

به نیابت از همه دوستانی که التماس دعا گفتن یا نگفتن، امشب در شام ولادت مادرمون رفته بودم زیارت که دیدم بعله یه گوشه ای از حرم خانوم، تو یکی از حجره ها که مزار شهیدان مفتح و دیالمه و... هست یه عروس و داماد خوش تیپ و نورانی دارن عقد دلدادگی میبندن. هوا واقعا سرد بود ولی همون چن لحظه ای که ایستادیم تماشا، وجودمون گرم و آروم شد.

براشون آرزوی خوشبختی کردم و این عکسم گرفتم که هدیه بدم به دوستان وبلاگ به خصوص مجردهای عزیز که ان شاءالله همین روزا به برکت عنایت حضرت زهرا، نصیب خودشون بشه و کامشون تا ابد شیرین بمونه؛ بلند بگو آمین:

 

مأمن مجاهدان غریب

 

ابو جعفر المالکی پس از فرار از رژیم بعثی و رسیدن به کشور جمهوری اسلامی، به قم رفت. بارها به حرم رفت و از خانم خواست کاری کند دوست قدیمی اش نیز از عراق خارج شده به ایران بیاد و به او بپیوندد. پس از جند بار رفتن به حرم و دعا کردن، روزی پس از زیارت حضرت وتوسل به ایشان برای دیدار مجدد با دوست دوران طفولیتش، هنگام خروجاز حرم در کمال ناباوری می بیند دوستش مهدی صالح السودانی در صحن حرم ایستاده است. او مدتی قبل به ایران آمده بود و حالا این دو دوست قدیمی با عنایت خانم دوباره در کنار هم قرار گرفتند.

ابو جعفر المالکی در تاریخ 1/11/65 در عملیات کربلای 5 در منطقه شلمچه به شهادت رسید.

***

مهدی صالح السودانی در یک عملیات برون مرزی در سال 1366، توسط رژیم بعث دستگیر و پس از مدتی که در زندان زیر شکنجه گذراند اعدام شد و به مقام شهادت رسید.

  ***                                                        

 جبار حسین ابراهیم تمام روزها و ساعت مرخصی خود را در حرم حضرت معصومه سلام الله علیها می گذراند و هیچ فرصتی را برای زیارت از دست نمی داد. او نیز در دهم اسفند 65 به خیل شهدا پیوست.

  ***

مفید ابراهیم داودی با وجود اینکه همسر و خانواده اش در اصفهان بود همیشه در روزهای مرخصی به زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها می آمد. لازم به ذکر است شهید فوق در ابتدا سنی بوده و پس از آمدن به ایران و رفت و آمد با مجاهدان و آگاهی از مذهب شیعه به آیین تشیع روی آورد.

ایشان برای شهادت همواره به حضرت معصومه سلام الله علیها متوسل می شد و سرانجام در تاریخ 3/11/65 به شهادت رسید.

او در منطقه که بود هر بار خمپاره ای به زمین اصابت می کرد این جمله را تکرار می کرد: اللهم صلی علی محمد و ال محمد و

العن اول ظالم ظلم حق محمد و ال محمد و آخر تابع له علی ذلک.  

 ***                                                    

ابویاسر الکاظمی همواره به زیارت کریمه اهل بیت سلام الله علیها مشرف می شد و خداوند سبحان را به حق حضرت

فاطمه معصومه قسم می داد که شهادت را نصیب وی کند که سر انجام با عنایت حضرت و لطف پروردگار در تاریخ 28 آبان 65به این آرزوی دیرینه خود رسید.                                     

   راوی: حامد حسینی (ابو حسن مثنی) رزمنده گردان شهید صدر/ آرشیو خاطرات موسسه روایت سیره شهدا

پرنده در ایستگاه شرمساری!

 

اسم این قسمت از حرم را گذاشته ام ایستگاه شرمساری. سر صبح رفتم فاتحه ای بخوانم دیدم سه تا از طلاب نشسته اند گوشه ای با حالی خوش زمزمه ای دارند. خواستم عکسی از آن سه بگیرم که زیر پایم چیزی تکان خورد. خدای من! نزدیک بود این پرنده را لگد کنم.

هیچی دیگر نشستم کنارش که مبادا کس دیگری حواسش نباشد و با پا برود روی این پرنده بی زبان. احساس کردم در این هوای سرد، بی رمق و کسل شده و به گرمای حرم پناه آورده. نشستم کنارش. اصلا نترسید. پشتش را به من کرد و رو به آن طرف ایستاد و خیره شد به رو به رو.

بگذارید از این جا شروع کنم.

این قسمت از حرم خانوم، مزار چند نفر از علما و مراجع بزرگوار است. مثل آیت الله بهاءالدینی، آیت الله اراکی؛ آیت الله گلپایگانی، شیخ عبدالکریم حائری، هاشمی شاهرودی خودمان و... آن جا که رد میشوم خجالت می کشم. اسم آن جا را برای همین گذاشته ام ایستگاه شرمساری. این شرمساری البته یک بعدش آسمانی است. ما کجا این مردان بزرگ روزگار کجا؟ ما (امثال من) غاصب این عنوان و طریقت هستیم. مدعی پوچ و عاری از خلوص و دور از تهذیب و چسبیده به خاک و...

بعد دیگر این شرمساری هم البته زمینی است. آن گونه که باید به درد مردم نخورده ایم. البته یک چیز بامزه هم این طور مواقع توی ذهنم می آید. بعضی آدم ها هستند –مذهبی و غیر مذهبی هم ندارد- تا به یک طلبه ای می رسند که مقیم قم باشد و از قضا سید هم باشد احساس می کنند به خزانه عالم خلقت دست یافته و طلبکار می شوند که فهرست مشکلاتشان هر چه زودتر حل و فصل شود، یکی شوهر می خواهد، یکی وام، یکی کار اداری با حقوق مکفی، آن یکی همینطوری مفتکی پول و پله میخواهد، یکی هم تمام سیاهی های ذهنش را به این طرف حواله می دهد، آن یکی میخواهد اجناس بنجل و باد کرده مغازه را آب کند، یکی هم گردن می افتد که از عالم غیب چه خبر؟ میخواهد احوالات ملکوتی خودش و چرایی بعضی وقایع و اخبار آینده اش را بشنود و... تمامی دارد مگر این قصه؟ بگویی که خودم هم مثل شما هستم و خانه پرش بتوانم چند تا مساله شرعی و شبهه اعتقادی شما را پاسخ بدهم شاکی می شوند و طلبکار که نگو و نپرس! حالا به یکی بخواهی تذکری بدهی که مثلا برادر من، خواهر من! تو اگر مشکلات روحی و عصبی داری راهش بیداری تا بعد نیمه شب و ولگردی در فضای مجازی و چت و بحث سیاسی و غیر سیاسی با جنس مخالف نیست. نمی گویم اسلام حتی علم هم می گوید این کار نه تنها باعث اطفای احساسات درونت نمیشود که تو را برافروخته و آشفته تر می سازد و.... والسلام! یقه ات را میگیرد که تو دیگر چه جور طلبه ای هستی؟

یک موقعی در شهرمان گیر داده بودیم به بریز و بپاش و باندبازی های یکی از مسئولان. نوچه های رسانه ای اش می رفتند عکس طلبه های زحمت کش و خدوم را جمع کرده و به رخ ما می کشیدند که یاد بگیر! طلبه باید بایستد در ایستگاه صلواتی دست مردم چای بدهد، زیر پای ملت را جارو کند، نماز جماعتی بخواند و برود، گیر داده اید به بخور بخور ما و اقوام که چه بشود؟ به شما هم می گویند طلبه؟!

همه این افکار بیاید و برود با حواشی و پیاز داغ هایش به گمانم ده دقیقه ای شد که همانطور نشسته بودم و مراقب این پرنده که به من پشت کرده بود و آن طرف را خیره نگاه می کرد. گفتم حالا من که نمیتوانم تا ظهر اینجا بنشینم. کار دارم. این وروجک هم احتمالا ناخوش احوال است و پرش آسیب دیده. بغلش کنم ببرم پیش یکی از خدام ببینم قسمت رسیدگی به امور طیور کجاست بلکه مداوایش کنند و... نیم خیز شده یا نشده دیدم یکهو پرید، چرخی در حرم زد و رفت. راه بیرون را خوب می شناخت. پرواز کرد و رفت.

