پیشرو بودن در همه عرصه ها

سیاق مکتب اسلام در توصیه بر تعجیل در امور خیر است. در این خصوص، جای داشتن در صفوف مقدم نماز یا جهاد و ... از نظر اسلام دارای اهمیت ویژه ای است. از منظر دین، مجاهدین بر قاعدین رجحان دارند و نیز تقرّب از آن سابقون است. فهم این سیاست تربیتی دین، ضرورت پیشتازی نیروهای مخلص و مؤمن را در همه صحنه های عبادی و اجتماعی، مبرهن می سازد.

حوزه علمیه منادی حقایق دین است و خود نیز باید در عمل به آن ممتاز باشد. روحانی تراز انقلاب اسلامی با درک رویکرد عملیاتی دین در عرصه جهاد فی سبیل الله و نیز جایگاه راهبردی روحانیت در خیزش های مردمی، جایگاه خود را در صفوف مقدم اجرای احکام الهی می داند. بدیهی است جامعه اسلامی با تأسی از رفتار روحانیت و اعتقاد به نقش رهبری برای مروّجان شریعت، شتاب حرکت خود را با میزان پویایی این قشر تنظیم می نماید.

بنابراین آن چه که در این مقال مورد اهتمام است، فراتر از بحث لزوم دخالت روحانیت و حوزه در امور اجتماع، تأکید بر ضرورت پیشتازی در همه عرصه های عملی مرتبط با دین است. روحانیت بصیر و پیشرو با جلب اعتماد عمومی می تواند مسیر حرکت اجتماع به سمت آرمان های دین را هموار ساخته و فرهنگ دین مداری و کمال جویی را به یک دغدغه و باور فراگیر تبدیل کند. رخوت و اهمال رهبران دینی در عمل به تکالیف اجتماعی، جامعه اسلامی نیز دچار غفلت و سردرگمی خواهد ساخت. این اتفاق، بستری مناسب را برای زدودن ارزش های الهی در اختیار بدخواهان و منافقان قرار خواهد داد.

نگاهی به تاریخ نشان می دهد هر جا که روحانیت اصیل بی اعتنا به مصلحت جویی های عافیت طلبانه، پای در صحنه عمل به فرامین دین نهاد و در کارزار تحکیم باورهای دینی از هیچ کوششی دریغ نورزید و در خطوط مقدم عرصه جهاد و ایثار و شهادت خوش درخشید، جامعه نیز مسیر تعالی خود را با جدیّت بیشتری پیمود و در این راه، توفیقاتی سرنوشت ساز را به دست آورد.

" حوزه علمیه، باید در صفِ اولِ حرکتِ عظیمِ جامعه قرار داشته باشد. همچنان که ملاحظه کردید، مراجع بزرگ ما مثل مرحوم آیةاللَّه‌العظمی گلپایگانی، مرحوم آیةاللَّه‌العظمی نجفی و امروز آیةاللَّه‌العظمی اراکی، حفظه‌اللَّه و ادام‌اللَّه‌بقائه‌الشریف‌ورحمهم‌اللَّه، چه در زمان امام رضوان اللَّه علیه و چه بعد از زمان امام تا امروز، در صف اوّل قرار داشتند. در هر حادثه مهمی که در جامعه اتّفاق می‌افتاد، اینها مقدّم بودند. روز رأی‌گیری، اوّل صبح، مرحوم آقای گلپایگانی و مرحوم آقای مرعشی، اوّلین کسانی بودند که رأی می‌دادند. کار اینها، یک کار رمزی و نمادین بود. خوب؛ رأی را عصر هم می‌شود داد. اما اوّلِ صبح رأی دادن، یک کار رمزی است. امام، رضوان‌اللَّه‌علیه را دیده بودید که چقدر مقیّد بودند! حالا وضع ایشان که معلوم است.

مراجع قم این‌طور بودند. در کارهای اساسی؛ جنگ، حضور در جبهه‌ها، تحریض بر حضور در جبهه‌ها، کارهای اقتصادی و غیره، همیشه در صفِ مقدّم بودند. حوزه، باید این‌طور باشد. کسی که در حوزه باشد و به نظام اسلامی و احکام قرآن - که در این نظام عملی می‌شود - و به حکومت اسلامی - که به برکت مجاهدت مردم سرِ پا شده است - با چشمِ غیرجدّی نگاه کند، یک عنصر بیگانه است؛ هر کس می‌خواهد باشد. در حوزه علمیه صحیحِ شیعی، همه بخصوص طلاّب جوان، باید خود را در صفوف اوّل بدانند، که بحمداللَّه همیشه همین‌طور بوده است. یعنی همیشه فضلای جوان، طلاّب جوان، بزرگان حوزه و مدرّسین محترم، در صفوف مقدّم جا داشته‌اند؛ باز هم باید در صفوف مقدّم جا داشته باشند".۱۳۷۳/۰۶/۲۰ مقام معظم رهبری بیانات در آغاز درس خارج فقه