پیوندتان مبارک!!
25 بهمن امسال را باید در تاریخ ثبت کرد. روز عجیبی بود. اتفاق عجیبی افتاد.
روزنامه قانون که از حاشیه امن وابستگی به بیت وزیر عدلیه برخوردار است سپاه را به داعش تشبیه کرد! همان روز به طور کاملاً اتفاقی روزنامه شرق در مقاله ای به امضای حجت الاسلام فاضل میبدی – که مطمئن باشید چند سال بعد ادعای مرجعیت فقهی جریان کم بضاعت اصلاحات را طرح خواهد کرد – حضور نمایشی و شبیه سازی شده سربازان متجاوز به اسارت درآمده آمریکایی در راهپیمایی 22 بهمن را تقبیح کرده و این نوع مانورها را در شرایطی که کشور در دوره پسابرجام و تعامل با آمریکا به سر می برد به نفع کشور ندانست! یعنی این برادر روحانی ابداً شناختی از معنای آیه واعدوا لهم مااستطعتم من قوة ندارد!
نکته اینجاست که درست در همان روز به طور کاملاً اتفاقی وزیر امور خارجه آمریکا خواستار آزادی سران فتنه از حصر گردید!
به نظر شما این سه خبر اصلاً نیازی به تحلیل و تفسیر دارند؟
فرض کنید اصل را بر صحت گذاشته و وقوع این سه خبر در یک روز را اتفاقی بدانیم.
از قدیم وقتی فردی به یکی می گفت من امروز به یادت بودم و از آن فرد هم می شنوید که: چه جالب! اتفاقاً من هم امروز به یاد تو بودم درباره شان این اصطلاح به کار می رفت: دل به دل راه دارد.
حالا بر فرض اتفاقی دانستن دل و قلوه ای که بین دولت مستکبر آمریکا و سربازان پیاده شان در ایران رد و بدل شد، دستکم باید این ضرب المثل را برای این اتفاق نامیمون بین آنها به کار برد که: عجب! دل به دل راه دارد.