چه خوب! چقدر خوب و دلچسب است بعد از زیارت بشود پرواز کرد، از زمین کنده شد و راهی نو و حرکتی دوباره آغاز کرد. چقدر خوب است آدم همیشه یک جا نایستد. بال بگشاید و از هر چه تعلق است جدا شود و زمین را با آن چه که در آن است کوچک ببیند. آدم نشدیم که هیچ؛ پرنده هم نشدیم!

منتهی الآمال دل بی قرار

 

بهشت مگر جایی به جز حریم شماست؟

آخرت را که نمی دانیم، اگر هم اهل بهشت نباشیم، این دنیا را لااقل گاهی به بهشت برین حق، سرک کشیده ایم. کربلا و نجف و کاظمین و مشهد و قم و بقیع را دیده ایم و در هوایشان نفس کشیده ایم.

بعد از دیده فرو بستن هم اگر عمل، ذخیره خالصی بود و به ازایش اجری، روحمان کبوتر حرم شود و آمین گوی دعای زوّار، برایمان بس است، زیاده خواهی انسان هم بالاخره حدی دارد!

...

چقدر خوشبختیم که شما را داریم.

بچه های فاطمه خوش آمدید

 

امروز نایب الزیاره همه دوستان بودم زیر تابوت آسمانی چهار سید شهید از تبار عاشوراییان بی مثال تاریخ. عطر و بوی فاطمه را از حریم زینبی در آستانه میلاد عقیله بنی هاشم در شهر فاطمه و زینب ثانی به ارمغان آورده بودند. یادگاران نبل و الزهرا پیشگامان فتح و رشادت و ظفر، کبوتران حرم زینب از شهر عشق، دیار دمشق، بسیجیان بی نام و نشان تمدن جهانی اسلام و نوید دهندگان آزادی و آزادگی مستضعفان عالم، سه شهید زینبیون پاکستان و یک شهید فاطمیون افغانستان امروز عصر بر شانه های شهر تا معراج وصل و رستگاری بدرقه شدند.

همه این ابدان مطهر سادات، چند سالی در خاک سوریه میهمان سرای گمنامی بودند و زائری جز مادرشان حضرت زهرا نداشتند؛ اما در میان آنها سید حسین حسینی، در انعکاس تصویر سرخ نینوای اباعبدالله، سر به بدن نداشت. قم موطن همه عشاق کوی دلدادگی و وصال است. هیچ شهیدی از هر جای این کره خاکی که باشد در عُشّ آل محمد(ص) احساس غربت نخواهد کرد. قم خاستگاه نهضت رهایی مستضعفان در آخرالزمان دین حقیقت و هدایت است. همه شهدای طریق مروت و آزادگی، شهید شهر مقدس قم هستند.

 

خوان و خانم

 

امروز بساط شنبه های ام البنینی بر پا نبود. لااقل ساعتی که هر صبح شنبه در حیاط صحن مسجد اعظم حرم مطهر خانوم، کاسه آشی به نیّت بانوی ادب و ایثار دست ملت میدادند، خبری از بانیان این خیر عظیم و نورانی نبود. بعدش که رفتم را نمی دانم.

خانمهایی آمده بودند به روال معمول لقمه تبرّکی از خوان کرامت اهل بیت بردارند که متحیّر ماندند و کنجکاو.

پیرمردی رسید با قیاقه ای ساده و روستایی. کیسه بزرگ نان همراهش بود. به هر کس تکه ای بربری داد. شکر خدا کسی دست خالی نرفت.

امشب حرم حضرت معصومه چه خبر بود؟

امشب توفیق شد رفتم زیارت حضرت بانو، نایب الزیاره همه دوستان بودم. ازدحام جمعیت مرا به وجد آورد. دعا کردم این خیل زائران از بارگاه استجابت خانوم دست خالی بیرون نروند.

دیشب مطلبی منتشر کردم درباره توهین عناصر هویت ستیز آشوبگر به مجسمه مرحومه پروین اعتصامی در تهران. پروین خانم در یکی از حجره های حرم حضرت معصومه سلام الله علیها مدفون است. پای مزار این بانوی فرهیخته هم رفتم و فاتحه ای نثار کردم.

در همان حجره با چند متر فاصله مرقد بانوی بزرگ دیگری نیز هست. خانم سیده فخرالدین طباطبایی از زنان مبارز عراقی که همسر و چهار فرزند و برادر و دامادش در راه اسلام به شهادت رسیدند. باید مباهات کرد به وجود چنین بانوانی که در عرصه شعر و ادب و حماسه و عرفان به قله های افتخار نائل آمدند. حقیقت زن، شخصیت انسان متعالی و ترجمه انسانی ربوبیت الهی است. آنچه از دخترکان هوس بازی که جسمشان دستمایه سرگرمی و لذت جویی مردان هیز و هرز است دیده میشود تصویری ناقص و ناصحیح و موهن از ساحت بانوان مردآفرین و انسان ساز محسوب می شود.

 

سبزه قبای ما هم پرنده است!

 

از کودکی اسم سفره حضرت موسی بن جعفر را زیاد شنیده ایم و این ذکر مستجاب را که "یا باب الحوائج یا موسی بن جعفر".

امام مظلوم شیعه را که غربت و سختی بسیار در زندانهای مخوف بنی العباس کشید باید صاحب ملک ایران دانست. هم او بود که وعده داد مردانی پولادین در بلاد قم روزی علمدار مقاومت و عدالت و ستیز با کفر و نفاق خواهند شد که در شدائد روزگار خم به ابرو نمی آورند. خانواده موسی بن جعفر در همه جای ایران نماینده ای دارند که دستگیر و راهگشای مردم است.

امام رضا که پادشاه هدایت و رأفت و کرامت است، معصومه خانوم که بارگاهش دری به سوی جنات الهی است و شاه چراغ که نور مزار شریفش، غبار سیاه فتنه ها را می زداید و...

در هر خطه و استانی حتما به بارگاه یکی از وابستگان خاندان موسی بن جعفر علیه السلام مشرّف شده اید.

اما

در خوزستان، شهر مقاوم دزفول نیز حرمی از این خانواده نورانی برپاست که ذیل بالهای عنایتش، حریم شکوفایی باطن تشنگان حقیقت از جنس شهدا و اولیای الهی است.

امامزاده محمد، برادر تنی امام رضا و حضرت معصومه است؛ پسر حضرت موسی بن جعفر و نجمه خاتون. ردای سبز او در گستره تاریخ، بستر رشد و بالندگی فطرتهای نابی است که در جست و جوی هدایت و رستگاری، سر به آستان عنایتش می سایند.

دزفولی های مهربان، اندیمشکی های جان، اهالی خونگرم شوش و... همجواری این باب رحمت واسعه را ان شاءالله بیش از پیش قدر دانسته و سرمایه معنوی و مادی خویش در فراز و نشیب های لغزنده دنیا و ذخیره ماندگار آخرت قرار خواهند داد.

سبزه قبا در ادبیات ما نام یک پرنده زیباست. سبزه قبای ما هم پرنده ای است از مظاهر اسفار اربعه، که پَر پرواز او سیر آفاق و انفس خلق را به آسمان حق و حقیقت گره زده است.

برای مریم، برای معصومه

دومین روز هفته است. نشسته ام کنج بارگاه نورانی بانوی کرامت و نجوای دل را به ضریح اجابت او گره میزنم.

مریم مقدس یکشنبه ی ما فاطمه معصومه است.

هر دو پاک و معصوم

هر دو بانو، زلال و مقدس

نه مریم ازدواج کرد نه معصومه

اما

خدا به مریم عیسی را داد که روح الله بود و مرده را زنده می کرد و صراط  حق را بر پا داشت.

