... الّا الذین آمنوا....
در وسط این همه جنجال و غوغا و هیاهو و میانداری آدمهای بی آبرو،
تو را عشق است فقط در امشب شبی که ردای سبز امامت بر قامت نازنینت نشست و تبرک جست.
ما خوشبخت عالمبم که تو امام مایی. تو منجی مایی. تویی راهنما و مهدی و هادی ما.
ای پیامبر مکرر، علی دوباره، حُسن حسن، زیبایی حسین، وارث سجاد، نوید باقر و ندای صادق، آه دل موسای کاظم و رضایت خاطر علی بن موسی، جواب جواد و نغمه هادی و امید عسکری، حجت خدا، منتقم غربت اولاد زهرا، تجسم آیات وحی...، صاحب عصاره تاریخ در وادی آخرالزمانی که به عصر فشرده حاکمیت الهی تو سوگند، انّ الانسان لفی خسر، بازنده ایم در هجمه غوغا و هیاهو و زیر غبار نسیان و طوفان بی هویتی و گرداب حیرانی و غم ویرانی، مگر آنکه ایمانمان به حجیت راه و آرمانت، عمل صالح و تواصی به حقیقت و استقامت را در گفتار و رفتارمان جاری سازد.
شب گمگشتی ما با طلوع امامت تو روشنای روز را خواهد دید، امام همیشه حاضر که غیبتمان را نادیده انگاشتی. قنوت حاجاتمان، ضریح نگاه عنایت تو را می جوید. تو همیشه منتظر رسیدن مایی و ما مدعی انتظارت. ببخش اگر سیاهه روزمرّگی ها، گاه یاد تو و راه تو را از خاطرمان دور میسازد. ببخش که دیدن تو را به قاب چشم و درک جسم سپرده ایم و وجه الهی تو که همان طریقت و شریعت نبوی و عدل علوی است را زیر بوته فراموشی دفن کرده ایم.
امشب شبی دل نورانی همه اجداد طاهرینت در وجد و سرور است، ما، فاضل طینت اهل بیتیم، حلال زادگان پیوند قدسی زمین و آسمان که به تأسی از اولیای راه حق، طراوت ازلی و معراج رستگاری مان را در ظهور تو میجوییم. شادی ابدی ما روزی تحقق خواهد یافت که پرچم حاکمیت توحید بر فراز بام دنیا، بانگ انا بقیة الله را سرود رهایی و سعادت مستضعفان عالم سازد. تا آن روز در بیعت تو و بیعت ولی تو باقی می مانیم.
