مقدمه ای که برای کتاب خاطرات کورسل نوشتم
مرزهای جغرافیایی، ساخته و پرداخته دست انسان هاست. زمین خدا، هیچ دیواری ندارد.
حق و باطل، ربطی به جغرافیا نداشته و گستره تعریف آن فراتر از مرزها و قراردادهای سیاسی است.
انسان ها به حکم فطرتشان گرایش به نیکی دارند. اساس انسانیت نیز مبتنی بر خوبی ها و ارزش هاست.
انسان اگر می خواهد انسان باشد به خوردن و خوابیدن که وجه اشتراک همه موجودات زنده است، اکتفا نمی کند. گاهی برای انسان بودن باید سختی کشید و پای در راهی طولانی و دشوار نهاد.
کمال کورسل، رزمنده فرانسوی جبهه حق بود که در این مسیر گام برداشت تا راه انسانیت را برای همه مردم جهان ترسیم نماید.
جنگ ناخواسته ای که به مردم مظلوم ایران در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی شان تحمیل شد، یک جنگ نا برابر به سردمداری صدام و حمایت جانانه بسیاری از کشورهای قدرتمند غربی و عربی بود. حمله صدام و حامیانش به ایران اسلامی، جنگ بر سر مرز و جغرافیا نبود. شعار و آرمان انقلاب مردم ایران، حمایت از مستضعفان و آزادی خواهان عالم بود و این هدف، با برنامه های چپاول گرانه و قدرت طلبانه کشورهای زورگو و غارتگر سنخیت نداشت و منافعشان را به خطر می انداخت.
درک این موضوع، جوانی چون کمال کورسل را بر آن داشت تا در دفاع از مفهوم حق و معنای آزادگی در کشوری غیر از موطن خود، به حکم فطرت انسانی خویش عمل کرده و تا پای جانش در راه صیانت از ارزش های الهی مقاومت کند.
این اثر را تقدیم می کنیم به همه رزمندگان گمنام و بی ادعای جبهه جهانی حق که بی توجه به معیارهای سیاسی حاکم بر دنیا، در جای جای پهنه گیتی، پای باورهای معنوی شان ایستاده و بی تفاوتی در قبال مظلومان و محرومان برای شان معنایی ندارد.