خدا به معصومه هم روح الله داد که در سایه سار لطف و عنایت و در جوار فوز و فیض حوزه معارفش، کالبد پوسیده مردگان متحرک دین آخرالزمانی را احیا کرد و روح استقامت و آزادگی را در سراسر عالم دمید.

زنها معجزه می کنند در سایه توحید و فطرت و معنویت، زندگی و آزادگی را به ارمغان می آورند؛ مثل مریم مثل معصومه، مثل ساره و هاجر و خدیجه و فاطمه و زینب سلام الله. نرگس مست دامان مطهر وجودشان، هست و نیست دلهای منتظر کمال و رستگاری را تا معراج وصال معشوق و معبود بی همتا بدرقه می کند. سلام خدا بر همه معصومه های تاریخ که مردانگی و مرام و انسانیت را در پاکی و تقدس و نجابت قلب خویش پرورانده و خلق و خوی و تربیت سازنده شان وارستگی و عزت و شرافت را معنای حقیقی بخشید.

شب وفات مهربانو

 

از این جلوتر بیایم که پر و بالم می سوزد خانم جان. گرمای آفتاب وجودت، آتش مهر تو را در سینه های عاشق، شعله ور ساخته است. برای همچون منی که نمی از یَم محبت تو دریای درونش را مواج می سازد همین جا پشت شیشه ای که بتوان شبکه های نورانی ضریحت را حس کرد و رشک برد و اشک ریخت و دل سپرد کفایت می کند. هر وجب از زمین آسمانی حَرَمت، قلب تپنده بهشت برین است.

آسیه، پاک و نورانی و زلال بود که امانت دار خدا شد و موسای فرعون ستیز را در دل دستگاه طاغوت تا معراج نبوت بدرقه نمود.

مریم، نماینده اندیشه قدسی حق بود، قدیسه ای که روح خدا در وجودش دمیده شد و عیسای روح الله را احیاگر فطرتهای مرده اهل غفلت و تغافل قرار داد.

خدیجه، امینِ امین الله بود. همراه و همگام و حامی خیرالمرسلین و بهترین بندگان خدا که دار و ندار مادی و معنوی اش پیشکش آستان دوست گردید و پرچم دین را برافراشته نگاه داشت.

فاطمه، مادر ائمه هدی بود. مدافع حریم حق و ولایت، شهیده ای که نام و نشانش در بی نشانی، سند غربت و خط کش طریقت رستگاری است.

زینب، بار سنگین رسالت عاشورا و پیام بری قافله ازلی و ابدی نور و حقیقت را بر دوش کشید و تا انتهای تاریخ، مردانگی و غیرت و عدالت وشرافت را در تابلوی حماسه نینوا ترسیم نمود و چراغ شهامت و جهاد و شهادت را در محضر وجدان مجاهدان سبیل الله روشن نگاه داشت.

تو آسیه، مریم، خدیجه، فاطمه و زینب مکرری. جانشین و عصاره و ادامه بانوان بهشت جاودان کرامت.

درگاهت، دری به سوی جنت حق است و حریمت، عُشّ آل محمد و تربیت کده اصحاب آخرالزمانی کربلای ناتمام تاریخ. مردان پولادین مجاورت، مشعل دار محفل سرخ عاشقانه وصال با توحیدند.

زیارت بارگاهت، تضمین نجات بشریت است به قید معرفت؛ معرفت به تو چیزی جز گام نهادن در مسیر تو نیست.

شمع وجودت، پروانه های دلداده هدایت را به گرد بقعه مطهرت فراخواند، در دامان نجابت و معارفت، فقه اهل بیت جان گرفت و بیرق انقلاب دین و تمدن رهایی بخش اسلام را بر فراز گیتی برافراشت و نغمه آزادگی و قیام مستضعفان بر ضد چپاول و ناراستی و زور و ستم در را در جای جای عالم طنین انداز ساخت.

زن، زندگی، آزادی در وجود معصومه های مکتب زلال انسانیت و حق و عدالت انعکاس یافت و تلألو درخشان آن مردان نستوه جبهه نور و شرافت را به معراج حقیقت رساند و آرمان کمال و تعالی و حیات مبتنی بر فطرت و نفی هرزگی و بطالت را سرلوحه بشر قرار داد.

صدای مرا می شنوی خانم؟!

 

خوشا به حال شهدا، کبوتر حرم شاه چراغ شدند. امشب دست در دست ملائک تا کبریایی ترین جلوه عشق و دلدادگی پرواز نموده و بر خوان کرامت سیدالشهداء در بزم وصال و در وادی لایتناهی توحید، میِ ناب از جام طهور جاودانگی می نوشند.

خوشا به حال کبوتران مقیم بارگاه مستی و خدا پرستی.

خانوم جان! آن برادرت مشهد و این برادرت شیراز، گلچین زائرانشان را تا معراج رستگاری بدرقه نمودند؛ پله صعود و سکوی پرتاب ما جاماندگان غافل باش  با این دل رسوای منجمد و سیاه، چند صباحی است سودای پرواز در کوی عصمت خاندان تو را داریم و حسرت کبوترانه جلوس بر گنبد حبّ و مودّت تو را در سینه پرورانده ایم.

شراب ناب وصال را میهمان این کام تشنه و تلخی چشیده ایام، ساز.

بگذار مزد عاشقی ما هم غلتیدنی سرخ بر فرش عرشی صحن و سرای بهشتی ات باشد، معصومه جان.

ای تیر غمت را دل عشاق نشانه ...

نظری کن بر آه دل سوخته ای که منتهای آمالش عنایت کریمانه توست شاید بار عصیان سالهای غفلت و تباهی از شانه های خمیده آن زدوده گشته و لبخند رحمانی دوست، آغوش کهکشانی جنت الحسین را به رویش بگشاید. نسیم رحمتت جواز ورودمان به قافله نور باشد و تربت پاک وادی ایمن را رزق ابدی این دل سازد؛ ان شاءالله.

کهکشان، روی زمین

 

پنج شنبه گذشته، سالروز  ورود حضرت معصومه به قم مثل هر سال جشن باشکوهی در این شهر برگزار شد.

خیل عظیم جمعیت که به استقبال کاروان نمادین حضرت رفته بودند صحنه ای پر ابهت و شورانگیز از دلدادگی محبان اهل بیت را رقم زدند.

تماشای صفوف فشرده مردم در صحن های مطهر حرم و خیابانهای اطراف، مرا به وجد آورد. در کنار آن صحنه اشک ریختن مردم با نوای مدح و سرور که در وصف  کریمه اهل بیت و برادر بزرگوارش، امام رئوف خوانده میشد، تصاویری به یادماندنی از مودت بین امت و خاندان کرامت و رأفت و محبت خلق کرده بود.

حیفم آمد این صحنه را بی یاد و نام دوستانم تجربه کنم. گوشی را دست گرفتم و این پیامک را برایشان فرستادم:

"اینجا قیامته

بوی عود و اسپند و دود

گل و عطر و نغمه و سرود

جشن ورود حضرت معصومه ست وسط این همه اشک و ذکر و دعا میشه یاد عزیزان نبود؟!"

امیدوارم همه دوستان و عزیزانی که این مطلب را میخوانند سال بعد در سالروز ورود خانم، در قم حضور داشته باشند و این صحنه های شیرین و بی بدیل را در کام جان بچشند و حلاوتش را سوغات پر برکت عمر خود کنند.

شنبه های ام البنینی

 

رسم شده است اول در کربلا، حالا قم و خیلی دیگر از شهرها شنبه ها به یاد حضرت ام البنین خیراتی صورت میگیرد، سفره ای پهن می شود.

می دانید، یک حرف از خلق و خوی ام البنین خیلی برایم جالب است.

اسم واقعی اش فاطمه بود. اما همه او را به ام البنین میشناسند. چرا؟ به همسرش و دیگران سپرد او را فاطمه صدا نزنند، مبادا دل بچه های یتیم علی با شنیدن اسم مادر، بلرزند و گلویشان بغض بنشیند... از اسم خودش هم گذشت.

