ساده زرنگ
اوایل دهه هشتاد یادم است احمد توکلی سفری به قم داشت و برای سخنرانی به مدرسه معصومیه دعوت شده بود. زمان خاتمی بود و مدرسه معصومیه هم پایگاه بچه های تند و تیز حوزه محسوب می شد. احمد توکلی کمی قبل تر در انتخابات ریاست جمهوری با خاتمی رقابت کرده و رأی نیروهای انقلابی را جذب کرده بود. احمد خان آن شب با پیراهن آستین کوتاه به مدرسه معصومیه آمده بود. خب حساب کنید تازه اوایل دهه هشتاد است و فضای جامعه با آنچه امروز در جریان است تفاوت دارد. آنجا هم حوزه علمیه است و پاتوق نیروهای جوان و پر جنب و جوش انقلاب. یکی از طلاب ناراحت شد و زیر گوش او گفت چرا آستین کوتاه؟ توکلی هم که انگار از قبل منتظر همین سوال بود فوری جواب داد که شهید رجایی هم گاهی پیراهن آستین کوتاه می پوشید.
الان نمیخواهم بگویم پیراهن آستین کوتاه پوشیدن خوب است یا بد. حرفم چیز دیگری است. در جلسه ای برای یکی از اساتید خوش فکر که الان جزو مسئولان عالی مدیریت حوزه است این موضوع را تعریف کردم. نکته قشنگی گفت: او که رأی آنطرفی ها را نمیتواند جذب کند لااقل حواسش باشد رأی اینطرفی ها را از دست ندهد.
حالا شده است حکایت زرنگ بازی ها و زیگزاگ رفتن های محمدباقر قالیباف. سال 88 را خاطرتان هست چه کار کرد. مجموعه فرهنگی او و فعالیت جناب ایازی و مانور اصلاح طلبان و پیچیدن طرف موسوی و هاشمی، بعد دوباره انقلابی شد و ... با رییسی چه کرد خاطرتان هست؟ انتخابات اخیر هم که با پزشکیان بست و کابینه او را چشم و گوش بسته مورد حمایت قرار داد و به راحتی از خطای انتصاب عناصر فتنه گر چشم پوشید؛ حالا اما دوباره پیچید این طرف و دارد برای وفاق معیار تعیین می کند و از دولت میخواهد که قانون گرا باشد و...
نمی دانم شاید پیش خودش این مدل حرکت کردن را تیزهوشی سیاسی می داند اما واقعا نباید برای او و حلقه حامیان مجازی اش اینقدر ابهام باشد که چرا بدنه امت حزب الله در بزنگاه انتخابات نمیتواند روی او حساب باز کرده و بیست سال است که با عدم اقبال عمومی مواجه میشود. آقای قالیباف و مشاورانش نباید افکار عمومی را در سطح هویج بدانند.