مادری با این سطح از ادب و معرفت است که میتواند پسری چون عباس را تربیت کند که تشنه بود و آب نخورد، به یاد کودکان عطشان خیمه گاه.

چهار پسرش در یک روز شهید شدند. خبر شهادت هر چهار پسرش را یکجا شنید:

عباس رفت؛

جعفر رفت،

عثمان رفت،

عبدالله رفت...

خندید و گفت: فدای سر حسین.

می نشست گوشه بقیع، به بهانه مصیبت فرزندانش روضه اباعبدالله میخواند. حالا هر هفته شنبه ها یک گوشه، عده ای به یاد و نام او و فرزندان رشیدش، بیرق عاشورای اباعبدالله را برافراشته نگاه میدارند.

این یک دقیقه، سهم امروز از سفره شنبه ام البنینی حرم حضرت معصومه سلام الله علیها تقدیم به شما:

https://www.aparat.com/v/CUfj5

چند لحظه ای در هوای بهشت تنفس کنیم

 

امروز چهار اتوبوس از کاروان زائران پاکستانی را دیدم که آمده بودند بهشت معصومه سلام الله علیها در قم. پای مزار شهدای پاکستانی مدافع حرم عود روشن کردند، گل هدیه دادند، یکی برایشان مداحی میکرد، روضه و سینه زنی، چه اشکهای زلالی که صورت خسته شان را آذین بسته بود.

بهشت معصومه آرامگاهی است که در بیرون شهر قم قرار دارد. از قم که به سمت تهران خارج میشوید، بعد از عوارضی، سمت راستتان بهشت معصومه است. یا از تهران که به قم نزدیک میشوید، قبل از عوارضی، سمت چپ.

داخل بهشت معصومه پرچم بزرگی شما را به خود فرا میخواند. آنجا مزار چهارصد و اندی لاله پرپر جبهه بین المللی اسلام است. جبهه ای که قرار است تمدن جهانی اسلام را به زودی در همه نقاط عالم رقم بزند.

گلزارهای شهدای قم جای دیگری است.

سالها پیش روزی که پیکر چند شهید گمنام را در بهشت معصومه به خاک سپردند خیلی ها نگران بودند که این شهدا اینجا غریب هستند. مسیر آرامستان خارج از شهر است و قطعه ای برای شهدا در آن وجود ندارد و...

به مرور شهدای مدافع حرم از گرد راه رسیدند. اکنون چهار صد و خورده ای شهید مدافع حرم افغانستانی و پاکستانی، مزار شهدای گمنام بهشت معصومه را چون نگینی در بر گرفته اند. شهدای گمنام دیگر غریب نیستند. آنها در کنار فرزندان تربیت شده فرهنگ شهادت، محصول زیبای آیین دلدادگی خویش را به نظاره نشسته اند.

خیلی از این شهدا هیچ فامیل و قوم و خویشی در ایران ندارند.

شهدای قمی مدافع حرم در گلزار شهدای قم یا زادگاهشان دفن می شدند. طلبه شهید احمد مکیان وصیت کرد او را در بهشت معصومه پیش شهدای غریب افغانستانی و پاکستانی به خاک بسپارند. روی سنگ قبرش هم بنویسند: تنها پر کاهی تقدیم به پیشگاه حق تعالی. مکیان طلبه ای اهل خوزستان و مقیم پردیسان قم بود. می گفت از غربت شهدای غیر ایرانی خجالت میکشم... بعد از او شهید مصطفی نبی لو نیز همین خواسته را مطرح کرد.

بعضی از این شهدا آنقدر غریب هستند که حتی تاریخ تولد دقیقشان هم مشخص نیست. تاریخهای فرضی 1/1 یا 10/11 روی بسیاری از سنگ قبرها رخ نشان میدهد.

چند سنگ قبر را هم البته هنوز تکمیل نکرده اند.

عصرهای پنج شنبه که اینجا غلغله ای است. هیچ شهید مدافع حرمی احساس غربت نمی کند. امروز جمعه کاروان زائران پاکستانی هم اینجا محفل زیبایی داشتند. جالب آن که بر سر مزار احمد مکیان و نبی لو نیز مینشستند و فاتحه ای نثار میکردند.

مسیرتان که به قم افتاد این قطعه جدا مانده از بهشت خدا را زیارت کنید. حال خوشی خواهید داشت.

برکت عترت

 بازخوانی منابع حدیثی و تاریخی در ارتباط با شهر قم، بیانگر نقش منحصر به فرد حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در رویش فکری و معنوی شیعیان این منطقه و اعتلای مذهب تشیع است. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در همین راستا فرمودند «بدون تردید نقش حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در قم شدن قم و عظمت‌ یافتن این شهر عریقِ مذهبىِ تاریخی، یک نقش ما لا کلام فیه است. این بانوی بزرگوار... موجب شده است که این شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) در آن دوره‌ی ظلمانی و تاریکِ حکومت جباران بدرخشد و پایگاهی بشود که انوار علم و انوار معارف اهل‌بیت را به سراسر دنیای اسلام از شرق و غرب منتقل کند» ۱۳۸۹/۷/۲۹

بخش فقه و معارف پایگاه اطلاع‌رسانی KHAMENEI.IR در این یادداشت نقش حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در محوریت یافتن شهر قم به عنوان مرکز معارف شیعی را از رهگذر بررسی وضعیت شهر قم پیش از حضور حضرت و بعد از آن تبیین می‌کند.

 وضعیت مذهبی و سیاسی قم پیش از حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)
با گذشت حدود شش دهه از فتح نقاط مرکزی ایران توسط مسلمانان، برخی شیعیان از طایفه‌ی اشعری که از روحیه‌ای انقلابی برخوردار بودند برای به دور ماندن از جنایات حجّاج‌بن‌یوسف، حاکم اموی در کوفه و بصره، به روستاهایی در قم پناه آوردند. این گروه دارای سابقه‌ای درخور در حمایت از ائمه (علیهم‌السّلام) بوده و برای نمونه می‌توان از حضور مؤثرشان در رکاب امام علی (علیه‌السّلام) در نبرد صفّین(۱) و حضور و شهادت برخی از آنها در قیام مختار(۲) یاد کرد. پس از مهاجرت یاد شده، آنان به‌رغم دور بودن از مدینه همچنان با امام باقر (علیه‌السّلام) ارتباط داشتند و نام برخی از آنان در فهرست اسامی یاران صادقین (علیهما‌السّلام) به ثبت رسیده است.(۳) تبعیت و ارادتی که اهل قم از همان دوره به ائمه (علیهم‌السّلام) داشتند سبب شده تا امام صادق (علیه‌السّلام) برای قم و اهل آن حساب ویژه‌ای باز کنند. حضرت هنگام حضور بزرگان قم در مدینه به ایشان عنایت خاصی می‌نمودند(۴) و یا با تعابیر گوناگون اهل قم را از شیعیان خاصّ خود می‌خواندند.(۵)

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در این‌باره می‌فرمایند: « شهر قم سابقه‌ى بسیار زیادى در پیروى و اتّصال به اهل بیت دارد. یعنى در طول هزار و دویست سال یا بیشتر، این شهر همواره به عنوان یک شهرِ وابسته به اهل بیت شناخته شده است. من شهر دیگرى را با این خصوصیّت سراغ ندارم. بعضى از شهرها مثل کوفه یا مدینه، قبل از قم بلد اهل بیت بودند؛ لیکن دشمنان اهل بیت، این خصوصیّت را از آنها سلب کردند؛ اما شهر قم از همان زمانى که اشعریّون و بقیه‌ى رجال و اعیان محدّثان و علماى بزرگ، اوّلین حوزه‌ى علمیه‌ى مهم و انحصارى تشیّع را در آن تشکیل دادند، در دنیاى اسلام به این جهت شهرت پیدا کرد.»(۶)

این ارتباط با اهل‌بیت حفظ شده و در دوره‌ی امام رضا (علیه‌السّلام) گسترش یافت. اهل قم توسط امام رضا (علیه‌السّلام) نیز با عنوان «شیعیان حقیقی» مورد تمجید قرار گرفتند.(۷) در همین دوره از فقیه برجسته‌ی امامی یعنی زکریا بن آدم مورد توجه حضرت قرار دارد. مطابق روایتی امام رضا (علیه‌السّلام) پیش از مهاجرت به مرو، برخی پیروان خود را به دلیل دوری از مدینه، برای حل مسائل شرعی و اعتقادی به او ارجاع داده و او را امین در امور دین و دنیا خواندند.(۸) او نیز به صورت حضوری به خدمت حضرت رسیده(۹)، با ایشان به عنوان وکیل حضرت مکاتباتی داشته(۱۰) و کتابی را با عنوان مسائل الرضا (علیه‌السّلام) نگاشته است.(۱۱(

نکته‌ی دیگر آنکه به تصریح منابع، قمی‌ها با آغاز خلافت عباسیان همچنان خط مشیِ ستیزه‌جویانه و جدایی‌طلبانه‌ی آشکاری را نسبت به حکومت وقت اتخاذ کرده‌اند.(۱2)بنابراین تا اینجا روشن شد که در زمان مهاجرت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) به سوی مرو، قم در درجه‌ی اول محل و پناهگاه مهم برای شیعیان بوده است. دوم آنکه شیعیان این منطقه مورد تأیید و حتی احترام ائمه (علیهم‌السّلام) بوده‌اند. سوم آنکه از جهت علمی در تکاپوی جدی برای بهره‌مندی و ترویج معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) بودند؛ و بالاخره از جهت اندیشه‌ی سیاسی کاملاً هماهنگ با ائمه (علیهم‌السّلام) بوده و متحد و هماهنگ در برابر دشمنان اهل‌بیت (علیهم‌السّلام) عمل می‌کردند.

 جایگاه حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) و چگونگی حضور حضرت در قم
در میان دختران امام کاظم (علیه‌السّلام)، فاطمه‌ی کبری فرزندی است که در منابع گوناگون به نام و القابش تصریح شده است. ایشان محدثه بوده و در منابع موجود نیز اخباری از آن حضرت مشاهده می‌شود.(۱۳) هرچند از جزئیات حیات مبارک ایشان اطلاعات چندانی در دسترس نیست؛ اما از همین شواهد موجود می‌توان به دست آورد که آن‌چنان به ویژگی‌های علمی و معنوی مشهور بوده و بعدها - چنانکه در بخش بعدی یادداشت اشاره خواهد شد- آن‌گونه از سوی ائمه‌ی بعدی به شیعیان معرفی شده است که در همان دوره و بعدها شایسته‌ی القابی چون معصومه، کریمه، طاهره، برّه، تقیه، رضیه، سیده، حمیده، رشیده، نقیه و مرضیه از سوی خاندان اهل‌بیت (علیه‌السّلام) شده‌اند.(۱۴(

آنچه می‌توان بدان یقین کرد آن است که حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) پس از مدت کوتاهی از مهاجرت برادرش، امام رضا (علیه‌السّلام)، به سوی مرکز خلافت آن روزگار یعنی مرو، تصمیم گرفتند تا به همراه کاروانی به امام زمان خویش بپیوندند. به هر ترتیب از نوع وداع حزن‌انگیز امام رضا (علیه‌السّلام) با خانواده‌شان هنگام خروج از مدینه و تأکید ایشان بر اینکه برگشتی برای این سفر – که به اجبار انجام می‌شد- نخواهد بود(۱۵)، حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) به این نتیجه رسیدند که باید برای دیدار ایشان رنج سفری طولانی را متحمّل گردند. مسیری که حضرت انتخاب کردند به احتمال قوی همان مسیر معمول بوده است و بر اساس اطلاعات موجود این مسیر از خود قم عبور نمی‌کرد. اما حضرت با عنایتی که با توجه به پیشینه‌ی اهل قم داشتند، اعلام کردند که در این شهر حضور خواهند یافت.

طبیعی است که قمِ دوست‌دار اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، برای نخستین بار به خود افتخار حضور فرزند و برادر ائمه‌ی هدی را می‌دید و از این روی به بهترین نحو از ایشان استقبال شد. دانسته است که حضرت پس از مدتی کوتاه در این شهر رحلت نمود و اهل قم برای ایشان مضجعی خاص ترتیب دادند. بنابراین قم پیش از حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) یکی از مناطق معروف به حضور شیعیان بود اما همچنان تا تبدیل شدن به نقطه‌ی کانونی تشیع امامی فاصله‌ای بسیار داشت؛ و در این هنگام حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) با شناخت ظرفیت اهل قم در دفاع از تشیع و علاقه‌مندی‌شان به معارف اهل‌بیت (علیهم‌السّلام)، نزد ایشان حاضر شدند.


 تلاش ائمه برای محوریت بخشیدن به شهر قم
بررسی‌های تاریخی نشان می‌دهد که از دیرباز یکی از راهبردهای ائمه هدی (علیهم‌السّلام) برای ایجاد ارتباط و انسجام بیشتر شیعیان در شرایط دشوار سیاسی و مذهبی، بهره‌برداری از ظرفیت زیارت قبور ائمه بوده است(۱۶)؛ و روشن است که بیشترین محدودیت‌ها برای ارتباط با ائمه (علیهم‌السّلام) مربوط به اواخر عصر حضور است. راهبرد یاد شده ابعاد گسترده‌ای دارد و در اینجا تنها به بخشی از آن که به تحلیل نقش حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در آینده‌ی تشیّع است اشاره می‌شود؛ و آن اینکه به‌رغم حضور و فعالیت بزرگانی از اصحاب ائمه (علیهم‌السّلام) در قم با شکل‌گیری بارگاه نوه‌ی رسول خدا (صلّی‌الله‌علیه‌وآله) و حضرت امیر (علیه‌السّلام)، فرزند امام کاظم (علیه‌السّلام)، برادر امام رضا(علیه‌السّلام) و عمّه‌ی امامان بعدی در شهر قم، شرط لازم و کافی برای آن شد که ائمه (علیهم‌السّلام) بر روی این مکان حساب باز کرده و در شرایط اختناق موجود، شیعیان را برای حضور در آن شهر ترغیب نمایند.

مهم‌ترین شاهد آن است که امام رضا (علیه‌السّلام) در میان بستگان درجه یک خود، تنها در مورد زائران قبر پدرشان(۱۷)، امام کاظم (علیه‌السّلام) و زائران قبر خواهرشان(۱۸)، حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)، اجرِ «بهشت» را با عبارت «لَهُ الجَنّة» طرح نمودند. امام جواد (علیه‌السّلام) نیز این عبارت را تنها در مورد زائران قبر پدرشان امام رضا (علیه‌السّلام)(۱۹) و سپس زائران عمّه‌شان، حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)(۲۰) به کار برده‌اند. همچنین با بازخوانی روایات روشن می‌شود که در مورد زیارت قبر هیچ شخصی پس از چهارده معصوم جز درباره حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) چنین فضیلتی آن هم از سوی سه امام ذکر نشده است. این اقدام ائمه مطابق شواهد متعدّد کارساز بود و برای نمونه در توسعه‌ی شهر، معیار اصلی محل دفن حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) قرار گرفت، فرزندان امام جواد (علیه‌السّلام) با حضور در قم بنایی را به عنوان حرم حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) ایجاد نمودند، و بسیاری از بزرگان شیعه به سکونت در قم اهتمام ورزیدند.(۲۱(

در اینجا طرح دو نکته به تبیین بهتر بحث کمک می‌کند. نخست آنکه چه در این روایات و چه روایات متعددی که بعدها در کتاب تاریخ قم درباره‌ی فضیلت زیارت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) از امام صادق (علیه‌السّلام) نقل شده، سبک و بیان روایات به نوعی است که گویا «قم» در این اخبار بار دیگر توسط ائمه (علیهم‌السّلام) معرفی و به حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) شناخته می‌شود.(۲۲) نکته‌ی دیگر آنکه روایات یاد شده از ائمه (علیهم‌السّلام) مخاطبی خاص ندارد و به عنوان توصیه‌ای عمومی و همگانی مطرح می‌شود. از این روی باید گفت حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در قم سبب شد تا برای نخستین بار ائمه (علیهم‌السّلام) به جمیع شیعیان سفارش سفر به این شهر را مطرح نمایند و چنانچه خواهد آمد با این اقدام و به برکت حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) مقدمات معرفی این شهر به عنوان مرکز علمی و فرهنگی تشیّع را فراهم نمایند.

 تبدیل شدن قم به مرکز معارف تشیّع
هرچند پس از دوران امام رضا (علیه‌السّلام)، بزرگان اشعری برای انتقال میراث حدیثی شیعه به قم تلاشی وافر نمودند(۲۳) اما آنچه سبب شکل‌گیری مدرسه حیات‌بخش حدیثی شیعه در این شهر شد، مهاجرت و حضور محدثان بزرگی بود که با شناخت به وجود آمده در مورد جایگاه قم با سفارش‌ها و توصیه‌های ائمه (علیهم‌السّلام)، این شهر را به عنوان محل حضور و فعالیت خود انتخاب کرده‌اند.

باید توجه داشت که این افراد آن­چنان خبره بودند که کمتر نیاز علمی به اهل قم داشتند و رغبت آنان به این شهر به دلیل یاد شده، سبب تحولی در هویت علمی و فرهنگی قم شد. از جمله‌ی این افراد، «ابراهیم‌بن‌هاشم»، پرورش‌یافته‌ی مکتب حدیثی کوفه و صحابی امام جواد (علیه‌السّلام) است که از ۱۶۰ نفر از یاران ائمه (علیهم‌السّلام) اخباری را دریافت نموده و پس از کسب مقامات علمی، قم را برای انتقال و انتشار اخبار خود برگزید. فرد دیگر از صحابی ارجمند امام جواد و امام هادی(علیهما‌السّلام) است و تنها در کتاب کافی، نخستین کتاب مهم شیعه در بین کتب اربعه، ۵۸۶۶ خبر از او نقل شده است، «حسین‌بن‌سعیدبن‌حمّاد» است که پس از مدت طولانی از فعالیت در کوفه و اهواز به قم مهاجرت نمود.(۲۴) این‌چنین بود که ظرفیت نهفته در قم با حضور این شخصیت‌های برجسته و به برکت حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) در اواخر قرن سوم و قرن چهارم ظهور یافت و قم مؤثرترین جایگاه را در رشد و بالندگی علمی و معرفتی شیعه به دست آورد.

 بهره‌مندی معنوی علمای قدیم و جدید شیعه
بخش مهمی از تأثیر حضور حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) و بارگاه آن حضرت در قم در مرکز معرفتی تشیع شدنش، چه در روزگار یاد شده و چه دوره معاصر، به دلیل عنایت آن حضرت بر علما و اندیشمندان شیعه‌ای است که در جوار مرقد آن حضرت مشغول به نشر علوم اسلامی‌اند، برای نمونه به شاهدی مهم که نشان از نقش معنوی حضرت در شکل‌گیری حوزه‌ی علمیه‌ی حیات‌بخش قم دارد اشاره می‌شود.

مطابق نقلی، اساس و انگیزه‌ی اصلی حضور آیت‌الله حائری یزدی، بنیانگذار حوزه‌ی علمیه‌ی قم، در این شهر و تلاش ایشان برای شکل‌گیری حوزه‌ی علمیه‌ی مؤثر در جهان تشیّع، وجود مرقد حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) و بهره‌مندی از عنایات ایشان بوده است.(۲۵) در همین راستا مشاهده می‌شود که آیت‌الله بروجردی، مرجع جهان تشیّع، به‌رغم وجود فضاهای دیگر، خود را مقیّد می‌دید که تمامی اشتغالات علمی‌اش در حرم حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) باشد و بر کسب توفیق از حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) تأکید می‌نمود.(۲۶) همچنین آیت‌الله مرعشی نجفی خود درباره‌ی حضورش در قم تأکید می‌کند «حضورم در قم به دلیل آن بود که پدرم حضرت امیر (علیه‌السّلام) را در خواب دیده و از ایشان شنیدم که هرکس می‌خواهد از توفیق درک زیارت حضرت زهرا (سلام‌الله‌علیها) بهره‌مند شود به قم و زیارت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها) برود».(۲۷) ایشان می‌فرمود «امیدوارم به برکت این مخدره عالم که در جوار رحمت او هستم و پناهنده به آستان او می‌باشم، روز به روز توفیقات طلاب علوم دینیّه و خطبا و سایر طبقات را بیش از پیش افزون فرماید.»(۲۸) باید در نظر داشت که از جمله ثمرات شکل‌گیری حوزه‌ی علمیه‌ی قم به برکت حضرت معصومه (سلام‌الله‌علیها)، شخصیت برجسته امام خمینی (رحمه‌الله)، شاگردان ایشان و مردم انقلابی این شهر بوده است که جایگاهی بی‌بدیل در شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران و تدوام آن داشته‌اند.

پانوشت:
۱) اشعری قمی، المقالات و الفرق، ص۲۷۱.
۲) طبری، تاریخ طبری، ج۶، ص۹.
۳) قمی، تاریخ قم، ص۲۷۸-۲۷۹.
۴) برای نمونه، رک: کشی، رجال، ص۳۳۳.
۵) برای نمونه، رک: صدوق، علل الشرایع، ج۲، ص۵۷۲.
۶) بیانات در دیدار روحانیون، طلاّب و مردم شهر قم ۱۳۷۴/۰۹/۱۳
۷) صدوق، عیون اخبارالرضا(ع)، ج۲، ص۲۶۰.
۸) کشی، رجال، ج۲، ص۵۹۵.
۹) برای نمونه، رک: حلی، رجال، ص۷۵.
۱۰) کشی، رجال، ج۲، ص۸۵۹.
۱۱) طوسی، فهرست، ص۱۳۲.
۱۲) برای اطلاع بیشتر در مورد روابط اهل قم با عباسیان و اکراه آنان در پرداخت مالیات به عباسیان، رک: نیومن، دوره شکل گیری تشیع دوازده امامی، ص ۱۷۱-۱۷۶.
۱۳) برای نمونه، رک: صدوق، امالی، ص۸۲.
۱۴) برای اطلاع بیشتر، رک: غروی، محدثات شیعه، ص۲۵۴.
۱۵) صدوق، عیون اخبارالرضا(ع)، ج۲، همان، ص۲۱۷.
۱۶) برای نمونه، رک: توحیدی نیا، سازواری قالب و مفاد زیارت جامعه کبیره و نیاز معرفتی امامیه در عصر امام هادی(ع)، فصلنامه تاریخ اسلام - دوره ۱۸، پیاپی ۷۱، بهار ۱۳۹۷.
۱۷) طوسی، تهذیب، ج۶، ص۸۲.
۱۸) صدوق، عیون اخبارالرضا(ع)، ج۲، ص۲۶۷.
۱۹) همان، ص۲۸۸.
۲۰) ابن قولویه، کامل الزیارت، ص۴۴۴.
۲۱) کوچک زاده، تاریخچه قم و مساجد تاریخی آن، ص۱۲۴.
۲۲) برای نمونه در خبر پیشین فرمودند من زارعمتی بقم، فله الجنه. در مورد روایات متعدد از امام صادق(ع)، رک: مجموعه مقالات کنگره بزگداشت حضرت فاطمه معصومه(س)، ج۱، ص۷- ۲۳ و ۵۵-۵۸.
۲۳) برای نمونه احمد بن محمد بن عیسی اشعری(طوسی، فهرست، ص۶۰؛ نجاشی، رجال، ص۸۱)، شیخ و فقیه اهل قم که از جهت اجتماعی نیز دارای جایگاه والایی در این شهر بوده، پس از بهره مندی از اخبار ۱۳۵ صحابی ائمه(ع)، بخش قابل توجهی از میراث حدیثی شیعه در کوفه را به قم منتقل نمود. نقش وی به عنوان یکی از شیعیان اهل قم را می توان در نقل بیش از ۸ هزار خبر تنها در دو کتاب کافی و تهذیب، از کتب اربعه شیعه، مشاهده نمود.
۲۴) نجاشی، رجال، ص۵۹-۶۰.
۲۵) ماهنامه فرهنگ کوثر، شماره۱، ص۸۲.
۲۶) همان.
۲۷) اشتهاردی، حضرت معصومه(س) چشمه جوشان کوثر، ص۷۵.
۲۸) دوانی، نهضت روحانیون ایران، ج۵، ص۶۴.

سایت حرم مطهر

خانم در جبهه

در تار و پود مردم ایران انس با اهل بیت علیهم السلام تنیده شده است. همین که از کودکی آموخته اند موقع برخاستن از زمین، یاعلی بگویند، با رفع عطش، سلام بر حسین به زبان جاری سازند و در ناخودآگاه خود هنگام خطر، یااباالفضل می گویند نشان گر عمق پیوند باطنی مردم ایران از هر نژاد و مسلکی با خاندان عصمت و طهارت است.

همین ویژگی باعث شد طیب ها و ضرغام ها و ... در دو راهی دنیا زدگی و مادی پرستی با معنویت و ایثار و خدا خواهی، مسیر حق را با همه سختی هایش بر لذت ها و منافع دنیایی ترجیح داده و در حمایت از شعائر دین، جان عزیز خویش را در طبق اخلاص به پیشگاه آل الله تقدیم نمایند.

انقلاب اسلامی و دفاع مقدس، مظهر پیروزی خون بر شمشیر بود. دست های خالی از سلاح و پول و تجهیزات با اتکا بر ذات خداوند متعال و مدد از اهل بیت علیهم السلام جلوه هایی زیبا و حماسی از جاماندگان آخرالزمانی قافله اباعبدالله علیه السلام به نمایش گذاشت و طومار محاسبات مادی استراتژیست های نخبه جهان سلطه را در هم پیچید.

مگر کسی باور می کرد مردمی پابرهنه با شعار و سخنرانی و اعلامیه و نوار و هدایت پیرمردی روحانی بدون پشتوانه ابرقدرت ها بتوانند ژاندارم پرادعای منطقه را از پای در آورده و رژیم طاغوت را به جمهوری اسلامی برآمده از مکتب عاشورا مبدل سازند؟ انقلاب اسلامی از اساس یک انقلاب فرهنگی مبتنی بر رسانه منبر و قلم و بیان و روشنگری و فکر و مطالعه بود که تقابل مسلحانه، نقش چندانی در ظهور و قوام آن نداشت. برخلاف تصور و القای غرب، امام خمینی رحمت الله علیه را باید مبدع جنگ نرم دانست. او انقلابی را هدایت کرد که در حصن حصین "کلمه لااله الله" با نفی سلطه شرق و غرب و راهبرد قرآنی "یفقه قولی" مقلّب القوب و الاحوال و الافکار امت گردید؛ "باور به خود" را در وجود مردم بارور ساخت و فرهنگ "ما می توانیم" را در عرصه جهاد و استقامت و سیاست و اقتصاد و ... به حاکمیت رساند.

این که صدام گفت خوزستان را سه روزه فتح کرده و یک هفته ای به تهران می رسد یا این که ایران هرگز نخواهد توانست خرمشهر قهرمان را پس گرفته و بر فرض محال اگر چنین شود کلید بصره را تحویل می دهد، حرفی حساب شده برآمده از محاسبات مادی تئوریسین های جنگ و مغزهای متفکر سرویس های جاسوسی بیگانه بود. رژیم بعث یقین داشت با حمایت تمام قد آمریکا و شوروی و اتحادیه عرب به راحتی خواهد توانست نظام نوپای اسلامی ایران را که مشکلات شدید داخلی همچون: شورش طوایف و جدایی طلبی، کودتا، ترور، تحریم اقتصادی و سیاسی و تسلیحاتی، جنگ قدرت، پاکسازی ارتش، تخریب و تخلیه  و خروج مهمات نظامی در رژیم گذشته، جاسوسی بعضی خواص و ... دست و پنجه نرم می کند و هر یک از این گره ها و تهدیدها به تنهایی قادر به شکست و فروپاشی هر حکومتی خواهد بود، از نقشه حاکمیت سیاسی و منطقه ای حذف نموده و دستکم خوزستان را عربستان و استان نوزدهم عراق قرار داده و خرمشهر را به المحمره، آبادان را به عبادان و اهواز را به الاحواز تبدیل نماید.

آن چه همه محاسبات دو دو تا چهارتایی تحلیل گران نظامی و سیاسی و جاسوسی غرب و شرق را باطل ساخت عدم شناخت نسبت به عنصر معنویت و قدرت بی انتهای اتکا به ذات احدیت بود. خاطرات دفاع مقدس مشحون از ظهور عنایات حضرت حق به رزمندگان ساده دل و بی ادعایی بود که در سایه استقامت مومنانه خود و زیر چتر "الذین یومنون بالغیب" نیرو و سلاح و تاکتیک خویش را وسیله ای در خدمت اراده حق دانسته و "لکن الله رمی" را سرلوحه نگرش تحلیلی خود نسبت به حوادث میدان جنگ قرار می دادند.

جنگ تحمیلی در پرتو توکل به خدا و توسل به اهل بیت علیهم السلام و در خارج از مدار محاسبات مادی، دفاع مقدس نام گرفت و مفاهیمی چون ایثار و جهاد و شهادت و اخلاص و بندگی، آموزه طریقت دلدادگانی قرار گرفت که مسیر عرفانی وصل به معبود را یک شبه طی نمودند؛ همان راهی که بزرگان اهل عزلت و سالکان و ساکنان کهف انزوا، صد ساله پیموده و گاه اندر خم یک کوچه از هفت شهر عشق و ایمان و عروج، پای در گِل و لای تعلقات و در بند زنجیر نفس می ماندند.

در موضوع دلبستگی و ارادت شهدا به اهل بیت و نقش معنویت در کسب پیروزی های عرصه نبرد و تأثیر آخرت گرایی در نزول امداد و نصرت الهی کتاب ها و مقالات فراوانی به رشته تحریر درآمده که مطالعه آنها به خصوص به نسل جدید و تازه نفس انقلاب اسلامی توصیه می شود.

به یاری خدا در پی تألیف اثری هستم پیرامون بعضی مظاهر دلدادگی شهدا و ایثارگران به ساحت بانوی کرامت، حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها که حضور بارگاهش در شهر مقدس قم، ایران را به پایگاه علم و فضیلت عالم اسلام مبدل ساخت و احیای حوزه های علمیه و انقلاب اسلامی و طنین آوای آزادگی و ایستادگی جبهه جهانی مستضعفان و قیام بر ضد چپاولگری و زور و زیاده خواهی را در سراسر گیتی پدید آورد. بی تردید کسی در پهنه عالم نیست که مدیون فاطمه معصومه نباشد. هر کس صدای انقلاب پابرهنگان ایران را شنید و زنگار از فطرت خفته اش زدوده گردید و در دفاع از حق و شرافت و انسانیت قد علم کرد، مرهون محوریت بارگاه کریمه اهل بیت در احیای اندیشه مقاومت و شکل گیری تمدن نوین جهانی است. علاوه بر دوران با شکوه انقلاب و مبارزه با رژیم ستمشاهی، حرم بانوی کرامت همواره محل تجمع وتردد رزمندگان دفاع مقدس از استان های مختلف بود که در مسیر رفت یا برگشت از جبهه، توقفی در شهر مقدس قم داشته و علاوه بر زیارت بارگاه قدسی کریمه اهل بیت از محضر علما و فرزانگان نیز بهره مند می شدند.

شهدای مدافع حرم نیز دلبرانه هایی زیبا با فاطمه ثانی سلام الله علیها داشته اند.

حضور رزمندگان ایرانی در سوریه در واقع ادامه نبرد با هجمه شیطانی جنود استکبار است. داعش، نسخه به روز شده حزب بعث برای گرفتار ساختن جهان اسلام به مشکلات داخلی و دامن زدن به برادر کشی و اختلافات مذهبی به منظور غفلت از سلطه غرب و وابستگی هر چه بیشتر به امپریالیسم است. این حضور فرامرزی در واقع دفاع و اقدام پیشگیرانه در مقابل خدعه پیچیده اجانب برای به قدرت رساندن حکومتی متوحش و خون آشام در سوریه و عراق و سپس انهدام بنیان ایران و به خاک و خون کشاندن مردم این سرزمین تلقی می شد. ناگفته پیداست که ستیز با داعش در قالب یک حاکمیت و کشور بسیار دشواتر از ستیز با داعش در قالب یک گروه خواهد بود.

نکته دیگر اما واقعه ای فرهنگی برخاسته از آثار گرانسنگ گنجینه دفاع مقدس هشت ساله است که در خطوط مبارزه با الحاد تکفیری در سوریه و عراق به منصه ظهور رسید. زندگی هر یک از شهدا و رزمندگان نسل سومی و چهارمی انقلاب در مبارزه با داعش را بخوانید تأثیر اعتقادی و رفتاری آنها از آموزه های دوران دفاع مقدس و انس با شهدای آن دوران را به وضوح مشاهده خواهید کرد. در واقع باید اذعان داشت که روح حماسی مدافعان حرم و منشأ پیروزی ما در جبهه های بین المللی مقاومت، مرهون انتقال فرهنگ دفاع مقدس در قالب کتاب و فیلم و روایتگری به نسل جبهه و جنگ ندیده انقلاب بوده است.

 

1- یکی از شاگردان آیت‌الله العظمی شهاب‌الدین مرعشی نجفی می‌گوید: وی در ضمن درس خود می‌فرمود: پدرم، چهل شب در حرم حضرت علی علیه السلام بیتوته نمود شبی در حال مکاشفه آن حضرت به پدرم فرمود: سید محمود چه می‌خواهی؟ پدرم عرض می‌کند: زیارت قبر حضرت فاطمه سلام الله علیها را! حضرت فرمود: من که نمی‌توانم برخلاف وصیت ایشان عمل کنم. پدرم عرض کرد، پس من هنگام توسل و زیارت برای او چه کنم؟ حضرت فرمود: خداوند مقام و شکوه حضرت فاطمه سلام الله علیها را در این باره به حضرت فاطمه معصومه داده است و هرکس می‌خواهد زیارت حضرت فاطمه را درک کند به زیارت حضرت فاطمه معصومه برود.

آیت‌الله العظمی مرعشی می‌فرمود: پدرم درباره زیارت حضرت معصومه سلام الله علیها بسیار به من سفارش می‌کرد. من نیز از نجف اشرف به این مقصد آمدم و به زیارت امام رضا علیه السلام رفته و سپس در قم به اصرار مؤسس حوزه علمیه( آیت‌الله عبدالکریم حائری یزدی) ماندگار شدم و اکنون شصت سال است که هر روز از نخستین زائرین حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها هستم.

آئینه عصمت« پژوهشی کوتاه پیرامون زندگی و هجرت کریمه اهل بیت حضرت فاطمه معصومه(س) به کشور ایران و شهر مقدس قم؛ مؤلف آیت‌الله ضیاءالدین نجفی»

کرونا و بساط دین!

 

یک عده شبهه انداختند وسط که مگر نمی گفتید امام رضا شفا می دهد، به قم پناه ببرید، از اهل بیت کمک بخواهید؟ چه شد پس؟ چرا کرونا که آمد ماست هایتان را کیسه کردید، دنبال دوا و دکتر می گردید، به زیارت می روید ماسک می زنید و از باورهایتان کمک نمی گیرید؟

یک عده هم خیر سرشان رفتند جواب بدهند خودشان شبهه جدید تولید کردند! از هول حلیم افتادند توی دیگ و گفتند: ای بابا! دلتان خوش است؛ امام رضا خودش هم مسموم شد و به شهادت رسید و ...یک جوری که انگار نعوذ بالله اهل بیت علیهم السلام برای نجات خودشان هم نتوانستند کاری انجام دهند چه برسد به این که بخواهند برای مردم قدمی بردارند؟!!!

به این می گویند شبهه در شبهه! این گونه شد که کار بیشتر گره خورد و خلق الله ماندند معطل که بالاخره تکلیف چیست و نکند این سال ها که پای منبر نشستیم سر کار بوده ایم و پشت و پناهی نداریم و ...؟

عزیز دل برادر! عارضم خدمت شما که اهل بیت و به خصوص همین امام رضای نازنین خودمان پناهگاه و دارالشفای دردهای مردم در طول همه زمان ها بوده و هستند، شکی نیست. چه بسیار افرادی اعم از شیعه و سنی و مسلمان و غیر مسلمان از مشاهد شریف ائمه حاجت و شفا گرفته اند که اصلاً قابل کتمان نیست. اما توسل به اهل بیت مثل هر دعا و حاجتی ممکن است گاه به طور مستقیم و محسوس برآورده شده و گاه بنا بر مصالحی به گونه ای دیگر روا شود. اهل بیت در زمان حیات مادی خود و یا پس از آن معجزات و کرامات بسیاری بر جای گذاشته اند؛ اما بنا بر علم باطن و الهی خود نیک می دانند چه هنگام باید از قدرت و کرامت خویش بهره گرفته و چه هنگام بنا بر مصالح مقدّر الهی نباید از قدرت معنوی شان استفاده کنند. از این رواست که بعضی حاجات ما به حَسَب ظاهر روا نشده و یا این که مثلا موت (شهادت) حتمی و مقرّر آل الله هم بر اثر سمّ کین و شمشیر خصم محقق می گردد. بالاخره اهل بیت قرار است روزی از دنیا بروند یا نه؟!

این از شبهه دوم اما جواب شبهه اول:

همان دینی که به ما یاد داده در مواجهه با مشکلات و گره های زندگی به دامان اهل بیت پناه برده و از خدا و برگزیدگانش مدد بجوییم این را هم آموخت که رجوع به عقل و دقت در محافظت از جان و تلاش برای کسب روزی و رشد و پیشرفت، امری ضروری و تکلیفی شرعی است. همان طور که پیامبر بیرون (نبی) به کمک پیامبر درون (عقل) شتافته تا انسان ها را به مرحله شکوفایی معنوی و کمال برساند، توسل و توکل نیز در کنار همّت و مجاهدت و عمل به توصیه های عقلانی، عنصر برکت و موفقیت در امور مادی زندگی شمرده می شود. یعنی همان ضرب المثل معروف فارسی که از تو حرکت و از خدا برکت.

حیات بشر در گرو بهره گیری از عناصر مادی و معنوی است. حفظ جان و سلامتی واجب است. خدا و اهل بیت رسول الله نیز به اقتضای کرامت و بزرگواری شان حاجت مؤمنان تلاش گر و عاقل و عامل را بی جواب نمی گذارند.

معصومه جان

 

هم فاطمه است هم زینب، پر و بال مهر مادری اش برای دردمندان و دلشکستگان پناه است و بارگاهش مصدر نشر معارف آسمان و مبیّن مرز حق و باطل. فاطمه و زینب که باشی معصومه هم هستی تو.

قم به افتخار قدوم او پروانه شمع علوم اهل بیت شد. حوزه درخشید و اسلام را در اندیشه انقلاب تعریف نمود و حالا جهان به تأسی از حریّت پولاد مردان برخاسته از مهد دیانت، آزادگی و پایمردی و ایستادگی را در مقابل جبهه چپاول و غارتگری فریاد می زند. جهان، نمک گیر کرامت بانوی آفتاب است.

عمه سادات سلامٌ علیک

روح عبادات سلامٌ علیک

میلاد شاه بانوی سرزمین شیران بر همگان مبارک؛ از برادرش عیدی بخواهید.